“Donald’cığım, Filistinliler bir gayrimenkul değil.”
Hayır, Donald Trump bu cümleyi adeta New York Central Park’a yakın bir binadaki payını satmakta direnen inatçı son hisse sahibini ikna edermişçesine nobranca tasarladığı Gazze tehcir planını açıkladıktan sonra işitmedi. Bu sözleri 2016 yılındaki Cumhuriyetçi Parti başkan aday adayları münazarasında aşağılayıcı bir sırıtmayla sarf eden kişi, Trump’ın bugünkü Dışişleri Bakanı Marco Rubio.
Marco Rubio, 2016 yılında Trump’ın emlakçı tecrübesiyle İsrail-Filistin gibi küresel sorunları çözmekte yetersiz kalacağını söylemiş, Trump ile dalga geçmişti. Trump’ın yanıtı ise hem Rubio’nun ülkedeki göç, işsizlik gibi sorunlara çözüm bulamayan, ABD’yi sonu gelmeyen savaşlara sürükleyen müesses nizam Cumhuriyetçilerden biri olduğunu söylemek hem de boyuyla dalga geçerek Hispanik asıllı genç senatöre “Küçük Marco” lakabını takmak olmuştu. Günün sonunda bu bel altı polemiğin kazananı Trump olmuş, Trump hem adaylık önseçimlerini hem de 2016 başkanlık yarışını sürpriz bir zaferle göğüslemişti.
Marco Rubio dahil Trump’ı aşağılayan herkes fena yanılmış, Trump hem 2016’da hem 2024’te başkan seçilmiş ve ne trajik ki Marco Rubio neredeyse bütün kırmızı çizgilerini ve görüşlerini geride bırakarak Trump önünde hizalanmış, ikinci döneminde Dışişleri Bakanı olarak atanmış, bir zamanlar “emlakçı Filistin’den” ne anlar dediği Trump’ın emlakçı zihniyetiyle oluşturduğu Gazze tehcir planı kabul görürse bunu bizzat uygulayacak kişi olmuştu.
Çok değil 8 sene önce dalga konusu olan ne varsa artık gerçek. Trump hem ABD başkanı hem de Ortadoğu başta olmak üzere dünyanın dört bir yanındaki çatışma bölgesini gerçekten bir “emlakçı” edasıyla dizayn ediyor.
Göreve geldiği üç haftalık kısa sürede kendisi gibi New Yorklu bir emlakçı olan yakın dostu ve Ortadoğu Özel Temsilcisi Steve Witkoff aracılığıyla önce İsrail-Hamas arasında ateşkesin imzalanmasını sağladı, sonrasında ise yanına Trump 2.0’da Beyaz Saray’da ilk ağırlanan yabancı lider olan Netanyahu’yu alıp Almanya gibi İsrail’in “amasız fakatsız” destekçisi bir ülkeyi bile öfkelendiren korkunç bir öneriyi açıkladı: Filistinlilerin Gazze’den tehcir edilip Ürdün ve Mısır’a yerleştirilmesi ve Gazze’nin ABD’ye devredilmesi, ABD öncülüğünde yeniden inşa edilip Ortadoğu’nun riviera’sına dönüştürülmesi.
Ne yazık ki Trump’ın bu etnik temizlik önerisi basit bir gündem değiştirme çabası veya küçümsenecek bir “gaf” değil, Filistinlilerin sonunu getirme potansiyelini haiz insanlık dışı bir pazarlığın başlangıcı.
Bu pazarlık masasından Filistinlilerin tehcirini engelleyerek kalkmak içinse öncelikle bu nobran tüccarın zihninin röntgenini çekmek, eldeki kozları iyice değerlendirmek şart.
Trump’ın pazarlık sanatı
Normal bir siyasetçinin düşünce yapısını ve altyapısını anlamak için geçmiş konuşmalarına, siyasi söylemlerine bakmak gerekirken Trump için bu pek mümkün değil. Zira Trump, önceki ABD başkanlarının aksine siyasi bir kariyere sahip değil. Medyayla içli dışlı olan, her dönemde bir şekilde kendini konuşturmayı başaran New Yorklu mirasyedi emlak zengini bir iş insanı. Fakat kendi tabiriyle Gazze’yi bir “emlak pazarlığı” olarak gördüğü ve Ortadoğu Özel Temsilciliğine kendisi gibi New Yorklu bir emlakçıyı getirdiği için belki de geçmişte bu ticari pazarlıkları nasıl yürüttüğüne kısaca göz atmakta fayda var.
Trump, bu tür ticari pazarlıklara dair tavsiyelerini en popüler içeriklerinden biri olan 1987 tarihli “The Art of the Deal” (Pazarlık Sanatı) kitabında detaylandırmış ve ticari pazarlıklara dair taktiklerini, önerilerini haftalarca en çok satanlar listesinin zirvesinde yer alan bu “tavsiye” rehberinde anlatmıştı.
