Hepimiz Kandil'in "Yerel seçimlerde ittifak yapın" emrine rağmen DEM'in İBB'ye aday çıkarmasının ne anlama geldiğini okumaya çalışıyoruz.

Zira bu Marksist yapının besin zincirinde siyasilerin, elinde silah olanın altında yer aldığını biliyoruz.

Dün kafamızdaki soru işaretlerini gideren bir gelişme yaşandı. Duvar'ın haberine göre; CHP ile DEM Parti arasında bir süredir devam eden kent uzlaşı görüşmelerinde yeni bir aşamaya gelindi. CHP, DEM Parti'nin güçlü olduğu İstanbul Esenyurt'ta aday olarak gösterdiği Ali Gökmen'i adaylıktan çekebilir. İki parti arasında devam eden görüşmelerin sonuç vermesi hâlinde DEM'in de onay verdiği CHP'li başka bir ismin Esenyurt adayı olması gündemde.

Daha önce, DEM ile CHP arasındaki pazarlıkta Adalar Belediyesi'nin de masada olduğunu yazmıştım. CHP'li kaynaklarım, Esenyurt görüşmelerinde Adalar konusunun da kararı etkileyeceğini söylüyorlar.

DEM Sözcüsü Ayşegül Doğan, bugün "Kent Uzlaşısı" adı verilen formülde gelinen noktaya ilişkin bilgi verecekmiş. İzliyoruz.

Anlaşılan o ki ortada romantiklerimizin inandığı gibi, DEM'in İBB için aday çıkarması, partinin sivilleşme yolunda Kandil'e karşı bir rest değil. Olsa olsa "İttifak yapın" emri veren Mustafa Karasu'nun stratejisine uygun olarak geliştirilmiş bir taktik adım gibi görünüyor.

Bir yandan İBB adayı çıkararak İmamoğlu'na oy verme potansiyeliolan milliyetçileri, Trabzonluları, İyi Partilileri ürkütmemeyi hedefliyorlar. İttifak yapmıyoruz görüntüsü vermeye çalışıyorlar. Diğer yandan da geçen seçimlerde olduğu gibi otopark ya da park bekçiliği gibi kadrolarla yetinmeyip güçlü oldukları bir iki ilçede başkanlığı almayı amaçlıyorlar.

Olmayacak şey de değil. Ulusalcı CHP tabanı geçtiğimiz yıllarda "Her evden bir oy CHP'ye, bir oy Selahattin'e" formülüyle bu pratiğe ikna olduğunu göstermişti.

Seçim öncesi bir hamle yapıp eşini aday göstermeye çalışan Demirtaş, patenti kendisine ait olan bu formülün aleyhine çalışacağını hiç düşünmüş müdür acaba?

***

TAKLİTLER ASILLARINI YAŞATIR

Seçim kampanyasına devam eden Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş, dün konuşmasını, Cumhurbaşkanı Erdoğan'la özdeşleşen "Bir olacağız, iri olacağız, diri olacağız, kardeş olacağız. Hep birlikte Türkiye olacağız" sözleriyle bitirdi.

"Bir olacağız, iri olacağız, diri olacağız, hep birlikte büyük Türk milleti olmaya devam edeceğiz."

Evet bu cümlenin Hacı Bektaş Veli'ye ait olduğu söyleniyor. Kimsenin tekelinde değil. Herkes de kullanabilir.

Ne var ki bir siyasetçi, duyulduğunda ezeli rakibini akıllara getiren bir kalıbı niye tercih eder anlamıyorum.

Muhtemelen, Erdoğan'ı oynamaya çalışan İmamoğlu gibi, ancak rakibini taklit ederse bir şansı olacağını fark ettiği için.

İyi de seçmen aslı varken niye suretine gitsin ki?

***

YENİDEN REFAH, DAVUTOĞLU'NU VE BABACAN'I YUTTU

31 Mart seçim anketlerine bakılırsa TBMM'de 5 milletvekili olan Yeniden Refah Partisi, yüzde 3-4 bandını yokluyor.

Dikkat çekici olansa Meclis'te 9 sandalyesi olan Davutoğlu'nunGelecek Partisi'nin ve 15 milletvekili olan Babacan'ın DEVA Partisi'nin hiçbir ankette yüzde 1'lik bir varlık bile gösterememesi.

Muharrem İnce'nin Memleket Partisi yüzde 0.5 gibi oranlarda çıkıyor, bu iki parti ise adeta buhar olmuş.

***

SADDAM'IN FİLMİ İZLENİR AMA...

Saddam Hüseyin'in son günlerini konu alan Will Bardenwerper'in "The Prisoner in His Palace" kitabı sinemaya uyarlanıyor.

