Türkiye'nin en derin kırılma noktası, 15 Temmuz'a giden süreçte siyaset sahnesine bir "proje" olarak çıkan İyi Parti ve kurucu lideri Meral Akşener, nihayet misyonunu tamamlamanın verdiği gönül rahatlığıyla partisine veda etti.

Rahattı, çünkü "mıntıka temizliği" yaptı ve üstlendiği muhafazakâr-milliyetçi bloku yardı, "seküler milliyetçileri" CHP'ye eklemlemeyi başardı.

Bu iç ve dış bütün Batıcı güç merkezlerinin ortak projesiydi. O günleri hatırlayın; Başkan Erdoğan'ı siyaset sahnesinden silmek için yapılmayan şey kalmamıştı. Soros ve FETÖ destekli kirli operasyonlar, kalkışmalar, terör saldırıları ve yargı darbeleri dâhil her şey yapılmıştı. Hatta CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, partisini ayağa kaldıran "Ekmek için Ekmeleddin" dayatmasında bile bulunmuştu. Olmadı ve başaramadılar.

Kılıçdaroğlu ne seküler milliyetçileri toplayabilmiş ne de endişeli modernlere el uzatabilmişti. Sadece yanında "her evden bir oy" verdirdiği HDP vardı.

Bu da Erdoğan'ı devirmek için yetmezdi. Küreselci güç merkezleri bu kez de kanlı saldırıları devreye soktu. 15 Temmuz darbe ve işgal girişimi, PKK'nın hendek vahşeti, DEAŞ'ın bombaları birbirini izledi.

İşte tam o günlerde "Ben başbakan olacağım" diyen bir hanımefendi siyasetçinin sesi duyuldu. Eski DYP'li, eski MHP'li Meral Akşener, çevresine topladığı milliyetçi siyasi aktörlerle, daha "milliyetçi" bir MHP için siyaset arenasına çıkıyordu. Ama kısa süresonra bu yolculuğun rotası boşmuş gibi hayali "merkez sağa" çevrildi.

Esas amaç da buydu zaten. Kılıçdaroğlu'nun başaramadığınınbaşarılması ve muhafazakâr milliyetçi bloktan bir parçanın CHP'yeeklemlenmesi gerekirdi. O günlerde çok yazdım, CHP'ye 2019 yerel seçimlerini kazandıran esas aktör HDP değil, İyi Parti'ydi. Ama fondaş ve küresel medya bunun tam tersini pompaladı ve sürekli HDP'yi kilit parti olarak sundu. Amaç milliyetçi seçmeni bileşiddetle ilişkisini kesmeyen HDP'ye alıştırmaktı. Bunu başardılar da... Bu süreçte Akşener, genel ve yerel seçim meydanlarında ısrarla "İktidar, seçmeni terörist ilan ediyor" diyor, İyi Partili Aytunç Çıray ise "HDP kriminalize ediliyor" diye bas bas bağırıyordu.

Tabloyu HDP'li Ebru Günay'ın Meclis'te söylediği, "Bu koltuklardabizim oylarımızla oturuyorsunuz" sözleri tamamlıyordu.

Doğrusu CHP de bu noktaya zorla geldi. Daha dün diyeceğimiz bir zaman diliminde başörtüsüne tahammül edemeyen, 27 Nisan'da e-muhtıraya destek veren, hatta 15 Temmuz'u bile alkışlayan CHP'liler, kendi deyimiyle "Alevi" Kılıçdaroğlu eliyle ve pompalanan Erdoğan düşmanlığıyla körleştirilerek kabule zorlanıyordu. Öyle ki, CHP içindeki Kemalistler tasfiye edilirken kimsenin gıkı çıkmadı.

Aynı zaman diliminde Ali Babacan gibi işin tam göbeğinde olan, yüzde birlik oyuyla bilge adam hâline getirilen ya da sıfır sorun politikası nedeniyle yerin dibine batırılan AKP'liler de "büyük konsensüs" adına CHP'ye eklemleniyordu.