Kitaptaki en temel tavsiyelerden biri pazarlıklarda “hedefi yüksekten açma”: “Yüksekleri Hedefleyin – Her Anlaşmada Büyük Düşünün. Pazar daralmış olsa bile her anlaşmada yapabileceğiniz en iyi anlaşmayı yapın – harika bir anlaşma için bastırmaya devam edin. Ben şahsen bir anlaşmanın içindeyken bir pazar oluşturmaya çalışıyorum. Çoğu insan küçük düşünür, çünkü çoğu insan başarıdan korkar, karar vermekten korkar, kazanmaktan korkar. Bu da benim gibi insanlara büyük bir avantaj sağlıyor.”
Bir başka tavsiyesi ise yüksekten açtığı hedeflerin sayısını çoğaltma ve birden fazla teklifle masaya oturma, böylece masadan eli boş dönme olasılığını azaltma: “Tek bir anlaşmaya ya da tek bir yaklaşıma asla çok fazla bağlanmam… Havada çok fazla top tutarım, çünkü çoğu anlaşma ilk başta ne kadar umut verici görünürse görünsün başarısız olur.”
Trump sadece hedefleri maksimize edip eli yüksekten ve bol seçenekli bir şekilde açma yanlısı değil, aynı zamanda masaya oturmadan önce karşı tarafın gözünü korkutmak ve eldeki güçlü kozları da sezdirmek, göz boyamak gerektiğini söylüyor: “Bir anlaşmada yapabileceğiniz en kötü şey, anlaşmayı yapmak için çaresiz görünmektir. Bu karşınızdakinin kan kokusu almasına neden olur ve sonra da ölürsünüz.”
Aslında Trump’ın birçok konuda bu taktikleri baz alarak ilerlediğini söylemek mümkün. Nitekim Meksika ve Kanada’ya yönelik sınır güvenliğini sağlama talebini doğrudan %25’lik gümrük vergisi artışı, Kolombiya’nın kaçak göçmenleri taşıyan askeri uçakların inmesine izin vermemesini gümrük vergisi, vize ve seyahat yasağı yaptırımlarıyla hemen karşılaması; Panama’nın Çin’e yönelik tavizlerinin azaltılmasını ve Amerika’ya yönelik kolaylıkların artmasına yönelik taleplerini “Panama’nın işgali”, Grönland’daki askeri ve enerji politikası isteklerini de “Grönland’ın satın alınması” gibi üst perdeden açması bunun en somut göstergesi. Trump her seferinde diplomatik teamülleri bozmak, karşı tarafın onurunu kamuoyu önünde rencide etmek pahasına en güçlü kozdan elini açıyor ve karşı tarafa ölümü gösterip sıtmaya ikna etmeye çalışıyor. Karşı taraf korkup “ölüme” razı olursa ne âlâ, fakat Trump için zaten asıl hedef sıtma olduğu için bu da oldukça yeterli bir pazarlık zaferi.
Tabii bütün bunların yanında karşı tarafın da bir pazarlık taktiği var. Örneğin Meksika ve Kanada gümrük vergisi krizinde ortaklaşa hareket ederek Trump’a karşı ne teklif edebileceklerini konuştu ve sonrasında iki ülke lideri de Trump ile özel bir görüşme yaparak gümrük vergisi krizini öteledi. Hem Kanada hem Meksika da daha önce açıkladıkları sınır güvenliği tedbirlerine çok küçük rötuşlar atarak yeniden Trump’a sundu ve Trump’ı gümrük vergisi artışlarını ötelemesi, ortak bir sınır güvenliği çalışması başlatması için ikna etti. Aslında geri adım atan Trump olmuş, somut bir değişiklik pek elde edememişti. Fakat iki lider de bu diplomatik zaferin ardından Trump’ı rencide etmedi, bunu bir kamuoyu kampanyasına çevirmedi, hatta tam tersi Trump destekçisi medya ve siyasetçilerin “Meksika ve Kanada geri adım attı” söylemlerine karşılık verilmedi, Trump’a “onurlu bir çıkış” imkanı verildi.
ABD Başkanlığına aday olma fikri Obama’nın kendisiyle canlı yayınlanan bir yemekte dalga geçmesi üzerine pekişen Trump için bu şahsi itibar ve onur çok önemli. Bu nedenle geri adım attığında veya pazarlığın bekası için masaya koyduğu büyük projeden, fikirden vazgeçildiğinde Trump’ın masada kalması için “onurlu bir çıkışın” sunulması, Trump’ın ortaya çıkan sonucun mimarlarından biri olduğunun vurgulanması şart.
Elbette ki Gazzelilerin tehciri, ABD’nin sınır güvenliği, bir iki uçak göçmenin Kolombiya’ya gönderilmesi gibi göreceli basit ve yerel bir mesele değil; fakat önüne sunulan herhangi bir küresel olaya bir iki dakika bakan, uzun okumalar yapmayan, o anda yanında bulunan danışmanlarını ve dar güvenilir çevresini dinleyen biri için maalesef Gazze de bir “emlak pazarlığı”.
