Meşhur ilahiyatçı İhsan Şenocak'ı, Abdünnâsır'ın idam ettiği Fi Zılalil Kur'an'ın müellifi Seyyid Kutub'a "şehid" dediğinden dolayı, Prof. Ahmet Şimşirgil ehlisünnetten çıkarmıştı. Şenocak da "Ehlisünnet sizin aile şirketiniz mi ki bizi çıkarıyorsun..." şeklinde karşılık vermişti.

Takdir edersiniz ki Şenocak Hoca'nın espritüel cevabı oldukça etkileyiciydi; lakin naçizane tavsiyem yine de dikkat etsin. Prof. Şimşirgil sonuçta tarihçidir, onun çıkarmasıyla ehlisünnetten çıkmaz ama Cübbeli Ahmet Hocam bir çıkartırsa bir daha zor girer! Yani, yeri garanti değil, o kadar mağrur olmasın...

Seyyid Kutub konusunda Nureddin Yıldız Hoca anladığım kadarıyla İhsan Şenocak gibi düşünüyor. Cübbeli Ahmet Hocam ise Şenocak ile Şimşirgil arasında bir yerde duruyordu. (Hâlâ aynı yerde mi duruyor, doğrusu bilemiyorum. Malumunuz ilim her geçen gün ilerliyor.)

Geçen gün "Nureddin Yıldız'ı dinlemeyin demek zorunda kalıyoruz" başlıklı bir videosuna denk gelince merakıma yenildim. O kadar ki, Cübbeli Ahmet Hocam dinlemeyin diyorsa vardır bir hikmeti deyip Nureddin Yıldız'ı dinlemek için şappadak harekete geçtim. Evvela "Yoldaki Nasihatler" başlıklı videosunu gördüm. Başlığı da Seyyid Kutub'un manifesto niteliğindeki "Yoldaki İşaretler" eserinden mülhem sandım. Yanılmışım ki ne kadar!

Meğer bizim Nureddin Yıldız Hocaefendi'nin "yolu" bildiğiniz otobanmış. Sizin anlayacağınız, otobanda seyir halindeki bir arabanın arka koltuğunda oturmuş "vaaz" veriyordu. Şaşırdım ama ironik bulmadım. İronik olan, envaiçeşit tefsir ve dini klasiklerin göz kamaştırıcı şekilde yer aldığı duvardan duvara kütüphanesinin önündeki masaya kurulup laptopa bakarak vaaz verenlerin hali pürmelaliydi. (Allah eksikliklerini vermesin, ne güzel hocalarımız var.)

***

Nureddin Yıldız'ın "Baskı Altındayım. 28 Şubat'ta Daha Rahattım!" başlıklı bir başka videosunu görünce kalakaldım! "Hay Allah!" diye ünledim, "İçine Ahmet Taşgetiren mi kaçmış?"Zira, Taşgetiren bir defasında "28 Şubat'tan daha beter" demişti de felaket taaccüp etmiştim. Şaşmamak elde değildi. Yaz aylarında çocukların Kur'an öğrenmelerine bile yasak getiren, başörtüsüne özgürlük talep etmeyi "Laikliğe karşı eylemlerin odağı olmak..." şeklinde değerlendirip parti kapatma gerekçesi sayan 28 Şubat'la bu dönemi bir tutup sonra da "çağdaşlık" adına Balıkesir'de çarşaflı kadını zincire vuran neomandacılarla siyaseten kol kola girmek nasıl bir zilletti? Gelgelelim, "Baskı Altındayım. 28 Şubat'ta Daha Rahattım!" diyen Nureddin Yıldız Hocamızın maruz kaldığı baskı ile Taşgetiren'in iddia ettiği baskı arasında hiçbir bağ yoktu. Nureddin Hoca mezkûr başlığı seçmekle sanırım "müşteriye" (yani izleyiciye) "gel gel" yapmıştı.

***

Muhterem Nureddin Yıldız ilgili videosunda şöyle diyordu: "Bir âlem olduk, ben kendi açımdan 28 Şubat'ta yargılandım, evim basıldı bu kadar endişeli değildim. Bir tek riskim vardı 5 sene, 10 sene hapse atabilirlerdi. Ama bir Müslüman bana beddua eder, din dışı olmakla, dini sömürmekle itham eder diye bir endişem yoktu..." Hocaların birbirlerini olur olmaz yere itham etmelerinden, hatta tekfir etmelerinden haklı olarak şekvacıydı. Günümüzde hocaların "iki büyük tehditten dolayı" zorluk çektiklerini belirttiği aynı videosunda, birincisi tehdit olarak toplum ile aralarında oluşan uçurumdan söz ediyordu.

