CHP Genel Başkanı Özgür Özel'in 

Cumhurbaşkanı Erdoğan'la görüşme isteğini, 

diyalog talebini

önemsiyorum.

Neden?..

Çünkü, çok partili demokrasiye

adım atıldığından beri

bu ülkede siyasi liderler

birbirlerine el uzatmadılar.

Asker darbe yaptı.

Başbakanlar asıldı.

Siyasi liderler hapse atıldı.

Partiler kapatıldı.

Siyaset yasakları konuldu.

Ama gel gör ki liderler, 

ara sıra yakınsalar da,

içlerine sinmese de,

olan biteni seyrettiler,

sineye çektiler.

Askeri darbe anayasalarının

kırmızı çizgileri içinde

oynamayı demokrasi sandılar.

Oysa yapılması gereken,

askerin yaptığını

sineye çekmek değil,

tam tersini yapmaktı.

Dur demekti askere.

Bir büyük uzlaşma projesi ile

siyaset sahnesine çıkmaktı.

Bütün farklılıklarla

barış içinde birlikte yaşanacak

ortak bir demokrasi çatısı kurmaktı.

Bunun için dört dörtlük

bir demokratik anayasa yapmaktı.

Gerçek bir hukuk devletinin,

adalet ve özgürlük düzeninin

temellerini hep birlikte atmaktı.

Ama olmadı, yapamadılar.

İkinci Dünya Savaşı sonrası

Avrupası'nın siyaset sahnelerinde gerçekleştirilen

büyük uzlaşma,

işbirliği projeleri

bizde ne yazık ki hayata geçirilemedi.

Liderler hep kendi başlarına oynadılar.

Hep kendi başlarına

yapabileceklerini sandılar.

Hep birbirlerini yenerek,

birbirlerini siyaseten tüketerek,

kendi başlarına Türkiye'nin önünü

açabileceklerini sandılar.

Hep "tek adam"ı oynadılar,

İngilizce deyişle,

"one man show"a özendiler.

Kendi kendileriyle o kadar meşbu,

o kadar doluydular ki,

demokrasiyi hep kendileri için istediler,

her şeyi kendi başlarına

yapabileceklerine inandılar.

Seçim sandığından çıkmayı

yeterli gördüler,

demokrasiyi sadece "oy"dan,

"seçim sandığı"ndan ibaret gördüler.

Kendilerinden başkasına

dudak büktüler, küçümsediler.

Demirel'leri,

Özal'ları,

Ecevit'leri düşünün...

Evet Demirel, 

"altı kere gitti,

yedi kere geldi!" 

Bununla övündü.

Evet, "barajlar, köprüler,

yollar kralı" oldu.

Evet Özal,

iki elini havada kavuşturdu, meydanlarda

"dört eğilimi birleştirdim" diye

koşturdu durdu.

Evet Özal,

Türkiye'de"piyasa"yla, "rekabet"le

ekonominin önünü açtı,

ekonomiyi dışa açtı

ve ülkeyi ihracat yollarında

yürütmeye başladı.

Evet Ecevit,

demokrasi mücadelesi açısından

çok anlamlı örnekler verdi;

meydanlarda kitleleri dalgalandıran

duygulandırıcı konuşmalar yaptı;

çok partili siyasal tarihimizin

belki de en karizmatik lideriydi.

Peki ya sonuç?..

Üçünün de kurdukları partiler,

Demirel'in DYP'si,

Özal'ın ANAP'ı,

Ecevit'in DSP'si

silinip gittiler.

Demirel de, Özal da, Ecevit de

o kadar yıl birbirleriyle

kavga edip durdular.

Egolarına, kibirlerine dur deyip,

birbirlerine el uzatmadılar.

Türkiye'nin temel sorunlarını

çözüm rayına sokabilecek

"büyük koalisyon"lar,

siyasal işbirliği, 

uzlaşma projeleri

akıllarından geçmedi.

Böylesine bir vizyondan,

demokrasi kültüründen

yoksundular.

Soldan sağa: Süleyman Demirel, Alparslan Türkeş, Bülent Ecevit, Turgut Özal

ve Necmettin Erbakan Türkiye'nin siyasi tarihinde uzlaşmaz tavırlarıyla da iz bıraktılar

Sonuç ortada...

100 yıl önce Atatürk'ün

"Cumhuriyet Devrimi"yle

yıkılan "saltanat"ın yerine,

100 yıl sonra bugün

"bir başka saltanat" gelmiş durumda.

Çünkü Türkiye,

çok partili demokrasiye

adım attığı 1946'dan beri

tam 78 yıldır  Cumhuriyet'i

gerçek demokrasiyle

"taçlandırabilmiş" değil.

Cumhuriyet'in kuruluş döneminde

yapılmış bazı temel yanlışları

düzeltebilmiş değil.

Türkiye 78 yıldır

kökleri Osmanlı'ya giden

"kültür savaşları"nı,

kutuplaştırmaları

sonlandırabilmiş değil.

Türkiye 78 yıldır

siyaseti husumet üzerinden,

düşmanlık üzerinden yapan

siyah beyaz anlayıştan

kopabilmiş değil.

Bu yüzden demokrasiden de,

hukukun üstünlüğünden de,

insan hakları ve özgürlük düzeninden de,

demokrasinin temel taşı olan

dine saygılı laiklik çizgisinden de,

Türkiye'yi kanatan "Kürt sorunu"nun

çözümünden de ne yazık ki hala uzağız.