Bu yüzden her ne kadar Trump, kabinesini BM Daimi Büyükelçisi ve İsrail Büyükelçisi gibi Batı Şeria’nın İsrail’in kutsal ve dini hakkı olduğuna inanan, Savunma Bakanı gibi Mescid-i Aksa’nın yıkılması gerektiğini söyleyen İsrail’den daha İsrailci evanjelist Siyonistlerden kurmuş olsa da Gazze’nin tehcirine ilişkin önerisinin temel çıkış noktası da bu nobran New York tüccar pazarlığı dürtüsü.
Nitekim New York Times ve Axios’un kulis haberlerine göre, Trump bu fikri Gazze’ye giden ve şehrin bir enkaza döndüğünü gözleriyle gören emlakçı danışmanı Witkoff ile konuştuktan sonra küçük bir kağıda karaladı, Netanyahu’ya (iddialara göre), Pentagon’a, Dışişleri Bakanlığı’na danışmadan oluşturdu ve en yakın danışmanlarını aradan çıkararak kamuoyuna açıkladı. Trump yönetimi de bu planı o sırada öğrendi.
Aslında emlakçı dostuyla kafa kafaya verdi ve “pazarlığı üstten açtı”. İsrail’in soykırımcı faşist hükümetinin büyük bir zafer edasıyla karşıladığı bu teklifi boşa çıkarmak içinse Trump ile oturulan masaya daha cabbar ve iradeli bir tüccar gibi oturmak ve tabii dünyanın da Trump’tan büyük olduğunu cümle aleme göstermek gerekiyor.
Tehciri engellemek
Trump’ın bu planı sonrasında gelen en ilginç açıklamalardan biri Ulusal Güvenlik Danışmanı Mike Waltz’ın “Trump’ın önerisi başka önerileri de doğurabilir” yönündeki cümlesiydi. Mike Waltz, televizyon söyleşisinde Trump’ın önerisine karşı çıkanları yeni öneriler sunmaya davet etmiş, sadece mevcut öneriye karşı çıkmakla yetinilmemesi gerektiğini belirtmişti. Yine Trump dünkü açıklamasında (7 Şubat 2025) Gazze planı için bir acelesi olmadığını vurguladı.
Bunların yanı sıra İsrail medyası Trump’ın Somali ve Fas’a da Gazzelileri yollamayı değerlendirdiğini haberleştirdi, İsrailli bakanlar İrlanda ve İspanya gibi İsrail’i sert eleştiren Batı ülkelerinin Filistinlileri alabileceğini söyledi, Trump kendi tabanından gelen tepkiler üzerine ABD askerlerinin Gazze’de savaşmayacağını, İsrail’in savaşı bitirdikten ve Filistinliler başka bir bölgeye gönderildikten sonra Gazze’yi yeniden imar için ABD’ye devredeceğini vurguladı.
Bu kargaşa ve soykırımcı kakofoni karşısında ortada somut bir plan olmadığı, Trump’ın çok üst bir perdeden pazarlığı açtığı net gibi. Fakat bu Filistin için atan yüreklere su serpecek bir şey değil. Zira Trump ve İsrailli yetkililerinin açıklamalarının alt metinleri endişe verici. Trump’ın ateşkese rağmen “savaşın devam etme” olasılığını dile getirmesi, Netanyahu karşıtı İsraillilerin de dile getirdiği üzere Netanyahu’nun ateşkes anlaşmasının birinci etabı geride kaldığında saldırıları tekrar başlatması olasılığını akıllara düşürüyor. Netanyahu, özellikle sivil rehinelerin serbest bırakılmasının ardından Gazze’de kalan veya yaşadıklarından şüphe duyulan az sayıdaki rehineyi “harcayabilir”, Hamas’ı tamamen yok etmek, soykırıma verilen arayı bitirmek için saldırı emri verebilir. İsrail Savunma Bakanlığı da bu doğrultuda Gazze’den “gönüllü” ayrılmak isteyen sivillere yönelik bir çıkış imkanı sunmayı tartışıyor. Trump’ın bu planı uzun vadede uygulanmasa dahi kısa vadede İsrail’in ateşkesi bozarak ve göstermelik bir “siviller için kaçış” seçeneği tanıyarak çok daha büyük ve limitsiz bir katliam başlatmasının temeli olabilir.
Bu nedenle uluslararası toplumun yapması gereken sadece Trump’ın tehcir planına karşı çıkmak değil, ateşkesin de uygulanması için sıkı takip ve baskı kurmak. Bunun içinse en makul seçenek Gazze’nin yeniden inşası ve ateşkes sonrası Gazze’nin yeniden siyasi anlamda kurulması için somut planları hızlı ve kalabalık bir şekilde birlik içinde konuşmak, Trump’ın önüne alternatif senaryolar sunmak, hiçbir zaman kaybetmeden eldeki kozları belirleyip masaya oturmak.
