Geride bıraktığımız yerel seçim tam 8 yıl sonra Başkan Erdoğan ile CHP Genel Başkanı Özgür Özel'in buluşmasıyla siyasette yeni bir iklimin kapısını araladı. Bu hamle CHP içinde ve çevresindeki bir grup siyasetçinin negatif yaklaşımına rağmen büyük oranda olumlu bulundu. Ama yine de bu iki siyasi hat arasında aralanan kapının sonuna kadar açık tutulup tutulmayacağı merak ediliyor.

Nasıl edilmesin ki, çok partili hayata geçişten itibaren siyasete bu iki siyasi hat arasındaki gerilim damgasını vurdu. Menderes-İnönü, Demirel-Ecevit, Özal-Baykal hatta Özal-ikinci İnönü kavgaları hiç bitmedi. Ara ara yaşanan "bahar havası" ise başlamadan bitti.

Sadece şu örnek bile siyasetteki bahar havasının nasıl bittiğini anlatmaya yetiyor. Bugün içinde bulunduğumuz bahar havasının ilk habercisi Yavuz Donat Ağabey, o yaklaşımı siyasetin en nahif ismi Erdal İnönü örneğiyle anlatıyor:

"Yıllar sonra... Turgut Özal, Cumhurbaşkanlığı'na aday olunca... Erdal İnönü, partisinin Meclis Grup Toplantısı'nda kürsüye çıkıp şunları söyledi:

Özal'ın Cumhurbaşkanlığı meşru olmaz... Adaylıkta inatederse... Çankaya'ya çıkarsa... Onun elini sıkmam."

Siyasetin normalleşmesi hep böyle engellendi. Kılıçdaroğlu'nun damgasını vurduğu son 14 yılda bunun on katı bir gerilim yaşandı. Bırakın Başkan Erdoğan'ın meşru sayılmamasını veya diktatör ilan edilmesini, kurulan kumpaslara, 15 Temmuz'a "kontrollü darbe" denilmesine, açık terör saldırılarına karşı bile muhalefet ilgisiz kaldı.

Bu negatif siyaset hiçbir genel seçimde de CHP'ye başarı getirmedi. CHP geçmişte zaman zaman yerel seçimlerde yakaladığı başarıyı devam ettiremediği için de o kutuplaştırıcı siyasetiyle yüzde 25'e takılıp kaldı. Aynı şeyi 2019 yerel seçimlerinde de gördük. İstanbul ve Ankara dâhil 11 büyükşehri almalarına rağmen kendilerinin en önemli seçim diye niteledikleri 14 Mayıs 2023 seçimlerini de kaybetti.

Nihayet CHP, bir kez daha geçen yerel seçimlerde tarihi bir fırsat yakaladı. Bunu da öyle kapsayıcı yeni bir siyaset üreterek değil, ekonomik kriz zemininde yönetici isimlerin değişmesi ve küçük dokunuşlarla yaptı.

Şimdi cevabı aranan soru şu: CHP yakaladığı bu tarihi fırsatı iyi değerlendirebilecek mi?

Hem yeni siyaset üretip hem de yeni siyasi ilişki kurarak topluma iktidar için güven ve umut verecek mi?

Yerel seçimin üzerinden hepi topu bir ay geçmesine rağmen ilk işaretler olumlu. CHP Genel Başkanı Özgür Özel, herkesin ezberini bozan çıkışlar yapıyor. Bir kere halkın verdiği mesajı doğru okuyor. Klasik CHP yöntemi olan "erken seçim" çağrısı yapmıyor ve halkın "yatırım kredisi" verdiğini ısrarla söylüyor.

Önceki gün de bu siyasi çizgiyi sürdürerek AK Parti Genel Merkezi'ne gitti ve düne kadar "düşmanlaştırılan" rakibi Başkan Erdoğan'la görüştü.

İşte bu görüşme Özel'in kendi partisi ve çevresiyle karşı karşıya gelebileceği ilk büyük sınavdı. Daha görüşme olmadan salvolar başlamıştı. İlk ateş eden de eski genel başkanı Kılıçdaroğlu oldu.

