MHP’nin stratejik aklı giderek zayıflamış olmalı. Belki taktiksel hamlelere ve sembolik göndermelere harcanan zihinsel emek nedeniyle strateji kurmaya takat yetmez olmuştur da denilebilir. Neden böyle düşündüğüme dair birkaç örnek vereyim, asıl konuya girmeden önce. Misal Malazgirt törenindeki el öpme sahnesi. Fotoğrafta Bahçeli Erdoğan’ın elini öpmeye doğru hamle yapmış gibi görünüyordu ve hayli gündem olmuştu. İktidar kanadından basına servis edilen bu tür fotoğraflar, bilindiği üzere özel seçilmiş kareler olur. Saray erkanı ve Dezenformasyon Başkanlığınca yapılmış titiz bir çalışmanın ürünü olmalı bu kare. Ve mesaj Polis Özel Harekat Komutanlığına idi şüphesiz. “Bakın ve görün” dedi, AKP. “Siz Bahçeli’nin elini öptünüz, Bahçeli de Erdoğan’ın elini öpmeye davranıyor.” Kime bağlı olmaları gerektiğine dair görüntülü ihtardı. İktidar ortakları, ittifak içi çekişmelerini herkese açık ama genele sır olan göndermeler üzerinden yürütüyor. Şantaj siyaseti yapıyorlar birbirlerine. Ancak fotoğraf meselesi MHP’den bir cevap almadı sanılmasın.

Kara Harp Okulu resmi mezuniyet töreni sonrası teğmenlerin, kendi aralarında ve 2016’dan sonra iptal edildiği anlaşılan, subay yemini etmesi, kılıç çatması giderek büyütülen bir olaya dönüştü. 22 yıldır, özellikle son altı yılında modern öncesi hükümranlık anlayışıyla ülkeyi yöneten AKP ve tabanı hala güvensizlik bunalımından çıkamadı. Dilruba Kayserilioğlu’nun sokak röportajı bile AKP tabanının güvende olmadığını düşünmesine yetmişti. Üstüne bir de teğmenlerin kılıçlı yemini gelince feryadı bastılar. MHP’nin fotoğrafa cevabı da bu aşamada geldi ve teğmenlerin yanında duran bir sosyal medya mesajı yayınlamakla, fotoğraf mesajına cevap vermiş oldular. İktidar ilişkileri tabii ki bu kadar basit değil. Muhtemelen arka kapı diplomasisi işletilip Bahçeli’nin teşkilatını ve Erdoğan’ın Parti sözcüsünü açığa düşürmesiyle kamuoyu nezdindeki birlikteliklerini kurtaran denge politikası yeniden ikame edildi. Erdoğan’ın sessiz kaldığı günler boyunca iki parti arasında pazarlıkların sürdüğü, sonuçta her iki partinin tabanında da kekremsi bir tat bıraksa bile yöneticileri arasında işin tatlıya bağlandığı görüntüsü verildi. Ancak Erdoğan bu kadarla yetinmiyor. Sadece ülkemiz değil dünya tarihinde de bir ilk olarak üç kadın teğmen, alanlarında okullarını birincilikle bitirmiş, gururumuz olmuşlardı. Fakat işte bu toplumda hiçbir kadın başarısı cezasız kalmaz.

Bu çağda kadınların çalışkanlığını ve başarılı olma azmini temsil eden pek çok kadın geleceğe umutla bakmamızı sağlıyor. Mezun teğmenlerimiz Kara Harp Okulu birincisi Ebru Eroğlu, Deniz Harp Okulu birincisi Şeyda Yıldırım ve Hava Harp Okulu birincisi İkra Kuyumcu başarıları nedeniyle kutlanmak yerine bugün inceleme, soruşturma tehdidi altında. Ve yeni mezun tüm teğmenlerimiz meslek hayatına geçiş için sınıf eğitimi almaya giderken, sırf iktidarın geçmiş travma hatıraları tetiklendiği için zan altında bırakılıyor. Peki şimdi hangi al-ver ilişkisiyle teşkilatına ters düşen Bahçeli ve diğer MHP yöneticileri nasıl bir tutum takınacak. Gencecik subaylarımızın “Mustafa Kemal’in askerleriyiz” sloganına, cumhuriyet değerlerini koruyacaklarına dair subay andı içmeleri nedeniyle töhmet altında bırakılmalarına sessiz mi kalacaklar? Ne uğruna?

