İsrail geçen cumartesi Yemen’in liman kenti Hudeyde’de soykırımcı pratiklerinden ürkütücü bir kesit sundu. Yükselen alevlerle tüm Orta Doğu’ya had bildirdiğini düşünüyor.

Savunma Bakanı Yoav Gallant’ın sözleri, neyin hedeflendiğini anlatıyor: “Şu anda Hudeyde'de yanan ateş Orta Doğu'nun her yerinden görülebiliyor ve bunun önemi açık. İsrail vatandaşlarının kanının bir bedeli var. Bize saldırmaya cesaret ederlerse, sonuç aynı olacaktır."

Saldırıyı 9 ay gecikmeli gelen bir misilleme olarak gören İsraillilere göre İsrail başta İran olmak üzere bütün düşmanlara gözdağı verdi. F-35, F-16I Sufa ve F-15 jetler yakıt ikmali, komuta-kontrol ve istihbarat koordinasyonu gerektiren 1800 kilometrelik bir menzilde bombardıman yürüttü. Bir bakıma İran’ı vurmanın tatbikatı yapıldı. ‘Hudeyde’yi cehenneme çevirdiğimize göre 1500 km mesafedeki Tahran’ı da böyle vururuz’ mesajı verildi. Mesaj aynı zamanda Abraham Anlaşmaları ile İsrail’le ilişkilerini resmileştiren ya da buna niyetlenen Arap ülkelerine yönelikti. Onlara da “Sizin de düşmanınız olan güçlere karşı cezalandırıcı olabiliriz, bize güvenin” denildi.

***

Husilerin kontrolündeki Yemen Silahlı Kuvvetleri’nin Gazze’deki soykırım operasyonuna karşı Filistinlilerle dayanışma için Kızıldeniz’de bazı gemileri hedef alması ya da İsrail’e füze ve SİHA fırlatmasından rahatsız olan Arap komşular Tel Aviv’in vermek istediği mesajın önde giden alıcıları ve yayıcıları olabilir. Fakat bu yol Yemen’e çıkmaz. Suudiler hemen saldırıyla bir ilgilerinin olmadığını ve hava sahasının İsrail jetlerine kullandırılmadığını açıklama gereği duydu. Fakat onların güdümünde Riyad’da lüks otel odalarından ‘meşruiyet’ iddiası güden ‘sürgündeki’ Yemen hükümetinin tepkisi, Körfez’deki başkentlerde hakim hissiyatı ele veriyor. Şark’ul Evsat’a konuşan bir yetkili, “İsrail ve İran’ı, Yemen'i ‘anlamsız’ savaşlarının sahası haline getirmemeye’ davet ediyor. Riyad’ın güdümündeki bu yapı, Husilerin direniş gücü Ensarullah’ı “haydut”, İsrail’e karşı eylemleri de “terör saldırıları” olarak niteliyor. İsrail’i de Hudeyde saldırısıyla “haydut örgütün konumunu güçlendirmek” ve “Husilerin yol açtığı insani krizi derinleştirmekle” eleştiriyor. Ama Husilerin sonunu getirebilse Amerikan, İngiliz ve İsrail saldırılarına canı gönülden razılar. Husileri bitirmek yerine onlara güç ve meşruiyet kazandırıyor. Esasen Suud destekli Yemenli yetkilinin bu yaklaşımı, Gazze’de soykırım devam ederken Biden yönetimiyle ‘İran’a karşı Amerikan koruması’, ‘nükleer teknoloji’ ve ‘gelişmiş silah’ karşılığında İsrail’i tanıma pazarlığına girebilen Riyad yönetiminin hassasiyetlerini yansıtıyor. 

Ders verme düşkünlerinin ıskaladığı şey şu: Yemen’in sabırlı ve dirayetli insanları varlıkta ve yoklukta Arap onuru ve direncini temsil ediyor. Uzak tarih bir kenara Suudiler, Arap Yarımadası’nda kendi devletlerini kurarken yüzleştikleri Zeydi direncini, 1990’larda ve ardından 2014 sonrasında yeniden tecrübe ettiler. Bugün Suudiler ve Emirliklerin besledikleri bazı unsurlar genel Yemen algısını fazla zedelemez.

