Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın A 330 uçağı fotoğraflarının hastasıyım.

Tahmin ediyorum her gazeteci için de durum aynıdır.

Çünkü her fotoğraf Türk medya sosyolojisi ve "Biat hiyerarşisinin" de tasviri.

O kareye bakınca, bir zamanlar Moskova'da Lenin mozolesinin üzerine sıralanan Sovyet Nomenklaturasını (*) görürüm.

Külliye'nin gözünde kim yükseliyor, kim kayboluyor tahlilini o kareye bakıp yapabilirsiniz.

Irak uçağındaki kareye bakınca ilk sorum şu oldu

Irak dönüşü uçaktan gelen bu ilk kareye baktığım sırada aklıma gelen ilk soru şu olmuştu:

Acaba bu karede "60 Euroluk ıstakoz yemiş kaç gazeteci vardır?"

Bu mesleğin en eskilerinden biri ve böyle uçak gezilerine çok katılmış bir gazeteci olarak şunu rahatlıkla söyleyebilirim.

O kareden en az 8-10 ıstakoz vakası çıkar.

Çünkü eskiden beri o uçağa binen gazetecilerin dışarıda gittikleri yerlerde en sevdiği yemeklerden biri ıstakoz olmuştur.

Nedeni de çok basit.

Türkiye'de ıstakoz bulup yemek zor iştir.

A 330 uçağında Şebnem Bursalı farkı neydi?

O uçağa Şebnem Bursalı da epey bindi.

Ancak İzmir'li bir kadın olarak onun bir farkı var.

İzmir'li gazeteciler sık sık Çeşme'ye gider.

Çeşme'de onlar için en önemli iki restoran da ıstakozcudur.

Özellikleri de "local ıstakozcu" oluşlarıdır..

Yani Çeşme ve o sahillerde tutulan ıstakozu pişirirler.

O nedenle Ege'de "Her İzmirli gazeteci bir gün mutlaka ıstakozu tadar."

Ancak o iki restoranda ıstakoz bütün yenir.

Oysa A 330 kadrosuna katılan gazetecilerin çoğu "Linguini Lobster" yani ıstakozlu linguini makarna meraklısıdır.

Yani Şebnem bir İzmir'li olarak ıstakozu bütün değil, makarnanın içinde yeseydi belki bu kadar tepki çekmezdi.

Şebnem siyasete girmeseydi Sabah'ın genel yayın yönetmeni olabilirdi

Bu arada yeri gelmişken Şebnem Bursalı ile ilgili bir düşüncemi daha yazayım.

İzmir'in yetiştirdiği önemli gazetecilerden biridir.

İzmir'in çıkardığı ilk kadın genel yayın yönetmenidir.

Hem de Yeni Asır gibi çok önemli bir yerel gazetenin başında.

Bence siyasete girerek yanlış yaptı.

Meslekte kalsaydı, bugün Sabah Gazetesi'nin genel yayın yönetmeni koltuğunda oturuyor olabilirdi.

Oraya da çok yakışır ve yıllardır isimsiz, sahipsiz duran o koltuğu çok iyi doldururdu.

O zaman ıstakozu da daha rahat yerdi.

Neyse ikinci ve asıl konuma döneyim.

MHP-AKP vesayet savaşı Selvi üzerinden başladı

İşte bu nedenle onlar da bu savaşı direkt AKP yönetimine açmaktansa bir vesayet savaşına çevirip, Abdulkadir Selvi üzerinden vermeye karar verdiler belli ki.

İlk salvo Selvi'ye yöneldi ve çok da ağırdı.

Ona "kılıç artığı" dediler.

Bunun ne anlama geldiğini yazmak dahi istemiyorum.

Ancak ilginçtir. bu kadar ağır bir saldırıya rağmen ne AKP kanadından ne Külliye'den Selvi'nin yazısına bir yalanlama gelmedi.

Vesayet savaşındaki Külliye'nin cevabı A330 aile fotoğrafında

Yalanlama gelmediği gibi Külliye'den çok anlamlı bir yanıt verildi.

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Irak gezisi kadrosuna Abdulkadir Selvi'yi de aldı.

Ama bu vesayet savaşında asıl ve en ağır darbe A330 aile fotoğrafından geldi.

MHP'nin "açık ve yakın tehlike" hedefi Abdulkadir Selvi uçakta Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın sağındaki koltukta oturuyordu.

Bir vesayet savaşında bundan daha anlamlı ve acıtıcı bir karşı taarruz olabilir mi…

Ancak bu da bir mevzi savaşıydı.

MHP mevzilerinde de tahkimat devam ediyordu.

