Geçen yıl büyükşehir belediyelerine ayrılan kaynak 228 milyar lirayı geçti.

En fazla kaynak yüzde 87 artışla 93.2 milyar lira olarak İstanbul Büyükşehir Belediyesi'ne aktarıldı. İBB, büyükşehirlere aktarılan toplam kaynağın yaklaşık yüzde 41'ini tek başına aldı. İkinci sırada Ankara ve İzmir büyükşehir belediyeleri var.

İBB yalnızca bütçeden aslan payını almıyor, borçlanmada da birinci.

2022 yılı denetim raporunun tartışıldığı toplantıda Denetim Komisyonu Başkanı Muhammet Kaynar'ın kayda geçen şu sözleri durumu özetliyor:

"Büyükşehir Belediyesi'nin kurulduğu 1984 yılından 2019 yılı Haziran ayına kadar 35 yılda belediyenin toplam borcu 28 milyar lira olarak birikmişken Ekrem İmamoğlu'nun başkan seçildiği 2019 yılı Haziran ayından 2022 yılı sonuna kadar 3.5 yıllık dönemde 54 milyar lira daha ilave borç yapılarak 82 milyar liraya çıkmıştır. Yani 3.5 yılda, 35 yılda yapılan borçtan daha fazla borç yapılmıştır. Borç, İBB'nin bir kaderi oldu ve aritmetik olarak artıyor. Muhtemelen 2023 sonunda 150 milyar liraya çıkacak gibi gözüküyor."

Göreve geldiği ilk günden itibaren "Engelleniyoruz" diyen İmamoğlu ise beş yılın sonunda sözünü verdiği vaatleri sorulunca hâlâ aynı bahaneyi dillendiriyor; "Yerim dardı" diyor.

CHP'li seçmenin ağzında da aynı nakarat.

"2019'da ittifakla kazandık. İyi Parti'den DEM'e kadar tonla ortağa kadro, CHP yalakası sanatçılara işbirliği, 'kültür ihalesi' sözümüz vardı. Personeli şişirdik, milyarlık şenlik etkinlikleri falan derken yola, otobüs bakımına, metroya para kalmadı" diyecek hâlleri yok elbette.

Ama diğer 80 belediye başkanının, İmamoğlu'nun klişe bahanesini her duyduklarında, bir elindeki kaşığa bir de ortadaki yemeğe kepçeyle dalıp her lokmadan sonra "Oh öldüm" diyen ev sahibine isyan eden Nasreddin Hoca gibi söylendiklerine eminim:

"Biraz da biz ölelim yahu!"

Zira AK Partili başkanları geçtik, Mansur Yavaş'ın ağzından bile böyle bir bahane duyduğumu hatırlamıyorum.

***

FİYATLARI İNDİRİN DEDİK BİNDİRİM YAPTILAR

Geçtiğimiz gün tanınmış bir bakliyat tedarikçisinin 80 gün fiyatlarını dondurma kararından bahsetmiştim. Ben de bir umut, rakip firmalara hiç olmazsa ramazanda benzer bir kampanya yapmaları için çağrı yapmıştım.

İngiltere'de falan marketler arada yapıyorlar ya.

Ne var ki çağrıma cevapları bir hayli sert oldu doğrusu.

Kârlarına kâr katıp hâlâ ağlayan şirketlerimiz adeta "Al sana ramazan kampanyası" dediler.

Bugün gazetedeki haberde "kampanyalarını" ayrıntılarıyla okuyacaksınız. Meğer firmalarımız harıl harıl ramazana zamlı etiket yetiştirmeye çalışıyorlarmış.

Bir yandan da maneviyat efektli setlerde ramazan reklamı çekmekle meşguller tabii.

***

ERASMUS ERASMUS OLALI...

İnternette, sıradışı teorileriyle tanınan Banu Avar'ın AB'nin Erasmus öğrenci değişim programının "arkasındaki gerçekler"le ilgili konuşmasına denk geldim.

Avar, Erasmus isminin seçilmesinin rastlantı olmadığını, yazarın "Deliliğe Övgü" kitabında Türklerden ve Araplardan yok edilmesi gereken ırklar olarak bahsettiğini anlatıyor. Erasmus'un adının, öğrenci değişim programının asıl hedefini ifşa ettiğini öne sürüyor.

Kitapta tam olarak ifadeleri bu değil ama Erasmus'un da Hıristiyan bir din adamı, düşünür olarak Doğu'dan, İslam'dan sitayişle bahsetmediği sır değil. 500 yıl önce yazılmış, okumayan kalmadı.

Her şeye rağmen, Erasmus, Orta Çağ'dan Yeni Çağ'a geçilen dönemin en hümanist filozoflarından. Ortam bu. Bugünün değer yargılarıyla Erasmus'a "ırkçı", "ayrımcı" demek komik.

