Milletvekilleri gerçekten milletin vekili gibi davranabilseler, bütçe hakkımıza sahip çıkabilseler, yürütmeyi denetleyebilseler, yasama gücüne sahip olduklarını hatırlasalar itibar konusunda bir sorunları da olmazdı

TBMM Başkanı Numan Kurtulmuş, Meclis lokantasındaki düşük fiyatlar ile ilgili soruyu yanıtlarken, bu konunun gündemde tutulmasındaki asıl amacın TBMM'nin itibarını düşürmek olduğunu söyledi.

Kurtulmuş'un HaberTürk televizyonunda konuyla ilgili soruya verdiği yanıt şöyle:

"Bir kere şunu çok açık söylemek lazım. Yıllardır aynı şeyi görüyoruz ve söylüyoruz. Bir yerde milletvekili arkadaşlar, her dönemde, sadece bu dönem için söylemiyorum, her dönemde kolay bir şekilde gözden çıkarılır, her dönemde saldırılabilir, kolay etiketlenebilir bir grup olarak görülüyor. Bu fevkalade yanlıştır. Milletvekillerini itibarsızlaştırmak için işte maaşlar meselesi, yemekler meselesi... Milletvekili öyle arkadaşlarımız var ki sadece bir tek maaşları var. Bu insanlar bütün masraflarını onun içerisinden kendileri yapıyorlar."

İnsanın haliyle gözleri yaşarıyor: Düşünün, TBMM Başkanı'na göre milletvekillerinin çoğunun "tek maaşı" varmış!

Bunun ne kadar tuhaf bir açıklama olduğunu söylememe gerek var mı, bilmiyorum.

Bu ülkede çoğu insan "tek maaşla" geçiniyor ve ezici çoğunluğun "aldığı tek maaş", milletvekili maaşının altında.

Öte yandan tartışmamız gereken konu milletvekillerinin tek maaşla geçinmek zorunda olmaları değil, nasıl olup da ikinci, üçüncü maaş alabildikleri olmalı.

"TBMM üyeliği ile bağdaşmayan işler ile ilgili kanun" bu işlerin neler olabileceğini sayıyor.

Türkiye Büyük Millet Meclisi

Milletvekilleri, her türlü kamu kuruluşunda ve bunların doğrudan ya da dolaylı ortaklıklarında devletten yardım sağlayan vakıflar gibi kuruluşlarda, sendikalarda, bunların ortak şirketlerinde, hükümetin teklif veya onamasına bağlı resmi ve özel işlerde görev alamazlar.

Bunların dışında serbestçe faaliyette bulunabiliyorlar ki birinci yanlışlık burada zaten.

Bizimki gibi ülkelerde kamu ile özel sektör arasındaki çizgi nereden geçiyor, hangi konularda bu iki sektör birbiriyle temas ediyor kestirebilmek çok güç.

Devlet, Türkiye'de önemli bir "tedarikçi" olduğu kadar önemli bir "tüketici" de ve milletvekilliği sıfatının özellikle bu konulardaki iş takibi konusunda çok avantaj sağladığı bir gerçek.

Sıradan bir insanın bir işi için bir bakandan randevu alması bazen aylar sürer bazen de hiç mümkün olamazken milletvekili için bu iş çocuk oyuncağı kadar basit ve bunun fütursuzca kullanıldığını da biliyoruz.

Çoğumuz farkında değiliz ama bu konu, bugün Schengen vizesi kuyruğunda bekleyen ve vize talepleri reddedilenleri de ilgilendiren bir konu.

Hatırlar mısınız bilmiyorum, Ahmet Davutoğlu'nun Başbakanlığı sırasında 16 Aralık 2013 günü Türkiye ile AB arasında bir "geri kabul anlaşması" imzalanmıştı. Buna göre Türkiye 72 kriter ile ilgili uyum sorunlarını çözecekti, AB de TC vatandaşlarına vize uygulamasını tamamen kaldıracaktı.

72 kriterin çoğu Türkiye tarafından çözüldü.

Çözülemeyen 6 şarttan biri "yolsuzluklarla mücadele ve etik kurallar için bağımsız kurulların oluşturulması" şartıydı.

Çözülemedi çünkü bu konu Erdoğan rejiminin hassas karnı ve doğal olarak milletvekillerini de ilgilendiriyor.

TBMM Başkanı, "kurumun itibarı" konusunda gerçekten samimiyse, bu konuda nasıl bir girişimde bulunduğunu da açıklasaydı keşke.

Öte yandan bizim TBMM'nin çok ciddi bir temsil sorunu da var.

Birincisi, seçim barajı nedeniyle TBMM'de her görüşün temsil edilemiyor olması.

İkincisi ise milletvekillerini kâğıt üzerinde biz vatandaşlar seçiyor gibi görünsek de,  aslında onları seçenlerin siyasi partilerin genel başkanları olması.

Bu nedenle milletvekilleri de sorumluluklarının parti genel başkanlarına karşı olduğunu düşünüyorlar.

Parti grup toplantıları artık bir miting havasında geçiyor, milletvekillerinin esamesi okunmuyor.

"Parti disiplini" görüntüsü altında, parti genel başkanları, milletvekillerinin iradelerine de ipotek koymuş durumdalar.

