Son bir haftada, milletvekili olarak utanç verici bulduğum manzaralar sadece yumruklaşmalar ve küfürleşmeler değil maalesef. Dün milletvekili arkadaşlarımızın Dışişleri Bakanı’nı dinleyememesi konusunda sözde denetim için seçilmiş diğer vekillerin iştahlı çabaları da mecliste varlığımızı hatta meclisin anlamını sorgulatan örneklerden sadece birisi.

Komisyonların doğru dürüst toplanmaması, toplanınca da iktidar tarafından bir an evvel aşılması gereken lüzumsuz süreçler olarak değerlendirilmesi…

İktidar milletvekillerinin ekseriyetinin komisyonlarda neyi savunduklarını bilmeden konuşmaları, muhalefetin de çoğu zaman nasıl olsa kabul edilmeyecek diye üzerinde çalışılmadan verilen teklifler, nasıl olsa dinleyen yok bari seçmenime çabamı göstereyim tutumu veya 100 yıldır aşamadığımız sorunların tekrar edilen ezberlerle sürdürülen sonsuz duruşmaları, boş kavgalar, rasyonaliteden yoksun olarak değersiz kılınan vakit…

Toplumun en temel sorunlarını ısrarla göz ardı eden yasama aktivizmi…

Denetim görevini yok sayan, yasama kısmında da vekilleri prosedür robotu olarak gören akıl…

Nitelikli yasa yapma tekniğinden yoksun işleyişler, Anayasa’ya açıkça aykırı kanunların tekraren meclise getirilmesindeki anayasal bilinçten yoksun kararlılıklar…

Milletvekillerini zaten yürütmenin uzantısı olarak atama/tayin/terfi/haksız imtiyaz sağlayıcı olarak gören genel inanış…

Bunlar, genel halimiz zaten.

Ancak Meclis’i ve Meclis’teki acınası halimizi sorguladığım bir manzarayı da kısaca anlatmak istiyorum. Çarşamba günü, İçişleri Bakanı’nın “İnsan Haklarının Korunması ve Kolluk Uygulamaları” sunumunu dinlemek üzere TBMM İnsan Hakları İnceleme Komisyonu toplantısına katıldım. Toplantı başlamadan önce komisyon salonuna girmiş, toplantı başlayınca da söz alma düğmesine basmış ilk kişilerden birisiydim.

DEVA Partisi İstanbul Milletvekili Mustafa Yeneroğlu, TBMM İnsan Hakları Komisyonu toplantısında.

Sayın Bakan ve ekibi İsviçre’ye yakışır bir sunum yaptılar. Gerçekten kibar bir yaklaşım da sergilediler. Tabii hukukun üstünlüğü, insan haklarına saygı, hesap verilebilirlik, etik değerlere bağlılık, aktif vatandaşlık bilincini destekleyen yaklaşım, işkenceye sıfır tolerans vs. özlem duyduğumuz ama Türkiye gerçekleri ile alakası olmayan, zaten o sebeple devamlı sakız gibi çiğnenen kavramlar da sıralandı…

Sonra komisyon üyelerine söz geldi. Akabinde Komisyon Başkanı’nın yasama kültüründen yoksun bir biçimde komisyon üyesi olmayan vekillere kendi davetine tabilermiş gibi bu dönemde başlayan bir sıfatlandırma ile ‘misafir’ hitabı yine tekrar edildi. Doğrusu ben de fazla işe yaramayacağını bilsem de denetim görevim çerçevesinde önemli hususları teknik boyutları ile birlikte gündeme getirerek nitelikli sorular sormak için toplantıya hazırlanmıştım.

Nedense beni sıraya almamış komisyon başkanı, almadığı gibi elektronik sistemin de bana alerjisi olsa gerek, o da görmemiş ne hikmetse. Konularım da doğrudan sunum ile ilgili. Bu arada komisyon başkanı da 15.00’te başlayan toplantıyı 17.30’da kapatacağını devamlı tekrarlıyor ama konuşanlar da sınırsız konuşuyor. Yani vekillerin kendi gündemi dışında diğer vekillere adaletli bir tutum içinde olduklarını iddia etmek de güç.

