Toz bulutu indi sayılır ve Ak Parti’nin 31 Mart sonucuyla yüzleşmesinin nasıl olacağı da üç aşağı beş yukarı belli oldu. Belli olan şey ise esasen belirsizlik ve biraz daha ötesi ne yapacağını bilememek. Seçim ertesinde yapılan toplantılarda emekliden para esirgenmesi hariç bütün suç “teşkilat”a yıkılmıştı. Önce, “kibre kapılmış, halkla arasına duvar ören ve yanlış adaylarla seçime giden bir Ak Parti teşkilatı” tanımı yapıldı, ardından da parti başkanı Erdoğan’ın herkesten hesap soracağı mealinde haberler sızdırıldı. Böylelikle,Erdoğan’ın sandıkta verilen mesaja duyarsız kalmadığının, bilakis son derece konsantre olduğunun anlaşılması istendi. Her seçimi ustalıkla kazanan Cumhurbaşkanı, doğal olarak 31 Mart yenilgisinin uzağında bir yere konumlandırıldı.

Parti teşkilatı, söz konusu Ak Parti olduğunda bir yönüyle müphem bir kavramdır. Çok güçlü, çok organize, çok istekli ama bilinen anlamda bir parti teşkilatı olarak çalışmaz. Çünkü, merkezdeki ve taşradaki teşkilat adamlarının “teşkilat” içindeki payı düşüktür. Büyük pay, büyük karar verici ve her durumda son söz söyleyici bilindiği gibiErdoğan’dır. Toplantı ve araştırma mesaisi vardır ama konu karar vermeye geldiğinde tepeden aşağıya teşkilatın ortak kanaati değil liderin dediği olur. Bu, bir ölçüde Ak Parti’nin bugüne kadar -2019 hariç- süregelen seçim zaferleri zincirinin de doğal sonucudur. Unutmayalım ki Erdoğan aynı yöntemle, 9 ay önce kötü bir ekonomi ve yüzde 80 enflasyon ortamında yüzde 52 ile seçimi kazanmıştı. Madem ki lider, bir yolunu bulup seçimi kazandırıyor kim bu düzene itiraz edebilir!...

Aynı yöntemle büyük bir coşku ve beklentiyle 31 Mart’a gidildi ama sandıktan “tarihi” sayılacak bir yenilgiyle çıkıldı. Aynı lider, aynı teşkilat, aynı yöntemler… Üstelik, muhalif seçmenin hayata küstüğü, muhalefet ittifakının dağıldığı ve buna karşılık Cumhur İttifakı’nın ayakta kaldığı bir ortamda. Buna rağmen kaybettiler ve CHP sadece kazanmadı, aynı zamanda Ak Parti’yi ilk kez geçti. Buraya bir parantez açalım… Erdoğan’ın, buna rağmen birincinin CHP değil kendileri olduğunu söyledikten sonra Cumhur İttifakı’nın; yani Ak Parti, MHP, DSP, BBP toplam oylarını örnek göstermesinin ilginç olduğunu belirtelim. Hesaplama böyle yapılıyorsa, bundan sonra özellikle Ak Parti ve MHP’nin artık tek parti gibi tarif edildiği bir döneme de giriyoruz demektir. Seçim sonucundan çıkan derslerden birisi bu mu acaba? İki partinin sıkı işbirliğini daha da ilerletmek mi!?

Devam edelim… Her seçimden sonra olduğu gibi 31 Mart sonrası da en sık tekrarlanan görüş -beklenti, daha doğru ifade- Erdoğan’ın değişeceği; yani, demokrasi, hukuk, liyakat, ehliyet, empati, kucaklama vs. bugüne karar ihmal ettiği ne kadar ünite varsa hepsine geri döneceği fikri oldu. Cumhurbaşkanı’nı tanıyanlar bunun mümkün olamayacağını -bazıları, mümkün olsa bile artık işe yaramayacağını- biliyordu. Nitekim Erdoğan mesajlarında ve bazı uygulamalarda eski yaklaşımının devam edeceği mesajını verdi. Çok muhtemel ki Cumhurbaşkanı, seçimde kaybettiği oyun seçmeni tarafından kendisine verilen “bir dost mesajı” olduğunu ve ekonomi programını başarıyla uygulayıp, kasayı hiç olmazsa eksi bakiyeden kurtardığında emekliye ve çalışana yeniden bol para verdiğinde oyların geri geleceğini düşünüyor. Seçimi kaybetme sebebini emekli parasına bağlayıp, bir an önce “parayı verir, oyu alırım düzeni”ne dönerek yeniden birinci parti olmayı ve tabii beraberinde bir kez daha seçilebilmek için parlamentodan destek alabilmeyi umuyor. Baz senaryosu “şimdilik” böyle görünüyor.

