Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan Pazartesi günü kabine toplantısı sonrasında yaptığı değerlendirmede, instagram yasağına karşı çıkanlara sert eleştirilerde bulundu. Sözleri aynen şöyle: “Bunun adı ifade özgürlüğüne sahip çıkmak değildir. Bunun adı ev zenciliğidir. Batı’dan çok Batıcı bu ev zencilerin hayattaki tek gayesi sahiplerine şirinlik yapmaktır. Mücadelemizi onların efendilerine karşı yürüttük. Bugün de kuklalarla vakit harcamıyor, asıl onları oynatan kuklalara odaklanıyoruz.”

Cumhurbaşkanı ayrıca instagram yasağına karşı çıkanları ‘cibilliyeti bozuk’ olarak tanımladı. Doğrusu milyonları ilgilendiren bir yasağın böyle bir dille savunulması hem Türkiye adına hem de AK Parti adına büyük bir talihsizlik. Siyasi aklın devre dışı kalmasının sonuçları bunlar…

Bu yaklaşımdan hareketle acaba evrensel hukuk normlarını ve de Kur’an’ın özgür bireyi esas alan öğütlerini yok sayarak şöyle mi düşünmeliyiz; Cumhurbaşkanlığı hükümet Sistemi’nde ifade özgürlüğünün sınırlarını hukuk değil iktidar belirler, dolayısıyla kimin düşüncesinin makbul ya da ‘cibilliyetsiz’ olduğuna ancak iktidar karar verir… Eğer demokrasi dışı bir yönetim hayali kurmuyorsak tabii ki…

Herhalde hiçbir siyasi iktidar, özellikle de hukuk ve özgürlük ilkeleriyle yola çıkan bir siyasi partinin iktidarı, göz göre göre kendisini böylesine bir ‘yasakçılık’ parantezine almayacaktır. Ama yeni AK Parti için bunların hiçbir önemi yok, zira onlar artık başka bir istikametin yolcuları…

Aslında bu yaklaşımın çok da yabancısı değiliz. Müslüman dünyanın yüzyıllar içinde özgürlük ve hukukla olan ilişkiler serüvenine baktığımızda bunun sayısız örnekleriyle karşılaşabiliriz.

Hiç kuşkusuz Müslüman dünyanın büyük entelektüel açılım dönemleri olmuştur. Philippe d’iribarne’nin ifadesiyle “Zihin özgürlüğü alanında 10. ve 11. Yüzyılların hayranlık verici kaynaması İslam kültürünün sonsuz zenginliklerini göstermektedir.” (Demokrasi Karşısında İslam, s.22)

Ama ne yazık ki özellikle 10. Yüzyılla birlikte her türlü farklı düşünceyi boğmaya çalışan bir zihniyet yapısı baskın hale gelmiştir. “13. Yüzyılda İbn-i Rüşd’ün gözden düşmesinden sonra Muvahhit halifelerin tüm çevrelerinde o zamana kadar hiç karşılaşılmamış bir tarzda teokratik düşünce gelişmiştir. Bu düşünceyi hakim kılmak isteyenlerin artık sadece tek bir amaçları vardır: Düşüncenin kendisini yok etmek.” (a.g.e, s.23)

İfade özgürlüğüne karşı tutucu güçlerin varlığı, Hristiyan dünyada da Müslüman dünyada da bir gerçektir. Esas talihsizlik, Batı Hristiyan düşüncesini beslemiş olan İbn-i Rüşd gibi bir değerin Müslümanlar tarafından dışlanması, hatta kitaplarının yakılmasıdır.

Maalesef bu tarihten itibaren, Müslüman dünyanın tanıdığı özgür düşünce ile yeniden ilişki kurma çabaları hep başarısızlıkla sonuçlanmıştır. Müslüman toplumlar kendi aralarında farklı düşünce disiplinleri içinde tartışmalar yapmış olmalarına rağmen, demokrasi konusunda suskun kalmışlardır.

Esas itibariyle bugün Müslüman dünyanın hukuksuzluk ve özgürlük fukaralığının sebeplerini, yüzyıllar içinde oluşan İslam siyaset felsefesinin özgürlükçü düşünceyle arasındaki mesafenin giderek açılmasında aramak gerekiyor.

