5 Kasım ABD başkanlık seçimlerine yalnızca üç hafta kaldı. 20 Ocak 2025'te yeni ABD başkanı göreve başlayacak. Böylece altı haftalık bir geçiş dönemi yaşanacak. Daha sonra yeni başkan hükümetini kuracak ve önümüzdeki zorluklara daha yakından bakacak. Kısacası yeni ABD yönetiminin dizginleri tamamen eline alması zaman alacak.

Ne yazık ki Washington için, başkanlık kampanyasının yarattığı belirsizliğin üzerine, Tennessee, Georgia ve Kuzey Carolina'yı vuran en ölümcül kasırga olan Helene Kasırgası geldi. İki hafta sonra Milton Kasırgası Florida'yı harap etti.

Bu arada ABD, biri Ukrayna'da, diğeri Orta Doğu'da olmak üzere iki savaşla meşgul olmaya devam ediyor. Uluslararası hukukun formaliteleri bir yana, Washington Ukrayna'da Rusya ile tam bir savaş halindedir. ABD'nin Gazze ve Lübnan'daki savaşlara katılımı biraz farklı ama bu da değişiyor.

Dün Pentagon, Başkan Austin'in talimatıyla, Terminal Yüksek İrtifa Saha Savunmasının (İran'ın 13 Nisan ve 1 Ekim'de İsrail'e yönelik benzeri görülmemiş saldırılarının ardından İsrail'in hava savunmasını güçlendirmeye yardımcı olmak için) konuşlandırılmasına izin verdiğini duyurdu. Pentagon, ABD'nin İsrail'in savunmasına yönelik katı kararlılığının altını çizdiğini söyledi [i]

Geçen yazımda İsrail'in hava saldırılarının bu hızla devam etmesi durumunda Lübnan'ın ikinci bir Gazze'ye dönüşme riskinin artacağını söylemiştim. 8 Ekim'de Başbakan Netanyahu Lübnan halkını Hizbullah'ı defetmeye ve Gazze'deki gibi yıkım ve acılardan kaçınmaya çağırdı. Sorun şu ki, Lübnan zar zor yönetilen bir ülke ve onun önerdiği gibi "Hizbullah'ı dışarı atacak" bir ulusal güç yok. Bunu yapmaya yönelik herhangi bir girişim, sonu olmayan, maliyetli bir başka iç savaşla eşdeğer olacaktır.

Şu ana kadar Sn. Netanyahu nihai hedefini Hamas ve Hizbullah'a karşı "toplam zafer" olarak tanımladı. Ve insani maliyeti ne olursa olsun, iki gruba karşı saldırıları sürdürmek için önümüzdeki birkaç hafta ve ay boyunca azami çaba göstermeye kararlı görünüyor. Belki bir noktada zafer ilan edecekti. Ancak IDF'nin Gazze ve Lübnan'daki kara operasyonları ve hava saldırılarının neden olduğu yüksek can kaybı ve yıkım nedeniyle İsrail'in masada geçerli bir muhatap bulması pek olası değil. Tam tersine Hamas ve Hizbullah arasındaki İsrail düşmanlığı yeni boyutlara ulaştı. Dahası, İsrail'e yönelik uluslararası sempati hızla azalıyor ve bazıları İsrail'in artan izolasyonundan şimdiden söz ediyor.

ABD, anketlerin iki aday arasında son derece yakın bir başkanlık yarışına işaret etmesi ve iki kasırganın güney eyaletlerine yol açtığı yıkımla etkili bir şekilde başa çıkmada karşılaştığı zorluklar nedeniyle siyasi bir kafa karışıklığı içinde kalırken, Amerika'nın hamleleri nelerdir? NATO müttefikleri ve AB Ukrayna ve Orta Doğu'ya barış getirmek için mi çalışıyor? Çok fazla değil, sadece izliyorlar ve Washington'un "endişe dolu duayı" dile getirmesiyle uyumlu hareket ediyorlar. BM barış güçlerinin güvenliğine ilişkin kaygılar, sağlık çalışanlarıyla ilgili kaygılar, sivil yaşamlarla ilgili kaygılar, hastanelerin hedef alınmasıyla ilgili kaygılar, çocukların açlığıyla ilgili kaygılar, olayların tırmanmasıyla ilgili kaygılar, hepsi boşuna.

Ancak 5 Ekim'de Başkan Macron, Gazze'de kullanılmak üzere İsrail'e silah sevkiyatının durdurulması çağrısında bulundu ve "Lübnan'ın yeni bir Gazze olamayacağını" ve "Fransa'nın İsrail'e hiçbir silah teslim etmediğini" ekledi. Beklenildiği gibi Sn. Netanyahu ise hemen sert sözlerle tepki gösterdi. Silah teslimatının gerçekten durdurulup durdurulmadığını, bunun silah tedarikindeki bir eksiklikten mi, yoksa başka bir komplikasyondan kaynaklanan bir gecikmeden mi kaynaklandığını kim bilebilir?

