Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın düşlerini kurduğu, hatta milliyetçi ortaklarının ‘Turan Koridoru’ diyerek köpürttüğü Zengezur Koridoru projesine ABD Başkanı Donald Trump çöktü.

“Amerikalıların çöktüğü aynı zamanda bizimdir” aklıyla giden Atlantikçiler için sorun olmayabilir.

Fakat Nahçıvan ile Azerbaycan arasındaki ulaşım hattı projesinin "Trump Uluslararası Barış ve Refah Koridoru" (TRIPP) adıyla Amerikalılara verilmesi, Kafkasya’daki denklemin bozulmasında başat rol oynadığını savunan, “Bir halk iki devlet” diyen ve Ermenistan’la normalleşmeyi Azerbaycan Cumhurbaşkanı İlham Aliyev’in oyun planlarına terk eden Türkiye için bir hezimettir.

2020’deki anlaşma çerçevesinde ulaşım hatlarının açılmasına liderlik edecekken Erivan ve Bakü’nün Trans Kafkasya’daki Rus etkisine karşı çalımlarına etkili ve akıllıca yanıtlar veremeyen Rusya için de hezimettir.

“Sınırlarımda stratejik değişikliğe izin vermem” diyen, 2021-2023 arasında bir dizi askeri tatbikatla Bakü’yü tehdit eden ve diplomatik olarak Erivan’ı daraltan İran için de hezimettir.

Komşuların keşmekeşliği

İkinci Karabağ savaşından beri, Azerbaycan ve Ermenistan arasında konuşulan barış anlaşması, ‘Zengezur Koridoru’ ile stratejik bir bağlama oturacaktı.

Fakat 3+3 grubuna dahil ülkelerin öncelik ve kaygıları tam bir keşmekeşti.

Erdoğan’ın tasarımı koridor sayesinde Türkiye’nin kestirmeden Azerbaycan’a ulaşması, Hazar üzerinden Türk dünyasına geçmesi ve Çin’le buluşmasıydı. Erdoğan, Çin’in Kuşak ve Yol girişiminin uzantısı olan Orta Koridor’u da Türkiye’nin ana hat olarak merkezinde olduğu Pekin’den Londra’ya kesintisiz ulaşım diye pazarlayanların başında geliyordu. Zengezur da belki Orta Koridor’a cazibe katacaktı.

İran ise koridoru stratejik tehdit saydı.

İran siyaseti ve medyasında öne çıkan değerlendirmeler oldukça keskindi:

- Erivan’ın kontrolü dışında açılacak bir koridor, İran’ın Ermenistan sınırını ortadan kaldıracak ve Kafkasya’ya ulaşma imkanlarını kısıtlayacaktır.

- İran, Avrupa ve Asya arasında transit güzergah olma konumunu yitirecek; kargo taşımacılığından elde edilen gelirlerden olacaktır.

- Bu koridor NATO’nun İran’ı çevreleme stratejisinin uzantısıdır. Ayrıca İsrail’in İran sınırlarına sokulma planlarına hizmet edecektir.

- Rota aynı zamanda Türkiye için Turan Koridoru işlevi görecek; İran’ın Orta Asya denklemi İran’ın aleyhine dönecektir.

Bu değerlendirmelere atfen İran Ulusal Yüksek Güvenlik Konseyi, Zengezur Koridoru'nu “kritik bir kırmızı çizgi” ilan etti.

Yeni rota İran gibi Gürcistan’ın önemini de azaltıyor. Bakü-Tiflis-Ceyhan Boru Hattı, Trans-Anadolu Ulusal Gaz Boru Hattı veya Bakü-Tiflis-Kars Demiryolu Hattı Ermenistan-Azerbaycan çatışmasına binaen Ermenistan’ı baypas eden ve Gürcistan’a stratejik değer kazandıran projelerdi.

Rusya’nın yaklaşımı ise seçeneklere göre esneklik ya da sertlik kazanmaya müsaitti.