Zira her geçen gün kendi içine kapanan Müslüman dünyadaki siyasal iktidarlar, yönettikleri halkın neye inanacağına, nasıl düşünmesi gerektiğine sadece kendilerinin karar verme yetkisine haiz efendiler olarak görmüşlerdir. Çünkü onlar insan üstü niteliklere sahip bir efendi ve Allah’ın yeryüzündeki halifeleridirler…

Haliyle dünyevi yönetim meselesinin Allah’la irtibatlandırıldığı bir toplumda özgürce fikir beyan etmek, hele de halifenin uygulamalarına itiraz etmek, Allah’a itiraz etmekle eşdeğer görülmektedir. Yani herhangi bir bireyin, Allah’ın insana bahşettiği aklı kullanarak yönetimleri eleştirmesi, farklı görüşleri beyan etmesi asla mümkün değildir.

Oysa yeryüzündeki bütün insanlar Allah’ın halifesidir, halifelerin, sultanların, padişahların bir ayrıcalığı da kutsallığı da yoktur. Ve de Allah adına insanlara efendilik taslama yetkisine asla sahip değildirler.

Zaten Kur’an’da da açıkça “Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım” (Bakara/30) şeklinde ifade ediliyor, ‘yeryüzünde beni temsil edecek halifeler, krallar ya da padişahlar yaratacağım’ değil… Ayrıca unutmayalım, sahabe bile Hz. Peygamberi farklı konularda kıyasıya eleştirmiş ve tartışmışlardır. Halifeler ve padişahlar kim oluyor ki…

In his evaluation after the cabinet meeting on Monday, President Tayyip Erdoğan made harsh criticisms against those who opposed the Instagram ban. His exact words are as follows: “This is not about protecting freedom of expression. This is called house blackness. The only purpose of these black people in life, which is more Western than Western, is to be nice to their owners. We waged our struggle against their masters. Today, we do not spend time with puppets, we focus on the puppets that make them move.”

The President also described those who oppose the Instagram ban as 'dishonest' . Frankly, it is a great misfortune for both Turkey and the AK Party to defend a ban that concerns millions in such a language. These are the consequences of the political mind being disabled...

Based on this approach, should we ignore the universal legal norms and the advice of the Quran based on the free individual and think like this; In the Presidential System of Government, the limits of freedom of expression are determined by the government, not the law, therefore only the government decides whose opinion is acceptable or 'undesirable' ... Unless we are dreaming of a non-democratic government, of course...

Probably no political power, especially the government of a political party that sets out with the principles of law and freedom, would blindly put itself in such a 'prohibitionism' bracket. But these do not matter for the new AK Party, because they are now passengers in a different direction...

In fact, we are not strangers to this approach. When we look at the Muslim world's relationship with freedom and law over the centuries, we can encounter countless examples of this.

Undoubtedly, the Muslim world has had periods of great intellectual expansion. In the words of Philippe d'iribarne, "The admirable flourishing of the 10th and 11th centuries in the field of intellectual freedom demonstrates the infinite riches of Islamic culture." (Islam Versus Democracy, p.22)

But unfortunately, especially in the 10th century, a mentality that tried to stifle all kinds of different thoughts became dominant. “13. After Ibn Rushd's fall from grace in the 16th century, theocratic thought developed in all circles of the Almohad caliphs in a way that had never been seen before. "Those who want to make this idea dominant now have only one goal: to destroy the idea itself." (ibid, p.23)

The existence of conservative forces against freedom of expression is a reality in both the Christian world and the Muslim world. The real misfortune is that a value like Ibn Rushd , who nourished Western Christian thought, was excluded by Muslims and even his books were burned.

Unfortunately, since this date, efforts to re-establish relations with the free thought recognized by the Muslim world have always failed. Although Muslim societies have debated among themselves within different disciplines of thought, they have remained silent about democracy.

Essentially, the reasons for the lawlessness and lack of freedom in the Muslim world today must be sought in the increasing distance between Islamic political philosophy, which has been formed over the centuries, and libertarian thought.

Because the political powers in the Muslim world, which are increasingly closing in on themselves, have seen themselves as masters who have the sole authority to decide what the people they rule will believe and how they should think. Because they are a master with superhuman qualities and God's caliphs on earth...

Naturally, in a society where the issue of worldly administration is associated with Allah, expressing one's opinion freely, especially objecting to the practices of the caliph, is seen as equivalent to objecting to Allah. In other words, it is never possible for any individual to criticize governments or express different opinions using the intelligence God has given to man.

However, all people on earth are the caliphs of Allah; caliphs, sultans and sultans have no privileges or holiness. And they never have the authority to act as lords over people in the name of Allah.

In fact, it is clearly stated in the Quran as "I will create a caliph on earth" (Baqara/30) , not "I will create caliphs, kings or sultans to represent me on earth" ... Also, let's not forget that even the companions of Hz. They criticized and argued fiercely about the Prophet on different issues. Who are the caliphs and sultans?