Irak Kürdistan siyaseti çetrefilli bir dönemden geçiyor. Zorluğun olmadığı dönem de yok ya! Jeopolitiğin dayatmasıyla Türkiye’ye yaslanan Erbil yüzünü Tahran’a; İran’a yaslanan Süleymaniye ise Washington’a döndü. Konjonktürel kayışlar mı, stratejik tercihler mi? Jeopolitik gerçeklikten söz ettiğimize göre bunlar çapraz ilişkilerden medet uman dönemsel arayışlar olarak görülebilir. 

Kürdistan Bölgesel Yönetimi Başkanı Neçirvan Barzani, 6-7 Mayıs’ta Tahran’da tam anlamıyla bir lider olarak ağırlandı. Resmi temaslar Cumhurbaşkanı, Dışişleri Bakanı, Meclis Başkanı, Ulusal Güvenlik Konseyi Başkanı ve Devrim Muhafızları Genel Komutanı ile sınırlı kalmadı; dini lider Ali Hamaney tarafından da ağırlandı. Hamaney, Barzani'yi genellikle özel ve mahrem görüşmeler için tahsis edilen bir odada kabul etti.  

Bu ihtilaf için “stratejik kırılma” abartılı bir tespit olabilir ama ağırlanmanın düzeyi bir tür kırılmayı hedefliyor. Barzani’nin Kürdistan’daki genel seçimlerin ertelenmesi konusunda İran’dan Bağdat ve Kürdistan Yurtseverler Birliği (KYB) üzerindeki etkisini kullanması yönündeki beklentiye odaklananlar var fakat açıkçası bunun için bu çapta bir ziyaret gerekmiyor. Uzun zamandır çalışmayan ve normalde görev süresi 2022’de dolan Kürdistan Parlamentosu için seçim tarihi 10 Haziran olarak belirlenmişti. KYB’nin Irak Federal Yüksek Mahkemesi’ne itirazı üzerine Kürdistan’da Türkmenler ve Hıristiyan azınlıklar için ayrılan 10 vekillik kota iptal edilmişti. Türkmen ve Hıristiyan nüfus Kürdistan Demokrat Partisi’nin (KDP) kontrolü altındaki bölgelerde olduğundan Barzaniler, Kürt oylarıyla seçtirdikleri azınlık adaylarıyla parlamentoda üstünlüğü garantiliyordu. Ayrıca seçimlerin Irak Yüksek Bağımsız Seçim Komisyonu tarafından denetlenmesi de Kürdistan’daki siyasi tekelin keyfini kaçırdı. Kürt kaynaklara göre 2 Mayıs'ta İranlı bir heyet KYB’ye seçimlerin KDP'nin katılımı olmadan yapılamayacağı mesajı verdi. Bilahare Irak Federal Yüksek Mahkemesi’nin önceki kararlarıyla ilgili yürütmeyi durdurması ve Seçim Komisyonu’nun hazırlıkları askıya alması İran’la temaslara bağlandı. Fakat bu resmin küçük bir parçası. Mesele bundan daha büyük.

***

Kürdistan siyaseti Bağdat, Tahran ve Ankara üçgeninde sıkışmış durumda. Tahran, İsrail’in Kürdistan’ı üs olarak kullandığı suçlamasıyla Erbil’i cendereye aldı: 

 2022 ve 2024’te “Mossad üssü” diyerek iki Kürt iş adamının konutlarını balistik füzelerle vurdu. Böylece İsrail’in Kürdistan’daki varlığını kırmızı çizgi ilan etmiş oldu. 

 ABD’yi Irak’tan çekilmeye zorlamak için Iraklı Şii milis grupları üzerinden geliştirilen saldırılardan Kürdistan nasibini alıyor. Kor Mor gaz tesislerine yönelik saldırılardan da kanıtlanmamakla birlikte örtülü olarak İran bağlantılı milisler sorumlu tutuluyor. 

