Başlığı hukukçuların sık kullandığı bir söylemden ödünç aldık. “Hayatın olağan akışı” hukukçada, sosyal yaşamda genel olarak alışılagelmiş, doğallık içinde sürdürülen davranışlar için kullanılır. Benzer durum siyaset için de geçerlidir.

Siyasetçiler gerek kişiliklerinin gerekse partilerinin olağan akışı dışında hareket ettiklerinde elbette bunun sonuçları da merak edilir. Genel beklenti oluşur.

31 Mart seçimlerinin nasıl bir yeni siyasal ilkim doğuracağı merak konusuydu.

CHP, birinci parti olmanın, yüzde 25’lik tavanı aşıp yüzde 40’ı zorlamanın sonuçlarını geleceğe nasıl taşıyacaktı?

AKP, aldığı ağır yenilginin ardından nasıl bir yeniden yapılanma adımları atacaktı?

MHP, matematik biliminde henüz keşfedilmeyen hesaplama yöntemleriyle yenilgiden yüzde kaçlık bir başarı çıkaracaktı?

İYİ Parti tükenmişlik sendromunu atabilmek için hangi hamleleri göze alacaktı?

***

2 Mayıs’ta bütün bu sorular gündemin ikinci sırasına itildi. O gün gerçekleşen Erdoğan-Özel görüşmesi siyasete iki yeni kavram getirdi:

Yumuşama ve normalleşme!

Bu kavramlar elbette sözlükte ciddi karşılıkları olan öneme sahip. Ancak siyasette nasıl bir karşılığı olacaktı?

Daha ilk günden bizim genel yaklaşımımız şu oldu:

Diyalog güzeldir. Sihirli bir sözcüktür. Karşı çıkmak kolay değildir. Ancak asıl olan bunun içeriğidir. Yok saymamak ve abartmamak gerekir.

11 Haziran’da gerçekleşen ikinci Erdoğan-Özel görüşmesiyle birlikte iki beklenti oluştu:

- Bu süreçten nasıl bir sonuç çıkacak?

- Üçüncü görüşme ne zaman?

20 Temmuz 2024’te Kıbrıs Barış Harekâtı’nın 50. yılında üçüncü görüşmenin olabileceği haberi hızla yayıldı. Bu durum sürecin sonuçları sorusunu daha da sıcaklaştırdı. AKP medyasının hayatın olağan akışıyla örtüşmeyen Özel övgüsü, hayatın olağan akışı ile örtüşen Ekrem İmamoğlu yergisine karıştı.

Devlet Bahçeli bu akışa çok boyutlu bakış geliştirip içinde hasretten hasete kadar her türlü duyguyu barındıran, Hulki Aktunç’un Türkçe’nin Büyük Argo Sözlüğü’ne de rahmet okutan açıklamalar yaptı.

Bu boyutta bir açıklama için Erdoğan’ın yorumu şu oldu:

- Devlet Bey son derece yerinde, devlet adamlığına yakışan bir açıklama yaptı!

Böylece bir kez daha Erdoğan-Bahçeli ortaklığının Japon tutkalından çok daha yapıştırıcı bir beraberlik olduğunu yaşamış olduk. Erdoğan açıklamasında Bahçeli’yle olan bağlarının Ateş’e karşı bile teflon tavadan daha dayanıklı olduğunu gösterirken Özel’e “hazımsızlık” dokundurması yapması da siyasetin tam olağan akışına göreydi.

***

Bütün bunlardan CHP de dersini çıkardı, çıkarmalı, çıkarmış olmalı!

CHP, 31 Mart seçimlerinde şu sloganla öne çıkmıştı:

İşimiz gücümüz Türkiye!

Bu sloganın en az seçim öncesi kadar önemli ve geçerli olduğu bir dönemdeyiz.

CHP ile MHP’nin karşılıklı gerilip AKP’nin de onların seyrine bakması elbette Erdoğan’dan başka kimseye yaramaz!

Önümüzdeki günlerde AKP-CHP diyaloğu çerçevesinde AKP’nin sekreter bakanlarıyla CHP’nin gölge bakanları buluşacak.

Bir kez daha, bin kez daha altını çizelim; diyalog güzeldir ama asıl olan içeriğidir.

Diyelim ki ekonomiyle ilgili 24 Haziran’da buluşuldu. AKP, CHP’nin istemlerinden birine evet diyecek, yanına dokuz madde koyup “ortak hedef” havası estirecek.

Yap-mayın!

İşiniz gücünüz Türkiye olsun!

AKP’ye bulaş-mayın!

We borrowed the title from a phrase frequently used by lawyers. “Ordinary course of life” is used in law and social life for behaviors that are generally customary and carried out naturally. A similar situation also applies to politics.

When politicians act outside the normal flow of both their personalities and their parties, of course one wonders about the consequences. General expectation is formed.

It was a matter of curiosity what kind of new political climate the March 31 elections would create.

How would CHP carry the consequences of being the first party, exceeding the 25 percent ceiling and pushing 40 percent, into the future?

What kind of restructuring steps would the AKP take after its heavy defeat?

What percentage of success would MHP derive from defeat with calculation methods that have not yet been discovered in mathematics?

What moves would İYİ Party take to overcome the burnout syndrome?

***

On May 2, all these questions were pushed to the back of the agenda. The Erdoğan-Özel meeting that took place that day brought two new concepts to politics:

Softening and normalization!

These concepts are of course important and have serious equivalents in the dictionary. But what kind of response would it have in politics?

Our general approach from the first day was as follows:

The dialogue is beautiful. It's a magic word. It is not easy to object. But what matters is its content. It should not be ignored or exaggerated.

With the second Erdoğan-Özel meeting held on June 11, two expectations emerged:

- What will be the outcome of this process?

- When is the third meeting?

On July 20, 2024, the news that there could be a third meeting on the 50th anniversary of the Cyprus Peace Operation spread rapidly. This situation made the question of the results of the process even more heated. AKP media's special praise, which does not coincide with the normal flow of life, was mixed with Ekrem İmamoğlu's criticism, which coincides with the ordinary flow of life.

Devlet Bahçeli developed a multi-dimensional perspective on this flow and made statements that included all kinds of emotions from longing to envy, and also praised Hulki Aktunç 's Great Slang Dictionary of Turkish.

Erdoğan's comment for a statement of this size was as follows:

- Devlet Bey made a very appropriate statement, befitting a statesmanship!

Thus, we once again experienced that the Erdoğan-Bahçeli partnership is a much more adhesive unity than the Japanese glue. While Erdoğan showed in his statement that his ties with Bahçeli were more durable than a Teflon pan even against Ateş, his reference to Özel with "indigestion" was in line with the normal flow of politics.

***

CHP also learned its lesson from all this, should have learned its lesson!

CHP came to the fore in the March 31 elections with the following slogan:

Our strength is Türkiye!

We are in a period when this slogan is at least as important and valid as before the election.

Of course, the fact that CHP and MHP are tense with each other and AKP watches their course will benefit no one but Erdoğan!

In the coming days, AKP's secretarial ministers and CHP's shadow ministers will meet within the framework of the AKP-CHP dialogue.

Let us underline once more, a thousand times more; Dialogue is nice, but what matters is its content.

Let's say a meeting was held on June 24 regarding the economy. AKP will say yes to one of CHP's demands, put nine articles next to it and create an atmosphere of "common goal" .

Do-don't!

Let Türkiye be your strength!

Don't get involved with AKP!