AKP 15 Temmuz kalkışmasından sonra orduda güçlenmiş olan Fethullahçı çeteyi tasfiye girişimi başlattı. Yargı da aynı girişimin odağındaydı, diğer kamu kurumları da. AKP başta olmak üzere siyaset ise tasfiye girişiminin dışında tutuldu. Hatta bu konudaki meclis araştırma komisyonunun raporunu bile yayınlatmadı iktidar partisi. Hal böyle olunca iktidar ve tabanı açısından korku dağları giderek yükseliyor. Fethullah Gülen cemaati bağlılarının hala etkin olduğu ve hatta ‘vesayet’ mekanizmasıyla iş birliği yaptıkları kaygısına esir oldular. Çünkü Fethullahçıların karar vericilerini tasfiye etmediklerini, sadece alt düzey bağlılarını hem de pek çoğu açısından hak ihlali aracılığıyla, kanunsuz bir şekilde cezalandırdıklarını en iyi kendileri biliyor. Sevdikleri ve sık kullandıkları sözle belirtelim abdestlerinden emin olmadıkları için namazlarından şüphe ediyorlar. Eski vesayet sistemiyle iş birliği iddiasına gelince Erdoğan ucube sistemde bütün vesayet odaklarını tekeline aldığını elbette biliyor. Bu nedenle vesayet ithamını muhalefeti baskılamak, sindirmek, hareketsiz bırakmak için kullanıyor. Hem muhalefete karşı hem de ittifak ortaklarına karşı ve tabii ki iktidar ortakları da ona karşı ayak oyunları ile Erdoğan iktidarını ayakta tutmaya çalışıyor. Kurnaz taktiklerle kendisini ve tabanını sarmış olan, hiçbir zaman aşamadıkları özgüven eksikliğini kapatmaya çalışıyor. Ortakları da uygun adım ilerliyor.

Genç teğmenler hakkında günlerce sustuktan sonra kararının en net ve somut şekilde dile getirildiği yerin 21’inci ÖNDER imam Hatipliler Derneği Kurultayı olması ayrıca dikkat çekiciydi. Kutuplaştırma siyasetinin odağına bu kez üniversiteler yerine -yok ettiğini bilmenin rahatlığıyla- tekrar Harp Okulunu koyduğu görülüyor. Bu ülkenin insanlarını birbirine düşmanlaştırarak iktidarda kalma çabası bildiği tek siyaset yöntemi. Ve bahane olarak Mustafa Kemal’in askerleri sloganı ile Fethullahçı tasfiye bahanesiyle iptal edilmiş subay yemini. İkincisinden başlayayım. Harp Okulu mezunu olmak subay olmak demektir ki en alt subaylık rütbesi olarak teğmen rütbesi takılır. Resmi mezuniyet töreninde 2016 sonrası yaptırılan yemin ise askerlik yemini idi. Bu yemini harp okulu öğrencileri eğitimlerine başlarken ederler. Ve bir de zorunlu askerlik görevini yapacak olanlar eğitimlerini tamamladıkları zaman yapar ve asker olarak göreve başlarlar. Harp okulu öğrencileri subaylık eğitimine başlarken ettikleri yemini, zorlu eğitim sürecini başarıyla tamamladıkları halde mezuniyetlerinde tekrar etmeleri dayatmasına sessiz kalmamış. Emeklerini görünür kılmışlar. Bundan iktidar ve emri altındaki bakanlığın, okul yönetiminin yani Milli Savunma Üniversitesinin çıkaracağı ders, subaylık eğitimini tamamlayan vatan evlatlarına layık yemini resmi törenlere ikame etmek olmalıydı.

Mustafa Kemal’in askerleriyiz sloganına gelince söyler misiniz Atatürk’ün değilse kimin askerleri olacaklardı? Kurtuluş Savaşının en büyük zaferinin yıl dönümünde utanmadan Gaziantep meydanına posterini astığınız Haniye’nin mi? Filistin özgürlük mücadelesini Haniye ve Hamas’a indirgemekle Filistinlilere en büyük kötülük yapılıyor. Ve Türk Kurtuluş Savaşını Hamas-Hizbullah çizgisinde verildiği iddia edilen Filistin mücadelesiyle  özdeşleştirmekle de büyük bir tarihi yanılgıya düşülüyor. Her biri kendi değerini taşıyan bağımsızlık hareketleridir bunlar birisi diğerinin yerine ikame edilemez, her biri kendi özgünlüğüne sahiptir. Ama Haniye, Mustafa Kemal ile kıyaslanamaz. Mustafa Kemal bağımsızlığı için vatanın bağrında her türlü riski ve tehlikeyi göze alarak hem mecliste hem savaş meydanlarında bilfiil mücadele eden bir lider. Haniye ise kurtarmak istediği vatan toprağının dışından eylem talimatları vererek halkını ateş altında yalnız bırakan bir örgüt yöneticisiydi. Topraklarının dışında yaşadı. Topraklarının dışında öldürüldü. Filistin halkı kendi içinden ve kendileriyle birlikte hem siyasi hem askeri mücadele yürüten bir lider çıkardıklarında inanıyorum ki bağımsızlıklarına kavuşacaklardır. Başka ülkelerin taşeron örgütleriyle yapılan savaş Filistin’in değil örgütlerin sahibi olan devletlerin çıkarına hizmet eder, ediyor. Haniye posteri asılması iktidarın böyle bir karşılaştırma kurduğu yönünde izlenimlere yol açtığı için bir kere daha üzerinde durmak istedim.