İran içinde saldırılarla bağlantılı oldukları suçlamasıyla İranlı Kürt partilerin Irak Kürdistanı’ndaki kamplardan çıkartılması ve sınırlardan uzaklaştırılması da İran’ın füze diplomasisinin diğer ayağını oluşturuyordu. Dahası 2023’te Bağdat’la sınır güvenliğine dair bir anlaşma imzalayıp merkezi hükümetin Kürdistan üzerindeki kontrolünü artırdı.

***

Cenderenin diğer tarafındaki Türkiye ile başlık çok:

Ankara bir taraftan askeri operasyonları genişletirken diğer taraftan KDP gibi KYB’yi de iş birliğine zorluyor. KYB Terörle Mücadele Birimi SİHA ile vuruldu, PKK’yle arasına mesafe koyması yönünde Süleymaniye açıkça tehdit edilmeye başlandı. 

Erdoğan’ın Bağdat ziyaretinde şekillenen yeni ortaklık konsepti, Kürdistan’ın geleceğini etkileyecek bazı belirsizlikler içeriyor. Görünüşe göre Kalkınma Yolu, Kürdistan’ın aleyhine işleyecek bir planlamayla Bağdat’ın kontrolünü yeni sınır kapısı ve güzergahlar dahil edilerek kuzeye taşıyacak. KYB’nin kontrol alanı Türkiye ile sınırları paylaşmadığından birinci dereceden endişelenmek KDP’ye düşüyor. İran’la işleyen 7 kapı var: Erbil’e bağlı Hacı Umeran KDP’nin, Süleymaniye’deki Başmak ve Germiyan’daki Perwez Han kapıları KYB’nin kontrolünde. Bunlar uluslararası kapılar. Bunun dışında Şuşmi, Seyranban, Kele ve Piştay Tawela kapıları yarı resmi ve hepsi KYB’nin elinde. Geçmişte KYB’nin Türkiye’den bir sınır kapısı açma umuduyla kuzeye doğru başlattığı harekât İran’ın desteğiyle PKK tarafından bloke edilmişti. İran'ın Irak ve Kürdistan Bölgesi ile ticaret hacmi 13 milyar dolar civarında. Mal geçişinin yarıdan fazlası Kürdistan’daki 7 kapıdan sağlanıyor. Kürdistan’la ticaret hacmi 6 milyar dolar. İran, Türkiye'nin hemen ardından en büyük ikinci ticaret ortağı. Hedef bunu ikiye katlamak.

Ankara’nın Bağdat’ta pişirmeye çalıştığı yeni stratejik güvenlik anlaşması sadece Irak’ı askeri operasyonlara ortak etmeyi değil aynı zamanda Türkiye’nin fiili askeri varlığını ve üslerini meşrulaştırmayı hedefliyor. Kalkınma Yolu’yla tahkim edilen bu stratejik çerçeve İran’ın çıkarlarını baltalayabilir. Haliyle Tahran’dan ‘bozucu’ hamleler gelebilir.

***

Cenderenin Bağdat tarafına gelince:

Hem İran hem Türkiye’nin müdahaleleri merkezi hükümetin onlarca yıldır kontrolünün dışında kalan Kürdistan’da daha fazla müdahil olmasının önünü açıyor.

Kürdistan’ın Türkiye ile yaptığı petrol ve doğalgaz anlaşmaları ters tepti. Bağdat’ın uluslararası tahkimden elde ettiği zafer ve federal mahkemenin kararları petrol ve doğalgazın çıkarılması ve ihraç edilmesinde merkezin yetkisini tescilledi. Petrolün doğrudan ihracı Bağdat’ın Kürdistan’ın bütçe payını kesmesine de neden olmuştu. Petrol gelirlerinin gitmesi, bütçe payındaki anlaşmazlıklar, memur maaşlarının kime ne kadar ödendiğine dair tartışmalar, ödenekler ve seçimlerin düzenlenmesi dahil bir dizi konuda merkezin denetim kurma girişimleri Erbil’in elini peyder pey zayıflattı. 2017’de bağımsızlık referandumunun ardından Kerkük’te kontrolün yeniden merkeze geçmesi de Kürdistan’ı zayıflattı. Barzani, Tahran’a gitmeden önce Irak Başbakanı Muhammed Şii el Sudani, eski başbakanlar Nuri el Maliki ve Haydar el İbadi ve Hikmet Hareketi lideri Ammar el Hekim ile görüşmüştü. Bu temaslar da Tahran’dan resmi davetin gelmesini temin etti.