Türk öğrencilerini kafalayıp yok etmek isteyen Batı, bu gizli projesine hangi mantıkla "bütün oyunu" açık edecek bir isim koymayı seçsin, o da ayrı bir tartışma konusu tabii.

***

EKRANLARDA KİŞİLİK BÖLÜNMESİ

Televizyonda hangi yorumcuya denk gelsem söze önce kendine bir kimlik seçerek başlıyor:

"Gazeteci olarak, eski bir asker olarak, sade vatandaş olarak, anne olarak, kadın olarak, kız babası olarak söylüyorum ki..."

Nasıl yapıyorlar, her şahit olduğumda şaşırıyorum.

Zira onca yıldır bu işi yapıyorum ama böyle bölünmeyi bir türlü beceremiyorum.

Sürekli kendim olarak konuşuyorum, yazıyorum.

İtiraf ediyorum, arada denemiyor da değilim ama her seferinde pişman oluyorum.

Last year, the resources allocated to metropolitan municipalities exceeded 228 billion liras.

The largest resource was transferred to Istanbul Metropolitan Municipality, amounting to 93.2 billion liras, with an increase of 87 percent. IMM alone received approximately 41 percent of the total resources transferred to metropolitan cities. In second place are the metropolitan municipalities of Ankara and Izmir.

IMM not only receives the lion's share from the budget, but also ranks first in borrowing.

The following recorded words of the Chairman of the Audit Commission, Muhammet Kaynar, at the meeting where the 2022 audit report was discussed, summarize the situation:

"While the total debt of the municipality accumulated as 28 billion lira in 35 years from 1984, when the Metropolitan Municipality was established, until June 2019, an additional debt of 54 billion lira was made in the 3.5-year period from June 2019, when Ekrem İmamoğlu was elected president, to 82 billion lira. "In other words, more debt has been incurred in 3.5 years than in 35 years. Debt has become the fate of IMM and is increasing arithmetically. It seems likely that it will reach 150 billion lira by the end of 2023."

İmamoğlu, who said "We are being blocked" since the first day he took office, still uses the same excuse when asked about his promises at the end of five years; "I had little space," he says.

The same refrain is on the lips of CHP voters.

"We won with an alliance in 2019. We promised staff to tons of partners from İyi Parti to DEM, cooperation to CHP sycophant artists, and a 'cultural tender'. We inflated the personnel, while we were talking about billion-dollar festival events and so on, they were in a mood to say, 'There is no money left for roads, bus maintenance, subway.' of course not.

But I'm sure that the other 80 mayors, every time they hear İmamoğlu's cliché excuse, mutter like Nasreddin Hodja, who rebels against his host, who dips a spoon in one hand and a ladle into the food in the middle and says "Oh, I'm dead" after each bite:

"Let's just die a little bit!"

Because we have surpassed the AK Party presidents, I do not remember hearing such an excuse even from Mansur Yavaş's mouth.

***

WE SAID TO LOWER THE PRICES AND THEY MADE A DISCOUNT.

The other day I talked about a well-known pulse supplier's decision to freeze its prices for 80 days. I also called on rival companies to run a similar campaign, at least during Ramadan.

You know, supermarkets in England do this from time to time.

However, their response to my call was quite harsh.

Our companies, which have added to their profits and are still crying, literally said, "Here's a Ramadan campaign."

You will read about their "campaign" in detail in the news in the newspaper today. It turns out that our companies are working hard to produce labels with a price increase for Ramadan.

Of course, they are also busy shooting Ramadan commercials on sets with spiritual effects.

***

ERASMUS SHOULD BE ERASMUS...

On the internet, I came across a speech by Banu Avar, known for her extraordinary theories, about the "truths behind" the EU's Erasmus student exchange program.

Avar explains that choosing the name Erasmus was not a coincidence, and that the author mentioned Turks and Arabs as races that should be destroyed in his book "In Praise of Madness". He argues that Erasmus's name reveals the real goal of the student exchange programme.

This is not his exact statement in the book, but it is no secret that Erasmus, as a Christian clergyman and thinker, did not speak highly of the East and Islam. It was written 500 years ago, there is no one who hasn't read it.

Despite everything, Erasmus is one of the most humanist philosophers of the period from the Middle Ages to the New Age. This is the environment. It is funny to call Erasmus "racist" or "discriminatory" with today's value judgments.

With what logic the West, which wants to destroy Turkish students, chooses to give a name to this secret project that will reveal the "whole game", that is, of course, another matter of debate.

***

DIVIDED PERSONALITY ON SCREEN

Every commentator I come across on television starts by choosing an identity for himself:

"I say this as a journalist, as a former soldier, as an ordinary citizen, as a mother, as a woman, as the father of a daughter..."

How do they do it? I'm surprised every time I witness it.

Because I have been doing this job for all these years, but I cannot manage to divide like this.

I constantly speak and write as myself.

I confess, I don't try from time to time, but I regret it every time.