Nitekim Trump’ın açıklamasının ardından Suudi Arabistan sabah dört olmasına rağmen çok net ve hızlı bir açıklama yaparak İsrail ile normalleşmek için Filistin’in kurulmasına gerek olmadıkları iddiasını yalanladı ve tehcir planını kınadı. Bunun ardından Mısır, Ürdün, Birleşik Arap Emirlikleri, Katar ve Suudi Arabistan Dışişleri Bakanları ortak bir mektup yazarak ABD Dışişleri Bakanı’na iletti, Ürdün Kralı’nın da yakın zamanda Beyaz Saray’da ağırlanacağı açıklandı.
Fakat bu yeterli değil. Hem Körfez ülkelerinin bu konudaki dirayetini koruması, hem de kapalı kapılar ardından Trump’a İsrail ile normalleşme, petrol fiyatları, ABD ile ekonomik ilişkiler gibi konuların Filistin devletinin kurulması, Gazze’nin yeniden inşası ve Filistinlilerinin tehcirinin engellenmesi ile ilişkili olduğunun hatırlatması şart. Yine bu plana karşı çıkan ülkelerin sayısının fazla olmasından da faydalanmak makul bir seçenek. Örneğin, Filistin’i en çok savunan NATO ülkesi olan Türkiye, bu plana karşı çıkan Fransa, Almanya (ne şaşırtıcı dimi? Almanya bile karşı, o derece berbat bir plan), İspanya, Norveç, İrlanda, Birleşik Krallık ve çoğu AB ülkesi, bölge ülkelerinin, Malezya, Endonezya, Güney Afrika, Latin Amerika ülkeleri, Kanada, Meksika, Rusya, Çin’in davet edildiği bir Gazze Zirvesi düzenleyebilir, İstanbul’da “işgal sonrası Gazze” temalı bir liderler düzeyi konferans ile bu plana sertçe karşı çıkılabilir, mümkünse alternatif senaryolar üzerine konuşulup belirli bir çalışma yapılabilir. Dünya’nın Trump’tan büyük olduğunu göstermek için neredeyse İsrail, ABD ve İsrail’in rüşvet vererek BM oylamalarında safına çektiği deniz bir iki santim yükselse yok olacak bir iki ada ülkesi dışında herkesin karşı çıktığı bu tehcir planı iyi bir fırsat. Gazze’nin Trump için Kolombiya, Grönland, Panama kadar kolay lokma olmadığını göstermek masaya özgüvenli bir şekilde oturulmasını sağlayabilir. Avrupa da Trump ile olası krizlerde Çin ile yakınlaşabileceği sinyallerini kulislerde vererek bu tarz bir üslup izliyor.
Bu da yeterli değil. Trump klasik bir lider değil. Bu nedenle Dışişleri Bakanlıkları aracılığıyla gönderilen politika notlarının, klasik diplomatik araçların pek bir önemi yok. Yabancı diplomatların Amerikalı mevkidaşlarına, büyükelçilerine bu planın kötülüğünü anlatması işe yaramayabilir, muhtemelen Trump önüne sunulan bu “sıkıcı” bilgi notları yerine diyet kolasını yudumlayarak izlediği Fox News sabah programlarını (ki Savunma Bakanı olarak bu programdaki eli çubuklu yorumculardan biri olan Pete Hegseth’i atadı), Tucker Carlson yayınlarını ve Elon Musk tweetlerini tercih ediyor. Bu nedenle, Filistin’i savunan ülkelerin bu yayınlara çıkanları etkilemesi, mümkünse bu tarz muhafazakar-sağ içerik üreticilerine söyleşi vermesi, Netanyahu’nun 7 Ekim sonrasında yaptığı gibi Elon Musk’ı davet edip Filistin meselesinin bir diğer yüzünü göstermesi lazım. Tucker Carlson’ın İsrail’i yüksek dozda eleştirmeye başladığı bugünlerde, bu programa böyle bir kanaat önderi veya liderin çıkması veya halihazırda ABD’de Filistin’i savunan Baseem Youssef, Hasan Abi gibi isimlerin bu programa çıkması için çaba harcanması da iyi bir seçenek olabilir.
Trump partisinde tek lider, Cumhuriyetçiler üzerinde tartışmasız hakimiyeti var. Fakat hem Temsilciler Meclisi’nde hem de Senato’da Cumhuriyetçilerin çoğunluğu kıl payı ve 2026’da ABD yine ara seçimlere gidiyor. Bu nedenle çok istisnai durumlarda Senatörler ve Temsilciler Meclisi üyeleri Trump’a itiraz edebiliyor, kendi partisinden ayrık hareket edebiliyor. Bu kişilere ulaşılması, Gazze’de kalıcı barış için bu tarz tehcir planlarının işe yaramayacağının anlatılması da önemli bir yöntem. Bu isimlere ek olarak, Trump’ın dünürü ve Arap dünyası temsilcisi Lübnanlı iş insanı Massad Boulos, Türkiye’ye sempatik Trumpçılardan dış politika danışmanı ve seçim döneminde Müslümanlarla iletişimi sağlamış kişi Richard Grenell ile de etkin bir diyalog kapısı açılabilir.
