Dün Meclis’te gören gözler için çok acayip şeyler yaşandı. MHP lideri Bahçeli, teröristbaşı diyerekten de olsa Öcalan’a seslendi:

“Türkiye’ye getirilirken ‘her türlü hizmete hazırım’ diyen terörist başı buyursun terörün bittiğini, örgütünün tasfiye edileceğini tek taraflı ilan etsin. Ama devletin terörle masaya oturmasını hiç kimse, hiçbir şart altında beklemesin, aklından dahi geçirmesin. Kana değil kardeşliğe susadıklarını göstersinler.”

Sonra DEM’e uzattığı elin bir kere daha arkasında durdu:

“Uzattığım el, hesapsız bir eldir. Uzattığım el, samimi ve iyi niyetli bir eldir. Uzattığım el, Türkiye’de birleşelim, Türk milletinde kenetlenelim tebliğidir. Günlerdir uzattığım elden farklı sonuçlar çıkarıp uyduruk yorumlar yapanlar elbette yanılgının ve yanlışın pençesine düşmüştür. Elimi vatan, millet ve devlet için uzattığımı, dışarıda sert rüzgarlar eserken içimizde barışsever ve hoşgörülü bir havanın olmasını gönülden istediğimi herkesin bilmesinde yarar olacaktır. Biz elimizi bir süreç için değil, kardeşlik ve kaderdaşlık için uzatırız.”

Ardından Bahçeli’yle Meclis’te tokalaşan DEM Parti eşbaşkanı Tuncer Bakırhan kürsüye çıktı. Günlerdir amaç anayasa değişikliği, iktidar samimi değil, dertleri başka diye uzatılan elin değerini düşürmeye çalışanlara doğrudan konunun muhatabı olaraktepki gösterdi: “’Kürtler iktidarla anlaştı’ diyenler oluşabilecek diyalog zeminleri önüne bariyer koyarak bu ülkenin çözümsüz kalmasını istiyorlar.”

Hatta doğrudan CHP’ye de çağrı yaptı:

“CHP, çözüm karşıtı bir yere savrulmadan Kürt sorunu başta olmak üzere ülkenin temel meselelerinin demokratik bir şekilde çözülmesi için çözümün yanında yer almalıdır.”

Hemen sonra bu kez Meclis’te kürsüye çağrı yapılan CHP’nin genel başkanı Özgür Özel çıktı ve bu çağrıya olumlu cevap verdi:

“CHP haftaya Diyarbakır’da, Batman’da, Şırnak’ta, Mardin’de, Hakkari’de, Van’da olacak. Eller birbirine kavuşsun, analarımızın gözyaşı dursun diye. Kürt kendini Türk’ten daha az eşit hissetmesin diye.”

Bahçeli’ye destek verdi:

“Yıllarca kapatılsın dediği DEM’in elini sıktı. ‘Uzattığım el hesapsız, kitapsız’ demiş. Ben de diyorum ki, Devlet Bey en doğrusunu yapıyorsun.”

Sonra bir destek de Babacan’dan geldi:

“Kimden gelirse gelsin, bu türden her çabayı kıymetli görüyor; uzatılan hiçbir elin havada kalmamasını değerli buluyorum. Diyalog ikliminin atılacak somut adımlarla büyümesini temenni ediyorum.”

Ve günün finalini de Meclis Başkanvekili Sırrı Süreyya Önder yaptı.

Bir önceki Çözüm Süreci’nin hem en önemli aktörlerinden biri ham de mağduru olmuş bir isim Sırrı Süreyya Önder. Çözüm Süreci havasında söylediği sözler için hapis yattı, hasta oldu.

Güvensizlik için en çok onun sebebi var.

Ama Meclis başkanlık kürsüsünden şöyle dedi:

“Barışa gönül indiren, köklü tarihi meselemizi ilk defa bir konuşma eksinine çekmeye çalışan Sayın Cumhurbaşkanına, Sayın Devlet Bahçeli’ye ve barış meselesinde gönül indiren herkese şahsi olarak bu konuda bedel ödemiş bir kardeşiniz olarak şahsım adına teşekkür ediyorum.”