Söz galiba uzadı...

İşte bütün bu düşüncelerle,

Özgür Özel'in Tayyip Erdoğan'a

dönük diyalog isteğini

yukarıda özetlediğim nedenlerle

önemsiyorum.

CHP'nin 31 Mart seçim zaferiyle

Türkiye'nin önünde

yeni bir dönem açılıyor.

Bu dönemde hiçbir şey

artık "eskisi olmamalı"!

31 Mart penceresini açan CHP,

bundan böyle hem kendisini,

hem Türkiye'yi büyütmek istiyorsa,

siyaset meydanına

bir büyük uzlaşma projesiyle,

dört dörtlük bir demokratik

anayasa önerisiyle çıkmalıdır.

Seçim kazanan bir parti liderinin,

20 yıl sonra seçim kaybeden

bir lidere el uzatması bir ilktir,

çok partili siyasal tarihimizde...

Sembolik de kalsa,

Sayın Özel'in bu çıkışını

demokrasi açısından önemsiyorum.

CHP Chairman Özgür Özel

President ErdoganRequest to meet with,

dialogueyour request

I care.

From where?..

Because multi-party democracy

since the step was taken

political leaders in this country

They did not reach out to each other.

The military carried out a coup.

Prime ministers were hanged.

Political leaders were imprisoned.

Parties were closed.

Politics were banned.

But see, the leaders,

Although they sometimes get close,

even if they don't feel comfortable with it,

They watched what was happening,

They took it to heart.

Military coup constitutions

red linesinside

They thought playing was democracy.

However, what needs to be done is,

what the soldier did

not to swallow,

was to do the exact opposite.

Durmeant to the soldier.

With a grand reconciliation project

was to enter the political scene.

With all the differences

We will live together in peace

was to establish a common democratic roof.

For this, four quarters

was to make a democratic constitution.

A real state of law,

the order of justice and freedom

was to lay the foundations together.

But it didn't work, they couldn't do it.

Post World War II

Held in the political arenas of Europe

the great compromise,

Collaboration projects

Unfortunately, it could not be implemented in our country.

The leaders always played by themselves.

All by themselves

they thought they could do it.

By defeating each other,

by consuming each other politically,

pave the way for Turkey on their own

They thought they could open it.

They always played the "one man"

In English words,

They emulated the "one man show".

They are so engrossed in themselves,

They were so full that

They always wanted democracy for themselves,

everything on their own

they believed they could do it.

Getting out of the ballot box

They saw it as sufficient,

democracy is just "vote",

They saw it as nothing more than a "ballot box".

To anyone other than themselves

They frowned and sneered.

Demirel'leri,

Ozal'lari,

EcevitThink about the...

Yes, Demirel,

"he went six times,

came seven times!”

He bragged about it.

Yes, "dams, bridges,

became the "king of the road".

Yes Ozal,

He clasped his hands in the air, in the squares

"I combined four trends"

He kept running around.

Yes Ozal,

In Turkey, with the "market" and "competition"

opened the way for the economy,

opened up the economy

and export routes of the country

started to execute.

Yes Ecevit,

democracyin terms of struggle

gave very meaningful examples;

waving the masses in the squares

gave moving speeches;

our multi-party political history

perhaps he was the leader of the encharismatic.

So what about the result?..

The parties founded by all three,

Demirel'inDYP'si,

Özal's ANAP,

Ecevit's DSP

they were erased and gone.

Both Demirel, Özal and Ecevit

so many years with each other

They kept fighting.

Saying stop to their ego and arrogance,

They did not reach out to each other.

Turkey's fundamental problems

can put a solution on track

"grand coalitions",

political cooperation,

reconciliation projects

It didn't cross their minds.

From such a vision,

democracyfrom the culture

they were deprived.

From left to right: Süleyman Demirel, Alparslan Türkeş, Bülent Ecevit, Turgut Özal

and Necmettin Erbakan left their mark on Turkey's political history with their uncompromising attitudes.

The result is obvious...

100 years agoAtaturk

With the "Republican Revolution"

In place of the destroyed "sultanate",

Today, 100 years later

"another sultanate" has arrived.

Because Türkiye,

to multi-party democracy

since 1946 when he stepped into

Republic for exactly 78 years

with real democracy

not "crowned".

During the founding of the Republic

Some basic mistakes were made

could not fix it.

Türkiye for 78 years

roots go back to the Ottoman Empire

"culture wars",

polarizations

could not be finalized.

Türkiye for 78 years

through politics, hostility,

hostilityover the counter

black and whitefrom understanding

could not be broken off.

That's why democracy too,

from the rule of law,

from the order of human rights and freedom,

the cornerstone of democracy

Respectful secularismfrom the line,

The "Kurdish problem" that bleeds Turkey

Unfortunately, we are still far from a solution.

I guess the word got too long...

With all these thoughts,

Ozgur Ozel'inTayyip Erdoğan'

desire for dialogue

for the reasons I outlined above

I care.

CHP's March 31 election victory

In front of Turkey

a new eraopening.

Nothing during this period

"It shouldn't be the same anymore"!

31 MartCHP opened its window,

From now on, both himself and

if they want to make Turkey bigger,

to the political arena

with abigreconciliationproject,

a perfect democratic

constitutionshould come out with his proposal.

The leader of a party that won an election,

Loser of election after 20 years

It is a first for him to extend a hand to a leader,

in our multi-party political history...

Symboliceven if it stays,

Mr. Özel's statement

I care about democracy.