Senaryonun işlemesi için en az iki sorunun cevabını bilmek gerekiyor ki birincisi biraz belli oldu?

1- Sandığa gitmeyen seçmen sanıldığı gibi hala Ak Parti’ye mi oy verecek? Anketler böyle olmadığını, bu seçmenin de CHP’yi tercih ettiğini gösteriyor.

2- Son seçimde Ak Parti’den uzaklaşan ve bir kısmı sandığa gitmeyen, bir kısmı CHP’ye ve bir kısmı da YRP’ye oy veren seçmenErdoğan’a gerçekten “dost mesajı” mı verdi yoksa geri dönüşsüz bir yolculuğa mı çıktı? Bu sorunun cevabı ise bir hayli kafa kurcalayıcı.Erdoğan’ın da kafasını kurcalamalıdır.

Her durumda ise, 31 Mart sonucuna daha derinlemesine bakmasında fayda vardır. Bu kez eskiye benzemeyen çok işaret var…

The dust has almost settled and it is more or less clear how the AK Party will face the March 31 result. What is obvious is essentially uncertainty and, moreover, not knowing what to do. In the meetings held after the election, all the blame, except for withholding money from retirees, was blamed on the "organization". First, it was described as "an AK Party organization that was arrogant, built a wall between itself and the people, and went to elections with the wrong candidates" , and then news was leaked to the effect that party chairman Erdoğan would hold everyone accountable. Thus, it was wanted to understand that Erdogan was not insensitive to the message given at the ballot box, on the contrary, he was extremely concentrated. The President, who masterfully won every election, was naturally positioned far away from the March 31 defeat.

Party organization is a somewhat ambiguous concept when it comes to the AK Party. It is very strong, very organized, very enthusiastic, but it does not work as a party organization in the known sense. Because the share of the central and provincial organization men in the "organization" is low. As it is known, Erdogan is the big sharer, the big decision maker and the one who has the final say in every situation . There are meetings and research hours, but when it comes to decision-making, it is what the leader says, not the common opinion of the organization from top to bottom. To some extent, this is the natural result of the AK Party's chain of election victories that has continued until today - except for 2019. Let's not forget that Erdoğanwon the election with the same method, 9 months ago, with 52 percent in a bad economy and 80 percent inflation environment. Since the leader finds a way to win the election, who can object to this order!...

With the same method, March 31 was held with great enthusiasm and expectation, but the ballot box ended with a defeat that could be considered "historic". The same leader, the same organization, the same methods... Moreover, in an environment where the opposition voters became embittered, the opposition alliance dissolved, and the People's Alliance survived. Despite this, they lost and CHP not only won, but also surpassed the AK Party for the first time. Let's open a parenthesis here... After Erdoğan said that despite this, they were the first, not the CHP, and the People's Alliance said ; Let us point out that it is interesting that he gives an example of the total votes of AK Party, MHP, DSP, BBP. If the calculation is made like this, it means that we are entering a period in which the AK Party and MHP are now described as a single party. I wonder if this is one of the lessons learned from the election result? To further advance the close cooperation of the two parties!?

Let's continue... As is the case after every election, the most frequently repeated view after March 31st - the expectation, the more accurate expression - is that Erdogan will change; that is, democracy, law, merit, competence, empathy, embrace, etc. His decision today was to return to all the units he had neglected. Those who knew the President knew this wouldn't be possible - some knew that even if it were possible, it wouldn't work anymore. As a matter of fact, Erdogan gave the message in his messages and some practices that his old approach would continue. It is very likely that the President thinks that the vote he lost in the election was "a friendly message" given to him by his voters and that the votes will come back when he successfully implements the economic program and at least saves the coffers from the negative balance and gives plenty of money to retirees and employees. He attributes the reason for losing the election to his retirement money, and hopes to return to the "pay the money, get the votes" system as soon as possible, become the first party again, and of course get support from the parliament to be elected once again. The base scenario looks like this “for now”.

In order for the scenario to work, it is necessary to know the answers to at least two questions, the first of which is a bit obvious?

1- Will the voters who did not go to the ballot box still vote for the AK Party, as is thought? Polls show that this is not the case and that these voters prefer CHP.

2- Did the voters who moved away from the AK Party in the last election, some of whom did not go to the polls, some of whom voted for CHP and some of whom voted for YRP, really give Erdoğan a "friendly message" or did they embark on an irreversible journey? The answer to this question is quite confusing. It should also worry Erdoğan .

In any case, it would be beneficial to take a more in-depth look at the March 31 result. This time there are many signs that are unlike before...