Tabii bütün bunları yaparken her koşulda Trump’a “onurlu bir çıkış” imkanı tanımak, en büyük kişisel fantezilerinden biri olan Nobel Barış Ödülü’nü alma ihtimalini dahi gerekirse Filistinliler için insani ve onurlu bir çözüme ulaşma pahasına dile getirebilmek (kalpten değil göstermelik olsa da) önemli. Trump’ın masadan “yenik” algısı ve hissiyle kalkmaması kendi fikirlerinden ve planlarından vazgeçme isteğini de artırabilir.
Bu noktada diplomatik dilin ötesindeki sert açıklamaları The Elders gibi eski devlet başkanlarından oluşan etki gruplarına veya halihazırda zaten Trump’ın hedef aldığı BM yetkilileri veya Trump’ın uğraşmakla çekineceği nadir insanlardan biri olan ve Filistin konusundaki duyarıyla dikkat çeken Papa Francis’e havale etmek, Mehdi Hassan, Francesca Albenese gibi küresel çapta etkili yazar ve kanat önderlerinin sesini yaymak dengeleyici bir unsur olabilir.
Bütün bu süreçte en önemli husus ise, işgal sonrası bir Gazze konusunda uzlaşı sağlamak, Gazze’de dünyanın kabul edebileceği etkin bir yönetiminin orta vadede bağımsız bir Filistin devletine dönüşebileceği bir formülü bulmak. Bu noktada iki devletli çözümü tanıyan, Hamas’tan El-Fetih’e destek bulabilen Marwan Barghouti’nin ateşkes anlaşması kapsamına dahil edilip İsrailce serbest bırakılmasının sağlanması iyi bir başlangıç noktası.
Dünya, Trump’tan büyük mü?
Evet, Trump pazarlığı yüksekten açtı. Fakat bu “pazarlığın” olası bir sonucu maalesef çoğu çocuk ve kadın 2 milyon Filistinli’nin tehcir edilmesi, soykırımının bir başka boyuta geçmesi, İsrail işgalinin kalıcılaşması ve Filistin’in tarihten silinmesi; bu nedenle sakin kalmak, Trump’ı ciddiye almamak, “gündem değişikliği” diyip konuşmamak bir seçenek değil.
Dünyanın Trump’tan büyük olduğunu göstermek, bu nobran teklifin hayata geçmesini engellemek şart. Demokrat Parti ve Joe Biden, İsrail’i durdurmayarak, Amerikan silahlarıyla bir soykırıma ortak olarak “dünyada her şeyin mübah olduğu” bir cehennemin kapılarını açmıştı, Trump adeta “Trump Kamala ne fark eder, Filistin’de bir şey değişmez” diyenleri yanıltma hırsına kapılmışçasına Gazze tehciri planıyla açılan bu kapıları söküp cehennem ateşine fırlatacak, bir daha bu kapıların kapanmamasını sağlayacak planlar öneriyor. Zaten çevresindeki bazı akıl hocalarının da amacı, İsrail’in başlatacağı bir kıyamet savaşıyla Mesih’in geleceği bir dünyayı oluşturmak, tamamen siyasal Hıristiyancı bir kıyamet komplosunu hayata geçirmek. Bu yüzden yaşanabilecekleri hiç küçümsememek, Trump’ı tamamen evanjelist Siyonistlerin ve İsrail faşistlerinin kıskancına bırakmamak gerekiyor. Trump’ı pazarlık masasında ikna etmek ve geri adım attırmak gerekiyor.
Filistin’i savunan ve her Birleşmiş Milletler oylamasında çoğunluğu oluşturan ülkelerinin itirazlarının akıbetinin, kaçak göçmenleri taşıyan askeri uçakların inişini reddettikten sonra Trump’a adeta Eduardo Galeano’nun Latin Amerika’nın Kesik Damarları kitabından fırlayan sol romantik bir öfke mektubu yazdıktan sonra gümrük vergisi tehdidi karşısında geri adım atıp özel başkanlık uçağını göçmenleri taşımak için ABD’ye yollayan Kolombiya’nın solcu lideri Gustavo Petro’ya benzememesi ise sadece bir temenni değil, dünyanın akıbeti için ciddi bir zaruret.
Birlik olmak, kısa sürmesi muhtemel sert rüzgara karşı dik durmak, rotadan şaşmamak ve karşı tarafı iyi tanımak, stratejik ilerlemek şart. Trump’ı durdurmak belki zor, ama mümkün.
Zira dünya, Trump’tan büyük.
“My dear Donald, Palestinians are not real estate.”
No, Donald Trump did not hear this sentence after he announced his Gaza deportation plan, which he had so arrogantly designed as if he were trying to convince the last stubborn shareholder who refused to sell his share of a building near New York's Central Park. The person who said these words with a contemptuous grin during the 2016 Republican presidential debate was Trump's current Secretary of State, Marco Rubio.
Marco Rubio had mocked Trump in 2016, saying that Trump’s real estate experience would be insufficient to solve global problems such as Israel and Palestine. Trump’s response was to both say that Rubio was one of the establishment Republicans who could not find solutions to problems such as immigration and unemployment in the country and who were dragging the US into endless wars, and to mock his height and nickname the young Hispanic senator “Little Marco.” In the end, the winner of this below-the-belt polemic was Trump, who won both the primaries and the 2016 presidential race with a surprise victory.