İlginç bir adım da DEM Partisi’nden geldi. DEM Parti eşbaşkanları Edirne’de Demirtaş’ı ziyarete karar verdiler.

Gören gözler için önemli bir gün yaşandı.

Dün de Cumhurbaşkanı annesinin dilini konuştuğu için baskı görenlerden bahsetmişti uzun uzun yıllardan sonra.

Sorunun doğrudan muhatabı olan DEM Parti, Sırrı Süreyya Önder atılan adımdan memnun, şans veriyor, kredi açıyor, teşekkür ediyor.

Ama meseleyle doğrudan ilgili olmayan üçüncü şahısların tek derdi iktidarın DEM Parti ile anlaşıp Erdoğan’ın süresini uzatması.

İktidarın tek derdinin bu olduğunu, geri kalan herşeyin makyaj, palavra olduğunu anlatıyorlar

Dejavu hissine kapılıyor insan.

Çözüm sürecinde de bir grup gayrimemnun Erdoğan’ın tek derdinin başkanlık olduğunu söyleyerek, bütün süreci baştan anlamsız, faydasız, işe yaramaz ilan etmişti.

Acaba tam olarak nasıl aktörler bekliyorlar. Nobel Barış ödüllü insan hakları aktivistleri mi ülkenin sorunlarını babasının hayrına gelip çözmeli?

İslahat Fermanı, yabancıların baskısı üzerine çıkarılmıştı. Yoksa Tazminat Paşalarının süper çok kültürlü insan hakları şampiyonları oldukları için değil.

Cumhuriyet’i Atatürk, Meclis’teki hükümet krizini çözmek, tek adam olarak ülkeyi yönetmek için ilan etti, içinde demokrasi fırtınaları koptuğu için değil.

İnönü, 1946’da çok partili hayata demokrasinin kara kaşı kara gözü için değil, savaşın kazanan cephesinde yer alabilmek için geçti.

Kenan Evren 1983’de iktidarı ülkenin ekonomisini böyle sürdürümeyeceğini anladığı için bıraktı.

AK Parti AB reformlarını Avrupa sevdalısı olduğu için, askerlerin siyasetteki gölgesini kaldırmak için yaptı.

Ve muhtemelen çözüm sürecinin amaçlarından biri de Kürtlerin oyunu almak, başkanlık sistemine geçmekti.

Ama hepsi amacı, niyeti ne olursa olsun, sonuçları itibarıyla hayırlı oldu.

Ameller niyetlere göre olmadı, atılan adımlar her zaman adım atanın istediği sonuçları vermedi. Ama o adımlar bir devri açıp, diğerini kapattı.

Böyle düşünmek o kadar zor değil.

Sadece birazcık kafamızı kaldırmak ve bencilikten biraz uzaklaşmak yeterli…

Yesterday, very strange things happened in the Parliament for those who saw. MHP leader Bahçeli addressed Öcalan, even if he called him a terrorist leader:

“Let the terrorist who said ‘I am ready for any kind of service’ when he was brought to Turkey come forward and unilaterally declare that terrorism is over and his organization will be liquidated. But no one should expect the state to sit at the table with terrorism under any circumstances, let alone even think about it. Let them show that they are thirsty for brotherhood, not blood.”

Then he once again stood behind the hand he extended to DEM:

“The hand I extend is an uncalculating hand. The hand I extend is a sincere and well-intentioned hand. The hand I extend is a declaration of unity in Turkey, unity in the Turkish nation. Those who have drawn different conclusions from the hand I have extended for days and made fabricated comments have certainly fallen into the clutches of error and wrong. It would be beneficial for everyone to know that I extend my hand for the homeland, nation and state, and that I sincerely want a peaceful and tolerant atmosphere inside us while the strong winds blow outside. We extend our hand not for a process, but for brotherhood and fellowship.”

