Bu topraklarda kökleri çok eskilere giden

"kültür savaşları"na son vermek...

Ve Türkiye'ye nefes aldıracak

bir büyük "uzlaşma projesi"ni 

siyasal alanda gerçekleştirmek...

Bunlar son yazımın konusuydu.

Kısaca dedim ki: 

Yüzyıl önce Cumhuriyet'i kurduk, 

ama "demokrasi"yi kuramadık. 

1946'da çok partili demokrasiye adım attık 

ama sonrasını getiremedik. 

78 yıl boyunca eskinin "kültür savaşları"na

son veremedik.

Siyasette demokrasiyi temel alan 

bir uzlaşma, bir işbirliği projesi 

gerçekleştiremedik. 

Farklılıklarımız kavga dövüş 

nedeni olmaya devam etti.

Uzlaşma geleneğinden 

nasibini almamış

siyasi liderler yüzünden

siyasetimize kibir dolu 

ben benci tavırlar damgasını vurdu gitti. 

Kısacası:

Demokrasi için, demokratik bir anayasa 

için partiler arası siyasal bir işbirliği, 

bir "büyük uzlaşma"

78 yıldır hayata geçirilemedi. 

İnönü'sü Bayar'ı,

Demirel'i Ecevit'i,

Özal'ı Demirel'i

bunca yıl el sıkışıp Türkiye'nin 

tüm farklılıklarıyla 

barış içinde yaşayabileceği 

bir çatıyı kuramadılar,

demokratik bir anayasa yapamadılar.

Oysa, bu liderin hepsi 

"demokrasi"den yanaydı.

Ama zaman içinde öyle  anlaşıldı ki,

hepsi de demokrasiyi 

sadece "kendileri için" istemişlerdi.

Böylece siyaset ülkemizde

kan davaları, düşmanlık çizgisinden 

bir türlü kurtulamadı gitti.

Biliyorum, demokrasi 

hiçbir yerde kolay kurulmadı.

Oluk oluk kan ve gözyaşı 

aktığı zamanlar da yaşandı.

Bunun için özellikle "yaşlı kıta"ya, 

Avrupa'ya bakın. Birinci Dünya Savaşı,

İkinci Dünya Savaşı... 

İç savaşlar, soykırımlar, ihtilaller...

Yaşanan korkunç acıların sonunda, 

Avrupa siyasetinin akil insanları, 

büyük devlet adamları

ortak bir demokrasi çatısı altında buluştular. 

Tarihin belki de en büyük barış projesi 

Avrupa Birliği böyle doğdu. 

Böylece, yüzyıllar boyu 

birbirleriyle savaşan, 

birbirlerini helak eden, 

başta Fransa ile Almanya

olmak üzere Avrupa devletleri, 

büyük devlet adamları

sayesinde uzlaşmayı başardılar, 

demokrasi ve refah yolculuğuna koyuldular.

Savaş sonrasında Fransa'sı, Almanya'sı 

büyük koalisyonlar sayesinde 

düze çıktılar, istikrara kavuştular.

Şimdi soruyorum:

Biz neden yapamayalım ki?..

Bu kadar yıl biz de acı çektik,

gözyaşı döktük.

Biz de yeterli dersi almış olmalıyız.

Şimdi 31 Mart'la önümüzde 

yeni bir dönem açılmış durumda.

Bu bakımdan, iki açıklama 

bende iyimserlik ışığı yaktı.

Biri, Dilek İmamoğlu'nun

T24'te Cansu Çamlıbel'e

söylediği şu söz: 

Emine Hanım'la birlikte 

projeler yapalım isterim; 

bizim birlikteliğimiz 

Türkiye'ye iyi gelir, 

bunu başarabiliriz.

Diğeri Özgür Özel'in Sabah'ta,

Erdoğan'la ilişkiler konusunda

Yavuz Donat'a yaptığı açıklamalar: 

Bayram günü Sayın Cumhurbaşkanı'nı

arayacağım. 

Bayramını tebrik edeceğim.

Sonrasında kendilerine 

bazı şeyler söyleyeceğim.

Diyalog kanallarının 

açık tutulması gerektiğini...

Kendilerinin iktidar ile 

görevlendirildiğini...