Ulaşım hatlarının kurulmasını öngören 2020 ateşkes anlaşması sonuç itibariyle Rusya’nın arabuluculuğunda sağlandı. Yani Rusya yeni sürecin de patronu konumundaydı. Çünkü Karabağ’a yerleşen ateşkesi koruma güçlerinin ötesinde ulaşım hatlarında da Rusya’nın rolü merkeziydi. Birden fazla ulaşım hattını içeren bir yaklaşım vardı. Nahçıvan hattı Ermenistan ve Azerbaycan’ı Rusya’ya bağlayan diğer hatlarda birlikte ele alınıyordu. Bakü, Erivan ve Nahçıvan bağlantıları olan tarihi Kafkasya Demiryolu’nun yeniden devreye sokulmasını da istiyordu. Anlaşmada Zengezur güzergâhı bir şart olarak öne çıkmıyordu.

Karabağ üzerinden Erivan bağlantısıyla Nahçıvan’a ulaşım hattı açmak da mümkündü. Ki bu iki ülke açısından belki daha işlevsel bir seçenekti. Dahası Nahçıvan’ı Azerbaycan’a bağlayacak hatlar, Rus Federal Güvenlik Servisi’nin (FSB) kontrolünde olacaktı. Yani Rusya’nın patronluğunu teyit eden bu türden bir koridor tasarısı Ruslar açısından sorun değildi.

Azerbaycan ise bunun kendine münhasır bir rota olmasında diretti. Bakü’ye göre Nahçıvan’a giden hiçbir Azerbaycanlı şahıs ya da araç Ermenistan kontrolüne takılmamalıydı.

Erivan’a göre ise egemenlik haklarının korunması esastı. Gümrük kontrolleri şarttı. Ermenistan Başbakanı Nikol Paşinyan, Aliyev’in koşullarını egemenliğin devri olarak görüp reddetti.

Bu süreçte ulaşım hatları meselesi Aliyev’in ısrarıyla Zengezur güzergahına indirgendi. Paşinyan da meseleye hangi seçenek Rusya’nın Ermenistan üzerindeki etkisini azaltır diye baktı.

Paşinyan 2018’de seçildiğinden beri, Ermenistan’ın geleneksel müttefiki Rusya’dan uzaklaşmanın yollarına bakıyor. AB hedefini dillendiriyor. Amerikan ve İngiliz istihbarat servisleri Rusya’nın yerini alabilecek şekilde Erivan’da üsleneli çok oldu. AB gözlemcilerine de kapıları açtı. Erivan Uluslararası Havaalanı’ndaki Rus sınır güçleri evlerine gönderildi. ABD ile ortak askeri tatbikatlar başladı.

Paşinyan, rayonlar ve Karabağ’ın kaybını mesele yapmayıp, ulaşım hatları şartını onaylayıp, Azerbaycan’la barışıp, bilahare Türkiye ile tam normalleşmeye gidip bu şekilde Rus nüfuzundan çıkmanın hesaplarını yaptı.

Aliyev de Azerbaycan uçağının Ruslar tarafından kazara düşürülmesinin ardından bir tür hesaplaşma havasına girdi. Rusya’nın kriminal bir gruba ölümcül operasyonu bu hesaplaşmaya yeni başlıklar ekledi. Türkiye ve İsrail’in desteğine yaslanarak oyunu büyüttü. Rusya’nın Kafkasya’daki konumunu dikkate alan yerleşik politikadan saptı.

Bu süreçte Gürcistan’dan Rusya’ya giden kargoları için Abhazya ve Güney Osetya güzergahlarında geliştirilmiş olan uluslararası şirketlerin kontrolüne dayalı model tartışmaya açıldı. Ve süreç Aliyev ve Paşinyan’ı Trump’ın masasına götürdü.

Sonuçta Paşinyan-Aliyev ikilisi Rusya’yı dışlayan bir yola sapmış oldu.

Kaybedenler-Kazananlar

Rusya, Ukrayna ile uğraşırken Suriye’nin ardından Trans-Kafkasya’da hançer darbesi almış oldu.

Bu hem İran hem Rusya açısından bir çevirme stratejisidir. İran’ın tehditkâr politikanın muhatabı Bakü idi; şimdi karşısına Washington çıkıyor.

Kazanan; ABD’nin öncülüğünde NATO, AB ve arka planda İsrail’dir.

İran medyasındaki değerlendirmelere göre;

- Koridorun Amerikan şirketlerine devri, ABD ve İsrail’in İran’ın kuzeybatısında operasyon üssü kurması anlamına gelir.

- Proje, İran’a karşı bir casusluk koridoruna dönüşebilir.