Çekimlerine kasımda başlanacağı açıklanan "Amo Saddam" adlı filmin yönetmen koltuğunda "Chernobyl"in yönetmeni Johan Renck oturuyor. Saddam'ı da Barry Keoghan canlandıracakmış.

Film hakkında konuşan Johan Renck, filmin "21. yüzyılı tanımlayan Amerikan emperyal makinesini hesaba katmaya çalışacağını" söylüyor. Bağdat'ın 2006'daki sürükleyici, özgün bir tasvirini yapmaya çalışacağını ve savaş filmlerinin tipik kinayelerinden uzak duracağını anlatıyor.

Bunlar umut verici sözler ama konuya karşı soğukkanlılığını korusa bile bize yeter. Hollywood'un dışından bir gözle Saddam'ı tanımaya, başına neler geldiğini anlamaya meraklı milyonlar olduğunu unutmamalı.

We are all trying to read what it means for DEM to nominate a candidate for the Istanbul Metropolitan Municipality despite Kandil's order to "make an alliance in the local elections".

Because we know that in the food chain of this Marxist structure, politicians are below those with guns.

Yesterday, there was a development that cleared the question marks in our minds. According to the news of the Wall; A new stage has been reached in the city reconciliation talks, which have been ongoing for a while between CHP and DEM Party. CHP may withdraw Ali Gökmen, whom it nominated as a candidate in Esenyurt, Istanbul, where the DEM Party is strong. If the ongoing negotiations between the two parties yield results, it is on the agenda for another CHP member, approved by DEM, to be the Esenyurt candidate.

I had previously written that the Adalar Municipality was also on the table in the negotiation between DEM and CHP. My CHP sources say that the Islands issue will also affect the decision in the Esenyurt talks.

DEM Spokesperson Ayşegül Doğan will give information today about the point reached in the formula called "Urban Consensus". We are watching.

Apparently, as our romantics believe, DEM's nomination of a candidate for the Istanbul Metropolitan Municipality is not a setback against Qandil on the path of the party's civilianization. At best, it seems to be a tactical step developed in line with the strategy of Mustafa Karasu, who gave the "Make an alliance" order.

On the one hand, they aim not to frighten the nationalists, Trabzon residents and İyi Party members who have the potential to vote for İmamoğlu by nominating an IMM candidate. They are trying to give the impression that we are not making an alliance. On the other hand, as in the last elections, they are not content with positions such as parking lot or park guard, but they aim to take the presidency in one or two districts where they are strong.

It's not impossible. The nationalist CHP base has shown in recent years that it is convinced of this practice with the formula "One vote from every house for CHP, one vote for Selahattin".

I wonder if Demirtaş, who made a move before the election and tried to nominate his wife, ever thought that this formula, whose patent belongs to him, would work against him?

***

IMITATIONS KEEP THE ORIGINAL ONES ALIVE

Continuing his election campaign, Ankara Metropolitan Municipality Mayor Mansur Yavaş finished his speech yesterday with the words "We will be united, we will be big, we will be alive, we will be brothers. We will all be Turkey together", which is synonymous with President Erdoğan.

"We will be united, we will be big, we will be alive, we will continue to be the great Turkish nation together."

Yes, it is said that this sentence belongs to Hacı Bektaş Veli. It is not under anyone's monopoly. Anyone can use it.

However, I do not understand why a politician would choose a phrase that brings his arch-rival to mind when heard.

Probably because he realized that he would only have a chance if he imitated his rival, like İmamoğlu trying to play Erdoğan.

But why would voters go for the copy when they can have the original?

***

RE-PROSPERITY SWALLOWED DAVUTOĞLU AND BABACAN

According to the March 31 election polls, the Re-Welfare Party, which has 5 deputies in the Turkish Grand National Assembly, is polling the 3-4 percent band.

What is remarkable is that Davutoğlu's Future Party, which has 9 seats in the Parliament, and Babacan's DEVA Party, which has 15 deputies, cannot even show a 1 percent presence in any poll.

Muharrem İnce's Homeland Party has a rate of around 0.5 percent, and these two parties have almost evaporated.

***

YOU CAN WATCH SADDAM'S MOVIE BUT...

Will Bardenwerper's book "The Prisoner in His Palace", about the last days of Saddam Hussein, is being adapted into a movie.

Johan Renck, the director of "Chernobyl", is the director of the movie "Amo Saddam", the shooting of which is announced to start in November. Barry Keoghan will play Saddam.

Speaking about the film, Johan Renck says that the film will "try to take into account the American imperial machine that defines the 21st century." He explains that he will try to create a gripping, authentic depiction of Baghdad in 2006 and stay away from the typical tropes of war movies.

These are hopeful words, but even if he keeps his cool on the subject, that's enough for us. One should not forget that there are millions of people outside Hollywood who are interested in getting to know Saddam and understanding what happened to him.