Amerikalılar, Avrupalılar ve diğerleri Gazze'de yaşanan vahşete seyirci kaldıkça, adalet anlayışımıza ve hukukun üstünlüğüne olan güvenimize verilen zarar da o kadar büyük olacaktır. Yaygın vahşetler karşısında eylemsizlik, tarafsızlık değil, suç ortaklığıdır.

İSTANBUL – Gazze'deki dehşet devam ederken, şiddeti sona erdirmek için herhangi bir planın olmaması nedeniyle, sadece bölgesel değil küresel olarak da maliyetlerin ne olacağı sorusu gündeme geliyor. Gazze'de masum sivillerin çektiği acılar neredeyse tarif edilemez bir hal aldı. Ancak İsrail, askeri operasyonunu iki katına çıkararak, bölgesel yayılmacı politikasında yeni bir aşamaya geçti ve bu durum, uluslararası barış ve güvenliğin yanı sıra Gazze'deki insani kriz açısından da ciddi sonuçlar doğurdu.

İsrail, Batı'dan neredeyse hiçbir direniş görmeden, kadınlar, çocuklar ve gazeteciler de dahil olmak üzere sivilleri cezasızca öldürmeye devam ediyor. Gece gündüz bombalar yağarken, siviller açlık ve susuzluğa mahkûm ediliyor. 60.000'den fazla kişinin öldüğü doğrulanırken, ebeveynler çocukları için bir lokma ekmek ve bir damla su arıyor. Tüm bunlar karşısında sessiz kalmamalıyız. Qui tacet consentire videtur (sessizlik rıza demektir).

Batı'nın en büyük dehalarından Albert Einstein, kaçtığı Holokost sırasında böylesi bir sessizliğin sonuçlarını görmüştü: "Dünya kötülük yapanlar tarafından değil, hiçbir şey yapmadan onları izleyenler tarafından yok edilecektir." Hareketsizlik, kötülüğün gelişmesini sağlar. Holokost sırasında işlenen soykırımın gerçek boyutunun ancak daha sonra ortaya çıktığını unutmamak gerekir. Batı, sorumlulardan bazılarını Nürnberg'de ve sonraki savaş suçları davalarında adalete teslim ederek uygun bir tepki verdi.

Ancak bugün, her inançtan ve her kesimden insan, amansız bir katliamın canlı yayınına her gün tanıklık ediyor. Bu zulüm tüm dünyayı zehirliyor. Kolektif ruhumuzu bozuyor. Bu yaygın vahşete ne kadar seyirci kalırsak, adalet duygumuza ve hukukun üstünlüğüne olan inancımıza o kadar büyük zarar veriyoruz. Daha da kötüsü, İsrail'in cezasızlığına tanık olan başkalarının kendi kitlesel kötülüklerini planladığından kim şüphe edebilir?

Gazze'de trajik bir savaş olarak başlayan şey, sonunda İsrail'in bir dizi savaş suçu ve soykırım eylemine dönüştü . Vicdanlı politikacılar, seçkin akademisyenler ve uzmanlar durumun ciddiyetine dikkat çektiler. Dünya çapında izleyenler için, İsrail'in Gazze'deki vahşetini nasıl sürdürebildiği akıl almaz. İsrailli-Amerikalı tarihçi Ömer Bartov'un yakın zamanda New York Times'da  yayınlanan yorumunun başlığında belirttiği gibi: "Ben bir Soykırım Uzmanıyım. Gördüğümde Anlarım." Birleşmiş Milletler'in, grubun kendisini yeniden kurmasını imkânsız kılma niyetini de içeren "soykırım" tanımına atıfta bulunan Bartov, "İsrail'in yapmaya çalıştığı tam olarak bu" sonucuna varıyor. Benzer şekilde, BM Filistin Özel Raportörü Francesca Albanese de yakın zamanda İsrail'in "modern tarihin en acımasız soykırımlarından birini işlediğini" belirtti .

Hatta eski İsrail başbakanları ve genelkurmay başkanları bile bu vahşeti savaş suçu olarak nitelendirerek, bunlara derhal son verilmesini ve faillerin kınanmasını istediler.

Helsinki Nihai Senedi'nin imzalanmasından yarım asır sonra, uluslararası kuralların ve insan haklarının böylesine açık bir şekilde çiğnendiğini görmek gerçekten üzücü. Anlaşılabilir bir şekilde, demokratik toplumlar Gazze'deki durum nedeniyle çalkantılı bir dönemden geçiyor. Vatandaşların hükümetlerine olan güveni, söylenenlerle yapılanlar arasındaki bariz tutarsızlık nedeniyle sarsıldı. Nitekim, savaşın en büyük küresel maliyetlerinden biri, birçok ülkenin ikiyüzlülüğünü ortaya çıkarmış olmasıdır.

İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu'ya koşulsuz desteğini sürdüren ABD, en büyük suçlu. Ancak tek başına değil. Birçok Avrupa ülkesi Filistin Devleti'ni tanımış veya tanımaya hazır olsa da, İsrail'e yapılan silah satışlarının çoğu devam ediyor ve bu da Netanyahu'ya Gazze halkına karşı savaşını sürdürmesi için yeşil ışık yakıyor.

İsrail artık Holokost'un dehşetinden kurtulan ulus değil. Şimdi, yüz binlerce masum insana onlarca yıldır görülmemiş bir ölçekte tarifsiz acılar yaşatıyor. Savaşın kendi kendini yok edeceği neredeyse kesin. İsrail tarihinin en aşırı sağcı hükümetine liderlik eden Netanyahu, iktidarını korumak ve hesap verebilirlikten kaçınmak için mahkemeleri ve diğer demokratik kurumları baltalamakla kalmıyor, aynı zamanda hükümetinin politikaları ve söylemleri de dünya çapında antisemitizmi körüklüyor.