Teğmenleri Mustafa Kemal’in askeri olmakla suçlayamazsınız. Vazgeçin. Kılıç çatmakla suçlayamazsınız o törenlerde, düğünlerde bile uygulanan bir ordu geleneğidir. Hani muhafazakarsınız ya ordunun bu motivasyon geleneğini muhafaza edin. Korkmayın. Bırakın sadece Cumhuriyet düşmanları korksun, siz değil. Komşularımızda bunca çatışma savaş varken orduya siyaseti bulaştıran bir iktidar olarak, ordu içinde iktidarın askeri, muhalefetin askeri karşıtlığı yaratmaktan vazgeçin. Hatırlayın Balkan bozgununu. İktidar olarak kendinizi güvende hissetmiyorsanız da ona yapacak bir şey yok. Özgüveni olmayana kimse dışarıdan güven aşılayamaz. İktidar ortağı MHP’ye gelince partici misiniz, milliyetçi misiniz, karar verin. Hangi ülkünün peşinden gittiğinize iyi bakın.

The strategic mind of the MHP must have gradually weakened. Perhaps it can be said that due to the mental labor spent on tactical moves and symbolic references, it has become insufficient to form a strategy. Let me give you a few examples of why I think so, before getting into the main topic. For example, the hand-kissing scene at the Malazgirt ceremony. In the photo, Bahçeli seemed to be making a move towards kissing Erdoğan's hand and it became quite a hot topic. Such photos served to the press by the ruling party are, as is known, specially selected frames. This frame must have been the product of meticulous work by the Palace officials and the Disinformation Directorate. And the message was undoubtedly to the Police Special Operations Command. "Look and see," said the AKP. "You kissed Bahçeli's hand, and Bahçeli is also trying to kiss Erdoğan's hand." It was a visual warning about who they should be loyal to. The ruling party partners are conducting their intra-alliance conflicts through references that are open to everyone but secret to the general public. They are blackmailing each other. However, do not think that the photo issue did not receive a response from the MHP.

After the official graduation ceremony of the Military Academy, the oath of the lieutenants among themselves, which was apparently canceled after 2016, and the clashing of swords, has become an increasingly escalating incident. The AKP and its base, which have been ruling the country with a pre-modern understanding of sovereignty for 22 years, especially in the last six years, have still not been able to get out of the crisis of insecurity. Even Dilruba Kayserilioğlu's street interview was enough to make the AKP base think they were not safe. On top of that, when the lieutenants' oath with swords came, they started to cry out. The MHP's response to the photo also came at this stage, and by posting a social media message standing next to the lieutenants, they responded to the photo message. Of course, power relations are not that simple. The balance policy that saved their unity in the public eye was re-established, probably by operating a backdoor diplomacy and exposing Bahçeli's organization and Erdoğan's Party spokesperson. During the days when Erdoğan remained silent, the negotiations between the two parties continued, and although the results left a sour taste in the bases of both parties, it was given as if the issue was being resolved between the administrators. However, Erdoğan is not content with this. In a first not only in our country's history but also in the history of the world, three female lieutenants graduated from their schools as top students in their fields, and they became our pride. But in this society, no female success goes unpunished.

In this era, many women who represent women's hard work and determination to succeed allow us to look to the future with hope. Our graduated lieutenants Ebru Eroğlu, who ranked first in the Military Academy, Şeyda Yıldırım, who ranked first in the Naval Academy, and İkra Kuyumcu, who ranked first in the Air Force Academy, are today under threat of investigation and inquiry instead of being celebrated for their success. And while all our newly graduated lieutenants go to receive classroom training to transition to their professional lives, they are being held under suspicion simply because the government's past trauma memories are being triggered. So what kind of attitude will Bahçeli and other MHP administrators, who have now fallen foul of their organization through which give-and-take relationship, take? Will they remain silent when our young officers are accused of taking the officer's oath to protect the values of the republic and chanting the slogan "We are Mustafa Kemal's soldiers"? For what purpose?