Bizim de 31 Mart seçimlerinde

Türkiye nüfusunun yüzde 65'i,

milli gelirin de yüzde 85'ine 

hakim bir coğrafyada

yerel iktidar olduğumuzu...

Birlikte çalışmak zorunda 

olduğumuzu söyleyeceğim. 

Bunlar yeni bir dönemin 

belirtileri...

Evet, sayın Özgür Özel,  

31 Mart CHP adına 

büyük bir seçim başarısıdır. 

Ama yetmez!

Bu başarıyı bir adım daha 

ileriye götürmek lazım.

Bunun da yolu, bu ülkede 

bugüne kadar yapılamayanı yapmaktan 

ve partiler arasında, 

"demokrasi için 

büyük uzlaşma"yı

gerçekleştirmekten,

Türkiye'nin tüm renkleriyle

barış içinde yaşayabileceği

yepyeni bir anayasal çatı

kurmaktan geçiyor.

Bunu başarabilirseniz

hem partiniz, hem Türkiye büyür.

Hayırlı  bayramlar diliyorum.

The roots of these lands go back to ancient times.

Putting an end to the "culture wars"...

And it will give Turkey a breath of fresh air

a major "reconciliation project"

to be realized in the political arena...

Thesewas the subject of my last article.

In short I said: 

A century agoRepublicWe established,

or "democracy"We could not establish the .

We took a step towards multi-party democracy in 1946

but we couldn't bring the rest.

For 78 years"the old one"culture wars" already

We couldn't end it.

Based on democracy in politics

Onecompromise, Onepartnershipproject

we couldn't realize it.

Our differencesfight fight

continued to be the reason.

Compromisefrom tradition

has not had its share

because of political leaders

to our politicsfull of arrogance

I am selfishattitudes left their mark.

In short:

For democracy, a democratic constitution

an inter-party political cooperation for

One"great compromise"

It has not been implemented for 78 years.

Inonu'süBayar',

DemirelHe succeeded

Ozal'ıDemirel'i

shaking hands for so many years, Turkey

with all its differences

can live in peace

they couldn't build a roof,

They could not make a democratic constitution.

However, this leader is all

was in favor of "democracy."

But over time it became clear that,

all of them democracy

they just wanted it "for themselves."

So politics in our country

blood feuds,from the line of hostility

He could not escape and left.

I know, democracy

was not easily established anywhere.

Rivers of blood and tears

There were also times when it flowed.

For this purpose, especially the "old continent",

Look at Europe. World War I,

World War II...

Civil wars, genocides, revolutions...

At the end of the terrible suffering,

The wise men of European politics,

great statesmen

They came together under a common democratic roof.

Perhaps the biggest peace project in history

European Unionwas born like this.

Thus, for centuries

fighting each other,

destroying each other,

especially France and Germany

European states, including

great statesmen

They managed to reach an agreement thanks to

They set out on their journey to democracy and prosperity.

After the war, France and Germany

through grand coalitions

they leveled off and achieved stability.

Now I ask:

Why can't we do it?..

We too have suffered for so many years,

We shed tears.

We too must have learned enough lessons.

Now, March 31st is upon us

a new era has begun.

In this regard, two explanations

A glimmer of optimism came to light in me.

One of them is Dilek İmamoğlu

Cansu Çamlıbel in T24

the words he said:

Ms. Eminetogether with

I would like to do projects;

Our togetherness

It is good for Turkey,

we can do this.

The other is Özgür Özel's Sabah,

On relations with Erdoğan

His statements to Yavuz Donat:

On the day of the feast, Mr. President

I will call.

I will congratulate you on your holiday.

Afterwards they

I will say some things.

Dialogue channels

should be kept open...

With their own power

was assigned to...

In our March 31 elections,

65 percent of Türkiye's population,

85 percent of the national income

in a dominant geography

We are the local government...

Have to work together

that we areI will tell you. 

These are the signs of a new era

symptoms...

Yes, Mr. Ozgur Ozel,

31 MartOn behalf of the CHP

It is a great election success.

But it's not enough!

This success is one step further

need to take it forward.

The way to do this is in this country

to do what has not been done before

and between the parties,

"For democracy

great compromise"y

to realize,

With all the colors of Turkey

can live in peace

a brand new constitutional framework

it goes through setting up.

If you can do this

both your party and Türkiye will grow.

I wish you a happy holiday.