***

Amerikan-İngiliz donanma güçleri aylardır onlarca saldırıya rağmen Husileri durduramadı. İsrail de Hudeyde’de yakıt tankları, elektrik santrali ve sivil tesisleri vurarak Husileri sindirebileceğini düşünüyorsa yanılıyor. Gerçi Husilerin yeni hamlelerine karşı kendi stratejik varlıkları etrafında teyakkuz ve alarm seviyesini yükseltmeleri caydırıcı olamayacaklarını anladıkları anlamına geliyor. Elbette askeri uzmanlar İsrail’in saldırı yeteneklerini ‘etkileyici’ bulabilir. 1985’te Tunus’ta FKÖ karargâhının vurulduğu Tahta Bacak operasyonundan bu yana bu kadar uzun mesafede bir ilk. O zamanki menzil 2060 km idi. Fakat mesele düşmanı etkilemek ve caydırmaksa ‘Direniş Ekseni’nin asimetrik savaş yeteneklerini geliştirmesine paralel olarak bunun işe yaramadığı ortada.

Evet, İsrail aynı anda 5 cephede savaşıp muzaffer çıktığı günlerin kazandırdığı caydırıcılığı arıyor. Ama nafile. Arapların içine sindirilmiş “İsrail’e dokunan yanar” korkusu en azından coğrafyanın bir kısmında etkisini yitiriyor. Askeri olarak ‘Demir Kubbe’ ile de tahkim edilen yenilmezlik ve dokunulmazlık miti yıkılıyor. İsrail’i Hudeyde saldırısı için harekete geçiren de Yemen’den atılan ‘Yafa’ isimli SİHA’nın yaklaşık 2 bin km yol alıp Tel Aviv’de bir kişinin ölümüne neden olmasıydı. Gazze nüfusunun 1947-1948’de sürüldüğü Yafa’nın kenar mahallelerinde kurulmuş Yahudi kolonisi Tel Aviv kenti; Demir Kubbe, Davud’un Sapanı ve Arrow sistemlerini aşan ‘Yafa’ ile vuruldu. “Hiçbir gücün eli İsrail’e uzanamaz…” diye başlayan tehdidin devamı başka türlü geliyor.

***

Yemen Silahlı Kuvvetleri Sözcüsü Yahya Seri, Gazze’deki saldırılar duruncaya kadar İsrail ve destekçilerine karşı operasyonların süreceğini açıkladı. “İşgal altındaki Yafa güvenli değil" dedi. Seri misilleme olarak Eylat kenti ve Kızıldeniz’de bir Amerikan gemisinin balistik füzelerle hedef alındığını belirtti. İsrail ise sadece bir füzenin karşılandığını kaydetti.

Yemen’den gelen atışların İsrail’e etkisi küçümsenemez. Her şeyden önce Eylat limanı iflas etti. Umman Denizi ve Kızıldeniz’deki saldırılar nedeniyle limana Asya pazarlarından gelen nakliye yüzde 85 düştü. Eylat limanı CEO'su Gideon Golber zararlarının 13.6 milyon doları bulduğunu belirtip kalıcı olarak kapanmaktan kaçınmak için hükümetten mali yardım istedi. Eylat (Umm el Raşraş) İsrail’in Asya, Afrika ve Körfez ülkeleriyle dış ticareti için kilit önemde. Buranın felç olması tedarik zincirlerini bozuyor. Gündüz Filistin’e ağlayıp gece İsrail’e çalışan Arap dostları Körfez limanları üzerinden kara bağlantısıyla İsrail’e can simidi oluyor. Yine de İsrail’de bazı sektörler tamamen felç oldu. Merkez Bankası ve Maliye Bakanlığı'nın rakamlarına göre Ekim 2023-Nisan 2024 arasında savaşın sadece askeri maliyeti 73 milyar dolar. Buna ticari kayıplar dahil değil.

