Yerel seçimin ve yerel seçimin kalbi olan İstanbul seçiminin konuşulacak tartışılacak onca konuya rağmen gelip DEM Parti meselesine dayanması siyasetin bir arpa boyu yol alamadığını gösteriyor. Siyaset kendi yol alamadığı gibi, her şeyi kendi ekseni etrafında döndürme hevesi ve imkanına sahip olduğundan toplumu da yolda bırakıyor.

2019 dejavusunu yaşıyoruz, buna da siyaset diyoruz. Hangi partinin hangisine biraz daha yakın veya uzak olduğu varsayımları İstanbul gibi bir şehrin gelecek beş yılını konuşmaktan nasıl daha önemli olabilir? Siyaset bu değil, güya siyasetle ilgili toplum olmak iddiası böyle bir kör döğüşü hiç değil.

Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu 2019’da kendi partisi CHP ile birlikte İyi Parti’nin tam desteği ve HDP’nin aday göstermeyerek açtığı alanın ürettiği katkı sayesinde seçilmişti. Bu bir sır değil, yanlış da değil. Aksine doğru olduğu aşikar bir strateji. Çünkü İmamoğlu, bu strateji sayesinde karşısına çıkartılan Binali Yıldırım gibi Ak Parti’nin olabilecek en güçlü adayını “iki kez” yenerek 25 yılın sonunda İstanbul’u kazanmayı başardı. Yani millet de bu tarzı iki kez onayladı.

Şimdi ise bu doğru strateji, 14/28 Mayıs yenilgisiyle muhalefette yaşanan ağır travmanın sonucu olarak dağıldı. İyi Parti ittifaktan çekildi, kendi adayını ilan etti. Millet İttifakı böylelikle tek başarılı olduğu alanda, yerel seçim öncesinde kendini feshetti… Üstüne, DEM parti de Meral Danış Beştaş gibi kadrosundaki en güçlü isimlerden birisini aday gösterdi. Bu hamleyle, İmamoğlu’na kazandıran 2019 bileşenleri şimdi karşısına rakip olarak çıkıyorlar. “DEM Parti, CHP ile gizli ya da açık ittifak yapıyor” gibi varsayımların bu durumda anlamı yoktur. İmamoğlu’nun, geçen seçimde oylarının tamamına yakının aldığı HDP/DEM kitlesinin şimdi iyimser bir tahminle en az yarısı veya daha fazlasını alamayacağı aşikardır. Üç-beş bin oyun bile hayati öneme sahip olduğu seçim tablosunda DEM aday çıkarmışken, CHP ile nasıl işbirliği yapmış oluyor ve bu İmamoğlu’nun lehine oluyor?

İBB Başkanı’nın tek problemi bu da değil. Yine geçene seçimde oylarının tamamına yakınını aldığı İyi Parti seçmeninin bu seçimde yarıya yakınını alamama ihtimali vardır. Bu tabloya bir de Cumhur İttifakı’nın 2019’a göre firesiz tam kadro seçime girdiğini ekleyelim. 14 Mayıs’taki müttefiki Yeniden Refah’ı kaybetmesi bir risk elbette ama İyi Parti ve DEM’in İstanbul oylarının İmamoğlu aleyhine ortaya koyduğu matematik riskle kıyaslanamaz…

Açık ki Ekrem İmamoğlu’nun DEM ve İyi Parti tabanından yaşayacağı muhtemel oy kayıpları içini yeni seçmen bloklarına ulaşması lazım. Yani AK parti veya bir dönem Ak Parti’ye oy verip şimdi kararsız yahut parti arayan kesimlere... Genel ifadeyle daha çok sayıda muhafazakar seçmene ulaşması şarttır. Aynı şekilde Murat Kurum’un hem bütün Ak Parti oylarını kazanması, hem Cumhur İttifakı’nın MHP dahil bütün bileşenlerinin oylarını eksiksiz toparlaması gerekiyor. Gayet tabii ki Kurum, 2019’daki aday Binali Yıldırım gibi Kürt seçmene, DEM tabanına da hitap etmek ve onlardan alabileceği ne kadar oy varsa bunu yakalamak zorundadır. Bunu yapıyor ve zaman ilerledikçe daha çok yapacaktır

Tablo böyle olduktan sonra DEM’e ve özellikle bu partinin seçmenine yönelik sınır aşan ithamlar haksızlık olduğu gibi anlamsızdır. Küçük partilerin bile anahtar olduğu sistemde, Türkiye’nin üçüncü büyük partisinin seçmenini dışlayan tutumlar, milyonlarca insanını iradesine saygısızlıktır ve siyaseten nafile konuşmalardır. 2019’da neredeyse tam ittifak varken işe yaramamış ve iktidar seçimi kaybetmişti, malum. O seçimde ayrıca, İmralı’dan gelen mektubu ve TRT’ye çıkartılıp iktidara oy isteyen “en sembolik isimler”i de unutmayalım…

Yerel seçimin bütün merkezlerde ve tabii ki İstanbul’da hizmet ve vizyon ekseninde yapılması; İmamoğlu’nun da Kurum’un da bugüne kadar ne yaptıklarını, bundan sonra ne adına oy istediklerinin sorulması siyasetin gereği ve seçmenin hakkıdır.