- Koridor Trans Kafkasya’daki güç dengelerini değiştirebilir.

İran Dışişleri Bakanlığı da, Azerbaycan ile Ermenistan arasında imzalanan barış anlaşmasını memnuniyetle karşıladı. Ama Trump Koridoru’na karşı çıktı. Özellikle ortak sınırların yakınında yabancı müdahalesinin olumsuz sonuçlarından endişe duyulduğunu belirtti.

Dini lideri Ali Hamaney'in danışmanı Ali Ekber Velayeti ise daha sert çıktı: “İran, Rusya'nın yardımı olsun ya da olmasın ABD kontrolünde koridor kurulmasını engelleyecek. Güney Kafkasya, Trump'ın kiralayabileceği bir gayrimenkul değildir. Gerekirse, ABD paralı askerlerinin mezarlığına dönüşecektir." İran’ın askeri olarak tehditkâr tutumu Azerbaycan’ı bile yolundan döndürmemişken denkleme ABD girdikten sonra ne kadar etkili olabilir?

Malum İran, Zengezur’a karşı Aras Koridoru projesini öne çıkarıyordu. Ki Zengezur tıkandığında bu konuda Bakü ile Tahran arasında yakınlaşma hasıl oldu. Aras üzerindeki köprü inşaatıyla alternatif güzergâh yol almaya da başladı. Zengezur 43 km, Aras Koridoru ise 60 kilometresi İran’dan geçecek şekilde 107 kilometre. Erdoğan da 2023’te eğer Ermenistan Zengezur Koridoru’nu kabul etmezse Aras Koridoru’nun devreye girebileceğini söylemişti. Aslında Zengezur belirsizlikle boğuşurken Aras Koridoru fiilen inşa ediliyordu.

Burada belli ki işin içine ABD’yi sokarak bir taraf Rusya, diğer taraf İran’a karşı bir koruma kalkanı kazandığı hesabı yapıyor.

Trumpvari: Barış anlaşmasını imzalamadan barışın PR’ı

Bu kadar laftan sonra Washington’da tam olarak neyin altına imza atıldı, biraz da buna bakalım.

Trump birkaç yıldır pişirilen ve martta da hazır hale gelen barış anlaşmasını servis etme ayrıcalığını kimseye kaptırmadı.

Fakat burada imzalanan bir barış anlaşması değil. İmzalanan şey Paşinyan ve Aliyev’in barış anlaşmasını imzalama niyetlerini belirten bir mutabakat zaptı. Trump da arabulucu ve tanık olarak belgeye kendi imzasını ekledi. Azerbaycan’ın anlaşmaya imzayı koymak için Ermenistan anayasasının değiştirilmesi yönündeki ek talebi hâlâ geçerli. Aliyev Karabağ üzerinde hak iddia eden maddelerin anayasadan çıkarılmasını bekliyor.

Ayrıca Washington masasında Karabağ’dan sürülen Ermenilerin geri dönüşü ve tüm bölgesel ulaşım yollarının açılması meselesi muallakta kaldı. En azından şimdilik bu konularda kamuoyuna yansıyan bir şey olmadı.

Koridorun önündeki potansiyel zorluklar

Trump Koridoru ile ilgili çerçeve aşağı yukarı belirlendi ama potansiyel açmazlar var.

Teorik olarak koridor sayesinde Azerbaycan, Nahçıvan’a doğrudan kara bağlantısına kavuşacak.

Ermenistan uluslararası yatırım ve güzergah üzerinde egemenlik güvencesi alacak. Rota Ermenistan yasalarına tabi olacak. Mülkiyet hakkı devredilmeyecek. Ermeni kurumları gerektiğinde koridora müdahale edebilecek.

99 yıllık anlaşmayla altyapı yatırımlarını ve işletmesini ABD liderliğindeki bir konsorsiyum üstlenecek.

Şimdiden üçü Amerikalı 9 şirketin ilgi gösterdiği belirtiliyor.

Yaklaşık 1000 özel silahlı personel konuşlandırılacak.

Anlaşma otoyol, demiryolu, boru hatları, fiber optik gibi altyapı projeleri ve bölgesel entegrasyonu amaçlıyor.

Rotanın gelirlerinde ABD yüzde 40, Ermenistan yüzde 30 ve Azerbaycan yüzde 30 pay sahibi olacak.