Oysa bir başkanlık sisteminde, Meclis'in kendisine verilmiş görevleri yerine getirebilmesi "gevşek parti disiplini" ile mümkün.

Bunun sonucu olarak TBMM ne denetleme görevini yerine getirebiliyor ne de yasama görevinde kendisinden beklenen katkıyı sağlayabiliyor. Kanun teklifleri, Saray'da hazırlanıyor, kaldır parmak – indir parmak kabul ediliyor.

Yani TBMM'nin ve milletvekillerinin itibarı meselesi, Meclis lokantasında uygulanan düşük fiyat politikasından çok daha ötede.

Gerçekten milletin vekili gibi davranabilseler, bütçe hakkımıza sahip çıkabilseler, yürütmeyi denetleyebilseler, yasama gücüne sahip olduklarını hatırlasalar itibar konusunda bir sorunları da olmazdı.

Bunları yapsınlar, lokanta bedava olsun kimse sesini çıkarmaz, ben söylemiş olayım.

If MPs could truly act as representatives of the people, protect our budget rights, monitor the executive, and remember that they have legislative power, they would not have any problems with reputation.

Speaker of the Grand National Assembly of Turkey Numan KurtulmuşWhile answering the question about the low prices in the Parliament restaurant, he said that the main purpose of keeping this issue on the agenda was to lower the reputation of the Turkish Grand National Assembly.

Kurtulmuş's response to a question on the subject on HaberTürk television is as follows:

"First of all, it needs to be said very clearly. We have been seeing and saying the same thing for years. In one place, MP friends, in every period, I am not saying this only for this period, in every period, are seen as a group that can be easily discarded, can be attacked, can be easily labeled. This is extremely wrong. In order to discredit MPs, there is the issue of salaries, the issue of meals... We have MP friends who only have one salary. These people cover all their expenses from that."

Naturally, tears well up in one's eyes: Just think, according to the Speaker of the Grand National Assembly of Turkey, most of the MPs have "one salary"!

I don't know if I need to tell you how strange a statement this is.

Most people in this country live on "one salary" and the "single salary" of the overwhelming majority is below the salary of a member of parliament.

On the other hand, the issue we need to discuss is not whether MPs have to get by on a single salary, but how they are able to receive a second or third salary.

"Law on matters incompatible with membership in the Turkish Grand National Assembly"He is counting what these things could be.

Turkish Grand National Assembly

Members of Parliament cannot take office in any public institution or their direct or indirect partnerships, in organizations such as foundations that receive aid from the state, in unions, in their joint companies, or in official or private affairs subject to the proposal or approval of the government.

Apart from these, they can operate freely, which is where the first mistake lies.

In countries like ours, it is very difficult to predict where the line between the public and private sectors passes and on what issues these two sectors come into contact with each other.

The state is an important "consumer" as well as a "supplier" in Turkey, and it is a fact that being a member of parliament provides great advantages, especially in terms of following up on these issues.

While it may take months or even impossible for an ordinary person to get an appointment from a minister for a job, for a member of parliament this task is as simple as child's play and we know that this is used recklessly.

Most of us are not aware of it, but this issue is also a matter of concern to those who are waiting in the Schengen visa queue today and whose visa applications have been rejected.

I don't know if you remember, during Ahmet Davutoğlu's Prime Ministry, a "readmission agreement" was signed between Turkey and the EU on December 16, 2013. According to this, Turkey would solve its compliance problems regarding 72 criteria, and the EU would completely lift the visa requirement for Turkish citizens.

Most of the 72 criteria were solved by Türkiye.

One of the six conditions that could not be resolved was the requirement to "establish independent boards to combat corruption and ethical rules."

It could not be resolved because this issue is a sensitive issue for the Erdoğan regime and naturally concerns the MPs as well.

If the Speaker of the Grand National Assembly of Turkey is truly sincere about the "reputation of the institution", I wish he had explained what kind of initiative he had taken in this regard.

On the other hand, our Turkish Grand National Assembly also has a very serious representation problem.

Firstly, due to the election threshold, not every viewpoint can be represented in the Turkish Grand National Assembly.

Secondly, although it may seem like we, the citizens, elect the MPs on paper, the ones who actually elect them are the leaders of the political parties.

For this reason, MPs also think that their responsibility lies with their party leaders.

Party group meetings now take on a rally-like atmosphere, and members of parliament are ignored.

Under the guise of "party discipline", party leaders have also mortgaged the will of their MPs.

However, in a presidential system, the Parliament's ability to fulfill the duties assigned to it is possible with "loose party discipline."

As a result, the Turkish Grand National Assembly can neither fulfill its oversight duties nor make the expected contribution to the legislative task.Bills of law are prepared in the Palace, and are accepted with a raised finger or a lowered finger.

In other words, the issue of the reputation of the Turkish Grand National Assembly and its members of parliament goes far beyond the low price policy implemented in the Parliament restaurant.

If they could truly act as representatives of the people, protect our budget rights, monitor the executive, and remember that they have legislative power, they would not have a problem with reputation.

If they do these, the restaurant will be free, no one will say anything, I'm telling you so.