"Sarayla müzakere değil, mücadele edilir."

Buna rağmen Özel gitti, görüştü ve siyasette olumlu bir havanın oluşmasına katkı sundu. Ama bu kavga burada bitmeyecek. Görüşmeye bile tahammül edemeyenler, sürece sığ yaklaşanlar şimdiden saldırıya başladı bile... Oturma düzeninden muhalefete kurulan tuzağa, iktidarı meşrulaştırmaktan yeni anayasaya payanda olmaya kadar söylenmeyen kalmadı. Sonunda iş parti içi iktidar savaşına kadar gidecek görünüyor. Eylüldeki tüzük kurultayı yeni bir hesaplaşmaya sahne olursa hiç şaşırmam.

CHP normalleşmeden siyasetin normalleşmesi zor.

The local election we left behind opened the door to a new climate in politics with the meeting of President Erdoğan and CHP Chairman Özgür Özel, exactly 8 years later. This move was found largely positive, despite the negative approach of a group of politicians within and around the CHP. But one still wonders whether the door between these two political lines will be kept wide open.

How could this not be true? Since the transition to multi-party life, politics has been marked by the tension between these two political lines. The fights between Menderes-İnönü, Demirel-Ecevit, Özal-Baykal and even Özal-second İnönü never ended. The "spring weather" that was experienced from time to time ended before it even started.

Just this example is enough to explain how the spring mood in politics ended. Yavuz Donat Ağabey, the first harbinger of the spring weather we are in today, explains that approach with the example of Erdal İnönü, the most naive name in politics:

"Years later... When Turgut Özal became a candidate for the Presidency... Erdal İnönü took the podium at his party's Parliamentary Group Meeting and said:

Özal's Presidency will not be legitimate... If he persists in his candidacy... If he appears in Çankaya... I will not shake his hand."

The normalization of politics has always been prevented in this way. In the last 14 years, during which Kılıçdaroğlu left his mark, there was a tension ten times greater than this. Let alone President Erdoğan being deemed illegitimate or declared a dictator, the opposition remained indifferent even to the conspiracies, the calling of July 15 as a "controlled coup", and the open terrorist attacks.

This negative policy did not bring success to the CHP in any general election. Since CHP could not maintain the success it had from time to time in local elections in the past, it was stuck with 25 percent with its polarizing politics. We saw the same thing in the 2019 local elections. Although they won 11 metropolitan cities, including Istanbul and Ankara, they lost the May 14, 2023 elections, which they described as the most important election.

Finally, CHP once again seized a historic opportunity in the last local elections. He did this not by producing such a comprehensive new policy, but by changing the managerial names and small touches against the backdrop of the economic crisis.

The question that needs an answer now is: Will CHP be able to make good use of this historical opportunity?

Will it give society confidence and hope for the government by both producing new politics and establishing new political relations?

Although only a month has passed since the local elections, the first signs are positive. CHP Chairman Özgür Özel is making statements that break everyone's routine. First of all, he reads the message given by the public correctly. He does not call for "early elections", which is the classic CHP method, and insists that the people give "investment loans".

The other day, he continued this political line and went to the AK Party Headquarters and met with his rival, President Erdoğan, who had been "enemied" until yesterday.

This meeting was the first big test that Özel could face against his own party and his circle. The salvos had started before the meeting even took place. Former chairman Kılıçdaroğlu was the first to shoot.

"You don't negotiate with the palace, you fight it."

Despite this, Özel went, met and contributed to the creation of a positive atmosphere in politics. But this fight won't end here. Those who cannot even tolerate the meeting and those who approach the process shallowly have already started to attack... From the seating arrangement to the trap set for the opposition, from legitimizing the government to supporting the new constitution, nothing remains to be said. In the end, it looks like it will come down to a power struggle within the party. I wouldn't be surprised if the charter congress in September sees a new showdown.

It is difficult for politics to normalize without CHP normalization.