MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli'nin Meclis'in açılışında "DEM Parti'ye el uzatması" ve son iki grup toplantısında yaptığı konuşma deyim yerindeyse siyasette taşları yerinden oynattı.

Bu konuda "kent uzlaşısı" adı altında gizli kapaklı DEM Parti ile ittifak yapan ve günübirlik siyaset izleyen başta CHP olmak üzere bütün partiler ne yapacağını şaşırdı. Kimi atılan adımı ucuz iç siyasi hesaplara bağlayarak küçümsedi, kimi de geçmişte yaşanmış gerilimleri körükleyerek sabote etme telaşına düştü. Çünkü muhalefette yer alan partiler büyük oranda "siyaset üretmeyen" popülist siyasetçilerin egemenliğindeydi...

Oysa hem bölgesel jeopolitik gelişmeler hem de yakın tarihte yaşanan çözüm girişimleri tecrübesi aynı şeylerin bir daha yaşanmayacağı, hayal kırıklıkları yaratmayacağı yeni bir başlangıca ihtiyaç olduğunu gösteriyordu. Bu da yeni bir siyasi iklimle mümkündü.

Devlet Bey işte bu siyasi iklimin önünü açan bir adım attı. Sonra da suya sabuna dokunmayan ama ülkeyi yönetmeye kalkan siyasi aktörlere de tarihi bir uyarı yaptı:

"Siyaset, etrafı kordonla çevrilmiş bir ring alanı, siyasetçiler de üzerlerine bahis oynanan boksörler değildir. Türkiye'nin bugünkü hassas ve nazik döneminde herkesin sorumluluk ruhuyla, uzlaşmaya yatkın davranış kalıbıyla ve üslup saygınlığıyla hareket etmesi yegâne dileğimizdir."

Bununla da yetinmedi, bizzat Öcalan'a seslenerek yapılması gerekenin altını çizdi:

"Türkiye'ye getirilirken 'Her türlü hizmete hazırım' diyen teröristbaşı buyursun terörün bittiğini, örgütünün tasfiye edileceğini tek taraflı ilan etsin. Ama devletin terörle masaya oturmasını hiç kimse, hiçbir şart altında beklemesin, aklından dahi geçirmesin. Kana değil kardeşliğe susadıklarını göstersinler."

Bu çağrılar nasıl bir sürece yol açar göreceğiz ama ilk tepkinin, çözüm süreci döneminde Öcalan'la yakın ilişkileri olan ancak sürecin HDP yönetimi ve Kandil işbirliğiyle heba edilmesi karşısında etkili olamayan Sırrı Süreyya Önder'den gelmiş olması ilginçti:

"Barışa gönül indiren, konuşmanın bu Meclis'in temel işlevi olduğunu vaaz eden ve bu köklü meselemizi ilk defa bir tartışma eksenine çekmeye çalışan Sayın Cumhurbaşkanı, Devlet Bahçeli ve barış meselesinde gönül indiren herkese şahsi olarak teşekkür etmek istiyorum."

Bahçeli'yle Meclis'te el sıkışan DEM Parti Eşbaşkanı Tuncer Bakırhan da benzer bir tepki verdi. O daha çok son iki seçimde birlikte hareket ettikleri CHP'ye sesleniyor ve şöyle diyordu:

"'Kürtler iktidarla anlaştı' diyenler, oluşabilecek diyalog zeminleri önüne bariyer koyarak bu ülkenin çözümsüz kalmasını istiyorlar. CHP, çözüm karşıtı bir yere savrulmadan Kürt sorunu başta olmak üzere ülkenin temel meselelerinin demokratik bir şekilde çözülmesi için çözümün yanında yer almalıdır."

İMAMOĞLU-YAVAŞ NE YAPACAK?

