ABD-İsrail ekseninin Gazze'deki soykırım ve Lübnan saldırısı tüm bölgeyi tehdit ediyor. Asıl hedef İran görünse de küresel tehdit Türkiye dahil bütün bölge ülkelerini kapsama alanına almış durumda. Bu da sanıyorum ilk kez tüm bölge ülkelerini iki şeye zorluyor.

İç ve dış cepheyi güçlendirmek.

İran veya diğer İslam ülkeleri bu gerçeğin ne kadar farkında bilemem ama Türkiye uzun zamandır bu iki alanı güçlendirmek için yoğun çaba harcıyor. Başkan Erdoğan'ın iç cephe ve İslam ülkelerinin birliği vurgusu da bunu gösteriyor.

Bu çağrıya en anlamlı ve ezber bozan destek MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli'den geldi.

Bahçeli, Meclis'in açılış gününde yerinden kalktı ve DEM Parti grubunun bulunduğu sıralara giderek eşbaşkanlardan Tuncer Bakırhan ve arkadaşlarıyla el sıkıştı.

Herkes şaşkındı.

İÇ CEPHE VE İÇ BARIŞ ÇIKIŞI

Önce Bakırhan'a taziye dileklerinde bulunduğu söylendi. Sonra el sıkışmanın sadece ondan ibaret olmadığı anlaşıldı. Bahçeli, Meclis resepsiyonunda çok daha çarpıcı bir siyasi yaklaşımdan söz etti: "Yeni bir döneme giriyoruz. Dünyada barışı isterken kendi ülkemizde barışı sağlamak lazım."

Bu tarihi ve önemli bir adımdı. Birileri bu adımı cumhurbaşkanlığı seçimlerine, yeni anayasa çalışmalarına bağlasa da Bahçeli'nin DEM'e el uzatmasının siyasi anlamı çok daha derindi.

Bunu da MHP grup toplantısında öğrendik:

"İçinde bulunduğumuz coğrafyalar kırbaç üstüne kırbaç yerken, mazlumlar toplu şekilde boğazlanırken, her taşın altı zehirli yılanlarla, bin bir türlü nifakla dolup taşarken, Türkiye'ye yönelik azgın ihtiras ve iştahları nasıl görmezden gelelim?

Kale duvarlarımızın önünde mevzi kazan siyonist ve emperyalist caniliği hangi hakla yok sayalım?

Günden güne körüklenen bölgesel yangının cümle kapımıza dayandığı besbelli ortadayken, hâlâ birbirimizin ayağına basmakla, ensesine tokat atmakla, açığını aramakla vakit mi kaybedelim?

Bu hakikatlere sırtımızı dönemeyiz, yüzümüzü çeviremeyiz, dudak bükemeyiz. (...) Milliyetçi Hareket Partisi Genel Başkanı olarak, Cumhur İttifakı'nın bu duruş ve engin duyuşuna müzahir şekilde DEM sıralarına giderek elimi uzattım."

Bahçeli'nin bu el uzatması başta CHP'nin foncu medyası olmak üzere bir kısım sol ve ırkçı siyasetçileri telaşlandırdı. Aralarında "DEM elimizden gidiyor" korkusuna kapılanlar bile vardı.

Bahçeli'nin onlara verdiği cevap ders niteliğindeydi:

"Doğaçlama olmayan bu iyi niyetli tutumumu siyasi nezaketten öte önümüzdeki cumhurbaşkanlığı çarpışması ve yeni anayasa için cephe genişletme çabası olarak görenler mayın tarlasında söğüt gölgesi arayan zavallı biçarelerdir.

Uzattığım el, milli birlik ve kardeşliğimizin mesajıdır. Uzattığım el, ilk Meclis'in ve Sayın Cumhurbaşkanı'mızın isabetli sözlerinin meşale gibi yanan aydınlığıdır.

DEM'e evvela düşen sorumluluk, uzanan bu samimi elin kıymet hükmünü anlaması, dahası Türkiye partisi olması yönünde bir eşik olarak algılayıp değerlendirmesidir."

ADIM ATMA SIRASI DEM PARTİ'DE

Bahçeli'nin bu yaklaşımına sürekli diyalogdan, müzakereden söz eden DEM Parti nasıl cevap verecekti? Söz sırası şimdi DEM Parti'deydi. Daha önce de yazdım, normalde esas adım atması gereken DEM Parti'ydi. Şu ana kadar onlardan ezber bozan bir adım gelmedi.

Peki hiç beklemedikleri MHP'den gelen bu adıma nasıl tepki vereceklerdi?