İsrail'in Gazze'deki soykırım kampanyası gözlerimizin önünde devam ediyor ve zaman daralıyor. Sadece Gazze'de değil, insanlığa ve dünya düzenine verilen zararı abartmak mümkün değil. Avrupa'nın savunduğunu iddia ettiği tüm ortak değerler -demokrasi, hukukun üstünlüğü ve insan hakları- tehdit altında. Gazze'deki savaşı sona erdirmek için Avrupa, kalıcı bir çözüm bulmada daha aktif bir rol oynamalıdır. Ancak o zaman, şu anda kaybetmekte olduğu güven ve itibarını yeniden kazanabilir.

Einstein'ın sözlerini hatırlamalıyız. Böylesine yaygın bir acı karşısında eylemsizlik, tarafsızlık değil, suç ortaklığıdır. Bu savaşın bedeli, ne bizim ne de gelecek nesillerin kaldıramayacağı kadar ağırlaşıyor. Demokratik, kurallara dayalı ve insan odaklı bir uluslararası düzeni güvence altına almak için acilen harekete geçilmediği takdirde, bedelini tüm dünya ödeyecektir.

 Abdullah Gül

Abdullah Gül, Türkiye Cumhuriyeti'nin eski cumhurbaşkanıdır.

As the horrors in Gaza continue, owing to the lack of any plan to end the violence, it is necessary to ask what the costs will be, not just regionally but globally. The suffering inflicted upon innocent civilians in Gaza has become almost indescribable. Yet Israel has decided to redouble its military operation, opening another phase in its regional expansionist policy, with severe ramifications for international peace and security, as well as for Gaza’s humanitarian crisis.

Israel continues to kill civilians – including women, children, and journalists – with impunity, encountering virtually no resistance from the West. While the bombs rain down day and night, civilians have been subjected to starvation and dehydration. With more than 60,000 people confirmed dead, parents are seeking a morsel of bread and a drop of water for their children. We must not remain silent in the face of all this. Qui tacet consentire videtur (silence means consent).

One of the West’s greatest minds, Albert Einstein, saw the consequences of such silence during the Holocaust, which he had fled: “The world will not be destroyed by those who do evil, but by those who watch them without doing anything.” Inaction enables evil to thrive. It is worth remembering that the full extent of the genocide committed during the Holocaust was revealed only later. The West responded appropriately by bringing some of those responsible to justice at Nuremberg and in subsequent war crimes trials.

Today, however, people of all faiths and from all walks of life are bearing daily witness to the live broadcast of a relentless murderous onslaught. This cruelty is poisoning the whole world. It is disrupting our collective psyche. The longer we stand by and watch such widespread savagery, the greater the damage done to our own sense of justice and faith in the rule of law. Worse, who can doubt that others, having witnessed Israel’s impunity, are plotting their own mass evils?

What started as a tragic war in Gaza eventually became a stream of Israeli war crimes and acts of genocide. Conscientious politicians and distinguished academics and experts have duly called attention to the gravity of the situation. For those watching around the world, it is inconceivable how Israel can continue its atrocities in Gaza. As the headline of a recent New York Times commentary by the Israeli-American historian Omer Bartov put it: “I’m a Genocide Scholar. I Know It When I See It.” Citing the United Nations definition of “genocide,” which includes the intent to make it impossible for the group to reconstitute itself, Bartov concludes that, “This is precisely what Israel is trying to do.” Likewise, the UN Special Rapporteur on Palestine, Francesca Albanese, recently stated that Israel is “committing one of the cruelest genocides in modern history.”

Even former Israeli prime ministers and army chiefs of staff have described these atrocities as war crimes, calling for an immediate end to them and condemning their perpetrators.

Half a century after the signing of the Helsinki Final Act, it is truly saddening to see such a flagrant trampling of international rules and human rights. Understandably, democratic societies are in turmoil over the situation in Gaza. Citizens’ trust in their governments has been shaken, owing to glaring discrepancy between what is said and what is being done. Indeed, one of the greatest global costs of the war is that it has exposed so many countries’ hypocrisy.

The US, maintaining its unconditional support for Israeli Prime Minister Binyamin Netanyahu, is the most culpable. But it is not alone. While multiple European countries have recognized the State of Palestine, or are poised to do so, most arms sales to Israel continue, giving Netanyahu a green light to continue his war on Gaza’s people.

Israel is no longer the nation that emerged from the horrors of the Holocaust. It is now visiting untold suffering on hundreds of thousands of innocent people, on a scale not seen in decades. The war will almost certainly prove to be self-destructive. Not only is Netanyahu, who leads the most extreme right-wing government in Israel’s history, undermining the courts and other democratic institutions to try to maintain power and avoid accountability, but his government’s policies and rhetoric are fueling antisemitism around the world.

Israel’s genocidal campaign in Gaza is continuing right before our eyes, and time is running out. The damage being done, not just in Gaza but to humanity and the world order, can hardly be overstated. All the shared values that Europe claims to defend – democracy, the rule of law, and human rights – are under threat. To end the war in Gaza, Europe must play a more active role in finding a lasting solution. Only then can it rebuild the trust and reputation it is currently losing.

We must remember Einstein’s words. Inaction in the face of such widespread suffering is complicity, not neutrality. The cost of this war is becoming too much for us or future generations to bear. Unless immediate action is taken to safeguard a democratic, rules-based, and human-centered international order, the whole world will pay the price.