Bu açıklamalardan sonra bütün gözler ana muhalefet partisi CHP'ye çevrilmiş durumda. Bugün artık çözüm sürecinin sekteye uğraması için elinden geleni yapan eski CHP yönetimi yok. Zorlamalara rağmen "normalleşmeyi" savunan Özgür Özel yönetiminde bir CHP var. Özel'in açık ve net alacağı bir tavır doğal olarak CHP içi aktörler arası tartışmanın seyrini belirleyecek. Eski CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu'nun "tahrip siyaseti"ne devam edeceği çok açık. Asıl merak edilense, DEM Parti'ye sürekli selam yollayan, gülücükler dağıtan Ekrem İmamoğlu ile "devlet adamı" rolünü iyi oynayan Mansur Yavaş'ın böylesi önemli bir konuda ne diyecekleri... Ülkeyi yönetmeye aday ve her konuda görüş beyan eden bu ikili, süreci susarak mı izleyecek yoksa konuşacaklar mı?

Her iki ihtimal de onların siyasette kalıcı olup olmayacaklarının işareti olacak...

MHP Chairman Devlet Bahçeli's "reaching out to the DEM Party" at the opening of the Parliament and his speech at the last two group meetings shook the rocks in politics, so to speak.

In this regard, all parties, especially the CHP, which had formed an alliance with the DEM Party under the guise of "urban consensus" and pursued daily politics, were at a loss as to what to do. Some belittled the step taken by attributing it to cheap domestic political calculations, while others rushed to sabotage it by fanning the flames of past tensions. Because the opposition parties were largely dominated by populist politicians who "did not produce politics"...

However, both regional geopolitical developments and the experience of recent solution attempts showed that a new beginning was needed where the same things would not happen again and would not create disappointments. This was possible with a new political climate.

The State took a step that paved the way for this political climate. Then he issued a historic warning to political actors who were trying to govern the country without touching anything:

"Politics is not a ring surrounded by cordons, and politicians are not boxers on whom bets are placed. Our sole wish is that everyone acts with a spirit of responsibility, a behavior pattern that is prone to compromise, and a respectable tone in Turkey's current sensitive and delicate period."

He did not stop there, and addressed Öcalan personally, underlining what needed to be done:

"Let the terrorist leader, who said 'I am ready for any kind of service' when he was brought to Turkey, unilaterally declare that terrorism is over and his organization will be liquidated. But no one should expect the state to sit at the table with terrorism under any circumstances, let alone think about it. Let them show that they are thirsty for brotherhood, not blood."

We will see what kind of a process these calls will lead to, but it was interesting that the first reaction came from Sırrı Süreyya Önder, who had close relations with Öcalan during the resolution process but was unable to be effective in the face of the process being wasted by the HDP administration and Kandil cooperation:

"I would like to personally thank Mr. President, Devlet Bahçeli and everyone else who has devoted themselves to the issue of peace, who preached that speaking is the basic function of this Parliament and who tried to bring this deep-rooted issue of ours to the axis of discussion for the first time."

DEM Party Co-chair Tuncer Bakırhan, who shook hands with Bahçeli in the Parliament, gave a similar reaction. He was addressing the CHP, with whom he had acted together in the last two elections, and said:

"Those who say 'Kurds have reached an agreement with the government' want this country to remain without a solution by putting up barriers in front of possible dialogue opportunities. The CHP should stand by the solution so that the country's fundamental issues, especially the Kurdish issue, can be resolved democratically, without drifting into a position that is against the solution."

WHAT WILL IMAMOGLU-YAVAS DO?

After these statements, all eyes have turned to the main opposition party, the CHP. Today, the old CHP administration, which did everything it could to disrupt the resolution process, is no longer there. There is a CHP under the leadership of Özgür Özel, who defends "normalization" despite the pressures. The clear and unambiguous stance that Özel takes will naturally determine the course of the discussions between the actors within the CHP. It is very clear that former CHP Chairman Kemal Kılıçdaroğlu will continue his "politics of destruction." What is really curious is what Ekrem İmamoğlu, who constantly sends greetings and spreads smiles to the DEM Party, and Mansur Yavaş, who plays the role of "statesman" well, will say on such an important issue... Will these two, who are candidates to govern the country and who express their opinions on every issue, watch the process in silence or will they speak?

Both possibilities will indicate whether they will remain in politics or not...