DEM cephesinde mayıs seçimleri sonrası derin bir sancı yaşandı ama henüz o sancının ne adı konuldu ne de açıkça dile getirildi. Ortada şiddete karşı sivil siyaset arayışı mı var yoksa yeni bir siyasi oyun mu kuruluyor belli değil.
Konuşan herkes de karnından konuşuyor. Yüksek sesle "Birilerinekazandırmak ve kaybettirmek zorunda değiliz" denilse de arkası gelmiyor.
Sonunda bu kervana Selahattin Demirtaş ve eşi Başak Demirtaşda katıldı. Bir anda ortalık karıştı. Başak Demirtaş'ın sürpriz İstanbul adaylık açıklaması en başta İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu ve medyasının uykusunu kaçırdı. Onların uykusuz kalmaları, telaşları bir yana, esas beklenen bu ikilinin siyaseten nesöyledikleri ve adaylık iradesinin arkasında durup duramayacaklarıydı.
Hiçbiri olmadı. Çünkü devreye DEM siyasi geleneğinde yaşanan sancının asıl müsebbibi Kandil girdi. Kandil Baronu Mustafa Karasu, hedefine Cumhurbaşkanı Erdoğan ve İBB Başkan adayı Murat Kurum'u koyarak İstanbul seçimlerinde DEM'in kiminle ittifak yapması gerektiğinin talimatını verdi:
"Ortaklaştırarak, ittifakları güçlendirerek, var olan ittifaklarısahiplenerek, var olan ittifaklara değer vererek bu mücadeleyiyürütmek gerekiyor."
İşaret gelmiş ve sanki iş bitmişti. Bu işaretle DEM ve Demirtaş ikilisi geri adım atarken CHP ve İmamoğlu da yeniden umutlanıyordu.
CHP'lilere göre de DEM, CHP'den İstanbul, İzmir, Bursa, Mersin ve Adana'da bazı ilçeleri ve bu büyükşehirlerde tıpkı İyi Parti'nin daha önceki seçimde yaptığı gibi grup kuracak kadar belediye meclis üyesi istiyordu.
Ancak DEM Parti'nin İstanbul'da Meral Danış Beştaş'ı aday göstermesi bu hesabı bozuyordu. Acaba bu hamleyle Demirtaşların önü mü kesildi? Bu sorunun cevabı daha çok merak edilecek gibi...
Bu noktada asıl merak edilen, son dönemde farklı bir siyasi yol izleyecek izlenimi veren Selahattin Demirtaş'ın son açıklamalarıyla ne yapmak istemesi... Belki de cevap buradadır.
Doğrusu Demirtaş'ın son çıkışına şüpheyle bakmama rağmen şu ayrıntı dikkat çekici. Demirtaş son açıklamasında çabasının anlaşılmamasından yakınıyor ve "üçüncü yol" siyaseti izlenmesini istiyor:
"DEM Parti ile AKP arasında bir görüşme trafiği var mı bilmiyorum. Ama eğer yoksa bu, iki parti için de büyük bir eksikliktir. Tüm partiler ülkenin, toplumun sorunlarının çözümü için görüşebilmelidir, konuşabilmelidir. Bu son derece meşrudur, hatta geldiğimiz süreç itibarıyla bir görev, bir sorumluluktur.
Başak Demirtaş'ın adaylık iradesi bu yönleriyle, DEM Partidışındaki siyasi aktörlerce doğru değerlendirilmemiştir. Bu nedenle, başka kıymetli arkadaşlarımızla seçim yarışına girileceği anlaşılmaktadır. Oysa biz bu siyasi hamleyi seçimden çok toplumsal barış için önemsiyoruz."
Açık konuşmasa da satır arası; "Diyalog ve müzakere için hiçbirzaman geç kalınmış değildir" diyerek yeni bir sürecin başlamasını istiyordu. Oysa onca yıkımdan, süreçleri tahripten sonra bu meseleye böyle yaklaşılmayacağı çok açık. Ama hatırlarsanız aynı şeyi Leyla Zana da seslendirmişti. Bu isimlere önceki gün Ahmet Türk de farklı bir biçimde katıldı. Türk, genel seçimde CHP'ye büyük destek verdiklerini belirterek şöyle diyordu:
"Buna rağmen Kılıçdaroğlu'nun Kürt sorununu çözeceğine inancımız yoktu. Bugün de yok."
Gerçi Türk çok eleştirilince çark etti ama söyledikleri diğerlerine paraleldi.
Bütün bunlar da DEM içinde ve çevresinde başta da söylediğimiz esas sancıya, yani şiddetin devreden çıkmasına yönelik bir arayış olduğunu gösteriyor. Ancak ortada bunu açıkça seslendirecek güçlü bir siyasi aktör yok.