Rotaya ilişkin müzakereler gelecek hafta başlayacak.

Amerikan yönetimi projenin hayata geçirilmesi için çalışma grupları oluşturacak.

Zengezur planının günün sonunda NATO koridoruna dönüşeceği endişesini taşıyan ülkeler açısından bu sonuç stratejik bir hezimeti andırıyor.

Bir Beyaz Saray yetkilisi açıkça "Burada kaybedenler Çin, Rusya ve İran'dır" diyor. “Ermenistan ne kazandı” sorusuna "Dünya tarihindeki en muazzam ve stratejik ortak olan ABD’yi” yanıtını veriyor.

Fakat nihai sözleri söylemeden önce karşı hamleleri beklemek gerekiyor.

Rus Dışişleri bazı nokta atışlarıyla yanıt verdi:

- En uygun yol Rusya, İran ve Türkiye’nin desteğiyle çözüm aramaktır.

- Orta Doğu’daki süreçlere Batı’nın müdahil olmasıyla yaşanan acı tecrübeleri unutmayın.

- Ermenistan’ın İran sınırını 1992’den beri Rus sınır birliklerinin koruduğunu göz ardı etmeyin.

- 2020’daki üçlü anlaşma hâlâ geçerli. Taraflar imzalarını çekmedi.

- Ermenistan hâlâ Avrasya Ekonomik Birliği’nin ortak gümrük alanının bir parçası. Ermenistan üzerinden transit yük taşımacılığı buna dahildir.

- Ermeni–Azeri normalleşmesi, Rusya’nın merkezi rolüyle başlamıştır. İki ülkenin uzlaşması komşuların önceliklerine saygı temelinde olmalıdır.

Yani Ruslar “Bu iş öyle kolay olmaz, komplikasyonlarla boğuşursunuz” diyor.

Ayrıca Trump Koridoru inşa edilse bile başka meseleler devreye giriyor:

Bu koridorun stratejik bir rota olabilmesi için Orta Asya’ya bağlanması gerekiyor. Nahçıvan ile Azerbaycan arasında bir bağlantı yoluyla sınırlı olan rota stratejik bir değer kazanamaz.

Amerikalılar bu koridoru İran, Rusya ve Çin’e darbe olarak kurguladığına göre muhatapların da ellerindeki kartları kullanacağı yerler olacaktır. Orası da Hazar geçişidir. Hazar Denizi’nde yetki eşit derecede kıyıdaş ülkelerde. Yani Rusya ve İran’ın onay vermediği hiçbir ulaşım rotası Hazar’ı aşamaz. Azerbaycan, “Kazakistan ya da Türkmenistan’la anlaştık, buradan yol geçireceğiz” diyemez. Bütün ülkelerin onayını gerektiren mekanizmalar var.

Ayrıca Çin’in üzerinde durduğu Orta Koridor’u dışlamanın bölgedeki hiçbir ülkeye faydası yok. Ukrayna savaşına paralel Kuzey Koridoru sakatlanınca Orta Koridor yani Trans-Hazar Uluslararası Taşımacılık Güzergahı önem kazandı. Amerikalılar birkaç yıldır Çin'den başlayıp Kırgızistan, Türkmenistan, Azerbaycan, Ermenistan, Gürcistan ve Türkiye üzerinden Avrupa'ya geçen bu koridoru etkisiz kılmak için kafa patlatıyor ama beyhude bir çaba. Zengezur’u da bunun için araçsallaştırıyorlar ama bölgedeki ana aktörlerin stratejik çıkarlarına vuran bir anlayış Trump Koridoru’nun ölü doğmasına neden olabilir.

Ruslar intikamı çok soğuk alır.

Sırada Rusya ile ABD arasında kurulacak Ukrayna masası var. Trump buluşma yeri olarak 134 yıl boyunca Rus İmparatorluğu’nun hükümranlığında kalmış olan Alaska Eyaleti’ni belirledi.