DEM Parti Eş Genel Başkanı Tülay Hatimoğulları statükocu sol bakışın ötesine geçmeyen bir tepki verdi: "DEM Parti zaten bir Türkiye partisi."

DEM içinde çok sayıda siyasetçi, sola ve Kandil'e rağmen farklı düşünüyor. Birçoğu bölgedeki sıkışmayı, Suriye'de ABD'yle kurulan kirli ittifakın herkese bela getireceğini, İran'ın rolünün değiştiğini görüyor ve MHP'den gelen önerinin yeni bir "diyalog" alanı açtığını söylüyor. Bir anlamda bu adım, seçim öncesi Leyla Zana ve Ahmet Türk'ün çıkışlarıyla da örtüşüyor.

Şimdi merak edilen, DEM Parti önüne gelen bu "iç barış" fırsatını eskisi gibi heba mı edecek yoksa değerlendirecek mi?

The genocide in Gaza and the attack on Lebanon by the US-Israel axis threaten the entire region. Although the main target seems to be Iran, the global threat has encompassed all countries in the region, including Turkey. I think this is for the first time forcing all countries in the region to do two things.

Strengthening the interior and exterior facade.

I don't know how aware Iran or other Islamic countries are of this fact, but Turkey has been making great efforts to strengthen these two areas for a long time. President Erdoğan's emphasis on the home front and the unity of Islamic countries also shows this.

The most meaningful and groundbreaking support for this call came from MHP Chairman Devlet Bahçeli.

On the opening day of the Parliament, Bahçeli stood up from his seat and went to the rows where the DEM Party group was located and shook hands with co-chairs Tuncer Bakırhan and his friends.

Everyone was surprised.

INTERNAL FRONT AND INTERNAL PEACE OUTPUT

First, it was said that he had offered his condolences to Bakırhan. Then it became clear that shaking hands was not all about that. Bahçeli spoke of a much more striking political approach at the Parliament reception: "We are entering a new era. While we want peace in the world, we need to ensure peace in our own country."

This was a historic and important step. Although some people linked this step to the presidential elections and the new constitutional work, the political meaning of Bahçeli reaching out to DEM was much deeper.

We learned this at the MHP group meeting:

"While the geographies we are in are receiving lash after lash, while the oppressed are being massacred, while every stone is filled with poisonous snakes and all sorts of discord, how can we ignore the unbridled ambitions and appetites towards Turkey?

With what right can we ignore the Zionist and imperialist brutality that has taken up positions in front of our castle walls?

While it is obvious that the regional fire that is being fueled day by day is right at our doorstep, should we still waste time stepping on each other's toes, slapping each other on the back of the neck, and looking for loopholes?

We cannot turn our backs to these truths, we cannot turn our faces away, we cannot turn our lips up. (...) As the Chairman of the Nationalist Movement Party, I went to the DEM ranks and extended my hand in support of this stance and profound feeling of the People's Alliance."

Bahçeli's outreach alarmed some leftist and racist politicians, especially the CHP's media that supports funding. There were even those among them who feared that "DEM is slipping away from us."

Bahçeli's answer to them was instructive:

"Those who see this well-intentioned, non-improvised attitude of mine as an effort to expand the front for the upcoming presidential clash and the new constitution, rather than a political courtesy, are poor wretches looking for the shade of a willow in a minefield.

The hand I extend is the message of our national unity and brotherhood. The hand I extend is the light of the first Parliament and the accurate words of our President, burning like a torch.

The primary responsibility of DEM is to understand the value of this sincere hand that is being extended, and moreover, to perceive and evaluate it as a threshold towards becoming a party of Türkiye."

IT'S THE DEM PARTY'S TURN TO TAKE A STEP

How would the DEM Party, which constantly talks about dialogue and negotiation, respond to this approach by Bahçeli? Now it was the DEM Party's turn to speak. As I have written before, normally the DEM Party is the one who should take the main step. So far, no groundbreaking steps have come from them.

So how would they react to this step coming from the MHP, which they never expected?

DEM Party Co-Chair Tülay Hatimoğulları gave a reaction that did not go beyond the status quo left view: "DEM Party is already a party of Türkiye."

Many politicians within DEM, despite the left and Qandil, think differently. Many see the squeeze in the region, the dirty alliance established with the US in Syria will bring trouble to everyone, the changing role of Iran, and say that the proposal from the MHP opens up a new area of "dialogue." In a sense, this step also coincides with the statements of Leyla Zana and Ahmet Türk before the election.

The question now is whether the DEM Party will squander this "internal peace" opportunity as it did before, or will it take advantage of it?