***

KDP için Türkiye hayati bir kapı ama ticarette ikinci büyük ortak olan İran’ı kızdırmanın çok boyutlu sonuçlarını göz ardı etmek mümkün değil. Evet güvenlik ve statünün korunmasında KDP ve KYB Amerikan ortaklığına bel bağlıyor. Fakat ABD ile yakın mesai ve Erbil yakınlarındaki Amerikan üssü İran’ın füze diplomasisini engelleyemedi.

Ayrıca dış ilişkiler, iki Kürt parti arasındaki güç mücadelesinde araçsallaştırılıyor. Geçtiğimiz yıllarda KDP dışarda Türkiye-ABD-Avrupa-Körfez ekseninde geliştirdiği ilişkiler, içerde ise İran karşıtı Sünni ve Şii bloklarla dirsek temaslarıyla kendini sağlama almaya çalıştı. KYB ise İran’la yakın ilişkilerini sürdürürken IŞİD ile mücadele sırasında ABD ile kurduğu ortaklığı geliştirmeye çalıştı. Ayrıca İran destekli Şii partilerle Bağdat’taki yerini sağlama alırken cumhurbaşkanlığını garantiledi. KYB’nin bir diğer hamlesi Kürtler arasındaki liderlik yarışında mesafe alabilmek için PKK çizgisiyle yakınlaşmaktı. Daha da önemlisi ABD’nin yönlendirmesiyle Rojava ile askeri-teknik ilişkiler geliştirdi. 

Fakat iki parti açısından da bu denklemin sürdürülemez tarafları ortaya çıktı. Türkiye ile ortaklık KDP’ye mutlak anlamda ekonomik güvence ve saldırmazlık garantisi sunmuyor. Bu bir eşitler arası ilişki değil. Bu süreç KDP açısından “daha bağımlı”, “daha edilgen” ve “işbirlikçi” bir rol tanımlıyor. Neticede KDP Kürtler arasında Türkiye’nin güdümüne girmekle eleştiriliyor. KYB liderliği ise ‘Kürdistanî’ hassasiyetlerle hareket etmemek, İran-Irak projesinde yer almak ve fevri davranmakla suçlanıyor.

***

Barzani’nin üç yıl aradan sonra Tahran’a gitmesi ilişkileri yeniden kurma niyeti taşıyor. Son ziyaret 2021’de Reisi’nin yemin töreni vesilesiyleydi. İran’ın Kürdistan’a karşı pozisyonunun değiştirilmesi, baskıların hafifletilmesi, Bağdat’taki siyasi denklemde KDP’nin yerinin güçlendirilmesi, bütçe, petrol, maaşlar, seçimler ve Kerkük dahil kritik dosyalardaki düğümlerin çözülmesinde İran’ın olumlu katkısının temin edilmesi, Kürdistan-İran bağlantısında KYB-KDP dengesinin gözetilmesi, bölgesel bağlamda ilişkilerin çeşitlendirilmesi, Türkiye ile İran arasında bir dengenin kurulması, Türkiye ile artan trafiğe dair endişelerin giderilmesi ve bir tarafla ilişkinin öteki aleyhine olmadığının temin edilmesi amacı güdülüyor.