Trump’la anlaşma sağlanır da Ukrayna’da eli rahatlarsa “Trans Kafkasya’da nerede kalmıştık” diyebilir. Tabii Ukrayna’da Rusya’nın istediğine karşılık ‘Trump Koridoru’ meze yapılmayacaksa…

Türkiye, Ermenistan’la normalleşmeyi Aliyev’in onayına bağlayarak başından stratejik zafiyet gösterdi. Daha farklı inisiyatifler alabilir, sürece yön verebilirdi. Koridor meselesinde İran ve Rusya ile birlikte yol almak için 3+3 platformunu dillendirmenin ötesine geçmedi. Çünkü Erdoğan Trans Kafkasya denkleminde İran ve Rusya’yı aşındırmayı kâr sayıyor. Fakat Rusya ve İran’ın aleyhine yazılanlar, sırf ABD’nin NATO’da ortağı diye otomatik olarak Türkiye’nin lehine bir çıktıya dönüşmüyor. Bütün komşuları düşündürmesi gereken bir tablo oluştu: Türkiye, İran ve Rusya arasındaki stratejik uyumsuzluk ABD’yi hançer gibi araya soktu.

US President Donald Trump has collapsed on the Zangezur Corridor project, which President Tayyip Erdoğan dreamed of and which his nationalist partners even hyped up by calling it the "Turan Corridor."

This may not be a problem for Atlanticists who think that "what collapses for Americans is also ours."

However, the awarding of the transportation line project between Nakhchivan and Azerbaijan to the Americans under the name of the "Trump International Peace and Prosperity Corridor" (TRIPP) is a defeat for Turkey, which claims to have played a leading role in disrupting the balance in the Caucasus, which says "One people, two states," and which has left normalization with Armenia to the game plans of Azerbaijani President Ilham Aliyev.

It is also a defeat for Russia, which, while it was supposed to lead the opening of transportation lines within the framework of the 2020 agreement, was unable to provide effective and intelligent responses to Yerevan and Baku's attempts to counter Russian influence in the Transcaucasus.

It is also a defeat for Iran, which said, “I will not allow strategic changes on my borders,” threatened Baku with a series of military exercises between 2021 and 2023, and diplomatically narrowed Yerevan.

The chaos of the neighbors

The peace agreement, which has been discussed between Azerbaijan and Armenia since the second Karabakh war, would fit into a strategic context with the 'Zengezur Corridor'.

But the priorities and concerns of the countries in the 3+3 group were in complete disarray.

Erdoğan's plan was for the corridor to allow Türkiye to shortcut to Azerbaijan, cross the Caspian Sea into the Turkic world, and connect with China. Erdoğan was also a leading figure in promoting the Middle Corridor, an extension of China's Belt and Road Initiative, as a seamless connection from Beijing to London, with Türkiye at its core. Zangezur would also likely add to the Middle Corridor's appeal.

Iran, on the other hand, considered the corridor a strategic threat.

The assessments that emerged in Iranian politics and media were quite sharp:

- A corridor opened outside Yerevan's control would eliminate Iran's border with Armenia and limit its ability to reach the Caucasus.

- Iran will lose its position as a transit route between Europe and Asia; revenues from cargo transportation will be depleted.

This corridor is an extension of NATO's containment strategy against Iran. It will also serve Israel's plans to advance closer to Iran's borders.

- The route will also function as a Turan Corridor for Türkiye; Iran's Central Asia equation will turn against Iran.

Referring to these assessments, Iran's Supreme National Security Council declared the Zangezur Corridor a "critical red line."

The new route diminishes Georgia's importance, as it does Iran's. The Baku-Tbilisi-Ceyhan Pipeline, the Trans-Anatolian National Gas Pipeline, and the Baku-Tbilisi-Kars Railway Line were projects that bypassed Armenia and added strategic value to Georgia in response to the Armenia-Azerbaijan conflict.

Russia's approach was open to flexibility or harshness depending on the options.

The 2020 ceasefire agreement, which envisioned the establishment of transportation lines, was ultimately brokered by Russia. In other words, Russia was also the patron of the new process. Beyond the ceasefire-protecting forces deployed in Karabakh, Russia's role in transportation lines was central. The approach encompassed multiple transportation lines. The Nakhchivan line was considered alongside other lines connecting Armenia and Azerbaijan to Russia. It also called for the revitalization of the historic Caucasus Railway, with connections to Baku, Yerevan, and Nakhchivan. The Zangezur route was not a condition of the agreement.

It was also possible to open a transportation line to Nakhchivan via Yerevan via Karabakh. This was perhaps a more practical option for both countries. Furthermore, the lines connecting Nakhchivan to Azerbaijan would be under the control of the Russian Federal Security Service (FSB). In other words, such a corridor proposal, which affirmed Russia's patronage, was not a problem for the Russians.