Everyone who despised Trump, including Marco Rubio, was sorely mistaken. Trump was elected president in both 2016 and 2024, and tragically Marco Rubio left almost all of his red lines and views behind and aligned himself with Trump, was appointed Secretary of State in his second term, and became the person who would personally implement the Gaza deportation plan that Trump, who he once said “what does a real estate agent know about Palestine”, created with his real estate agent mentality, if it were to be accepted.
Everything that was a laughing stock just 8 years ago is now real. Trump is both the US president and he is designing conflict zones all around the world, especially the Middle East, in a real estate agent manner.
In his short three weeks in office, he first ensured the signing of a ceasefire between Israel and Hamas through his close friend and Middle East Special Representative Steve Witkoff, who is also a New York real estate agent, and then he took Netanyahu, the first foreign leader to be hosted in the White House in Trump 2.0, and announced a terrible proposal that angered even a country like Germany, which is an “unconditional” supporter of Israel: the deportation of Palestinians from Gaza and their resettlement in Jordan and Egypt, and the transfer of Gaza to the US, its reconstruction under US leadership and its transformation into the riviera of the Middle East.
Unfortunately, Trump’s proposal for ethnic cleansing is not simply an attempt to change the agenda or a “gaffe” to be trivialized; it is the beginning of an inhumane bargain that has the potential to lead to the end of the Palestinians.
In order to leave this bargaining table by preventing the deportation of Palestinians, it is necessary to first take an x-ray of this shameless merchant's mind and thoroughly evaluate the trump cards at hand.
Trump's art of bargaining
While it is necessary to look at past speeches and political statements to understand the mindset and infrastructure of a normal politician, this is not possible for Trump. Because Trump, unlike previous US presidents, does not have a political career. He is a New York heiress and real estate tycoon who is intimate with the media and somehow manages to make himself heard in every period. However, since he sees Gaza as a “real estate deal” in his own words and appointed a New York real estate agent like himself as his Special Representative for the Middle East, it is perhaps useful to take a brief look at how he conducted these commercial deals in the past.
Trump detailed his advice on such trade negotiations in one of his most popular books, “The Art of the Deal,” published in 1987, and explained his tactics and suggestions for trade negotiations in this “advice” guide, which remained at the top of the best-seller lists for weeks.
One of the most basic pieces of advice in the book is to “aim high” in negotiations: “Aim High – Think Big on Every Deal. Do the best deal you can on every deal, even when the market is tight – keep pushing for a great deal. I personally try to create a market when I’m in a deal. Most people think small because most people are afraid of success, afraid of making decisions, afraid of winning. And that gives people like me a huge advantage.”
Another piece of advice he offers is to increase the number of targets he opens high and to come to the table with multiple offers, thus reducing the likelihood of him coming away empty-handed: “I never get too attached to one deal or one approach… I keep a lot of balls in the air, because most deals, no matter how promising they initially seem, fall through.”
Trump is not only in favor of maximizing targets and opening the deal high and with plenty of options, but also says that before sitting at the table, the other party needs to be intimidated and the strong trump cards at hand should be hinted at and shown off: “The worst thing you can do in a deal is to appear desperate to make the deal. That makes the other party smell blood, and then you die.”
In fact, it is possible to say that Trump is proceeding on the basis of these tactics on many issues. Indeed, the most concrete indicators of this are his direct response to the demand for border security towards Mexico and Canada with a 25% customs duty increase, Colombia’s refusal to allow military planes carrying illegal immigrants to land with customs duty, visa and travel ban sanctions; his euphemistic statements such as “occupation of Panama” for Panama’s demands for a reduction in concessions towards China and an increase in facilities for the US, and his military and energy policy demands in Greenland as “purchase of Greenland”. Trump always uses his strongest trump card at the cost of breaking diplomatic customs and publicly insulting the honor of the other party, and tries to convince the other party to accept death by showing them malaria. If the other party gets scared and accepts “death”, that’s fine, but since malaria is the real target for Trump anyway, this is a sufficient bargaining victory.
Of course, in addition to all this, the other side also has a bargaining tactic. For example, Mexico and Canada acted together in the customs duty crisis and talked about what they could offer Trump, and then the leaders of both countries held a private meeting with Trump and postponed the customs duty crisis. Both Canada and Mexico made very minor adjustments to the border security measures they had previously announced and re-presented them to Trump, convincing him to postpone the customs duty increases and initiate a joint border security effort. In fact, it was Trump who backed down, and he could not achieve much concrete change. However, neither leader offended Trump after this diplomatic victory, did not turn it into a public campaign, and on the contrary, the statements of the Trump-supporting media and politicians that “Mexico and Canada have backed down” were not responded to, and Trump was given the opportunity to “make an honorable exit.”
This personal reputation and honor are very important to Trump, whose idea of running for the presidency was solidified after Obama mocked him during a live-streamed dinner. Therefore, when he backs down or abandons the big project or idea he put on the table for the sake of the bargain, it is essential to offer Trump an “honorable exit” so that he remains at the table, and to emphasize that Trump is one of the architects of the outcome.