İran da füze diplomasinin çıktısını almak istiyor. Hamaney’in ziyaretle ilgili “Gerek İran'da gerekse Irak'ta olsun, Kürt toplumuyla aramızda diğer tüm milletlerden daha yakın bir ilişkimiz var. Onlar bizim bir parçamız” sözleri yankı uyandırdı. Tahran’daki görüşmelerde İran tarafının özellikle güvenliği öne çıkardığı anlaşılıyor. 

Reisi görüşme sırasında Mart 2023'te İran ve Irak arasında imzalanan güvenlik anlaşmasının tam olarak uygulanmasını istedi. “Irak hükümeti ve Kürdistan Bölgesi, Siyonist düşman ve devrim karşıtı unsurların bu bölgenin topraklarını istismar etmesini ve buradan İran'a karşı saldırıya geçmesini kesinlikle engellemelidir. Devrim karşıtı unsurların silahsızlanması ve varlığının son bulması zarurettir" dedi. Devrim karşıtlarından kasıt, İranlı Kürt partiler. Barzani de ikili anlaşmanın tamamen uygulanacağı taahhüdünde bulunup ekledi: "Hiçbir tarafın Kürdistan bölgesini İran’a zarar vermek için bir fırlatma rampası olarak kullanmasına izin vermeyiz."

Kürdistan Bölgesi’nin Tahran temsilcisi Nazım Debbağ “İranlı politikacılar Kürtlerin haklarının Irak anayasası çerçevesinde ele alınması konusunda ısrar ediyor. İran, Iraklı Kürtleri stratejik bir müttefik olarak görüyor” vurgusu yaptı. 

İran’ın beklentileri açık: İsrail’in Kürdistan’daki faaliyetlerine izin verilmemesi, ABD’nin burayı ileri karakola dönüştürmemesi, İranlı Kürt partilerin silahsızlandırılması ve dağıtılması…  Bölgesel rekabet açısından da Tahran, Irak üzerinde Türkiye ile girdiği nüfuz savaşında Kürdistan’ı kendi çizgisinde konuşlanmaya zorluyor. İran, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın Bağdat ve Erbil ziyaretini fazla renk vermeden izledi. Bu “kemanın sesi sonradan çıkar” sözünü hatırlatacak cinsten bir sessizlik. Iraklı siyasi kanatların da bu ziyareti olumlu karşıladığı düşünülünce Kürdistan’ın Bağdat’la yaşadığı krizlerin aşılmasında yapıcı yaklaşımlar beklenebilir. Ama İranlılar bu tür bir katkı için Barzani’nin icraatına bakacaktır. Barzani’nin İran’ın beklediği bazı önlemleri alması o kadar kolay olmayabilir.

***

KDP, Tahran’la bu hesapları güderken KYB lideri Bafıl Talabani de ABD’nin kapısını çaldı. ABD Dışişleri Bakan Yardımcıları Barbara Leaf ve Kimberly Harrington’ın yanı sıra Terörle Mücadele Koordinatörü Elizabeth Richards ve Kongre üyeleriyle görüştü. Temaslarında Irak denklemindeki herkesle görüşme ihtiyacına vurgu yaptı. Ayrıca KYB’nin KDP’den neden farklı olduğunu anlatmaya çalıştı. KDP-Türkiye ilişkilerine dair sarkastik tavırlarıyla dikkat çekti. Kürdistan Başbakanı Mesrur Barzani de kısa bir süre önce ABD’deydi. Kürdistan’ın özellikle KDP tarafı, ABD’de çok iyi ödenmiş avukatlar eliyle açtırılmış kapsamlı bir hak ihlalleri davasıyla köşeye sıkıştırılmış durumda. 

