Siyasetin merkezi Ankara'da seçim havası yok ama siyaset kulisleri her zamankinden çok daha hareketli. İlk sıralarda Pasifik'te de olsa yine Başkan Erdoğan'ın estirdiği pozitif rüzgâr var. Gazze ve Gazze'ye yönelik Trump'ın işgalci yaklaşımları da siyasetin gündeminde. Bir de AK Parti büyük kongresinde ve kabinede yapılacak olası "değişim" beklentisi ön planda. Nereye giderseniz gidin sohbetlerde daha çok AK Parti yönetiminde ve kabinede kimlerin kalıp kimlerin değişeceği konuşuluyor. Varsayımın ötesine geçmese de...

İkinci sırada ise CHP ve CHP içi iktidar savaşları yer alıyor. Mekân Ankara olunca konuşmalar da doğal olarak bir önceki CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu ve ABB Başkanı Mansur Yavaş'ın nasıl bir siyaset izleyeceğine kilitlenmiş durumda. Çünkü CHP Genel Başkanı Özgür Özel ve İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu'nun izleyecekleri yol haritası artık belli. Bu ikili, CHP'nin kayıtlı üyeleri üzerinden hem partinin Meclis grubunu daha doğrusu Kılıçdaroğlu'nu ekarte etme hem de Yavaş'ı yalnızlaştırma hesabı yapıyor.

Ancak Ankara'nın derin aklı bu hesabı yapsa da "makul aklı" bu hesabın çarşıya uymayacağı düşüncesinde. O derin akla göre, öncelikle Özgür Özel, yerel seçimlerde elde ettiği başarıyı ve o başarıyı taçlandıracak olan "normalleşme" siyasetini terk ederek hayatının en büyük hatasına yaptı ve siyasi gücünü kaybetti.

İlk bakışta o gücü İmamoğlu elde etmiş görünse de bunun geçici bir güç olduğu söyleniyor. Çünkü o gücün şehvetine kapılan İmamoğlu'nun siyasi acemilikle yargıyı hedefe koyarak kavgacı bir siyasi aktöre dönüştüğü çok açık. Bu da hiçbir riske girmeyen, siyaset üretmeyen ve kavgacı görüntüsü vermeyen rakibi Yavaş'ın önünü açtı.

Baksanıza Yavaş, toplumun ezici çoğunluğunun hissiyatı olan ekonomik sorunları önceleyerek, erken aday belirlemeye karşı çıkarak ve "önseçime katılmıyorum" diyerek "kavgacı İmamoğlu"ndan ayrıştı.

Oysa arka planda en az İmamoğlu kadar siyasi hesap yapıyor ve ciddi bir hazırlık içinde. İstanbul'un birçok ilçesinde bile kamuoyu araştırmaları yaptırıyor, kendisiyle İmamoğlu'nu kıyaslıyor. Bu arada iki önemli hamleyi de ihmal etmiyor, bir yandan İyi Parti, Zafer ve Saadet partileriyle ilişkiyi sürdürüyor, diğer yandan da büyük bir dikkatle Kılıçdaroğlu ve ekibinin CHP yönetimiyle kavgasını izliyor. Hatta o kavgaya karışmıyor ve ileride kendisine yarayacak o kavganın derinleşmesini istiyor.

Böylece Özelİmamoğlu karşıtı CHP'lilerin de CHP dışı küçük partilerin de oyunu alabilecek bir aday profili çiziyor. Aday belirleme noktasına kadar da bu çizgisini sürdürecek. O gün geldiğinde ise belki altılı-yedili masa olmayabilir ama 4'lü, 5'li bir masa oluşturup CHP dışındaki partilerin destek verdiği "bağımsız" bir aday olarak ortaya çıkacak. En büyük handikabı da küçük partilerle tıpkı Kılıçdaroğlu'nun yaptığı gibi ölçüsüz "pazarlık" yapma ihtimali.