Of course, the deportation of Gazans is not a relatively simple and local issue like the US border security or sending a plane or two of migrants to Colombia; but for someone who looks at any global event presented to him for a minute or two, does not read too much, and listens to his advisors and narrow trusted circle who are with him at that moment, unfortunately Gaza is also a "real estate deal".
So, even though Trump has formed his cabinet with evangelical Zionists who are more pro-Israel than Israel, such as the Ambassador to the UN and the Israeli Ambassador, who believe that the West Bank is Israel's sacred and religious right, and who say that the Al-Aqsa Mosque should be destroyed, such as the Minister of Defense, the basic starting point of his proposal for the deportation of Gaza is this shameless New York merchant bargaining impulse.
According to inside reports from the New York Times and Axios, Trump scribbled the idea on a small piece of paper after speaking with Witkoff, a real estate consultant who had been to Gaza and seen the city in ruins with his own eyes. He created it without consulting Netanyahu (allegedly), the Pentagon or the State Department, and announced it to the public, bypassing his closest advisors. The Trump administration learned of the plan at that time.
In fact, he put his head together with his real estate agent friend and "opened the deal from the top." In order to thwart this offer, which was welcomed with a great triumph by the genocidal fascist government of Israel, it is necessary to sit at the table with Trump like a more ruthless and determined merchant and of course to show everyone that the world is bigger than Trump.
Preventing deportation
One of the most interesting statements that came after Trump's plan was National Security Advisor Mike Waltz's statement that "Trump's proposal could lead to other proposals." In his television interview, Mike Waltz invited those who opposed Trump's proposal to submit new proposals and stated that it should not be enough to just oppose the current proposal. Again, in his statement yesterday (February 7, 2025), Trump emphasized that he was in no rush for the Gaza plan.
In addition, Israeli media reported that Trump was considering sending Gazans to Somalia and Morocco, Israeli ministers said that Western countries that harshly criticize Israel, such as Ireland and Spain, could take Palestinians, and Trump emphasized that US soldiers would not fight in Gaza, and that Israel would hand Gaza over to the US for reconstruction after ending the war and sending the Palestinians to another region.
In the face of this chaos and genocidal cacophony, it is clear that there is no concrete plan and that Trump has opened the bargaining at a very high level. However, this is not something that will reassure the hearts beating for Palestine. Because the subtexts of the statements of Trump and Israeli officials are worrying. Trump's mentioning the possibility of "continuing the war" despite the ceasefire brings to mind the possibility that Netanyahu will restart the attacks once the first phase of the ceasefire agreement is over, as expressed by anti-Netanyahu Israelis. Netanyahu may "spend" the few hostages who remain in Gaza, or whose lives are suspected, especially after the release of civilian hostages, and may order attacks to completely destroy Hamas and end the hiatus from genocide. In line with this, the Israeli Ministry of Defense is also discussing offering an exit opportunity to civilians who want to "voluntarily" leave Gaza. Even if Trump's plan is not implemented in the long term, in the short term it could become the basis for Israel to start a much larger and unlimited massacre by breaking the ceasefire and allowing a nominal "escape for civilians" option.
Therefore, what the international community needs to do is not only to oppose Trump's deportation plan, but also to closely monitor and pressure the implementation of the ceasefire. The most reasonable option for this is to discuss concrete plans for the reconstruction of Gaza and the political re-establishment of Gaza after the ceasefire, to quickly and collectively discuss them, to present alternative scenarios to Trump, to determine the trump cards at hand and to sit at the table without wasting any time.
Indeed, following Trump's statement, Saudi Arabia made a very clear and rapid statement, even though it was 4 a.m., denying the claim that there was no need to establish Palestine in order to normalize with Israel and condemning the deportation plan. Following this, the Foreign Ministers of Egypt, Jordan, the United Arab Emirates, Qatar and Saudi Arabia wrote a joint letter and forwarded it to the US Secretary of State, and it was announced that the King of Jordan would also be hosted at the White House soon.
But this is not enough. Both the Gulf countries must maintain their steadfastness on this issue and, behind closed doors, remind Trump that issues such as normalization with Israel, oil prices, and economic relations with the US are related to the establishment of a Palestinian state, the reconstruction of Gaza, and the prevention of the deportation of Palestinians. Again, it is a reasonable option to take advantage of the large number of countries opposing this plan. For example, Turkey, the NATO country that defends Palestine the most, and France, Germany (isn’t it surprising? Even Germany is against this plan, it is such a terrible plan), Spain, Norway, Ireland, the United Kingdom, and most EU countries, can organize a Gaza Summit to which regional countries, Malaysia, Indonesia, South Africa, Latin American countries, Canada, Mexico, Russia, and China are invited. This plan can be strongly opposed in a leaders’ conference in Istanbul themed “post-occupation Gaza” and, if possible, alternative scenarios can be discussed and a specific study can be conducted. This deportation plan, which is opposed by almost everyone except Israel, the US and a couple of island countries that Israel bribed and brought to its side in UN votes, is a good opportunity to show that the world is bigger than Trump. Showing that Gaza is not as easy a target for Trump as Colombia, Greenland and Panama can help them sit at the table with confidence. Europe is also following this style by giving signals behind the scenes that it can get closer to China in case of potential crises with Trump.