KDP ve KYB’nin temas trafiği sorunların çözümünü dışarıda arayan bir kısır döngüyü yansıtıyor. Her iki parti de Amerikan desteğini bir sigorta olarak görüyor. KYB, Türkiye’nin tehditlerine karşı ABD’den güvence almaya çalışıyor. Fakat KDP ve KYB, Kürdistan’daki siyasi ve güvenlik şemsiyesinin dönüşümü konusunda Amerikan beklentilerini henüz karşılayabilmiş değil. Bu dönüşümün başında iki partiye özgü peşmerge ve istihbarat birimlerinin birleşmesi geliyor. Amerikalılar Irak’ta hesabı tutturmak, Bağdat’ta siyasete etki edebilmek, İran’ı dengelemek ve ayağına sağlam bir yer açabilmek için iki yakası birbirine kavuşmuş bir Kürdistan istiyor. Türkiye ve İran’ın istekleri de belli. Kürdistan geleceğini güvenceye almaya çalışırken birbirine zıt hedef ve beklentileri olan birkaç adrese birden bakıyor. Siyaseten yürümesi zor bir jeopolitik denklem.

Iraqi Kurdistan politics is going through a difficult period. There is no period without difficulties! Erbil, leaning on Turkey as dictated by geopolitics, turns its face to Tehran; Sulaymaniyah, leaning on Iran, turned to Washington. Cyclical shifts or strategic choices? Since we are talking about geopolitical reality, these can be seen as periodic searches that rely on cross-relationships. 

Kurdistan Regional Government President Nechirvan Barzani was hosted as a true leader in Tehran on May 6-7. Official contacts were not limited to the President, the Minister of Foreign Affairs, the Speaker of the Parliament, the Chairman of the National Security Council and the General Commander of the Revolutionary Guards; It was also hosted by religious leader Ali Khamenei. Khamenei received Barzani in a room usually reserved for private and confidential meetings.  

A “strategic break” for this conflict may be an exaggeration, but the level of hostility aims at a kind of break. There are those who focus on Barzani's expectation that Iran will use its influence on Baghdad and the Patriotic Union of Kurdistan (PUK) to postpone the general elections in Kurdistan, but frankly, this does not require a visit of this scale. The election date for the Kurdistan Parliament, which has not been functioning for a long time and whose term normally expires in 2022, was set as June 10. Following PUK's objection to the Iraqi Federal Supreme Court, the quota of 10 deputies allocated for Turkmens and Christian minorities in Kurdistan was cancelled. Since the Turkmen and Christian populations were in the regions under the control of the Kurdistan Democratic Party (KDP), the Barzanis guaranteed superiority in the parliament with the minority candidates they elected with Kurdish votes. In addition, the fact that the elections were supervised by the Iraqi High Independent Election Commission upset the political monopoly in Kurdistan. According to Kurdish sources, on May 2, an Iranian delegation gave a message to the PUK that the elections could not be held without the participation of the KDP. Subsequently, the Iraqi Federal Supreme Court's stay of execution regarding its previous decisions and the Election Commission's suspension of the preparations were attributed to contacts with Iran. But this is a small part of the picture. The issue is bigger than that.

***

Kurdistan politics is stuck in the triangle of Baghdad, Tehran and Ankara. Tehran put Erbil under pressure with the accusation that Israel was using Kurdistan as a base: 

 In 2022 and 2024, it hit the residences of two Kurdish businessmen with ballistic missiles, calling it a "Mossad base". Thus, Israel's presence in Kurdistan was declared a red line. 

 Kurdistan is getting its share of the attacks carried out by Iraqi Shiite militia groups to force the USA to withdraw from Iraq. Iran-linked militias are implicitly, although not proven, held responsible for the attacks on the Kor Mor gas facilities. 

The other leg of Iran's missile diplomacy was the removal of Iranian Kurdish parties from camps in Iraqi Kurdistan and their removal from the borders, on the grounds that they were linked to attacks within Iran. Moreover, in 2023, it signed an agreement with Baghdad on border security and increased the central government's control over Kurdistan.

***

There are many issues with Turkey on the other side of the fence: 

While Ankara is expanding military operations on the one hand, it is also forcing the PUK, like the KDP, to cooperate. PUK Counter-Terrorism Unit was shot with a UCAV, and Suleymaniye began to be openly threatened to distance itself from the PKK. 