***

İsrail’in Gazze, Lübnan ve Yemen’de yarattığı dehşetin kendine dönüşü basitçe ekonomik kayıplarla sınırlı değil. Uluslararası alanda kaybediyor. Meşruiyet sorunu ile hiç olmadığı boyutta yüzleşiyor. Buna daha pervasız saldırılarla yanıt veriyor. Ne zaman uluslararası alanda gayrimeşruluğunu tescil eden bir gelişme olsa gaddarlıkta bir seviye daha atlıyor. Refah’taki katliamlar Uluslararası Adalet Divanı'nın (UAD) soykırımın önlenmesi yönündeki tedbir kararlarının ardından gelmişti. Hudeyde saldırısından önce de Divan, BM Genel Kurulu’ndan gelen hukuki görüş talebi üzerine İsrail'in işgal altındaki Filistin topraklarındaki varlığını ve Filistinlilere yönelik uygulamalarını hukuka aykırı buldu. İşgalin en kısa sürede son bulması ve zararın tazmin edilmesi gerektiği belirtildi. Ayrıca tüm devletlerin işgali tanımamak ve işgalciye yardım etmemekle yükümlü olduğu vurgulandı. Burada oklar ABD ve Almanya başta olmak üzere soykırımın ana finansörlerine gidiyor. İsrail hükümetinin kutsal kitaba ve mitlere dayanan “Yahudiler, Yahudi topraklarında işgalci olamaz” yanıtının hukuki değeri yok. Net olarak İsrail’in sınır tanımazlığı ve hukuksuzluğu dünya mahkemesi tarafından tescil ediliyor. Bu da kontrolsüzlüğünü artırıyor.

***

7 Ekim’den bu yana bu işin nereye varacağına dair spekülasyonlar birbirini kovalıyor. Saatler önemli ölçüde ABD’deki başkanlık seçimlerine ayarlanmış gözüküyor. Seçimin önde gideni eski Başkan Donald Trump ve başkan yardımcısı adayı James David Vance’in Orta Doğu’ya bakışı tamamen İsrail odaklı. Filistin, Lübnan, Suriye, Irak ve Yemen’e baktıklarında başat sorun olarak İran’ı işaretliyorlar. Trump dış politikada müdahaleciliğe karşı ‘izolasyon’ çağrışımı yapsa da mesele İsrail ise öngörü penceresi kapanıyor. Vance da Hıristiyan Siyonistler gibi İsrail’in varlığına kutsiyet atfediyor. Geçen mayısta Quincy Enstitüsü'ndeki konuşmasında, "Bu ülkenin vatandaşlarının çoğunluğu, kurtarıcılarının -ki ben kendimi bir Hıristiyan olarak görüyorum- Akdeniz açıklarındaki o daracık toprak parçasında doğduğunu, öldüğünü ve yeniden dirildiğini düşünüyor" dedi. 

ABD’nin sonsuz savaşlardan çekilmesi gerektiğini konusunda Trump’la aynı fikirde. Fakat ikilinin dilindeki “Önce Amerika” sloganı bir devam cümlesi içeriyor: “İsrail hariç.” Peki ucu açık bir çatışmanın tam orta yerinde bunlar dümene geçerse neler beklenir? Kökten çözüm olarak kafalarında İran’ı halletmek var. Peki nasıl, savaşla mı, azami baskı stratejisiyle mi? 

Vance, Fox News’deki söyleşisinde dedi ki, "Pek çok insan İran'a karşı bir şeyler yapmamız gerektiğini kabul ediyor ama bunlar zayıf bombardımanlar değil. İranlılara yumruk atacaksanız, sert bir şekilde vurmalısınız." 

Newsweek bunu “Vance'in savaş tamtamları çalmaya başlaması yaklaşık beş dakika sürdü. Tüm izolasyonizm söylemlerine rağmen Vance'in Orta Doğu'da yeni bir savaş arayışında olduğu görülüyor. Görünüşe göre Afganistan ve Irak'ta 20 yıldır süren savaş yeterli olmamış” diye yorumladı.

Öte tarafta İran’da reformcu Mesud Pezeşkiyan’ın cumhurbaşkanı seçilmesi, Batı ile diyalog beklentisini yükseltse de ‘Direniş Ekseni’ne ilişkin istikamet değişmeyecek. Üstelik ‘Direniş Ekseni’nde ‘cephelerin ya da alanların birliği’ esprisiyle artık Hizbullah, Ensarullah, Irak İslami Direnişi ve Filistinli örgütler koordineli hareket ediyor. Bu stratejinin ana kaynağı İran. Haliyle Trump dönerse bölgeyi sert bir karşılaşma bekliyor olacak.

