Bu tabii bir edebiyat yazısı değil. Bunaltıcı havalarla ilgili havadan sudan bir yazı da değil.

Geçen günlerde Ankara’da yapılan Türkiye Futbol Federasyonu genel kurulundan kimsenin beklemediği bir sonuç çıktı.

Türkiye Futbol Federasyonu (TFF) Olağan Mali ve Seçimli Genel Kurul Toplantısında daylığını açıklayan ama sonra baskılar üzerine geri çeken iddialı ve Rizeli aday Servet Yardımcı’dan sonra mevcut başkan Mehmet Büyükekşi ile eski Trabzonspor Başkanı İbrahim Hacıosmanoğlu yarıştı.

Çoğu kendi illerinde işadamı, güçlü figür olan liglerden 321 delege oy kullandı.

Ve iktidarın desteklediği açık olan Büyükekşi, beş oy farkla kaybetti.

Kazanan muhalefetin adayı değildi tabii. O da iktidara yakın Trabzon’un eski başkanıydı ama işaret edilmemiş, desteklenmemiş adaydı.

İlk bakışta aşırı heyecana kapılanlar, bunu Türkiye’deki değişimin habercisi olarak görenler oldu.

Sonra Hacıosmanoğlu Cumhurbaşkanı’na tam bağlılığını gösteren bir konuşma yaptı.

Ama galiba bu da tek başına bu seçimi siyaseten anlamsız yapmıyor.

Çünkü bu Ankara’da son bir yılda ilk defa olmadı.

İlk ciddi işaret geçen yılki AYM Başkanlık seçimiydi. AYM başkanlığı için yapılan seçimde iktidarın desteklediği söylenen ve kazanması beklenen İrfan Fidan Anayasa Mahkemesinin 15 üyesinden 5’nin oyunu alabildi.

Zühtü Arslan 8 oyla yeniden başkan seçildi. Bir gece önceki tahminler Fidan’ın seçileceği yönündeydi. En az 8 üyenin iktidarın işaretiyle ona oy vermesi bekleniyordu. Fakat beklenen olmadı. İrfan Fidan hızlı yükselişini başkanlıkla taçlandıramadı.

İşaretler işe yaramadı.

Bu yılki AYM başkanlık seçimine de geçen yılki seçimin gölgesi düştü. Bu kez iktidara yakın çevre aday olarak İrfan Fidan’ı çıkarmadı. Ve daha merkezde bir isim sayılan iktidara yakın Kadir Özkaya başkan seçildi.

Daha dikkat çekici olan seçim ise Yargıtay’dakiydi.

Yargıtay’da başkan haftalarca seçilemedi.

Sonra bir anda MHP’ye yakın olduğu iddia edilen 3. Ceza Dairesi Başkanı çekildi.

Ve geriye iktidarın desteklediği iddia edilen mevcut Yargıtay Başkanı Mehmet Akarca ileyine muhafazakar, iktidara yakın ama doğrudan işaret edilmeyen aday 3. Hukuk Dairesi Başkanı Ömer Kerkez kaldı.

Sonuç malum Kerkes 193’e- 103 gibi bir farkla Yargıtay Başkanı oldu.

Kerkes görevi teslim alırken dikkat çekici mesajlar verdi: “Türk yargısı; insan haklarına saygı, temel hak ve özgürlüklere saygı, fikrini aklına, bağımsızlığın gücünü kararına, tarafsızlık ve adalet duygusunu yüreğine kazımış gerçek hakim ve savcıların sırtında yükselecektir”

Bunlar, iktidarın süper etki gücünün kırıldığını, özellikle yanlış ve istenmeyen isimleri dayatmanın devrinin geçtiğini gösteriyor.

Yerel seçim sonuçları da bunu göstermedi mi?

Yerel seçimlerde muhalefetin başarısı ve CHP’nin hala anketlerde birinci çıkması insanların cesaretini artırıyor.

İşadamları, gazeteciler, adli personel ve bürokratların cesareti daha da artacaktır.

Bir demokraside bunaltıcı havaların çaresi de değişim rüzgarıdır.

Of course, this is not a literary article. This is not a trivial article about sweltering weather.

A result that no one expected came from the Turkish Football Federation general assembly held in Ankara recently.

Following the assertive and candidate from Rize, Servet Yardimci, who declared his candidacy at the Turkish Football Federation (TFF) Ordinary Financial and Electoral General Assembly Meeting but later withdrew it due to pressure, current president Mehmet Büyükekşi and former Trabzonspor President İbrahim Hacıosmanoğlu competed.

321 delegates from the leagues voted, most of whom were businessmen and powerful figures in their provinces.

And Büyükekşi, who was clearly supported by the government, lost by five votes.

Of course, the winner was not the opposition candidate. He was also the former president of Trabzon, close to the government, but he was an unmarked and unsupported candidate.

At first glance, there were those who got extremely excited and saw this as a harbinger of change in Turkey.

Then Hacıosmanoğlu made a speech showing his full loyalty to the President.

But I guess this alone does not make this election politically meaningless.

Because this is not the first time this has happened in Ankara in the last year.

The first serious sign was last year's Constitutional Court Presidential election. İrfan Fidan, who was said to be supported by the government and expected to win in the election for the presidency of the Constitutional Court, was able to receive the votes of 5 out of 15 members of the Constitutional Court.

Zühtü Arslan was re-elected as president with 8 votes. The predictions the night before were that Fidan would be elected. At least 8 members were expected to vote for him with the signal of the government. But what was expected did not happen. İrfan Fidan could not crown his rapid rise with the presidency.

The signs didn't work.

This year's Constitutional Court presidential election was overshadowed by last year's election. This time, those close to the government did not nominate İrfan Fidan as their candidate. And Kadir Özkaya, who is considered a more central name and is close to the government, was elected president.

The more notable election was the one in the Supreme Court.

The president of the Supreme Court could not be elected for weeks.

Then suddenly the Head of the 3rd Criminal Chamber, who was allegedly close to the MHP, withdrew.

And what remains is the current President of the Supreme Court of Appeals, Mehmet Akarca, who is claimed to be supported by the government, and the 3rd Civil Chamber President Ömer Kerkez, a conservative candidate who is close to the government but not directly pointed out.

The result is that Kerkes became the President of the Supreme Court of Appeals with a difference of 193-103.

Kerkes gave remarkable messages when he took over the task: “Turkish judiciary; "Respect for human rights, fundamental rights and freedoms will rise on the backs of real judges and prosecutors who engrave their ideas in their minds, the power of independence in their decisions, and the sense of impartiality and justice in their hearts."

These show that the super-influence power of the government has been broken and that the era of imposing wrong and undesirable names has passed.

Didn't the local election results show this?

The success of the opposition in the local elections and the fact that the CHP still comes first in the polls increases people's courage.

The courage of businessmen, journalists, judicial personnel and bureaucrats will increase further.

In a democracy, the remedy for oppressive weather is the wind of change.