Artık Biden'ın 2019'da startını verdiği "Muhalefetten daha fazla verim almalı ve onları güçlendirmeliyiz. Darbeyle değil, seçim süreciyle" hayali ete kemiğe bürünmüş ve 2023 yılının en önemli seçimine hazır hâle gelmişti. Ancak onu da başaramadılar.

Yalnız bir şeyi başardılar; seküler milliyetçilerin ve endişeli muhafazakârların DEM Parti'yle açık ittifak yapan CHP'ye eklemlenmesini... Bu da süreci bu noktaya taşıyan iki önemli aktörün, Kılıçdaroğlu ve Akşener'in misyonunun bittiğinin işareti.

Anlayacağınız, Millet İttifakı dağılmadı, CHP'de birleşti. Gidenler "mıntıka temizliği" yapıp gitti, yeni gelenlerin ne yapacağı ise en azından beni şaşırtmayacak.

Turkey's deepest breaking point was the İyi Party, which entered the political scene as a "project" in the period leading up to July 15 , and its founding leader Meral Akşener said goodbye to her party with the peace of mind of finally completing her mission. 

He was comfortable because he "cleared the district" and split the conservative-nationalist bloc he took on, and managed to integrate the "secular nationalists" into the CHP. 

This was the common project of all Western power centers, both domestic and foreign. Remember those days; There was nothing left that could not be done to erase President Erdoğan from the political scene. Everything had been done, including dirty operations, uprisings, terrorist attacks and judicial coups supported by Soros and FETO. CHP Chairman Kemal Kılıçdaroğlueven imposed "Ekmeleddin for Bread", which aroused his party . It didn't happen and they failed. 

Kılıçdaroğlu could neither rally secular nationalists nor reach out to worried moderns. Only HDP was with him, for which he made " one vote from every house". This was not enough to overthrow Erdoğan. This time, globalist power centers launched bloody attacks. The July 15 coup and invasion attempt, PKK's trench brutality, and DAESH's bombs followed each other. In those days, the voice of a female politician was heard saying, "I will be the prime minister . " Former DYP member and former MHP member Meral Akşener was entering the political arena for a more "nationalist" MHP with the nationalist political actors she gathered around her . But soon the route of this journey was changed to the imaginary "center right", as if it were empty . That was the main purpose anyway. What Kılıçdaroğlu could not achieve should have been achieved and a piece of the conservative nationalist bloc should have been integrated into the CHP. I wrote a lot in those days , the main actor that won the CHP in the 2019 local elections was the İyi Party , not the HDP . But Fondaş and global media pumped up the exact opposite and constantly presented HDP as the key party . The aim was to geteven nationalist voters accustomed to HDP, which does not break its ties with violence . And they succeeded in this... In this process , Akşener insisted on "Government,declares voters as terrorists , " says Aytunç Çıray from İyi Party .

"HDP is being criminalized" he was shouting loudly. 

The picture was completed by HDP's Ebru Günay 's words in the Parliament, "You are sitting in these seats with our votes . " 

Frankly, CHP came to this point by force. Just yesterday, CHP members who could not tolerate the headscarf, supported the e-memorandum on April 27, and even applauded July 15, were being blinded and forced to accept by the hand of, in his words, "Alevi" Kılıçdaroğlu and the pumped-up hostility towards Erdoğan . So much so that while the Kemalists within the CHP were being liquidated, no one said a word. 

During the same period, AKP members like Ali Babacan, who were at the heart of the matter , who were turned into wise men with their one percent vote, or who were sunk into the ground due to their zero problem policy, were also joining the CHP in the name of the "great consensus" . Now Biden's dream, which he started in 2019, "We must get more efficiency from the opposition and strengthen them. Not with a coup, but with the election process", has come true and is ready for the most important election of 2023. But they couldn't achieve that either. They achieved only one thing; The integration of secular nationalists and worried conservatives into the CHP, which has made an open alliance with the DEM Party... This is a sign that the mission of the two important actors who carried the process to this point, Kılıçdaroğlu and Akşener, is over. As you can see, the Nation Alliance did not disintegrate, it united in CHP. Those who left did " cleaning the district" and left, what the new arrivals will do will not surprise me, at least.