AKP Milletvekili Şebnem Bursalı'nın, ıstakoz ziyafeti, Türk siyasetindeki eski bir hastalığın hâlâ iyileşmediğini gösteriyor.

Buna kısaca RİAÇK Sendromu da diyebiliriz: Reis İyi Ama Çevresi Kötü!

Bu konuda konuşarak tepkisini ortaya koyanların ortak özellikleri ise şu an için Reis'in çevresindeki birinci halkada yer almıyor olmaları.

Farkındaysanız o halkadan bu konuda bir çıt çıkmıyor çünkü biliyorlar ki Şebnem Bursalı'yı milletvekilliğine taşıyan irade, kendilerini de şu an için birinci halkada tutuyor.

"Cumhurbaşkanı'nın eski metin yazarı" namıyla maruf Yeni Şafak yazarı Aydın Ünal, şöyle yazdı:

"Erdoğan, acımasız davranır, çeteleşmeleri, gruplaşmaları dağıtır, lejyonerlerden, asalaklardan mahalleyi temizler, samimiyeti, tevazuu yeniden egemen kılarsa, özgürlükçü ve kucaklayıcı dili yeniden inşa ederse, örneğin Külliye'den kibirle sallanan parmakları kırarsa, örneğin Monako'dan ıstakoz fotosu paylaşan sızıntılarla hesaplaşırsa, mahalle yanarken saçını tarayanları kapının önüne koyarsa, dindarları yeniden kazanabilecektir."

Gördüğünüz gibi seçim yenilgisinin nedeni çeteleşenler, gruplaşanlar, parmak sallayıcılar, ıstakozcular, saç tarayıcılar!

Bu tipler nasıl oldu da AKP'nin yönetimini ve vitrinini ele geçirdiler sorusunun yanıtı yok.

Onları bulundukları yere getiren Recep Tayyip Erdoğan'dan başkası değil oysa.

Ünal bilmiyor mu ki bu partinin en küçük ilçe başkanı bile kongresine "tek aday" olarak giriyor ve kimin aday olabileceğine Erdoğan karar veriyor.

Kimin milletvekili olacağına karar veren de Erdoğan, kimin danışman, kimin partide hangi görevi üstleneceğine karar veren de Erdoğan.

Ama açıkça Erdoğan ile bilek güreşine girmek ya da onu ortadan eleştirmek için de yürek yemiş olmak lazım.

Onun için eleştiriler işte böyle dile getirilebiliyor.

O çevreyi yaratanın kim olduğu söylenmeden, çevre eleştiriliyor ki Reis, yenilginin suçunu bugünkü çevresine yıkıp, birinci halkayı yeniden oluştursun, bakarsın biz de oradan bir çıkış yakalarız!

Dillerinin altındaki isim aslında Erdoğan ama bunu kendilerine bile itiraf edemiyorlar.

* * *

100 yıllık Anayasa serüvenimiz

Taha Bey, hızlı okunabilen, açık ve rahat anlaşılır bir üslupla 100 yıllık serüvenin iyi bir değerlendirmesini yazmış

Taha Akyol'un "Atatürk'ün Anayasası 1924 – Tek Partiden Cumhurbaşkanlığı Sistemine 100 Yıl" isimli son kitabını okurken, TBMM Başkanı'nın 1921 Anayasası ile ilgili sözleri geldi.

Numan Kurtulmuş, seçimden hemen sonra yaptığı açıklamada "aynen 1921 Anayasası'nda olduğu gibi Türkiye'nin katılımcı, güçlü bir anayasa yapma imkânı bu Meclis'te vardır" demiş, ben de şöyle sormuştum:

"Kurtulmuş, 1921 Anayasası'nın neresinin "demokratik ve katılımcı" olduğunu zannediyor?"

Bu yıl Türkiye Cumhuriyeti'nin Anayasal serüveninin de 100. yılı.

Taha Akyol da bu vesileyle Meşrutiyet'in Kanun-ı Esasi'sinden günümüze kadar yaşadığımız siyasal kutuplaşmaların temelindeki Anayasa serüvenimizi anlatıyor.

Şunu söylemeliyim ki Taha Bey'in çalışkanlığına ve hızına hayranlık duydum.

Cumhuriyet'in 100. yılı vesilesiyle yayımlanan "Neden 29 Ekim – Cumhuriyet'in İlanına Giden Yol" isimli kitabının daha mürekkebi bile kurumadı.

O kitapta ilginç bulup not ettiklerimi yazamadan, Taha Bey yeni bir kitapla karşımıza çıktı.

Ki o kitap yayımlandığında da bir önceki kitabı Kuvvetler Ayrılığı Olmayınca'nın da mürekkebi kurumamış sayılırdı.

Atatürk'ün Anayasası 1924, Cumhuriyet'in ilk yılındaki "tek parti meclisinde" bile eleştirinin ve güçler ayrılığı meselesinin nasıl tartışılabildiğini gösteren örneklerle dolu.

Kitabı okuyacak olanlar o gün ile bugünü karşılaştırıp, bırakın "eski Türkiye'yi", "en eski Türkiye'nin" bile daha demokratik bir tartışma ortamı yaratabildiğini görecekler.

Numan Bey'i tebessümle anmamın nedeni bu konu değil.

Numan Bey'in 1921 Anayasa'sını gerçek bir Anayasa zannetmesi.

Taha Bey'in kitabında da ortaya koyduğu gibi 1921 Anayasası ismi verilen metin 23 madde ve bir ek maddeden oluşuyor.