İyisi mi hülasa ederek şuracığa iktibas edeyim de birlikte dinleyelim: "Allah'ı ahireti anlatan her şeyi toplum tıkanmış kulaklarla dinliyor. 28 Şubat'ta daha rahattı, çünkü kulaklar tıkalı değildi... İkinci tehdit, herkes her şeyi en iyi şekilde biliyor; çok çabuk tenkit ediyor, karşılık veriyor. Mesela sosyal medyadan takip ettiğinizde 'Bunu yeni öğrendim elhamdülillah' diyen insana rastlayamıyorsunuz. Mesela 20 dakikalık konuşmayı Youtube'a koyuyorsunuz, henüz 3'üncü dakikasında, 'Bu konuşma harikaydı, çok etkili oldu, Allah razı olsun hocam' diyorlar..." Hocanın da işi zor, henüz konuşmasına başlamadan, "Allah belanı versin yanlış konuşuyorsun" diyenler bile varmış.

Gerçi bizim işimiz hocadan da zor. Öyle okurlar var ki başkasının yazısını okuyup bize şarlıyor.

Professor Ahmet Şimşirgil had expelled the famous theologian İhsan Şenocak from the Ahlus Sunnah because he had called Sayyid Qutb, the author of the Qur'an Fi Zılalil, who was executed by Abdünnasır, a "martyr." Şenocak had responded by saying, "Is Ahlus Sunnah your family company that you are expelling us..."

As you can appreciate, Şenocak Hoca's witty response was quite impressive; but my humble advice is to pay attention anyway. Prof. Şimşirgil is a historian after all, he will not be expelled from the Sunnah with his exclusion, but if Cübbeli Ahmet Hoca does, he will have a hard time getting in again! In other words, his place is not guaranteed, let him not be so arrogant...

As far as I understand, Nureddin Yıldız Hoca thinks like İhsan Şenocak on the subject of Seyyid Qutb. Cübbeli Ahmet Hoca stood somewhere between Şenocak and Şimşirgil. (I don't know if he still stands in the same place. As you know, science progresses every day.)

The other day, when I came across a video titled "We are forced to tell you not to listen to Nureddin Yıldız", my curiosity got the better of me. So much so that, I immediately jumped into action to listen to Nureddin Yıldız, thinking that if Cübbeli Ahmet Hocam says not to listen, there must be a reason for it. First, I saw his video titled "Advice on the Road". I thought the title was inspired by Sayyid Qutb's manifesto work "Signs on the Road". How wrong I was!

It turns out that our Nureddin Yıldız Hocaefendi's "road" was the highway. In other words, he was giving a "sermon" while sitting in the backseat of a car that was moving on the highway. I was surprised but I didn't find it ironic. The irony was that those who were preaching while sitting at a table in front of a wall-to-wall library where a variety of interpretations and religious classics were dazzlingly displayed, looking at their laptops, were in a terrible state. (May God not forgive their shortcomings, we have such wonderful teachers.)

***

When I saw another video of Nureddin Yıldız titled "I am under pressure. I was more comfortable on February 28th!" I was stunned! "Oh my God!" I exclaimed, "Did Ahmet Taşgetiren get into it?" Because Taşgetiren had once said "Worse than February 28th" and I was surprised by the disaster. It was impossible not to be surprised. What kind of humiliation was it to equate this period with February 28th, which even banned children from learning the Quran in the summer months, evaluated the demand for freedom for headscarves as "being the focus of actions against secularism..." and considered it a reason to close down a party, and then to politically arm in arm with the neo-mandates who chained a veiled woman in Balıkesir in the name of "modernity"? However, there was no connection between the pressure that our teacher Nureddin Yıldız, who said "I am under pressure. I was more comfortable on February 28th!", was subjected to and the pressure that Taşgetiren claimed. By choosing the title in question, Nureddin Hodja probably made the "customer" (i.e. the viewer) "come and come".

***

In his related video, Muhterem Nureddin Yıldız said: "We became a world, from my perspective, I was tried on February 28, my house was raided, I was not that worried. There was only one risk, they could put me in prison for 5 or 10 years. But I had no concern that a Muslim would curse me, accuse me of being irreligious, exploiting religion..." He was rightfully complaining about the fact that the clerics accused each other for no reason, and even declared infidels. In the same video, where he stated that the clerics today were having difficulty due to "two major threats", the first of which was the gap that had formed between them and society as a threat.

Let me summarize and quote here so we can listen together: "Society listens to everything that tells of Allah and the afterlife with blocked ears. It was easier on February 28th because the ears were not blocked... The second threat is that everyone knows everything best; they are very quick to criticize and respond. For example, when you follow them on social media, you don't come across anyone who says, 'I just learned this, alhamdulillah'. For example, you post a 20-minute speech on YouTube, and in the third minute, they say, 'This speech was great, it was very effective, may Allah bless you, teacher'..." Teachers also have a hard job; there are even those who say, "May Allah damn you, you're talking wrong" before they even start speaking.

Although our job is harder than the teacher's. There are some readers who read someone else's writing and then sing to us.