Kobani davasının Ağır Ceza faslı sonuçlandı. İstinaf ve Yargıtay safhaları var. Bir iddiaya göre 38, başka iddiaya göre 52 kişinin öldüğü olaylarda, bu ölümlerden sorumlu oldukları, meydanlarda, hem de bizzat Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından, yargıya müdahale etmeme ilkesi göz ardı edilerek ilan edilen Selahattin Demirtaş ve Figen Yüksekdağ dahil tüm sanıklar beraat ettiler.

En ağır ceza Selahattin Demirtaş’a verildi. 42 yıl. Ancak bu cezanın da “ölümler”le ilgisi yok. 42 yıllık ceza şöyle oluştu: Devletin birliğini ve bütünlüğünü bozmaya yardım suçundan 20 yıl, suç işlemeye tahrik suçundan 4 yıl 6 ay, Newroz konuşmasından 2 yıl 6 ay, halkı kanunlara uymamaya teşvik suçundan 1 yıl altı ay ve başka iddialarla ceza 42 yıla ulaştı.

Benzeri suçlardan o dönemde HDP eşbaşkanı olan Figen Yüksekdağ’a da 30 yıl ceza verildi.

6-7 Ekim olayları ve davanın seyrine ilişkin çok geniş bir muhteva, dün Karar’da Yıldıray Oğur’un yazısında yer aldı. Bugüne bakmak için o dönemde yaşananları oradan okumak, gelişmeleri daha sağlıklı anlamaya imkân verecektir.

10 yıl geçti Kobani olaylarının üzerinden… O arada bir de “Çözüm süreci” yaşandı.

Her şey “Kürt sorunu” etrafında olup bitti ve 2024’e gelindiğinde hâlâ Türkiye’n siyasetini, iç – dış ilişkilerini, ekonomisini, yargısını, toplumsal barış iklimini etkileyen en sıcak sorunlarının başında Kürt sorunu geliyor.

Kobani davası sonuçlarının açıklandığı gün, memleketin 14 ilinde “olağanüstü hal” olmasa bile, olağan olmayan bir “durum” ilân edildi. 12’si Doğu – Güneydoğu’dan bu iller şunlar:

Bingöl, Van, Diyarbakır, Mardin, Siirt, Ağrı, Kars, Batman, Şırnak, Muş, Tunceli, Hakkari… Bunlara İzmir ve Adana da eklendi ardından… Karar şu: Dört gün süreyle (20 Mayıs’a kadar) bu illerde gösteri yürüyüşü, açık ve kapalı yer toplantıları ile her türlü protesto eylemleri bu eylemler için kente giriş ve çıkışlar yasaklandı.

Nedeni belli: Kürt vatandaşların yoğun yaşadığı iller Doğu – Güneydoğu’dakiler, İzmir ve Adana’da da oldukça yoğun Kürt nüfus var.

Davada verilen cezalar sebebiyle tepki oluşması bekleniyor ve getirilen yasakla bunun önünün alınması öngörülüyor.

Biliyoruz, 2019 seçimleri sonrasında HDP’den seçildikleri için belediye başkanlıklarına “kayyım” atanan iller bunlar ayrıca… Gariptir bu illerin pek çoğunda 31 Mart seçimlerinde de, HDP’nin değil ama, DEM’in adayları başkan seçildiler. Şimdi de “Acaba yeniden kayyım getirilir mi?” sorularını konuşuyoruz.

Bu süreci verdikten sonra sizler ne düşünüyorsunuz bilmem ama, ben, Kürt sorununun çözümünde bir arpa boyu yol alınamadığı gerçeği ile yüzleştiğimiz sonucu çıkarıyorum ve Türkiye’nin Ak Parti gibi bu konuda belki de Cumhuriyet tarihinin ülke adına en olumlu imkânını yakalayan siyasi hareketinin, daha da özelde Tayyip Erdoğan’ın “misyon kaybı”na maruz kalmasının, bu parti ve Tayyip Erdoğanadına bir talihsizlik olduğunu düşünüyorum.

Evet Erdoğan bu konuda elini taşın altına koydu, siyaseten risk üstlendi, çözüm süreci gibi bir olaya önderlik etti. Erdoğan Kürtler’de büyük karşılık buldu. Bir ara bu karşılık, Ak Parti’yi “En büyük Kürt partisi” gibi alınacak noktaya getirdi. Akil İnsanlar hareketi ile nerede ise Türkiye, “Analar ağlamasın” mottosu etrafında toplumsal barış için seferber oldu.

Ama maalesef silahlı yapının bana göre ABD tarafından iğfal edilmesiyle süreç tıkandı. Sonrası Suriye, YPG-PYD vs…

Kürt siyasi hareketinin Ak Parti ile rekabetleşmesi… “Seni başkan yaptırmayacağız” günleri…

Cumhur İttifakı’nda Ak Parti – MHP buluşması…

Çözüm Süreci’ne, Doğu Perinçek ile birlikte en keskin karşı çıkışta buluşan Devlet Bahçeli ile ortaklık…

“Kürt sorunu”na MHP cenahından bakışın etkinleşmesi…

Ak Parti’nin Kürt seçmende karşılığının aşınması…

Bilmiyorum, AK Parti’nin mutfağında, “Kürt sorunu”nun nereye doğru gittiğine ilişkin bir çalışma var mı? Nihai planda “Devlet” de Erdoğan’ın etrafında örgüleniyor. Bahçeli rengi ne kadar etkili Devlet aklında?

Belli ki “güvenlik politikaları” tercih edilmiş bulunuyor. Silah etkinliği de var Türkiye’nin…

Ancak “sivil toplum” ne olacak?