Azerbaijan, however, insisted that this be its exclusive route. According to Baku, no Azerbaijani person or vehicle traveling to Nakhchivan should be stopped by Armenian control.

According to Yerevan, protecting sovereign rights was paramount. Customs controls were a must. Armenian Prime Minister Nikol Pashinyan rejected Aliyev's conditions, viewing them as a transfer of sovereignty.

During this process, the transportation line issue was narrowed down to the Zangezur route at Aliyev's insistence. Pashinyan, in turn, viewed the issue as a solution that would reduce Russia's influence over Armenia.

Since his election in 2018, Pashinyan has been exploring ways to distance himself from Armenia's traditional ally, Russia. The EU has been vocal about its ambitions. American and British intelligence agencies have long been based in Yerevan, acting as a substitute for Russia. The EU has also opened its doors to observers. Russian border guards at Yerevan International Airport have been sent home. Joint military exercises with the US have begun.

Pashinyan, without making a big deal out of the loss of the rayons and Karabakh, calculated how to approve the condition for transportation lines, make peace with Azerbaijan, and then go for full normalization with Türkiye, thus getting rid of Russian influence.

Following the accidental downing of the Azerbaijani plane by the Russians, Aliyev entered a state of reckoning. Russia's deadly operation against a criminal group added new elements to this reckoning. He leveraged the support of Turkey and Israel to increase his game. He deviated from the established policy of considering Russia's position in the Caucasus.

During this process, a model based on the control of international companies developed on the Abkhazia and South Ossetia routes for cargo from Georgia to Russia was brought into question. This process led Aliyev and Pashinyan to Trump's table.

As a result, the Pashinyan-Aliyev duo has strayed into a path that excludes Russia.

Losers-Winners

While Russia was dealing with Ukraine, it was dealt a dagger blow in the Transcaucasus after Syria.

This is a diversionary strategy for both Iran and Russia. Iran's threatening policy was addressed in Baku; now it's confronting Washington.

The winner is NATO, led by the US, the EU and Israel in the background.

According to the evaluations in the Iranian media;

- The transfer of the corridor to American companies means that the US and Israel will establish an operational base in northwest Iran.

- The project could turn into an espionage corridor against Iran.

- The corridor could change the balance of power in the Transcaucasus.

The Iranian Foreign Ministry also welcomed the peace agreement signed between Azerbaijan and Armenia, but opposed the Trump Corridor, expressing concern about the negative consequences of foreign interference, particularly near their shared border.

Ali Akbar Velayati, advisor to Supreme Leader Ali Khamenei, was even harsher: “Iran will prevent the establishment of a corridor under US control, with or without Russian assistance. The South Caucasus is not real estate that Trump can rent. If necessary, it will become a graveyard for US mercenaries.” While Iran’s threatening military stance hasn’t even deterred Azerbaijan, how effective can it be once the US enters the equation?

As is well known, Iran was promoting the Aras Corridor project against Zangezur. When Zangezur was blocked, a rapprochement emerged between Baku and Tehran on this issue. With the construction of a bridge over the Aras, an alternative route began to be established. Zangezur is 43 km long, while the Aras Corridor is 107 kilometers long, 60 kilometers of which will pass through Iran. Erdoğan had also stated that if Armenia rejected the Zangezur Corridor in 2023, the Aras Corridor could be activated. In fact, while Zangezur was grappling with uncertainty, the Aras Corridor was being actively built.

Here, it is clear that by involving the US, one side is calculating that it will gain a protective shield against Russia and the other side against Iran.

Trumpian: PR for peace without signing the peace agreement

After all this talk, let's take a look at what exactly was signed in Washington.

Trump did not give up the privilege of serving the peace agreement, which had been brewing for several years and was ready in March, to anyone.

But what was signed here wasn't a peace agreement. What was signed was a memorandum of understanding between Pashinyan and Aliyev, stating their intention to sign the peace agreement. Trump also added his signature to the document as a mediator and witness. Azerbaijan's additional request to amend the Armenian constitution to ensure its signature remains valid. Aliyev expects the articles claiming Karabakh to be removed from the constitution.

Moreover, the issue of the return of Armenians expelled from Karabakh and the opening of all regional transportation routes remains pending at the Washington negotiating table. At least for now, nothing has been publicly reported on these matters.