Bu esnada İnsan Hakları İnceleme Komisyonu Başkanı olan kişi, işkence gündeme gelince, ironi yapar bir gülümseme ile ‘artık yok’ demez mi, ya sabır derken artık müdahale etme gereği duydum, her gün çiğnenen insan onurunu yok sayan bu korkunç kayıtsızlığa. Çünkü son iki yılda kayıtlara giren işkence vakaları son yirmi yılın zirvesinde, 15 ayda sadece Anayasa Mahkemesi’nin işkence ve kötü muamele ile ilgili verdiği ihlal sayısı 326!

Yani bu kadar acı gerçeklere inat bir İnsan Hakları İnceleme Komisyonu yönetimi…

Üstüne de İnsan Hakları İnceleme (!) Komisyonu Başkanı’nın mümkün mertebe sorularla yetinme ricası… Elinden gelse muhalefet milletvekillerini konuşmalarını daha fazla kısacak, ‘misafir’ diye ötekileştirdiklerini de zaten hiç almayacak komisyon toplantısına. Bu gidişatla da olur mu olur.

Tabii bu arada söz alıp işkence ve kötü muamelenin 90’lı yıllarda kaldığını ve artık olmadığını iddia eden hukukçu (!) bir iktidar partisi milletvekili,

Akabinde Allah’lı, dinli, ayetli, kararlı cümlelerle korkunç adaletsizliklere gözünü kapatmış ilahiyatçı bir vekil,

İşkence olsaydı biz susar mıydık teranesi,

Muhalefet vekillerinin uzun süre konuşmalarını insan hakları ihlali olarak değerlendiren diğer bir ‘denetimle yükümlü’ üye…

Yani ne soru ne hesap verilebilirlik ne de denetimle alakası olan tutumlar…

Milletin acı gerçekleri karşısında inandıklarını iddia ettikleri değerleri paspas eden, kendini emir kulu olarak konumlandıran, görmeyi ve duymayı kendine yasaklamış dilsiz bir anlayış.

Elbette saygı duyacağız bu muhalefete söz bırakmayalım uğraşlarına!

2,5 saatten fazla bir vakit sonra; sıramı beklediğim, ikaz ettiğim, sonra adım sıralamada okunmasa bile sabırla beklediğim ama nedense şaşırmadığım cümle geldi: “Bundan sonra söz isteyen vekillere 2 dakika vereceğim.”

Bu onur kırıcı davranışlara ve insan haklarına kayıtsız hale daha fazla katlanmamak üzere toplantı salonunu terk ettim.

Soracağım soruların ülkede her gün cereyan eden vahim olaylar olmasını geçtim, iktidarın 2021 yılında büyük bir program ile ilan ettiği, hatta yenisinin de yolda olduğu İnsan Hakları Eylem Planı’ndaki sayısız vaadin akıbetiydi.

İnsanın azmini ve umudunu kıran bu lakayt meclis manzarası karşısında elbette hak ve adalet için daha fazla mücadele etmekten başka çare yok ancak böyle bir ortamda ettiğimiz yemin doğrultusunda milletvekilliği görevini hakkıyla ifa etme olanağımızın var olduğunu iddia etmek de çok zor.

Çünkü bunun için biraz da olsa duyan, gören, makuliyete sahip olan, güç sarhoşluğunu sorgulayan ve kendi hakkını ve haddini bilen bir çoğunluk lazım.

Komisyon toplantısı tutanağı:

https://bit.ly/3SosQLx

Unfortunately, the scenes that I find shameful as a member of parliament in the last week are not just fistfights and swearing. The enthusiastic efforts of other deputies elected for so-called control over our fellow MPs' failure to listen to the Minister of Foreign Affairs yesterday are just one of the examples that make us question our existence in the parliament and even the meaning of the parliament.

The commissions are not convened properly, and when they are convened, they are considered by the government as unnecessary processes that must be overcome as soon as possible...

The majority of the ruling party's deputies speak in the commissions without knowing what they are advocating, the opposition's proposals are given without much thought, thinking that they will not be accepted anyway, the attitude that no one will listen anyway, let me show my efforts to my voters, or the endless hearings of problems that we have not been able to overcome for 100 years, empty fights, devoid of rationality. time rendered worthless...

Legislative activism that persistently ignores the most fundamental problems of society...

The mind that ignores the duty of control and sees the representatives as procedural robots in the legislative part...