The new partnership concept shaped during Erdogan's visit to Baghdad contains some uncertainties that will affect the future of Kurdistan. It seems that the Development Path will move Baghdad's control to the north, including new border gates and routes, with a plan that will work against Kurdistan. Since the PUK's control area does not share borders with Türkiye, it falls to the KDP to be primarily concerned. There are 7 gates operating with Iran: Hacı Umeran in Erbil is under the control of KDP, Bashmak in Sulaymaniyah and Perwez Han gates in Germiyan are under the control of PUK. These are international gates. Apart from this, Shushmi, Seyranban, Kele and Pishtay Tawela gates are semi-official and all of them are in the hands of PUK. In the past, the operation launched by the PUK towards the north in the hope of opening a border gate from Turkey was blocked by the PKK with the support of Iran. Iran's trade volume with Iraq and the Kurdistan Region is around 13 billion dollars. More than half of the goods transit is provided through 7 gates in Kurdistan. The trade volume with Kurdistan is 6 billion dollars. Iran is the second largest trading partner, right after Turkey. The goal is to double this. 

The new strategic security agreement that Ankara is trying to hammer out in Baghdad aims not only to make Iraq a partner in military operations, but also to legitimize Turkey's actual military presence and bases. This strategic framework reinforced by the Development Path could undermine Iran's interests. Naturally, 'disruptive' moves may come from Tehran.

***

As for Baghdad's side of the fence: 

The interventions of both Iran and Turkey are paving the way for the central government to become more involved in Kurdistan, which has been out of its control for decades. 

Kurdistan's oil and natural gas agreements with Türkiye backfired. Baghdad's victory in international arbitration and the federal court's decisions confirmed the center's authority in the extraction and export of oil and natural gas. The direct export of oil also caused Baghdad to cut Kurdistan's budget share. The center's attempts to establish control over a number of issues, including the loss of oil revenues, disagreements in the budget share, debates about how much civil servant salaries are paid to whom, appropriations and the organization of elections, gradually weakened Erbil's hand. The return of control to the center in Kirkuk following the independence referendum in 2017 also weakened Kurdistan. Before going to Tehran, Barzani met with Iraqi Prime Minister Mohammed Shiite al-Sudani, former prime ministers Nuri al-Maliki and Haydar al-Abadi, and Wisdom Movement leader Ammar al-Hakim. These contacts ensured the official invitation from Tehran.

***

For the KDP, Turkey is a vital gateway, but it is not possible to ignore the multidimensional consequences of angering Iran, its second largest partner in trade. Yes, KDP and PUK rely on the American partnership to maintain security and status. However, close work with the USA and the American base near Erbil could not prevent Iran's missile diplomacy.

In addition, foreign relations are instrumentalized in the power struggle between the two Kurdish parties. In the past years, KDP has tried to secure itself through the relations it has developed abroad on the Turkey-USA-Europe-Gulf axis and its internal contacts with anti-Iran Sunni and Shiite blocs. While PUK maintained its close relations with Iran, it tried to develop the partnership it established with the USA during the fight against ISIS. He also secured the presidency while securing his place in Baghdad with Iranian-backed Shiite parties. Another move of the PUK was to get closer to the PKK line in order to gain ground in the leadership race among the Kurds. More importantly, it developed military-technical relations with Rojava with the guidance of the USA. 

However, unsustainable aspects of this equation emerged for both parties. Partnership with Türkiye does not offer the KDP absolute economic security and non-aggression guarantee. This is not a relationship between equals. This process defines a “more dependent”, “more passive” and “collaborative” role for the KDP. As a result, KDP is criticized among Kurds for falling under Turkey's control. The PUK leadership is accused of not acting with 'Kurdistan' sensitivities, taking part in the Iran-Iraq project and acting impulsively.