Yavaş, böylece üçlü-dörtlü bir yarışta İmamoğlu'nu ekarte edip Başkan Erdoğan'ın karşısında muhalefetin tek adayı olmak istiyor. Ankara'nın derin aklı bu hesabı yapıyor ama asıl belirleyici olan "makul aklı"dır.

Zaman ne getirir bilinmez, siyaset üretmeden yenilgi üzerine yenilgi yaşayan CHP seçmenini basamak yapıp Ankara'yı kazanmak kolay olabilir ama "siyaset mühendisliği" ile Türkiye'de seçim kazanmak hiç kolay değil. Hele bir dünya lideri olan Başkan Erdoğan karşısında...

There is no election atmosphere in Ankara, the center of politics, but the political circles are much more active than ever. There is still a positive wind blowing from President Erdoğan, albeit in the Pacific, at the forefront of the political agenda. Gaza and Trump's invasive approaches to Gaza are also on the political agenda. The expectation of a possible "change" in the AKP grand congress and the cabinet is also at the forefront. Wherever you go, the conversations mostly focus on who will stay in the AKP administration and the cabinet and who will change. Even if it does not go beyond assumptions...

Second in line are the CHP and the power struggles within the CHP. Since the venue is Ankara, naturally the conversations are focused on the kind of politics that the previous CHP Chairman Kemal Kılıçdaroğlu and ABB Chairman Mansur Yavaş will follow. Because the roadmap that CHP Chairman Özgür Özel and İBB Chairman Ekrem İmamoğlu will follow is now clear. These two are calculating both to eliminate the party’s parliamentary group, or rather Kılıçdaroğlu, through the registered members of the CHP, and to isolate Yavaş.

However, even if Ankara's deep mind made this calculation, its "reasonable mind" thinks that this calculation will not fit the market. According to that deep mind, first of all, Özgür Özel made the biggest mistake of his life by abandoning the success he achieved in the local elections and the "normalization" politics that would crown that success, and lost his political power.

Although at first glance it seems that İmamoğlu has gained that power, it is said that this is a temporary power. Because it is very clear that İmamoğlu, who was carried away by the lust of that power, turned into a belligerent political actor by targeting the judiciary with his political inexperience. This paved the way for his rival Yavaş, who did not take any risks, did not produce politics and did not give the appearance of being belligerent.

Look, Yavaş distinguished himself from the "belligerent İmamoğlu" by prioritizing economic issues, which are the feelings of the overwhelming majority of society, by opposing early nomination of candidates and by saying "I am not participating in the primary elections".

However, in the background, he is making political calculations at least as much as İmamoğlu and is making serious preparations. He is even having public opinion polls conducted in many districts of Istanbul and comparing himself with İmamoğlu. In the meantime, he is not neglecting two important moves; on the one hand, he is continuing his relations with the İyi Party, Zafer and Saadet parties, and on the other hand, he is watching with great attention the fight between Kılıçdaroğlu and his team and the CHP administration. In fact, he is not getting involved in that fight and wants that fight to deepen, which will benefit him in the future.

Thus, he is drawing a candidate profile that can get the votes of both the anti-Özelİmamoğlu CHP members and the small parties outside of the CHP. He will continue this line until the point of determining the candidate. When that day comes, there may not be a table of six or seven, but he will form a table of four or five and emerge as an "independent" candidate supported by parties other than the CHP. His biggest handicap is the possibility of excessive "bargaining" with small parties, just like Kılıçdaroğlu did.

Yavaş thus wants to eliminate İmamoğlu in a three- or four-way race and become the sole opposition candidate against President Erdoğan. Ankara's deep mind is making this calculation, but the real determining factor is its "reasonable mind."

You never know what time will bring, it may be easy to win Ankara by using CHP voters who are experiencing defeat after defeat without producing politics, but it is not easy to win elections in Turkey with "political engineering". Especially against President Erdoğan, a world leader...