Gazze savaşının ilk günlerinde bazı Avrupa ülkeleri "iki devletli çözümü" vurguluyorlardı. Hamas ve Hizbullah'la devam eden ve sonu görünmeyen savaşlarla birlikte artık bundan pek söz edilmiyor. Çünkü Avrupa ülkeleri, böyle bir çözümün Bay için söz konusu olmadığını çok iyi biliyor Netanyahu ve muhtemelen halefleri için de. Her iki tarafın da böyle bir çözümün yöntemleri üzerinde mutabakata varması her zaman bir kuruntu olmuştur ve şimdi Gazze'deki savaşla birlikte, Batı Şeria'da İsrail yerleşimlerinin sayısının artması ve taraflar arasında karşılıklı nefretin artması, başlangıç ​​için daha da karmaşık bir tablo yaratıyor. ile.

Eklemeye gerek yok, günün en büyük sorusu İsrail'in İran'ın füze bombardımanına nasıl tepki vereceğidir. İran'ın nükleer tesislerine veya enerji sektörüne karşı grevler şüphesiz İsrail'in uluslararası izolasyonunu Bay için daha büyük bir sorun haline getirecek Netanyahu'nun aşırı sağ hükümeti. Muhtemelen 11 Ekim'de Dışişleri Bakanlığı'nın caydırıcı bir önlemle İran petrol ticaretiyle uğraşan altı kuruluşa yaptırım uygulaması ve altı gemiyi bloke mülk olarak tanımlamasının nedeni budur. [ii] ABD'nin THAAD bataryasının İsrail'e konuşlandırılması da böyle bir tedbir ve Tahran'a bir uyarı olabilir.

Ukrayna'daki savaşa ilişkin olarak, Başkan Zelensky'nin ABD'ye yaptığı son ziyarette, Başkan Biden ile yaptığı görüşmeye ilişkin Beyaz Saray'da şunlar belirtildi: "Başkan Biden, Ukrayna'ya ABD güvenlik yardımını artırma kararını özetledi ve Başkan Zelenskyy zafere ulaşma planını sundu." Rusya üzerinde. İki lider, Başkan Zelenskyy'nin planının diplomatik, ekonomik ve askeri yönlerini tartıştı ve ekiplerine sonraki adımlara ilişkin yoğun istişarelerde bulunma görevi verdi."

Bay'dan önce Zelensky, eski başkan Trump ile görüştü; Trump, Zelensky ile olan ittifakını memnuniyetle karşıladı ancak şunları ekledi: "Bildiğiniz gibi, Başkan Putin ile de çok iyi bir ilişkim var." Kısacası Ukrayna Devlet Başkanı, ABD'yi yalnızca Rusya'ya karşı siyasi/askeri desteğinin devamı konusunda değil, siyasi geleceği konusunda da artan endişelerle karşı karşıya bırakmış olmalı.

Üstelik Le Monde, 11 Ekim'de Ukraynalı mültecilere gösterilen sıcak karşılamanın, bu mültecilerin bir zamanlar sıcak bir şekilde karşılandığı ülkelerde gerilime yol açmaya başladığını bildirdi.

Batı bir liderlik sorunu yaşarken, diğer büyük dünya güçleri ne olacak? Rusya savaşta. Ve Çin, Batı'nın Ukrayna ve Orta Doğu'daki savaşlarda çıkmaza girmesini ve zaman zaman barışı teşvik etmeye yönelik girişimlerde bulunmasını memnuniyetle izliyor. Şu anda Çin, Batı ile olan ticaret savaşlarıyla daha fazla ilgileniyor. Pekin ayrıca bölgesel hedeflerine ulaşmak için "doğru anı" bekliyor olabilir.

Dolayısıyla, dünya yeni yıla yaklaşırken kutlanacak pek bir şey kalmayacak gibi görünüyor.

The November 5, US presidential election is only three weeks away. On January 20, 2025, the new US president will take office. Thus there will be a six-week period of transition. Then the new president will form her/his government and get a closer look at the challenges ahead. In brief, the new US administration’s fully taking the reins will take time.

Unfortunately for Washington, on top of the uncertainty created by the presidential campaign, came Hurricane Helene, the deadliest hurricane to strike Tennessee, Georgia, and North Carolina. Two weeks later, Hurricane Milton devastated Florida.