Potential challenges ahead for the corridor

The framework for the Trump Corridor is more or less set, but there are potential deadlocks.

Theoretically, thanks to the corridor, Azerbaijan will have a direct land connection to Nakhchivan.

Armenia will receive international investment and sovereignty guarantees over the route. The route will be subject to Armenian law. Ownership rights will not be transferred. Armenian institutions will be able to intervene in the corridor if necessary.

With the 99-year agreement, a US-led consortium will undertake infrastructure investments and operations.

It is stated that nine companies, three of which are American, have already shown interest.

Approximately 1,000 special armed personnel will be deployed.

The agreement aims for infrastructure projects such as highways, railways, pipelines, fiber optics and regional integration.

The US will have a 40 percent share of the route's revenues, Armenia 30 percent, and Azerbaijan 30 percent.

Negotiations on the route will begin next week.

The American administration will form working groups to implement the project.

For countries worried that the Zangezur plan would eventually turn into a NATO corridor, this outcome resembles a strategic defeat.

A White House official openly states, "The losers here are China, Russia, and Iran." When asked, "What has Armenia gained?", he replies, "The United States, the most formidable and strategic partner in world history."

But before making final statements, we must wait for counter-moves.

The Russian Ministry of Foreign Affairs responded with some pointed remarks:

The most appropriate way is to seek a solution with the support of Russia, Iran and Türkiye.

- Do not forget the bitter experiences of the West's intervention in the processes in the Middle East.

- Do not ignore the fact that Russian border troops have been guarding Armenia's border with Iran since 1992.

The 2020 trilateral agreement is still valid. The parties have not withdrawn their signatures.

Armenia remains part of the Eurasian Economic Union's common customs area. This includes transit freight transport through Armenia.

Armenian-Azerbaijani normalization began with Russia playing a central role. Reconciliation between the two countries must be based on respect for the priorities of their neighbors.

So the Russians are saying, "This job is not that easy, you will struggle with complications."

Moreover, even if the Trump Corridor is built, other issues come into play:

For this corridor to be a strategic route, it must connect to Central Asia. A route limited to a connection between Nakhchivan and Azerbaijan cannot gain strategic value.

Since the Americans have designed this corridor as a blow to Iran, Russia, and China, the parties involved will have their cards to play. That's the Caspian Sea passage. In the Caspian Sea, jurisdiction lies equally with the littoral countries. In other words, no transportation route without the approval of Russia and Iran can cross the Caspian Sea. Azerbaijan cannot simply say, "We've reached an agreement with Kazakhstan or Turkmenistan, and we'll route a road through here." There are mechanisms requiring the approval of all countries.

Furthermore, excluding the Middle Corridor, which China is focusing on, benefits no country in the region. With the Northern Corridor, parallel to the Ukraine war, crippled, the Middle Corridor, the Trans-Caspian International Transport Route, gained importance. For several years, the Americans have been trying to neutralize this corridor, which runs from China through Kyrgyzstan, Turkmenistan, Azerbaijan, Armenia, Georgia, and Turkey to Europe, but it's a futile endeavor. They're also instrumentalizing Zangezur for this purpose, but an approach that undermines the strategic interests of the region's main actors could lead to the Trump Corridor's stillbirth.

Russians take revenge very coldly.

Next up is the Ukraine negotiation table to be established between Russia and the US. Trump has chosen Alaska, a state that remained under Russian imperial rule for 134 years, as the meeting place.

If an agreement is reached with Trump and he's freed up in Ukraine, he might say, "Where were we in the Transcaucasus?" Unless, of course, the "Trump Corridor" is used as a snack in Ukraine to counter Russia's demands.

By making normalization with Armenia conditional on Aliyev's approval, Turkey demonstrated a strategic weakness from the outset. It could have taken different initiatives and steered the process. It hasn't gone beyond voicing a 3+3 platform to move forward with Iran and Russia on the corridor issue. This is because Erdoğan sees it as a gain to erode Iran and Russia in the Transcaucasian equation. However, writings against Russia and Iran don't automatically translate into outcomes in Türkiye's favor simply because they are a US partner in NATO. A picture has emerged that should concern all neighbors: The strategic incompatibility between Turkey, Iran, and Russia has thrown the US into the mix like a dagger.