Last Saturday, Israel presented a frightening slice of its genocidal practices in Yemen's port city of Hodeidah. He thinks that he is putting the entire Middle East to its limits with the rising flames.

The words of Defense Minister Yoav Gallant describe what is being targeted: “The fire currently burning in Hodeida can be seen from all over the Middle East, and its significance is clear. The blood of Israeli citizens has a price. "If they dare to attack us, the result will be the same."

According to the Israelis, who see the attack as a retaliation that came 9 months late, Israel intimidated all enemies, especially Iran. F-35, F-16I Sufa and F-15 jets conducted bombardment at a range of 1800 kilometers, requiring refueling, command-control and intelligence coordination. In a way, it was a practice to hit Iran. The message was given: 'Since we turned Hudaydah into hell, we will also hit Tehran, which is 1500 km away, in the same way.' The message was also directed at Arab countries that have formalized or intend to formalize relations with Israel through the Abraham Accords. They were told, "We can be punitive against the forces that are your enemies too, trust us."

***

Arab neighbors who are disturbed by the Houthi-controlled Yemeni Armed Forces targeting some ships in the Red Sea in solidarity with the Palestinians against the genocidal operation in Gaza or launching missiles and UAVs at Israel may be the leading receivers and disseminators of the message Tel Aviv wants to give. But this road does not lead to Yemen. The Saudis immediately felt the need to declare that they had nothing to do with the attack and that their airspace was not allowed to be used by Israeli jets. However, the reaction of the 'exiled' Yemeni government, which claims 'legitimacy' from luxury hotel rooms in Riyadh under their control, betrays the prevailing sentiment in the capitals of the Gulf. An official speaking to Sharq al-Awsat invites "Israel and Iran not to turn Yemen into the field of their 'meaningless' war." This structure, under the control of Riyadh, describes the Houthis' resistance force, Ansarullah, as "thugs" and its actions against Israel as "terrorist attacks". He also criticizes Israel for "strengthening the position of the rogue organization" and "deepening the humanitarian crisis caused by the Houthis" with the Hodeidah attack. But they wholeheartedly consent to American, British and Israeli attacks if they can bring an end to the Houthis. Instead of ending the Houthis, it gives them power and legitimacy. Essentially, this approach of the Saudi-backed Yemeni official reflects the sensitivities of the Riyadh administration, which can negotiate with the Biden administration to recognize Israel in exchange for 'American protection against Iran', 'nuclear technology' and 'advanced weapons' while the genocide continues in Gaza. 

What the lecturing enthusiasts miss is this: Yemen's patient and astute people represent Arab honor and resilience in wealth and poverty. Distant history aside, the Saudis re-experienced the Zaydi resistance they faced while establishing their own state in the Arabian Peninsula in the 1990s and then after 2014. Some of the elements fostered by the Saudis and Emiratis today do not harm the general perception of Yemen much.

***

American-British naval forces could not stop the Houthis despite dozens of attacks for months. If Israel thinks that it can intimidate the Houthis by hitting fuel tanks, power plants and civilian facilities in Hodeidah, it is wrong. However, increasing the level of vigilance and alarm around their own strategic assets against the Houthis' new moves means that they understand that they cannot be a deterrent. Of course, military experts may find Israel's offensive capabilities 'impressive'. It was the first at such a long distance since Operation Wooden Leg, in which the PLO headquarters in Tunisia was hit in 1985. The range at that time was 2060 km. However, if the issue is to influence and deter the enemy, it is obvious that this does not work, as the 'Resistance Axis' develops its asymmetric warfare capabilities.

Yes, Israel is looking for the deterrence it gained from the days when it fought on 5 fronts at the same time and emerged victorious. But in vain. The fear that has been ingrained in the Arabs that "whoever touches Israel will get burned" is losing its effect, at least in some parts of the region. The myth of invincibility and immunity, reinforced militarily by the 'Iron Dome', is being destroyed. What prompted Israel to launch the Hudaydah attack was the fact that the 'Yafa' UAV, launched from Yemen, traveled approximately 2,000 km and caused the death of one person in Tel Aviv. The city of Tel Aviv, a Jewish colony established on the outskirts of Jaffa from which the Gaza population was deported in 1947-1948; The Iron Dome was hit by 'Jaffa' which overran the David's Sling and Arrow systems. The threat, which begins with "No power can reach out to Israel...", continues in a different way.