There was a deep pain on the DEM front after the May elections, but that pain was neither named nor expressed openly yet. It is not clear whether there is a search for civil politics against violence or whether a new political game is being set up.

Everyone who talks is talking from their stomach. Even though it is said loudly, "We don't have to make someone win or make someone lose," nothing comes true.

Finally, Selahattin Demirtaş and his wife Başak Demirtaş also joined this caravan. Suddenly all hell broke loose. Başak Demirtaş's surprise Istanbul candidacy announcement disturbed the sleep of Istanbul Metropolitan Municipality President Ekrem İmamoğlu and the media. Their sleeplessness and anxiety aside, what was really expected was what these two would say politically and whether they would stand behind their will to become candidates.

None of it happened. Because Kandil, the real cause of the pain experienced in the DEM political tradition, came into play. Kandil Baron Mustafa Karasu targeted President Erdoğan and IMM Presidential candidate Murat Kurum and instructed who DEM should ally with in the Istanbul elections:

"It is necessary to carry out this struggle by commonizing, strengthening alliances, embracing existing alliances and valuing existing alliances."

The signal came and it seemed like the job was over. With this sign, while DEM and Demirtaş took a step back, CHP and İmamoğlu were hopeful again.

According to CHP members, DEM wanted some districts from CHP in Istanbul, Izmir, Bursa, Mersin and Adana and enough municipal council members to form a group in these metropolitan cities, just like the İyi Party did in the previous election.

However, the DEM Party's nomination of Meral Danış Beştaş in Istanbul disrupted this calculation. I wonder if Demirtaş was blocked by this move? The answer to this question seems to be more curious...

At this point, the real question is what Selahattin Demirtaş, who has recently given the impression that he will follow a different political path, wants to do with his latest statements... Maybe the answer is here.

Frankly, although I am skeptical of Demirtaş's latest move, this detail is noteworthy. In his latest statement, Demirtaş complains about his efforts not being understood and wants a "third way" policy to be followed:

"I don't know if there is any meeting traffic between the DEM Party and the AKP. But if not, this is a great deficiency for both parties. All parties should be able to meet and talk to solve the problems of the country and society. This is extremely legitimate, in fact, it is a duty in the current situation. It is a responsibility.

In these aspects, Başak Demirtaş's candidacy will was not evaluated correctly by political actors outside the DEM Party. For this reason, it is understood that we will enter into an election race with other valuable friends. However, we care about this political move for social peace rather than the election."

Even though he doesn't speak openly, between the lines; He wanted a new process to begin, saying, "It is never too late for dialogue and negotiation." However, after all the destruction and destruction of processes, it is clear that this issue cannot be approached like this. But if you remember, Leyla Zana also voiced the same thing. Ahmet Türk also joined these names in a different way the other day. Türk stated that they gave great support to CHP in the general election and said:

"Despite this, we did not have faith that Kılıçdaroğlu would solve the Kurdish problem. We do not have it today either."

Although the Turk was criticized a lot, he backtracked, but what he said was parallel to the others.

All of these show that there is a search within and around DEM for the main pain we mentioned at the beginning, that is, to eliminate violence. However, there is no strong political actor to voice this openly.