In the meantime, the US remains engaged in two wars, one in Ukraine and the other in the Middle East. Formalities of international law aside, Washington is fully at war with Russia in Ukraine. The level of US engagement in the wars in Gaza and Lebanon is somewhat different, but that too is changing.

Yesterday, the Pentagon announced that at the direction of the President, Secretary Austin authorized the deployment of a Terminal High-Altitude Area Defense (to help bolster Israel’s air defenses following Iran’s unprecedented attacks against Israel on April 13 and again on October 1. This action, said the Pentagon, underscores the US’s ironclad commitment to the defense of Israel.[i]

In my last post, I said that the risks of Lebanon turning into a second Gaza would be growing if Israeli air strikes were to continue at this pace. On October 8, Prime Minister Netanyahu urged the Lebanese people to throw out Hezbollah and avoid the kind of destruction and suffering like in Gaza. The problem is that Lebanon is a barely governed country and there is no national force to “throw Hezbollah out” as he suggests. Any attempt to do so would be tantamount to another costly civil war with no end.

So far, Mr. Netanyahu has defined his final objective as “total victory” over Hamas and Hezbollah. And he appears determined to make the maximum of the next few weeks and months to continue attacks against the two groups regardless of the humanitarian cost. Perhaps at some point, he would claim victory. However, with the high loss of life and devastation caused by the IDF’s land operations and airstrikes in Gaza and Lebanon, Israel is unlikely to find ever, a valid interlocutor across the table. On the contrary, the enmity toward Israel among Hamas and Hezbollah has reached new heights. Moreover, international sympathy toward Israel is in steep decline, and some are already mentioning its growing isolation.

As the US remains in a state of political confusion with the polls pointing at an extremely close presidential race between the two contenders, and with the challenges it faces in effectively dealing with the devastation wreaked upon the southern states by the two hurricanes, what are America’s NATO allies and the EU doing to bring peace to Ukraine and the Middle East? Not much, they are just watching and in lockstep with Washington voicing the “litany of concern”. Concern over the safety of UN peacekeepers, concern about health workers, concern about civilian lives, concern regarding the targeting of hospitals, concern over children’s hunger, concern over escalation, all to no avail.

Only on October 5,  President Macron called for a halt on arms deliveries to Israel for use in Gaza, adding that “Lebanon cannot become a new Gaza”, and “France is not delivering any” weapons to Israel.” As could be expected, Mr. Netanyahu immediately reacted with strong words. And who knows if weapons delivery was indeed stopped, or if this was due to a shortage in weapons supplies, or a delay related to some other complication?

In the early days of the Gaza war, some European countries emphasized the “two-state solution”. With the wars with Hamas and Hezbollah continuing with no end in sight, this is hardly mentioned anymore. Because the European countries know very well that such a solution is out of the question for Mr. Netanyahu, and probably for his successors as well. Both sides agreeing on the modalities of such a solution has always been a chimera and now with the war in Gaza, the increasing number of Israeli settlements in the West Bank, and the increasing mutual hate between the parties create an even more complicated picture to start with.

Needless to add, the big question of the day is how Israel would react to Iran’s missile barrage. Strikes against Iran’s nuclear facilities or the energy sector will no doubt make Israel’s international isolation a bigger problem for Mr. Netanyahu’s far-right government. This is probably why on October 11, the Department of State, in a dissuasive measure, imposed sanctions on six entities engaged in the Iranian petroleum trade and identified six vessels as blocked property.[ii] The deployment of a US THAAD battery to Israel could also be such a measure and a warning to Tehran.

As for the war in Ukraine, President Zelensky’s recent visit to the US, the White House readout of his meeting with President Biden said, “President Biden outlined his decision to surge U.S. security assistance to Ukraine, and President Zelenskyy presented his plan to achieve victory over Russia. The two leaders discussed the diplomatic, economic, and military aspects of President Zelenskyy’s plan and tasked their teams to engage in intensive consultations regarding next steps.”

Before Mr. Zelensky met with former president Trump, the latter had hailed his alliance with Zelensky – but added: “I also have a very good relationship – as you know – with President Putin.” In brief, the Ukrainian President must have left the US with growing concerns not only about the continuation of US political/military support against Russia but his political future as well.

Moreover, Le Monde reported on October 11, that the welcome extended to Ukrainian refugees is beginning to give rise to tensions in countries where they were once welcomed warmly.

As the West is experiencing a leadership problem, what about the other major world powers? Russia is at war. And, China is happily watching the West getting bogged down in the wars in Ukraine and the Middle East with occasional initiatives to promote peace. At present China is more interested in its trade wars with the West. Beijing could also be waiting for “the right moment” to achieve its regional ambitions.

Thus, it appears that there would be little, if anything, to celebrate, as the world approaches the new year.