Türk solunun ana damarı CHP’dir. Türk modernleşmesinin sahibi de bir bakıma CHP’dir. CHP zaman zaman solda biriken olumlu niteliklerin temsilcisi olarak görülebilse de sisteme yönelik bütün öfke ve kızgınlıklar da bu partiyi hedef alır.

Siyaseten bir konuya kızan bir yurttaşın ilk hedefi CHP olur. Bu parti, çoğu zaman, kendisini daha solda gören marjinal hareketler tarafından, “gericilik”le de suçlanır. Liberaller ise son dönemde CHP’yi “memurperest ve devletçi parti” olmakla suçluyor. Biraz geriye gidelim: Halk Fırkası (Partisi); Milli Mücadele’nin ürünü olarak kurulmuş, işgale direnişi örgütlemiş ve yeni cumhuriyeti inşa etmiş olan hareketti.

Bu hareket, başlangıçta bütün direniş güçlerinin ortak temsilcisiyken giderek liderin partisi oldu. Halk Fırkası’nın devamı olan CHP’nin 1970’lere kadarki çizgisi “Otoriter modernist” diye tanımlanabilir. 1970’lerde Bülent Ecevit’in liderlik ettiği “Halkçı” çizgi partiye egemen olsa da “Derin CHP” diye tanımlanan bir eğilim de partinin saflarında her zaman gücünü hissettirmiştir.

Dersimli kimliğiyle Kılıçdaroğlu’nun genel başkan seçilmesi, Ecevit’ten sonra gelen ikinci radikal değişimdi. Kılıçdaroğlu yönetimindeki CHP, geçmişe göre daha demokrat, özgürlükçü ve muhafazakarlarla iletişime daha açık bir yola yöneldi.

22 yıllık AK Parti iktidarında üst üste yaşanılan seçim yenilgileri de CHP’yi kendi dışındaki siyasi güçlerle ittifaka zorladı. Kılıçdaroğlu, “Bizim yüzde 25 oyumuz var, iktidara gelebilmek için bir yüzde 25’e daha ihtiyacımız olduğunu görüyoruz” diyerek “Geniş cephe” sürecini başlattı. “Helalleşme” bu sürecin önemli sloganıydı.

Kılıçdaroğlu’nun 6’lı masa girişimi CHP’nin en radikal adımıydı. CHP, sağındaki dindar, muhafazakar, milliyetçi siyasi partileri yok sayan, bunların önemli bir bölümünü rejim için tehlikeli olarak gören yaklaşımı terk etti. 6’lı masanın hazırladığı 200 maddelik demokrasi programı, tarihi olarak anlamlı bir asgari demokrasi ve uzlaşma programıdır. Kılıçdaroğlu’nun izlediği geniş cephe stratejisi, CHP’de uzun süre dirençle karşılaştı.

Özgür Özel, Kılıçdaroğlu’nun yanında tecrübe kazanmış bir yeni lider adayı olarak 31 Mart 2024 seçimlerinden zaferle çıktı. CHP artık iktidar adayı bir parti. Yüzde 25’lik kararlı bir seçmen kitlesinin desteğiyle yüzde 50’yi aşabilecek bir birikime erişmiş durumda. CHP’yi eleştirmek istersek pek çok şey söyleyebiliriz. CHP içinde gericilik de var, ilericilik de devletçilik de var, liberallik de… Eğer Türkiye gerçek bir demokrasiye ulaşacaksa bunun en önemli taşıyıcı kolonlarından biri CHP olacak.

The main artery of the Turkish left is CHP. In a way, the owner of Turkish modernization is CHP. Although CHP can sometimes be seen as the representative of the positive qualities accumulated on the left, all anger and resentment towards the system also targets this party.

The first target of a citizen who is angry about a political issue is the CHP. This party is often accused of "reactionism" by marginal movements that see itself further to the left. Liberals, on the other hand, have recently accused the CHP of being a "civil servant and statist party". Let's go back a little: People's Party (Party); It was the movement that was established as a product of the War of Independence, organized the resistance to the occupation and built the new republic.

While this movement was initially the common representative of all resistance forces, it gradually became the party of the leader. The line of the CHP, which was the continuation of the People's Party until the 1970s, can be described as "authoritarian modernist". Although the "Populist" line led by Bülent Ecevit dominated the party in the 1970s, a tendency defined as "Deep CHP" has always made its strength felt in the ranks of the party.

The election of Kılıçdaroğlu, who is from Dersim, as the leader was the second radical change after Ecevit. CHP, under the leadership of Kılıçdaroğlu, has moved towards a path that is more democratic, libertarian and more open to communication with conservatives than in the past.

Consecutive election defeats during the 22-year AK Party rule also forced the CHP into an alliance with political forces other than itself. Kılıçdaroğlu started the "Broad Front" process by saying, "We have 25 percent of the votes, we see that we need another 25 percent to come to power." "Halalization" was the important slogan of this process.

Kılıçdaroğlu's 6-party table initiative was CHP's most radical step. CHP abandoned the approach that ignored the religious, conservative and nationalist political parties on its right and saw a significant portion of them as dangerous for the regime. The 200-article democracy program prepared by the 6-party table is a historically meaningful minimum democracy and reconciliation program. The broad front strategy followed by Kılıçdaroğlu encountered resistance from the CHP for a long time.

Özgür Özel emerged victorious in the March 31, 2024 elections as a new leadership candidate with experience alongside Kılıçdaroğlu. CHP is now a party candidate for power. With the support of a determined electorate of 25 percent, it has reached an accumulation that may exceed 50 percent. If we want to criticize CHP, we can say many things. There is reactionism, progressivism, statism and liberalism within the CHP... If Turkey is to reach a real democracy, one of its most important carrier columns will be the CHP.