Varsayımlar, komplolar ve tehditler demokrasiyi yormaktan başka işe yaramıyor. Her defasında aynı sözlerle aynı samimiyetsiz analizlerle bu meseleyi gündeme getirmek de zaten kalitesi bir hayli düşmüş olan siyasetin itibarından eksiltiyor.

The fact that the local election and the Istanbul election, which is the heart of the local election, came to be based on the DEM Party issue, despite all the issues to be discussed, shows that politics has not made any progress. Politics cannot move forward on its own, and it also leaves society stranded as it has the desire and opportunity to turn everything around its own axis.

We are experiencing the déjà vu of 2019, and we call this politics. How can assumptions about which party is closer or further away from which party be more important than talking about the next five years of a city like Istanbul? This is not politics, the claim to be a society about politics is not such a blind fight at all.

Mayor Ekrem İmamoğlu was elected in 2019, together with his own party CHP, thanks to the full support of İyi Party and the contribution of the field opened by HDP by not nominating candidates. This is not a secret, nor is it wrong. On the contrary, it is a strategy that is obviously correct. Because, thanks to this strategy, İmamoğlu managed to win Istanbul at the end of 25 years by defeating the AK Party's strongest possible candidate, Binali Yıldırım, "twice". So the nation approved this style twice.

Now, this correct strategy has disintegrated as a result of the severe trauma experienced by the opposition with the defeat of 14/28 May. İyi Party withdrew from the alliance and announced its own candidate. Thus, the Nation Alliance dissolved itself in its only field of success, before the local elections... Moreover, the DEM party nominated one of the strongest names in its squad, Meral Danış Beştaş. With this move, the components that won İmamoğlu in 2019 now appear as rivals. Assumptions such as "DEM Party is making a secret or open alliance with CHP" are meaningless in this case. It is obvious that İmamoğlu will not receive at least half or more of the votes of the HDP/DEM audience, from which he received almost all of the votes in the last election, with an optimistic estimate. While DEM has nominated a candidate in the election table where even three to five thousand votes are vital, how does it cooperate with CHP and this is in İmamoğlu's favor?

This is not the only problem of the IMM President. Again, there is a possibility that the Good Party voters, from whom it received almost all of its votes in the previous election, may not receive nearly half of its votes in this election. Let's add to this table that the People's Alliance entered the elections with a full squad without any wastage compared to 2019. Of course, losing its ally, Re-Welfare, on May 14 is a risk, but it cannot be compared to the mathematical risk posed by the Istanbul votes of İyi Parti and DEM against İmamoğlu...

It is clear that Ekrem İmamoğlu needs to reach new voter blocks to compensate for the possible vote losses he will experience from the DEM and İyi Party base. In other words, the AK Party, or those who voted for the AK Party for a while and are now undecided or looking for a party... In general terms, it is necessary to reach more conservative voters. Likewise, Murat Kurum needs to win all the AK Party votes and completely collect the votes of all components of the People's Alliance, including the MHP. Of course, the Institution has to appeal to the Kurdish voters, the DEM base, like the candidate in 2019, Binali Yıldırım, and capture as many votes as it can get from them. He does this and will do it more as time progresses

This being the case, cross-border accusations against DEM and especially the voters of this party are both unfair and meaningless. In a system where even small parties are key, attitudes that exclude the voters of Turkey's third largest party disrespect the will of millions of people and are politically futile speeches. As you know, in 2019, while there was an almost complete alliance, it did not work and the government lost the election. In that election, let's not forget the letter from İmralı and the "most symbolic names" who appeared on TRT and asked for votes for the government...

Holding local elections on the axis of service and vision in all centers and of course in Istanbul; It is a requirement of politics and the right of the voters to ask what İmamoğlu and the Institution have done so far and what they want votes for from now on.

Assumptions, conspiracies and threats serve no purpose other than tiring democracy. Bringing this issue to the agenda with the same words and the same insincere analyzes every time diminishes the reputation of politics, whose quality has already dropped considerably.