Seçmeni tehdit ederken, seçmene baskı yaparken, belli ki, Tayyip Erdoğan şu tablodan hareket ediyor. Kurulduktan sonra AKP girdiği ilk yerel seçimde:

2004 yılında 1.750 belediye kazanıyor.

2009'da kazandığı belediye sayısı 1.442'ye düşüyor. Net bir kayıp var.

2012'de AKP'nin çıkardığı bir yasayla köy ve beldelerde belediyeleri kaldırılıyor, belediye sayısı azalıyor.

2014'te AKP 800 belediye kazanıyor. Oy kaybına ek, azalan belediye sayısının da etkisiyle, kazandığı belediye sayısı 1.442'den 800'e geriliyor.

Belediye sayısının azalması CHP'yi de etkiliyor. 2009'da 503 belediye kazanan CHP, 2014'te 226 belediye kazanabiliyor.

Belediye sayısının azalması MHP'de ağır hasara yol açıyor, 2009'dan 2014'e MHP 483'ten 116 belediyeye düşüyor.

Belediye sayısının azalması sadece HDP'yi, bugünkü DEM'i etkilemiyor, 2009'da 96 belediye kazanmışken, 2014'te 97 belediye kazanıyor. (Kaynak: Türkiye Yerel Seçim Sonuçları).

2014'ten 2019'a düşüş

Son durumu 2014 ile 2019 seçim sonuçları gösteriyor.

2014'te 800 belediye kazanan AKP...

Bu dönemde artık bir yasa değişikliği yok.

AKP 2019'da tam inişe geçiyor, kazandığı belediye sayısı sadece 576.

800'den 576'ya düşüş.

AKP için asıl kayıp burada.

2014'te CHP 226 belediye kazanırken, 2019'da 212 belediyeye düşüyor.

Kaybettiği belediyeler AKP'deki şaşaalı görünüşün öteki yüzü.

İki ezber

Bu kayıplardan dolayı...

31 Mart'ta yerel seçimlerine giderken...

Tayyip Erdoğan önceki seçimlerdeki gibi, iki ezberini tekrarlıyor:

"1- CHP ile PKK el ele vermiş, teröristler CHP'yi destekliyor."

Ayrıca, her seçim öncesinde petrol ve doğalgaz buluyoruz!..

"2- Petrol ve doğalgazda önümüzdeki günlerde yeni müjdeler vereceğiz."

Seçmene gözdağı

2014'ten 2019'a belediye kaybettiği ortada.

Malum iki ezbere şimdi yeni bir formül ekliyor. O formülü Hatay'da ve Zonguldak'ta dile getiriyor.

Hatay'da:

"Merkezi yönetimle yerel yönetim el ele vermezse, dayanışma halinde olmazsa, o şehre herhangi bir şey gelmez. Hatay'a geldi mi?.."

Hem itiraf, hem seçmene baskı.

Yüz yıllık Cumhuriyet'te on dokuz yerel, yirmi genel seçimde hiçbir parti liderinin aklına asla gelmeyen gözdağı.

Tekirdağ'da sözünü biraz düzeltiyor, Zonguldak'ta Hatay'daki söyleme dönüyor:

"Buranın belediye başkanı, Cumhurbaşkanı'nın eli üzerinde olduğu sürece Zonguldak çok daha farklı bir yere gelecektir." 

Bir seçimden diğerine kaybettiği belediye sayısı arttığı için...

"Ancak bana oy verirseniz, hizmet alırsınız" lafı Erdoğan'ın son kozu.

* * *

Geçmişin derinliğinde: Füruzan ve Yılmaz

Hayata başladığı yer ile final arasında karşılaştırma kabul etmez bir uçurum var. Kırık dökük bir başlangıçtan ezilenlerin, altta kalanların ve devrimcilerin yazarlığına uzanan yolun her kilometre taşı ayrı bir başarı manzumesi.

Çalışkanlık, direniş, insana saygı ile yoğrulmuş bir serüven.

Füruzan

Füruzan...

1974 İstanbul Cumhuriyet Gazetesi, gazeteciliğe adım attığım ilk aylar.

Ünlü karikatüristlerimizden Turhan Selçuk yanında eşi Füruzan ile birlikte gazeteye geliyor. İlk kez orada gördüğüm Füruzan o tarihte 12 Mart darbesini anlatan "47'liler" romanını yazıyor.

Turhan Abinin katılımı ya da gazetedeki sohbetlerimiz, darbe ve 68 kuşağı üzerinde yoğunlaşıyor. Bir özel sohbette Füruzan:

"Sanatına, görevine öyle düşkün ki, ne olursa olsun, çalışma disiplinini hiç kaybetmiyor. Turhan'ı o yönüyle de seviyorum."

Sonradanı ayrılmış olsalar bile, ikisinden de dinledim, karşılıklı saygı ve takdiri hiç kaybetmiyorlar.

Her biri ayrı sanat ve toplumsal eleştiri içeren "Parasız Yatılı, 47'liler, Benim Sinemalarım, Yeni Konuklar" romanlarını elbette okudum.

Ya Yılmaz Karakoyunlu?..

Yılmaz Karakoyunlu

70'lerin ikinci yarısında Ankara'da gazetecilik yaparken, onu Devlet Planlama Teşkilatı uzmanı olarak tanıdım.