“Kürt siyaseti”nin partileri, aktörleri cezalandırılmaya devam mı edilecek?

Seçilenlerin yerine sürekli “mutemet” insanlar mı getirilecek? Halkın güvendiği ile devletin güvendiği hep farklı mı olacak?

Ülkenin bazı bölgeleri ve bazı şehirleri sürekli gözaltında mı tutulacak?

Bir şeyler iyi gitmiyor farkında mısınız? Sancılar kemikleşiyor. Alınan kararlar Ankara’da başka okunuyor,

Diyarbakır’da başka, farkında mısınız? Bunun ne anlama geldiğinin farkında mısınız?

Dünyadan bunun nasıl göründüğünün farkında mısınız?

FEHMİ KORU’YA SELÂM: Karar yazar kadrosuna Fehmi Koru da katıldı. Karar zenginleşti. Sütun arkadaşlığımızdan mutluyum. Hayırlı olsun diyorum.

The High Criminal chapter of the Kobani case has been concluded. There are appeal and Supreme Court stages. All defendants, including Selahattin Demirtaş and Figen Yüksekdağ, who were declared responsible for these deaths, according to one claim, 38 people, and according to another claim, 52 people, were acquitted, including Selahattin Demirtaş and Figen Yüksekdağ, who were declared responsible for these deaths in the squares and by President Erdoğan himself, ignoring the principle of non-intervention in the judiciary.

The heaviest punishment was given to Selahattin Demirtaş. 42 years. However, this punishment has nothing to do with "deaths". The 42-year sentence was as follows: 20 years for aiding in disrupting the unity and integrity of the state, 4 years and 6 months for inciting to commit a crime, 2 years and 6 months for Newroz speech, 1 year and six months for encouraging people to disobey the law, and the sentence reached 42 years due to other allegations.

Figen Yüksekdağ, who was the HDP co-chair at the time, was also sentenced to 30 years for similar crimes. 

A very broad content regarding the events of 6-7 October and the course of the case was included in Yıldıray Oğur's article in the Decision yesterday. Reading about what happened in that period to look at the present will allow us to understand the developments more clearly.

10 years have passed since the Kobani events... In the meantime, a "Solution Process" took place. 

Everything happened around the "Kurdish problem" and in 2024, the Kurdish problem is still one of the hottest problems affecting Turkey's politics, internal and external relations, economy, judiciary and social peace climate.

On the day the results of the Kobani case were announced, an unusual "situation", even if not a "state of emergency", was declared in 14 provinces of the country. These provinces, 12 of which are from the East and Southeast, are:

Bingöl, Van, Diyarbakır, Mardin, Siirt, Ağrı, Kars, Batman, Şırnak, Muş, Tunceli, Hakkari… Then İzmir and Adana were added to these… The decision is as follows: Demonstration marches will be held in these provinces for four days (until May 20), Open and closed ground meetings and all kinds of protest actions were banned from entering and exiting the city for these actions.

The reason is clear: The provinces where Kurdish citizens live most are those in the East and Southeast, and Izmir and Adana also have a very dense Kurdish population.

It is expected that there will be a reaction due to the penalties given in the case, and it is planned to prevent this with the ban.

We know that these are also the provinces where "trustees" were appointed as mayors because they were elected from HDP after the 2019 elections ... Strangely, in many of these provinces, in the March 31 elections, DEM's candidates, not HDP's, were elected mayors. Now, "I wonder if a trustee will be brought in again?" We are talking about your questions.

I don't know what you think after going through this process, but I conclude that we are faced with the fact that no progress has been made in the solution of the Kurdish problem, and more specifically, Turkey's political movement, such as the AK Party, which has captured the most positive opportunity for the country in the history of the Republic, in this regard. I think it is unfortunate for this party and Tayyip Erdoğan that Tayyip Erdoğan suffered the "loss of mission" .

Yes, Erdoğan took responsibility in this matter, took political risks, and led an event such as the solution process. Erdoğan received great response from the Kurds. For a while, this response brought the AK Party to the point where it was considered the "largest Kurdish party". With the Wise People movement, almost all of Turkey mobilized for social peace around the motto "Mothers should not cry" .

But unfortunately, in my opinion, the process was blocked by the seduction of the armed structure by the USA. Afterwards Syria, YPG-PYD etc…

The Kurdish political movement's rivalry with the AK Party... The days of "We will not make you president" ...

AK Party – MHP meeting in the People's Alliance…

Partnership with Devlet Bahçeli, who, together with Doğu Perinçek,came together in the sharpest opposition to the Solution Process ...

Activation of the view on the "Kurdish problem" from the MHP side...

The erosion of the AK Party's response among Kurdish voters...

I don't know, is there any work in the AK Party's kitchen about where the "Kurdish problem" is heading? In the final plan, the “State” is also organized around Erdoğan. How influential is the Bahçeli color on the State's mind?

Apparently "security policies" have been preferred. Turkey also has weapons activity...

But what about “civil society” ?

Will the parties and actors of "Kurdish politics" continue to be punished?

Will the elected ones be replaced by "trustee" people? Will what the public trusts and what the state trusts always be different?

Will some parts of the country and some cities be kept under permanent surveillance?

Are you aware that something is not going well? The pains are getting stronger. The decisions taken are read differently in Ankara,

Diyarbakır is different, are you aware? Are you aware of what this means?

Are you aware of what this looks like from Earth?

HELLO TO FEHMİ KORU: Fehmi Koru also joined the decision writer staff . The decision became richer. I am happy with our pillar friendship. I wish you good luck.