O mevziden son taarruz işte bu müzikli Devlet Bahçeli klibi olabilir mi…

Bahçeli bir yürüyüş parkurunda yola çıkmış ve fonda o mahur beste çalıyor:

"Hep köle misali zincire vurdun

Ben sana dost oldum sen bana düşman oldun

Sitem ediyorsam ettiren sensin

Senden çektiklerim yetti canıma."

Ferdi Tayfur'un ağır arabesk sitemi A330 karesinde baş köşeye oturmuyor mu…

* Nomenklatura: Sovyetler Birliği ve diğer Doğu Bloku ülkelerinde bürokraside çeşitli kilit idari görevleri ellerinde tutan elitler. Bu kişilerin çoğu Komünist Parti üyesiydi

I'm a sucker for President Erdoğan's A 330 plane photos. 

I guess the situation is the same for every journalist. 

Because each photo is a depiction of Turkish media sociology and the "Allegiance hierarchy". When I look at that frame, I see the Soviet Nomenklatura ( *) , which was once lined up on top of Lenin's mausoleum in Moscow . You can analyze who is rising and who is disappearing in the eyes of the Social Complex by looking at that frame.

When I looked at the shot from the Iraqi plane, my first question was:

The first question that came to my mind when I looked at this first shot from the plane after returning from Iraq was: 

"How many journalists have eaten a 60-Euro lobster?" 

As a journalist who is one of the oldest in this profession and has participated in many such plane trips, I can easily say this. 

At least 8-10 lobster cases emerge from that frame. 

Because lobster has long been one of the favorite dishes of the journalists who boarded that plane when they went out. 

The reason is very simple. 

Finding and eating lobster in Turkey is a difficult task.

What was the difference between Şebnem Bursalı on the A 330 plane?

Şebnem Bursalı also got on that plane a lot. 

However, as a woman from Izmir, she has a difference. 

Journalists from Izmir often go to Çeşme. 

The two most important restaurants for them in Çeşme are lobster shops. 

Their special feature is that they are a "local lobster restaurant". 

That is, they cook the lobster caught in Çeşme and its beaches. 

That's why in the Aegean, "Every journalist from Izmir must taste lobster one day." 

However, in those two restaurants, lobster is eaten whole. 

However, most of the journalists who joined the A 330 staff are enthusiasts of "Linguini Lobster", that is, lobster linguini pasta. 

So, as a native of Izmir, if Şebnem had eaten the lobster in pasta instead of whole, maybe she wouldn't have reacted so much.

If Şebnem had not entered politics, she could have been the editor-in-chief of Sabah

By the way, let me write one more thought about Şebnem Bursalı. 

He is one of the important journalists produced by Izmir. 

She is the first female editor-in-chief from Izmir. 

He is also the head of a very important local newspaper like Yeni Asır. 

I think she made a mistake by entering politics. 

If she had stayed in her profession, she would be sitting in the editor-in-chief of Sabah Newspaper today. 

She would fit very well there and fill that seat that had been nameless and unattended for years. 

Then he would eat lobster more easily. 

Anyway, let me return to my second and main topic.

MHP-AKP tutelage war started over Selvi

That's why they obviously decided to turn this war into a tutelage war and fight it through Abdulkadir Selvi, rather than opening it directly to the AKP administration. 

The first salvo was directed towards Selvi and it was very heavy. 

They called it "sword residue". 

I don't even want to write what this means. 

However, it is interesting. Despite such a heavy attack, there was no denial of Selvi's article from either the AKP wing or the Social Complex.

The answer to the Kulliye in the tutelage war is in the A330 family photo

There was no denial and a very meaningful response was given from the Social Complex. 

President Erdoğan included Abdulkadir Selvi in ​​his squad for his Iraq trip. 

But the real and heaviest blow in this custody battle came from the A330 family photo. 

MHP's "clear and present danger" target, Abdulkadir Selvi, was sitting in the seat to the right of President Erdoğan on the plane. 

Could there be a more meaningful and painful counter-attack than this in a war of tutelage? 

However, this was also a war of position. 

Fortifications were also continuing in MHP positions. 

Could this musical clip of Devlet Bahçeli be the last attack from that position? 

Bahçeli set out on a walking track and that famous composition plays in the background: 

"You always chained me like a slave. 

I became your friend and you became my enemy . 

If I reproach you, you are the one who made me do it 

. What I have suffered from you is enough for me." 

Doesn't Ferdi Tayfur's heavy arabesque system take center stage in the A330 frame?

* Nomenklatura:  Elites who held various key administrative positions in the bureaucracy in the Soviet Union and other Eastern Bloc countries. Many of these people were members of the Communist Party