İyi bir iktisatçı bildiğim Yılmaz önce siyasetçi, sonradan yazdığı romanlarıyla herkesin tanıdığı bir yazar olarak çıkıyor toplumun karşısına. Titiz, inatçı, iyi araştıran, zengin Türkçesi ile kıvrak üsluba sahip.

İstiklal Mahkemelerini yazdığı "Üç Aliler Divanı", 6  - 7 Eylül tezgahını araladığı "Güz Sancısı", Şeyh Bedrettin'i kaleme aldığı "Serçe Kuşun Sonbaharı", Demokrat Parti iktidarını anlattığı "Yorgun Mayıs Kısrakları" romanlarının tadı hâlâ damağımda.

Herkesin bildiği ve fakat sizin özelinizde yer etmiş insanların kaybından doğan hüzün, bir daha yaşanmayacak geçmişe yolculuğun yalnızlığını derinleştiriyor.

Füruzan ve Yılmaz, iyi ki tanımışım onları!..

While threatening and pressuring voters, Tayyip Erdoğan is obviously starting from the following picture. In the first local election the AKP entered after it was founded:

In 2004, 1,750 municipalities win.

The number of municipalities won in 2009 drops to 1,442. There is a net loss.

With a law passed by the AKP in 2012, municipalities in villages and towns were abolished and the number of municipalities was reduced.

In 2014, AKP won 800 municipalities. In addition to the loss of votes, the number of municipalities won decreased from 1,442 to 800 due to the effect of the decreasing number of municipalities.

The decrease in the number of municipalities also affects the CHP. The CHP, which won 503 municipalities in 2009, was able to win 226 municipalities in 2014.

The decrease in the number of municipalities causes serious damage to the MHP, from 2009 to 2014 the MHP fell from 483 to 116 municipalities.

The decrease in the number of municipalities does not only affect HDP or today's DEM; while it won 96 municipalities in 2009, it won 97 municipalities in 2014. (Source: Türkiye Local Election Results).

Decline from 2014 to 2019

The latest situation is shown by the election results of 2014 and 2019.

AKP won 800 municipalities in 2014...

There is no longer any change in the law during this period.

AKP is in full decline in 2019, with only 576 municipalities won.

A decrease from 800 to 576.

This is the real loss for the AKP.

While CHP won 226 municipalities in 2014, this number drops to 212 municipalities in 2019.

The municipalities it lost are the other side of the AKP's glamorous appearance.

Two memorizations

Due to these losses...

As we head towards local elections on March 31st...

Tayyip Erdoğan, as in the previous elections, repeats two of his mottos:

"1- CHP and PKK have joined hands, terrorists support CHP."

Also, we find oil and natural gas before every election!..

"2- We will give good news in oil and natural gas in the coming days."

Intimidation of voters

It is obvious that the municipality lost ground from 2014 to 2019.

He now adds a new formula to the two known rote learnings. He voices that formula in Hatay and Zonguldak.

In Hatay:

"If the central government and the local government do not join hands and do not show solidarity, nothing will come to that city. Did it come to Hatay?.."

Both a confession and voter pressure.

Intimidation that had never occurred to any party leader in the nineteen local and twenty general elections of the century-old Republic.

In Tekirdağ he corrects his words a little, and in Zonguldak he returns to the discourse in Hatay:

"As long as the mayor of this place has the President's hand on him, Zonguldak will come to a very different place."

As the number of municipalities he lost increased from one election to the next...

"You will only receive services if you vote for me" is Erdoğan's last trump card.

* * *

In the depths of the past: Füruzan and Yılmaz

There is an incomparable gulf between where he started his life and his finale. Each milestone on the path from a broken beginning to the authorship of the oppressed, the downtrodden and the revolutionaries is a separate success story.

An adventure shaped by diligence, resistance and respect for humanity.

Furuzan

Furuzan...

1974 Istanbul Cumhuriyet Newspaper, my first months in journalism.

One of our famous cartoonists, Turhan Selçuk, comes to the newspaper with his wife Füruzan. Füruzan, whom I saw there for the first time, was writing the novel "The 47'liler", which tells the story of the March 12 coup.

Turhan Abiparticipation or our conversations in the newspaper focus on the coup and the 68 generation. In a private conversation Füruzan:

"He is so devoted to his art and his duty that no matter what happens, he never loses his work discipline. I love Turhan for that aspect too."

Even though they broke up later, I heard from both of them that they never lose mutual respect and appreciation.

Of course, I read the novels "Parasız Yatılı, 47'liler, Benim Sinemaları, Yeni Misafir", each of which contains its own artistic and social criticism.

Who is Yilmaz Karakoyunlu?..

Yilmaz Karakoyunlu

While working as a journalist in Ankara in the second half of the 70s, I met him as an expert at the State Planning Organization.

Yılmaz, whom I know as a good economist, first appeared before the society as a politician and then as a writer known to everyone with his novels. He is meticulous, stubborn, does good research, and has a rich Turkish and agile style.

The taste of his novels "The Tribunal of the Three Alis", in which he wrote about the Independence Tribunals, "Güz Pain", in which he opened the 6-7 September plot, "The Autumn of the Sparrow Bird", in which he wrote about Sheikh Bedrettin, and "Tired May Mares", in which he told the story of the Democrat Party government, are still on my palate.

The sadness that comes from losing people that everyone knows but that have a special place in you deepens the loneliness of the journey to a past that will never be experienced again.

Füruzan and Yılmaz, I'm glad I met them!..