The AKP launched an attempt to purge the Fethullahist gang that had gained strength in the army after the July 15 coup attempt. The judiciary was also at the center of the same attempt, as were other public institutions. Politics, primarily the AKP, was excluded from the purge attempt. In fact, the ruling party did not even publish the report of the parliamentary investigation committee on this issue. As such, the mountains of fear are rising for the government and its base. They have fallen prey to the concern that the followers of the Fethullah Gülen community are still active and that they are even collaborating with the 'guardianship' mechanism. Because they know best that the Fethullahists did not purge their decision-makers, but only punished their low-level followers, and many of them illegally, through rights violations. Let's put it in a phrase they like and use often, because they are not sure about their ablutions, they doubt their prayers. As for the claim of collaborating with the old guardianship system, Erdoğan certainly knows that he monopolizes all guardianship centers in the freak system. For this reason, he uses the guardianship accusation to suppress, intimidate and immobilize the opposition. Erdoğan is trying to keep his power on its feet with tricks against both the opposition and his alliance partners, and of course his ruling party partners against him. He is trying to cover up the lack of self-confidence that has surrounded him and his base, and that they have never been able to overcome, with cunning tactics. His partners are also advancing in step.

It was also noteworthy that after remaining silent for days about the young lieutenants, the place where his decision was most clearly and concretely expressed was the 21st ÖNDER Imam Hatip Association Congress. It is seen that he has once again put the War Academy at the center of his polarizing politics instead of universities - with the comfort of knowing that he has destroyed it. The only political method he knows is to try to stay in power by turning the people of this country against each other. And the officer's oath that was canceled with the excuse of Mustafa Kemal's soldiers slogan and the Fethullahist purge. Let me start with the second one. Being a graduate of the War Academy means being an officer, and the lowest officer rank is given as lieutenant. The oath that was taken after 2016 at the official graduation ceremony was the military oath. War Academy students take this oath when they start their education. And those who will do their compulsory military service do it when they complete their education and start their duty as soldiers. The military school students did not remain silent when they were forced to repeat the oath they took when they started their officer training upon graduation, even though they had successfully completed the difficult training process. They made their efforts visible. The lesson that the government and the ministry under their command, the school administration, namely the National Defense University, should have learned from this was to substitute the oath worthy of the sons of the nation who completed their officer training for official ceremonies.

As for the slogan “We are Mustafa Kemal’s soldiers”, can you tell me whose soldiers they would be if not Atatürk’s? Haniye, whose poster you shamelessly hung in the Gaziantep square on the anniversary of the greatest victory of the War of Independence? By reducing the Palestinian freedom struggle to Haniye and Hamas, the greatest harm is being done to the Palestinians. And by identifying the Turkish War of Independence with the Palestinian struggle allegedly fought along the lines of Hamas-Hezbollah, a great historical mistake is being made. Each of these are independence movements that have their own value, one cannot replace the other, each has its own originality. But Haniye cannot be compared to Mustafa Kemal. Mustafa Kemal is a leader who actively fought for independence in the heart of the homeland, taking all kinds of risks and dangers, both in the parliament and on the battlefields. Haniye, on the other hand, was an organization manager who gave action orders from outside the homeland he wanted to save and left his people alone under fire. He lived outside his lands. He was killed outside his lands. I believe that when the Palestinian people produce a leader who fights both politically and militarily from within themselves and together with them, they will gain their independence. The war waged with the subcontractor organizations of other countries serves the interests of the states that own the organizations, not Palestine. I wanted to emphasize this once more because the hanging of the Haniyeh poster gave the impression that the government was making such a comparison.

You cannot accuse the lieutenants of being soldiers of Mustafa Kemal. Give it up. You cannot accuse them of crossing their swords, it is an army tradition that is applied even in ceremonies and weddings. You are conservative, preserve this motivational tradition of the army. Don't be afraid. Let only the enemies of the Republic be afraid, not you. As a government that involves politics in the army while there are so many conflicts and wars in our neighbors, stop creating an anti-military opposition of the government and the military opposition in the army. Remember the Balkan debacle. If you do not feel safe as a government, there is nothing to do about it. No one can instill confidence in someone who does not have self-confidence from the outside. When it comes to the partner in power, MHP, decide whether you are a party member or a nationalist. Take a good look at which ideal you are following.