Procedures that lack qualified law-making techniques, determinations that lack constitutional awareness to repeatedly introduce laws that are clearly contrary to the Constitution...

The general belief that sees MPs as an extension of the executive branch and as providers of appointment/appointment/promotion/unfair privilege...

These are our general situation anyway.

However, I would like to briefly describe a scene in which I questioned the Parliament and our pathetic situation in the Parliament. On Wednesday, I attended the meeting of the Turkish Grand National Assembly Human Rights Investigation Commission to listen to the presentation of the Minister of Internal Affairs on "Protection of Human Rights and Law Enforcement Practices". I was one of the first people to enter the committee room before the meeting started and to press the take the floor button when the meeting started.

DEVA Party Istanbul Deputy Mustafa Yeneroğlu, at the meeting of the Turkish Grand National Assembly Human Rights Commission.

Mr. Minister and his team made a presentation worthy of Switzerland. They also showed a really polite approach. Of course, the rule of law, respect for human rights, accountability, commitment to ethical values, an approach that supports active citizenship awareness, zero tolerance to torture, etc. Concepts that we miss, but have nothing to do with the realities of Türkiye, and therefore are constantly chewed like gum, are also listed...

Then the word came to the members of the commission. Subsequently, the Chairman of the Commission, lacking legislative culture, addressed the deputies who were not members of the commission as 'guests', as if they were subject to his own invitation, an adjective that started in this period. Frankly, even though I knew it would not be of much use, I had prepared for the meeting to ask qualified questions by bringing up important issues with their technical aspects within the framework of my audit duty.

For some reason, the chairman of the commission did not put me in the queue, and the electronic system must have been allergic to me, and for some reason, he did not see me either. My topics are directly related to presentation. Meanwhile, the chairman of the commission constantly repeats that he will close the meeting, which started at 15.00, at 17.30, but those who speak speak unlimitedly. In other words, it is difficult to claim that MPs treat other MPs fairly, apart from their own agenda.

Meanwhile, when the head of the Human Rights Investigation Commission comes up, wouldn't the person who is the President of the Human Rights Investigation Commission say 'no more' with an ironic smile? While I was talking about patience, I now felt the need to intervene in this terrible indifference that ignores human dignity, which is violated every day. Because the torture cases recorded in the last two years are at their peak in the last twenty years, the number of violations regarding torture and ill-treatment given by the Constitutional Court alone in 15 months is 326!

In other words, the administration of a Human Rights Investigation Commission, despite such painful facts...

On top of that, the President of the Human Rights Investigation (!) Commission requests to confine himself to questions as much as possible... If he could, he would reduce the speeches of the opposition MPs even more, and he would never take those he marginalizes as 'guests' to the commission meeting. Will it be possible at this rate?

Of course, in the meantime, a member of the ruling party who is a lawyer (!) took the floor and claimed that torture and ill-treatment remained in the 90s and does not exist anymore.

Then, a theologian deputy who closed his eyes to terrible injustices with Godly, religious, versed and determined sentences,

If there was torture, would we keep silent?

Another 'supervisory' member who considers long-term speeches of opposition MPs as a violation of human rights...

In other words, attitudes that have nothing to do with questions, accountability or control…

A mute mentality that ignores the values ​​they claim to believe in, in the face of the harsh realities of the nation, positions itself as a servant of orders, and forbids itself to see and hear.

Of course, we will respect this opposition and let's leave no stone unturned in their efforts!

After more than 2.5 hours; The sentence that I waited for my turn, warned, and then waited patiently even though my name was not read in the order, but for some reason I was not surprised, came: "From now on, I will give 2 minutes to the deputies who want to speak."

I left the meeting hall to avoid enduring this degrading behavior and indifference to human rights any longer.

The questions I was going to ask were not about the grave events that take place in the country every day, but rather the fate of the numerous promises in the Human Rights Action Plan, which the government announced with a large program in 2021, and even a new one is on the way.

In the face of this indifferent parliament that breaks people's determination and hope, of course, there is no choice but to fight harder for rights and justice, but in such an environment, it is very difficult to claim that we have the opportunity to properly perform our duty as a member of parliament in line with the oath we took.

Because this requires a majority that hears and sees at least a little, has reasonableness, questions the drunkenness of power, and knows its own rights and place.

Commission meeting minutes:

https://bit.ly/3SosQLx