Çözüm süreci beklenirken memleketin bir sabah kayyuma uyanması ya da CHP’li belediyelerin konser harcamalarının savcılık soruşturmasına varmasındaki maksat aynı kapıya çıkıyor. Cumhurbaşkanlığı için seçim kampanyası başlamıştır. Bir daha aday olabilmek ve yeniden seçilebilmek her şeyden önemli olduğuna göre kampanyanın bu kadar erken açılması da şarttır. Erdoğan da bu şartın gereğini yerine getiriyor.

Erken başlamak zorunda çünkü muhalefetin güçlü adayları veya aday potansiyeli taşıyan isimlerinin hırpalanması, yıpratılması ve morallerinin bozulması gerekiyor. Yıpratma sürürken CHP içinde bir karmaşa, ayrışma ve çatışma da umuluyor. Eş zamanlı olarak, son seçimde CHP’ye oy vermiş ve yeni seçimde de verebilme ihtimali olan merkez/muhafazakar seçmen kitlenin kafasının karışması bekleniyor.

Hedef böyle büyük olunca iktidar riskli ama verimliliği yüksek konular üzerinden kampanya yapmayı göze alıyor. Erdoğan en yumuşak karnı sayılabilecek konular üzerinden CHP’ye yükleniyor.

Mesela… İktidar bir yandan Öcalan’ı Meclis’e getirip konuşturacak, akabinde affedecek kadar geniş gönüllü iken öte yandan uydurma deliller ve imkansız bağlantılarla CHP’li bir belediye başkanını hapse attırmak çelişki değil mi? Büyük çelişti ama çelişkiyle çelişki, kimin umurunda. Cumhurbaşkanı Erdoğan, 14/28 Mayıs seçiminde ekmeğini çok yediği muhalefetle PKK’yı aynı kareye sokmak politikasından bir kez daha karın doyurmaya kararlı. Bu sayede kendi tabanını diri tutuyor ve tabanından kopup muhalefete gidebilecek kitleyi de kararsızlığa sevkedebileceğini düşünüyor. Dolayısıyla, kendisinin İmralı’dan mektup getirmiş olması ya da ortaklardan birinin Öcalan’ı affetmeyi düşünmesi “çelişki” değildir. Bu zaten hep böyleydi… Mesele kendi geçmişini izah etmek değil, muhalefeti PKK ve DEM ile yakın gösterebilmek. Seçmene, bilhassa da kararsız seçmene “Bu CHP’de karışık birşeyler var” dedirtebilmek yeterli olacak. Bunun için de gelsin kayyum gitsin beka tehlikesi. Daha çok dinleyeceğiz bu nutukları…

Konser harcamaları da öyle. İstanbul ve Ankara belediyelerinin Ak Parti döneminde yapılan konser harcamaları bugünün kat be kat üzerindedir. Ama hiçbiri soruşturulmamış, hiçbirinde paraların nereye akıtıldığı merak dahi edilmemiş. Yani Ak Parti’nin en zayıf karnı burası. Eski dönemlerde yüz milyon dolarları aşan yıllık konser ve eğlence harcamaları yapıldı. Ak Parti’nin muhalefete yapabileceği en son suçlama yolsuzluk, israf ve şatafat olabilir ama buradan yükleniyor. Çünkü seçmene, “İktidarı harcama ve şatafat yüzünden değiştirmeye niyetiniz varsa, yapmayın. Yeni geleceklerin durumu da aynı” mesajı gidiyor. “Biz harcadık onlar da harcıyor; arada fark yok”, mesajı. İktidar, muhalefeti muhalefette yıpratmak için kendi geçmişinin ortaya serilmesini umursamıyor. Yeter ki kararsız seçmenin kafası karışsın ve bir kısmı bile “Aslında bunların hepsi aynı” diyebilsin. Bu kadarı iktidarın işini görmeye yetiyor.

En büyük borcu Ak Partili belediyeler yapmış olmasına ve kimsenin bunu umursamasına rağmen CHP’li belediyelere SGK borcu üzerinden yüklenip, haciz işlemi başlatmak da zihinlere aynı mesajı yerleştirmeyi hedefliyor: “Gelen de aynı, giden de…”

Amaç, muhalefetle yanlışta eşit olmak ve CHP’yi bu eşitliğin bir tarafına yazabilmek. İktidarın yıllar içerisinde eleştirildiği ve yıprandığı konularda arada bir fark olmadığı kanaatini yayabilmek. Böylelikle yenilik ve değişim duygusunu, enerjisini eritmek.