Then, Tuncer Bakırhan, the DEM Party co-chair who shook hands with Bahçeli in the Parliament, took the podium. He reacted directly to those who have been trying to diminish the value of the hand that has been extended for days by saying that the aim is to change the constitution, the government is not sincere and has other concerns: “Those who say ‘Kurds have reached an agreement with the government’ want this country to remain without a solution by putting a barrier in front of possible dialogue grounds.”

He even made a direct call to the CHP:

“CHP should stand by the solution so that the fundamental issues of the country, especially the Kurdish issue, can be resolved democratically, without drifting into an anti-solution position.”

Immediately afterwards, CHP leader Özgür Özel was summoned to the podium in the Parliament and responded positively to the call:

“CHP will be in Diyarbakır, Batman, Şırnak, Mardin, Hakkari, Van next week. So that hands can join each other, so that our mothers can stop crying. So that Kurds don’t feel less equal than Turks.”

He supported Bahçeli:

“He shook the hand of DEM, which he said should be shut down for years. He said, ‘The hand I am extending is uncalculating and uneducated.’ And I say, Mr. Devlet, you are doing the right thing.”

Then support came from Babacan:

“I see every effort of this kind as valuable, regardless of who it comes from; I find it valuable that no hand extended is left hanging in the air. I hope that the climate of dialogue will grow with concrete steps to be taken.”

And the finale of the day was made by the Deputy Speaker of the Parliament, Sırrı Süreyya Önder.

Sırrı Süreyya Önder was both one of the most important actors and a victim of the previous Solution Process. He was imprisoned and became ill because of the words he said in the spirit of the Solution Process.

He has the most reason for distrust.

But from the parliamentary speaker's podium he said:

“I would like to personally thank Mr. President, Mr. Devlet Bahçeli, who has devoted himself to peace and tried to draw our deep-rooted historical issue into a conversation for the first time, and everyone else who has devoted themselves to the issue of peace, as a brother who has paid the price for this.”

Another interesting step came from the DEM Party. The DEM Party co-chairs decided to visit Demirtaş in Edirne.

It was an important day for those with eyes to see.

Yesterday, after many years, the President spoke about those who were oppressed for speaking their mother's language.

DEM Party, Sırrı Süreyya Önder, who is the direct addressee of the issue, is pleased with the step taken, gives it a chance, opens credit, and thanks it.

But the only concern of third parties who are not directly involved in the issue is that the government reached an agreement with the DEM Party and extended Erdoğan's term.

They say that this is the only concern of the government and that everything else is make-up and nonsense.

One gets a feeling of deja vu.

During the resolution process, a group of dissatisfied people said that Erdoğan's only concern was the presidency and declared the entire process meaningless, useless and futile from the very beginning.

I wonder exactly what kind of actors they are expecting. Should Nobel Peace Prize-winning human rights activists come and solve the country's problems for the sake of their fathers?

The Reform Edict was issued under foreign pressure, not because the Tammany Pashas were super-multicultural human rights champions.

Atatürk declared the Republic to resolve the government crisis in the Parliament and to govern the country as a single man, not because democratic storms were raging within him.

İnönü switched to multi-party life in 1946 not for the black eye of democracy, but to be on the winning side of the war.

Kenan Evren left power in 1983 because he realized that he could not sustain the country's economy in this way.

The AK Party implemented EU reforms because it was in love with Europe and to remove the shadow of the military from politics.

And probably one of the aims of the solution process was to get the votes of the Kurds and switch to a presidential system.

But all of them, regardless of their purpose or intention, were beneficial in terms of their results.

Actions were not according to intentions, steps taken did not always yield the results desired by the one who took the step. But those steps opened one era and closed another.

It's not that hard to think that way.

It is enough to just lift our heads a little and move away from selfishness a little…