***

Yemen Armed Forces Spokesperson Yahya Seri announced that operations against Israel and its supporters will continue until the attacks in Gaza stop. "Occupied Jaffa is not safe," he said. He stated that the city of Eilat and an American ship in the Red Sea were targeted with ballistic missiles as a rapid retaliation. Israel, on the other hand, noted that only one missile was met.

The impact of the shots coming from Yemen on Israel cannot be underestimated. First of all, the port of Eilat went bankrupt. Shipping to the port from Asian markets dropped by 85 percent due to attacks in the Arabian Sea and Red Sea. Gideon Golber, CEO of the port of Eylat, stated that the losses amounted to 13.6 million dollars and asked for financial assistance from the government to avoid permanent closure. Eilat (Umm el Rashrash) is of key importance for Israel's foreign trade with Asian, African and Gulf countries. Paralysis here disrupts supply chains. Arab friends who cry for Palestine during the day and work for Israel at night are a lifesaver for Israel with land connections via Gulf ports. Yet some sectors in Israel are completely paralyzed. According to the figures of the Central Bank and the Ministry of Finance, the military cost alone of the war between October 2023 and April 2024 is 73 billion dollars. This does not include trading losses.

***

Israel's return to the horrors it created in Gaza, Lebanon and Yemen is not simply limited to economic losses. It is losing internationally. It faces the problem of legitimacy to a greater extent than ever before. He responds with more reckless attacks. Every time there is a development that confirms its illegitimacy in the international arena, it takes another level of cruelty. The massacres in Rafah followed the injunctions of the International Court of Justice (ICJ) to prevent genocide. Before the Hudaydah attack, the Court found Israel's presence in the occupied Palestinian territories and its practices towards Palestinians unlawful, upon a request for legal opinion from the UN General Assembly. It was stated that the occupation should end as soon as possible and the damage should be compensated. It was also emphasized that all states are obliged not to recognize the occupation and not to aid the occupier. Here the arrows go to the main financiers of the genocide, especially the USA and Germany. The Israeli government's response that "Jews cannot be invaders in Jewish lands", based on the holy book and myths, has no legal value. Clearly, Israel's lack of borders and lawlessness are registered by the world court. This increases his lack of control.

***

Speculations have been chasing each other since October 7 about where this situation will lead. The clocks seem to be significantly adjusted for the presidential elections in the USA. The frontrunner in the election, former President Donald Trump, and vice presidential candidate James David Vance's view of the Middle East is entirely focused on Israel. When they look at Palestine, Lebanon, Syria, Iraq and Yemen, they mark Iran as the main problem. Although Trump calls for 'isolation' against interventionism in foreign policy, if the issue is Israel, the window of foresight is closing. Like Christian Zionists, Vance attributes sanctity to the existence of Israel. “The majority of the citizens of this country think that their savior—and I consider myself a Christian—was born, died, and rose again on that tiny piece of land off the Mediterranean,” he said in a speech at the Quincy Institute last May. 

He agrees with Trump that the United States should withdraw from endless wars. But the "America First" slogan in the duo's language includes a follow-up sentence: "Except for Israel." So, what to expect if they take the helm in the middle of an open-ended conflict? They have in mind the radical solution to deal with Iran. So how, war or maximum pressure strategy? 

"A lot of people agree we need to do something against Iran, but these are not weak bombings. If you're going to punch the Iranians, you've got to hit them hard," Vance said in his Fox News interview. 

Newsweek described it as “It took about five minutes for Vance to start beating the war drums. Despite all his rhetoric of isolationism, Vance appears to be seeking a new war in the Middle East. "It seems that 20 years of war in Afghanistan and Iraq were not enough," he commented.

On the other hand, although the election of reformist Massoud Pezeshkian as president in Iran raises the expectation of dialogue with the West, the direction regarding the 'Axis of Resistance' will not change. Moreover, in the 'Resistance Axis', Hezbollah, Ansarullah, Iraqi Islamic Resistance and Palestinian organizations are now acting in coordination with the idea of ​​'unity of fronts or areas'. The main source of this strategy is Iran. Naturally, if Trump returns, a harsh confrontation will await the region.