Bu tabloda iktidarın CHP’den duymak istediği tek şey, “Sen geçmişte daha fazlasını harcadın” cevabıdır. Görebildiğimiz kadarıyla böyle de oluyor.

Muhalefet/CHP oyunu iktidardın istediği gibi, iktidarın seçtiği sahada öve iktidarın belirlediği kurallarla oynamaya devam ederse değişim zor olur. CHP ve CHP’nin muhtemel Cumhurbaşkanı adayı siyasi yarışın bu eksenden çıkarılmasını sağlayamazsa da böyle başladı sandığa kadar böyle gider. Muhalefetin, hem gündem belirlemeye hem de o gündemin içini daha önce duyulmamış vizyoner cümlelerle doldurmaya ihtiyacı vardır. Konuyu da denklemi de değiştirmek için tek çıkışı budur.

While the solution process is awaited, the purpose of the country waking up to a trustee one morning or the CHP municipalities' concert expenses being investigated by the prosecutor's office comes to the same conclusion. The election campaign for the presidency has begun. Since being able to run again and be re-elected is more important than anything else, it is imperative that the campaign be started this early. Erdoğan is also fulfilling this requirement.

It has to start early because the opposition's strong candidates or potential candidates need to be battered, worn down and demoralized. As the attrition continues, chaos, division and conflict within the CHP are also expected. Simultaneously, the center/conservative voters who voted for the CHP in the last election and are likely to vote in the new election are expected to be confused.

When the target is so big, the government is willing to campaign on risky but highly productive issues. Erdoğan is attacking the CHP on issues that can be considered its weakest point.

For example… Isn’t it a contradiction that the government, on the one hand, is so willing to bring Öcalan to the Parliament, have him speak, and then pardon him, but on the other hand, it is a contradiction to imprison a CHP mayor with fabricated evidence and impossible connections? It is a great contradiction, but who cares about contradiction with contradiction. President Erdoğan is determined to make a profit once again from the policy of putting the opposition, from which he ate so much bread in the May 14/28 elections, in the same frame as the PKK. In this way, he keeps his own base alive and thinks that he can also drive the masses that may break away from their base and go to the opposition to be undecided. Therefore, it is not a “contradiction” that he brought a letter from İmralı or that one of the partners is thinking of pardoning Öcalan. It has always been like this… The issue is not explaining his own past, but to be able to portray the opposition as close to the PKK and DEM. It will be enough to make the voters, especially the undecided voters, say “There is something complicated in this CHP.” For this, let the trustee come and go, there is a danger to survival. We will listen to these speeches more…

Concert expenses are the same. The concert expenses of the municipalities of Istanbul and Ankara during the AKP era are many times higher than today. But none of them have been investigated, and none of them have even wondered where the money was being channeled to. In other words, this is the AKP's weakest point. In the past, annual concert and entertainment expenses exceeding hundreds of millions of dollars were made. The last accusation that the AKP can make against the opposition may be corruption, waste and ostentation, but this is where it is being charged. Because the message that goes to the voters is, "If you intend to change the government because of spending and ostentation, don't do it. The situation of the newcomers is the same." The message is, "We spent, they spend too; there is no difference." The government does not care about its own past being brought up in order to wear down the opposition in opposition. As long as the undecided voters are confused and even a part of them can say, "Actually, these are all the same." This much is enough for the government to do its job.

Despite the fact that the AKP municipalities have incurred the biggest debt and no one cares about it, charging CHP municipalities with the SGK debt and initiating seizure proceedings also aims to instill the same message in people's minds: "The same goes for the same people..."

The aim is to be equal with the opposition in wrongdoings and to be able to write the CHP on one side of this equation. To be able to spread the opinion that there is no difference in the issues that the government has been criticized and worn down over the years. Thus, to melt the sense and energy of innovation and change.

In this picture, the only thing the government wants to hear from the CHP is, "You spent more in the past." As far as we can see, this is what is happening.

If the opposition/CHP continues to play the game as the government wants, in the field chosen by the government and with the rules determined by the government, change will be difficult. If the CHP and the CHP's potential presidential candidate cannot ensure that the political race is removed from this axis, it started like this and will continue like this until the ballot box. The opposition needs to both set the agenda and fill that agenda with visionary sentences that have not been heard before. This is the only way out to change both the issue and the equation.