***

Barzani's visit to Tehran after three years has the intention of re-establishing relations. The last visit was in 2021 on the occasion of the Chief's swearing-in ceremony. Changing Iran's position towards Kurdistan, easing the pressure, strengthening the place of the KDP in the political equation in Baghdad, ensuring Iran's positive contribution to unraveling the knots in critical files including the budget, oil, salaries, elections and Kirkuk, and ensuring the Kurdistan-Iran connection The aim is to maintain the PUK-KDP balance, diversify relations in the regional context, establish a balance between Turkey and Iran, eliminate concerns about increasing traffic with Turkey and ensure that the relationship with one side is not to the detriment of the other. 

Iran also wants to get the output of missile diplomacy. Regarding the visit, Khamenei said, “We have a closer relationship with the Kurdish community than any other nation, whether in Iran or Iraq. The words "They are a part of us" resonated. It appears that the Iranian side particularly prioritized security during the talks in Tehran. 

During the meeting, Chieftain demanded the full implementation of the security agreement signed between Iran and Iraq in March 2023. “The Iraqi government and the Kurdistan Region must absolutely prevent the Zionist enemy and anti-revolutionary elements from exploiting the lands of this region and launching an attack against Iran from there. "It is necessary for the anti-revolutionary elements to disarm and cease their existence," he said. What the anti-revolutionary elements mean is Iranian Kurdish parties. Barzani also pledged that the bilateral agreement will be fully implemented and added: "We will not allow any party to use the Kurdistan region as a launching pad to harm Iran."

Nazım Debbağ, Tehran representative of the Kurdistan Region, said: “Iranian politicians insist that the rights of the Kurds should be handled within the framework of the Iraqi constitution. "Iran sees Iraqi Kurds as a strategic ally," he emphasized. 

Iran's expectations are clear: Israel's activities in Kurdistan should not be allowed, the USA should not turn this place into an outpost, Iranian Kurdish parties should be disarmed and dispersed... In terms of regional competition, Tehran is trying to position Kurdistan on its own lines in the war of influence with Turkey over Iraq. is pushing. Iran followed President Tayyip Erdoğan's visit to Baghdad and Erbil without giving much color. This is the kind of silence that reminds us of the saying "the sound of the violin comes out later". Considering that Iraqi political wings also welcomed this visit, constructive approaches can be expected to overcome the crises that Kurdistan is experiencing with Baghdad. But Iranians will look to Barzani's actions for such a contribution. It may not be that easy for Barzani to take some of the measures that Iran expects.

***

While KDP was settling these accounts with Tehran, PUK leader Bafıl Talabani also knocked on the door of the USA. He met with U.S. Deputy Secretaries of State Barbara Leaf and Kimberly Harrington, as well as Counterterrorism Coordinator Elizabeth Richards and members of Congress. In his contacts, he emphasized the need to meet with everyone in the Iraq equation. He also tried to explain why PUK is different from KDP. He attracted attention with his sarcastic attitudes towards KDP-Türkiye relations. Kurdistan Prime Minister Masrour Barzani was also in the USA recently. The KDP side of Kurdistan, in particular, is backed into a corner by a comprehensive rights violations lawsuit filed by well-paid lawyers in the United States. 

The contact traffic between KDP and PUK reflects a vicious circle that seeks external solutions to problems. Both parties see American support as insurance. PUK is trying to get assurance from the USA against Turkey's threats. However, KDP and PUK have not yet been able to meet American expectations regarding the transformation of the political and security umbrella in Kurdistan. At the beginning of this transformation is the merger of the peshmerga and intelligence units specific to the two parties. Americans want a Kurdistan whose two sides are connected in order to be able to settle accounts in Iraq, influence politics in Baghdad, balance Iran and create a solid foothold. Türkiye and Iran's wishes are also clear. While Kurdistan is trying to secure its future, it is looking at several addresses with contradictory goals and expectations. It's a geopolitical equation that's politically difficult to work out.