This is not enough. Trump is not a classic leader. Therefore, policy notes sent through the Foreign Ministry and classic diplomatic tools do not have much importance. It may not be useful for foreign diplomats to explain the evil of this plan to their American counterparts and ambassadors; Trump probably prefers watching the Fox News morning programs (which he appointed Pete Hegseth, one of the commentators with sticks, as Secretary of Defense) while sipping his Diet Coke, Tucker Carlson broadcasts and Elon Musk tweets instead of these “boring” informational notes presented to him. Therefore, countries that defend Palestine should influence who appears on these broadcasts, if possible give interviews to such conservative-right content producers, invite Elon Musk like Netanyahu did after October 7 and show him another side of the Palestinian issue. In these days when Tucker Carlson has started to criticize Israel in high doses, it may be a good option to have such an opinion leader or leader appear on this program or to make an effort to have names such as Baseem Youssef and Hasan Abi, who currently defend Palestine in the US, appear on this program.
Trump is the sole leader in his party, he has unquestionable dominance over the Republicans. However, the Republican majority in both the House of Representatives and the Senate is narrow, and the US is heading to midterm elections again in 2026. Therefore, in very exceptional cases, Senators and members of the House of Representatives can object to Trump and act independently of their own party. Reaching out to these people and explaining that such deportation plans will not work for permanent peace in Gaza is also an important method. In addition to these names, an effective dialogue door can be opened with Trump's brother-in-law and Arab world representative Lebanese businessman Massad Boulos, and Richard Grenell, a foreign policy advisor to Turkey who is a sympathetic Trump supporter and who established communication with Muslims during the election period.
Of course, while doing all this, it is important to give Trump the opportunity for an “honorable exit” under all circumstances, to be able to express even the possibility of receiving the Nobel Peace Prize, one of his greatest personal fantasies, at the cost of reaching a humane and honorable solution for the Palestinians (even if it is for show and not from the heart). Trump’s failure to leave the table with the perception and feeling of being “defeated” may also increase his desire to give up his own ideas and plans.
At this point, it may be a balancing factor to refer harsh statements beyond diplomatic language to influence groups consisting of former heads of state, such as The Elders, or to UN officials who are already targeted by Trump, or to Pope Francis, one of the few people Trump would hesitate to deal with and who is known for his sensitivity on the Palestinian issue, and to amplify the voices of globally influential writers and political leaders, such as Mehdi Hassan and Francesca Albenese.
The most important issue in this whole process is to reach a consensus on a post-occupation Gaza issue, to find a formula that will transform an effective administration in Gaza that the world can accept into an independent Palestinian state in the medium term. At this point, a good starting point would be to include Marwan Barghouti, who recognizes the two-state solution and who can find support from Hamas to Fatah, in the ceasefire agreement and ensure that he is released by Israel.
Is the world bigger than Trump?
Yes, Trump has opened the bargaining game from the top. But unfortunately, a possible outcome of this “bargaining” is the deportation of 2 million Palestinians, mostly children and women, the genocide reaching another level, the Israeli occupation becoming permanent and Palestine being erased from history; therefore, remaining calm, not taking Trump seriously, saying “agenda change” and not talking is not an option.
It is necessary to show that the world is bigger than Trump and to prevent this shameless proposal from being implemented. By not stopping Israel and by being a party to a genocide with American weapons, the Democrat Party and Joe Biden opened the gates of a hell where “everything is permissible in the world”. As if Trump is obsessed with the ambition of misleading those who say “What difference does Trump or Kamala make, nothing will change in Palestine”, he is proposing plans that will tear off these gates opened with the Gaza deportation plan, throw them into the fires of hell and ensure that these gates will not be closed again. In fact, the aim of some of the mentors around him is to create a world where the Messiah will come with a doomsday war that Israel will start, and to implement a completely political Christian doomsday plot. Therefore, it is necessary not to underestimate what could happen and not to leave Trump completely to the envy of evangelical Zionists and Israeli fascists. It is necessary to convince Trump at the bargaining table and make him step back.
It is not just a wish, but a serious necessity for the fate of the world that the objections of the countries that defend Palestine and form the majority in every United Nations vote do not end up like the Colombian leftist leader Gustavo Petro, who wrote a romantic letter of anger to Trump that came straight out of Eduardo Galeano's Open Veins of Latin America after he refused to land military planes carrying illegal immigrants, and then backed down when faced with the threat of tariffs and sent his private presidential plane to the US to transport immigrants.
It is essential to be united, to stand tall against the strong wind that is likely to last a short time, not to deviate from the course, to know the other side well, and to proceed strategically. It may be difficult to stop Trump, but it is possible.
Because the world is bigger than Trump.
