Göç tarihin motorudur. İnsanlık tarihi bir yanıyla göçler tarihidir. Şu an yeryüzündeki bütün kıtaların kaderi göçlerle değişmiştir.
Konunun güncel yanı Avrupa Parlamentosu’nun (AP) son seçiminde kimse tarafından saklanamayacak boyuta geldi. Avrupa ülkelerinin buna ilişkin karşılaştıkları sorunları tek tek kendi içinde çözmeye girişmesi artık “çözüm” değil. Daha derin bakıldığında şu söylenebilir:
Yeni dünya düzensizliği neden, göç sonuç!
Her bakımdan düzensiz, kuralların zamana, mekâna, muhataba göre değiştiği bir dünyada yaşıyoruz.
Genel anlamda tüm insanlığı kucaklayacak küresel değerler çöktü. Bu değerlerden kalıntılar olsa bile bunu taşıyacak liderler yok.
Kim taşıyacak?
Biden mı Trump mı?
Macron mu Scholz mu?
Putin mi Şi mi?
Geçiniz...
***
Konumuza dönersek... Özellikle lokomotif işlevi gören AB üyesi ülkelerin hemen tümünde aşırı sağ partiler önemli güç elde ettiler. Şu tanım abartı olmaz:
AB ruhu çöktü!
Uzak geçmişi bir yana Doğu Bloku’nun sona ermesinden sonra 1993’te ortaya atılan Kopenhag Kriterleri ile Sovyetler Birliği sürecinde dağılan Avrupa ülkelerinin hemen, derhal, “Rusya toparlanmadan” AB’ye tam üye yapılması hedeflendi. Adım adım gerçekleştirildi. O gün 15 olan üye sayısı 27’ye çıktı. Buna paralel olarak aynı ülkeler NATO’ya da alındı.
AB zamanla kendi ordusunu kuracak, cumhurbaşkanını seçecek ve gerçek bir Avrupa’nın birliği oluşacaktı.
Bunlar olmadığı gibi AB kendi içinde üç sınıflı katara döndü. Almanya, Fransa gibi birinci sınıf vagondakiler, İspanya, Portekiz, Yunanistan gibi ikinci sınıftakiler, Bulgaristan, Romanya gibi üçüncü sınıftakiler...
Bütün bunların üstüne birinci sınıf vagondakilerin tümünü içine alan bir göçmen sorunu eklendi. Türkiye’yi de pek çok boyutuyla bağlayan bu sorun AB yurttaşları açısından öyle yakıcı ki şöyle özetleyebiliriz:
Almanya’daki bir otomotiv fabrikasında çalışan işçinin hümanist bir sosyal demokrat olmasıyla, işinin tehlikeye girmesinden, ülkesinin yaşam değerlerinin erozyona uğramasından endişe duyup aşırı sağcı olması arasında çok ince bir çizgi var.
Son seçimler o ince çizginin darmadağın olduğunu gösteriyor. Söz konusu ülkelerin tabanlarındaki aşırı sağa kayışın doğurduğu partiler, gerekirse güç kullanarak “Avrupalı olmayanları”ı kıtanın dışına atmaktan söz ediyorlar.
Bu tablo AB ruhunun çökmesinden öte, Avrupa ruhundaki geçmişte hatırlanmak istenmeyen zaman dilimlerini de akla getiriyor.
***
Türkiye boyutuna gelince...
AB’ye tam üyeliğe aday olmaktan emekli olduk!
Bunun yerine AB’nin göçmen deposu olduk!
AB, Türkiye ile ilişkilerine artık bu açıdan bakıyor. Öyle ki Yunanistan başbakanından Almanya başbakanına kadar Türkiye’nin önemine bu yanıyla vurgu yapmaktan çekinmiyorlar.
Mustafa Kemal Atatürk, Cumhuriyetin kuruluşundan sonra Türkiye’nin etrafında bir barış halkasının kaçınılmaz olduğu gerçeğinden hareket ederek doğuda Afganistan, İran ve Irak’la Sadabat Paktı’nı, batıda Yunanistan, Yugoslavya ve Romanya ile Balkan Antantı’nı kurdu.
İçinde bulunduğumuz durum ne kadar iç karatıcı olursa olsun komşu ülkelerle yeniden bir barış halkası örmeyi hedeflemek zorundayız.
Örmezsek küresel aktörler bizim başımıza komşuların kanlı ipleriyle çorap örecek.
Somuta indirmek gerekirse; Suriyeliler konusunu Brüksel’den para alarak değil, Şam’la diyalog kurarak çözebiliriz!
Migration is the engine of history. Human history is, in a way, the history of migrations. Currently, the fate of all continents on earth has changed due to migrations.
The current aspect of the issue reached a level that no one could hide during the last election of the European Parliament (EP). It is no longer a "solution" for European countries to attempt to solve the problems they face regarding this issue one by one. Looking deeper, it can be said that:
New world disorder is the cause, migration is the result!
We live in a world that is disorderly in every respect, where rules change according to time, place and interlocutor.
Global values that would embrace all humanity in general have collapsed. Even if there are remnants of these values, there are no leaders to carry them.
Who will carry it?
Biden or Trump ?
Macron or Scholz ?
Putin or Xi ?
Go ahead...
***
Returning to our topic... Far-right parties have gained significant power in almost all EU member countries, which serve as locomotives. This definition is not an exaggeration:
The EU spirit has collapsed!
Aside from its distant past, the Copenhagen Criteria, which were put forward in 1993 after the end of the Eastern Bloc , aimed to make the European countries that collapsed during the Soviet Union full members of the EU immediately, "before Russia recovers" . It was done step by step. The number of members increased from 15 to 27 that day. In parallel, the same countries were included in NATO.
Over time, the EU would establish its own army, elect its president, and a true European unity would be formed.
As these did not happen, the EU turned into a three-class train within itself. Those in the first class like Germany and France, those in the second class like Spain, Portugal, Greece, those in the third class like Bulgaria and Romania...
On top of all this, an immigration problem was added that included all those in the first class carriage. This problem, which binds Turkey in many dimensions, is so burning for EU citizens that we can summarize it as follows:
There is a very thin line between a worker working in an automotive factory in Germany being a humanist social democrat and being a far-right winger who is worried about his job being in danger and the erosion of his country's living values.
The latest elections show that that fine line is in disarray. Parties born from the extreme right shift among the grassroots of the countries in question are talking about expelling "non-Europeans" from the continent, by using force if necessary.
This picture, beyond the collapse of the EU spirit, also brings to mind periods of time in the European spirit that are not wanted to be remembered.
***
As for Türkiye's size...
We retired from being a candidate for full membership in the EU!
Instead, we became the EU's migrant depot!
The EU now looks at its relations with Türkiye from this perspective. So much so that from the Greek prime minister to the German prime minister, they do not hesitate to emphasize the importance of Turkey in this regard.
Acting on the fact that a circle of peace around Turkey was inevitable after the establishment of the Republic, Mustafa Kemal Atatürk established the Sadabat Pact with Afghanistan, Iran and Iraq in the east, and the Balkan Pact with Greece, Yugoslavia and Romania in the west.
No matter how depressing the situation we are in, we have to aim to re-establish a circle of peace with neighboring countries.
If we don't knit, global actors will knit socks for us with the bloody yarns of our neighbors.
To put it concretely; We can solve the Syrian issue not by taking money from Brussels, but by establishing a dialogue with Damascus!