Egemenliğin İstanbul'dan alınıp Ankara'daki Büyük Millet Meclisi'ne verilmesini sağlıyor.

Teşkilat – ı Esasiye Kanunu isimli bu metin, sadece meclis, hükümet ve illerden başlayarak köylere kadar olan idari yapıyı tanımlayıp, düzenliyor.

Bir Anayasa'nın olmaz ise olmazı sayılması lazım gelen vatandaşlık, temel haklar ve özgürlükler konusuna girmiyor.

Çünkü 1921 Anayasası'nın yürürlükte olduğu dönemde Millet Meclisi de Kanun-ı Esasi hükümlerinin yürürlükte olduğunu kabul ediyor.

Türkiye'nin tarihinde 1921 ile 1924 arasındaki bölümün "iki Anayasalı dönem" olarak tanımlanmasının nedeni de bu.

Taha Bey, hızlı okunabilen, açık ve rahat anlaşılır bir üslupla 100 yıllık serüvenin iyi bir değerlendirmesini yazmış. Okuyucularımın ilgisini çekeceğini düşündüm.

AKP Deputy Şebnem Bursalı 's lobster feast shows that an old disease in Turkish politics has still not healed.

We can briefly call this the RIAC Syndrome : The Chief is Good, But His Environment is Bad !

The common characteristic of those who reacted by speaking on this issue is that they are not currently in the first circle around the Chief.

If you are aware, that circle does not say a word about this issue because they know that the will that brought Şebnem Bursalı to parliament keeps them in the first circle for now.

Yeni Şafak writer Aydın Ünal , known as "the President's former text writer" , wrote:

"If Erdoğan acts ruthlessly, destroys gangs and groupings, cleans the neighborhood of legionnaires and parasites, makes sincerity and modesty dominant again, rebuilds the liberal and inclusive language, for example, if he breaks the fingers waving arrogantly from the Social Complex, for example, if he deals with the leaks from Monaco who share lobster photos." "If he puts those who combed their hair while the neighborhood is burning at the door, he will be able to win over the religious people again."

As you can see, the reason for the election defeat is those who ganged up, grouped, finger shakers, lobstermen, hair scanners!

There is no answer to the question of how these types came to take over the management and showcase of the AKP.

However, it is none other than Recep Tayyip Erdoğan who brought them to where they are.

Doesn't Ünal know that even the smallest district president of this party enters the congress as a "single candidate" and Erdoğan decides who can be a candidate?

It is Erdoğan who decides who will be a member of parliament, who will be an advisor, and who will undertake which task in the party.

But one would have to be heartbroken to openly arm wrestle with Erdoğan or criticize him publicly.

That's why criticisms can be expressed in this way.

Without being told who created that environment, the environment is criticized so that the Chief puts the blame for the defeat on his current environment and re-establishes the first circle, and we will find a way out from there!

The name on their lips is actually Erdoğan, but they cannot even admit it to themselves.

* * *

Our 100-year Constitution adventure

Mr. Taha has written a good evaluation of the 100-year adventure in a fast-readable, clear and easily understandable style.

 While I was reading Taha Akyol 's latest book titled "Atatürk's Constitution 1924 – 100 Years from a Single Party to the Presidential System" , the words of the Speaker of the Turkish Grand National Assembly regarding the 1921 Constitution came.

In his statement right after the election, Numan Kurtulmuş said , "Turkey has the opportunity to make a participatory, strong constitution in this Parliament, just like in the 1921 Constitution ," and I asked:

"What part of the 1921 Constitution does Kurtulmuş think is "democratic and participatory"?"

This year is the 100th anniversary of the Constitutional adventure of the Republic of Turkey.

On this occasion, Taha Akyol tells us about our Constitutional adventure, which is the basis of the political polarization we have experienced from the Constitutional Monarchy's Constitution until today.

I must say that I admired Taha Bey's hard work and speed.

The ink of the book titled "Why October 29 – The Road to the Declaration of the Republic", published on the occasion of the 100th anniversary of the Republic, is not even dry yet.

Before I could write down what I found interesting in that book and noted down, Mr. Taha appeared before us with a new book.

When that book was published, the ink on his previous book, Without Separation of Powers , was barely dry.

Atatürk's Constitution of 1924 is full of examples showing how criticism and the issue of separation of powers could be discussed even in the "single party assembly" in the first year of the Republic.

Those who will read the book will compare then and today and see that let alone the "old Turkey", even the "oldest Turkey" can create a more democratic discussion environment.

This is not the reason why I remember Mr. Numan with a smile.

Numan Bey mistook the 1921 Constitution for a real Constitution.

As Taha Bey reveals in his book, the text called the 1921 Constitution consists of 23 articles and one additional article .

It ensures that sovereignty is taken from Istanbul and given to the Grand National Assembly in Ankara.

This text, called the Basic Organization Law, only defines and regulates the administrative structure, starting from the parliament, government and provinces to the villages.

It does not include citizenship, fundamental rights and freedoms, which should be considered an indispensable part of a Constitution.

Because the National Assembly also accepts that the provisions of the Basic Law were in force during the period when the 1921 Constitution was in force.

This is why the period between 1921 and 1924 in Turkey's history is defined as the "period with two Constitutions" .

Mr. Taha has written a good evaluation of the 100-year adventure in a quickly readable, clear and easily understandable style. I thought it would be of interest to my readers.