İsrail’in Gazze halkına yönelik sürdürdüğü soykırım altıncı ayını geride bıraktı. Katliamı durdurmak için bugüne kadar hiç kimse bir şey yapamadı. Sadece vicdanlı insanların düzenledikleri pasif protesto eylemleri devam ediyor. Avrupa ve Amerika için söylüyorum bunu, maalesef İslam dünyasında ve Türkiye’de -çoğunlukla- o da yok.

Hafta sonunda “İsrail ile ticaret durdurulsun” talebiyle gösteri yapan bir avuç gencin başına neler geldiğini gördünüz. Hırsızlara, canilere, teröristlere, insanlık düşmanlarına reva görülmeyen muameleye maruz kaldılar. Yerlerde sürüklendiler, dövüldüler, hakarete uğradılar, ters kelepçeyle

Peki, niye böyle oldu? Filistin konusunda hiçbir zaman mangalda kül bırakmayan bizim hükümet bugünlerde Gazze protestolarına neden şiddetle tepki gösteriyor?

Biliyorsunuz, 31 Mart’ta gerçekleşen yerel seçimdeki büyük hezimetin sebeplerinden biri olarak tepkilere rağmen İsrail ile ticaretin sürdürülmesi gösterildi. “Bunun intikamı” diyenler var polisin uyguladığı orantısız şiddeti izah etmek için.

Bu analiz tam olarak durumu açıklamıyor. Uygulanan şiddetin dozundaki artışı seçim sonrasına bağlamak mümkün ama bu da anlaşılır bir durum. Hiçbir hükümet tam da seçimden önce böyle bir şeyi yapmak üzere siyasi aklını kiraya veremez çünkü.

Söz konusu tahammülsüzlük yeni değil. Sadece seçimden önce yaka paça göz altına alınıyordu İsrail ile ticarete karşı protesto yapanlar, şimdi ise tekme tokat…

Meselenin özünde hükümetin Gazze konusundaki büyük çaresizliği var. İçine düştüğü mecburiyet hali var.

Yoksa, hükümet istemez mi Gazze konusunda milletin hassasiyetine paralel bir tavır göstermeyi? Hele bir seçim arifesinde bunu siyasi kampanyasının merkezine koyup böyle bir fırsatı en güzel şekilde değerlendirmeyi?

Ne yazık ki bunu yapabilecek durumda değil artık. Hem ekonomide hem de dış politikada bugüne kadar sürdürülen hesapsız ve akıl dışı politikaların yol açtığı tahribat hükümetin bugün elini kolunu bağlıyor.

Hatırlayan olursa, Gazze’de yaşanan vahşet karşısında bizim hükümetin ilk günlerde dikkat çekici ölçüde sessiz kalması, sonra ancak -nedense- MHP lideri Bahçeli’nin üstelemesiyle konuyu gündemine almasına dikkat çekmiş ve şu değerlendirmeyi yapmıştım:

“Bu tavrın birbiriyle bağlantılı iki sebebi vardı. Birincisi, son dönemde Tel Aviv ile ilişkilerin düzeltilmesi yolunda atılan ciddi adımlara zarar gelmesi istenmiyordu. Çünkü belirli bir süreçte izlenen politikalar neticesinde hem bölgemizde hem de dünyada çok fazla yalnız kalmıştık. İsrail bu yalnızlıktan kurtulma yolunda kilit bir rol oynayabilirdi.

İkincisi, akıl dışı politikalar yüzünden ülkede yaşanan ekonomik sıkıntıların üstesinden gelebilmek, bilhassa yerel seçimlere kadar durumu idare edebilmek için ihtiyaç duyulan dış sermaye bu tutumun gösterilmesinde rol oynuyordu. Çünkü yine son zamanlarda aramızı düzelttiğimiz Suudi Arabistan ve BAE en önemli finansal destekçimiz haline gelmişti ve yine son zamanlarda İsrail ile aleni bir yakınlaşma içine giren bu ülkeler Hamas’ın baş düşmanıydı. (Öyle ki Gazze’de yaşananlar söz konusu Arap monarşilerinin İsrail ile yakınlaşma politikasına halihazırda halel getirmedi.)”

Yani, işin temelinde ekonomide ve dış politikada içine hapsolduğumuz sıkışmışlık var. Ama her ne olursa olsun içeriye “Katil İsrail, soykırımcı Netanyahu, mücahit Hamas” diye nutuk atıp, sonra da “Aslında Türk limanlarından oraya giden malların alıcısı Filistinliler” diyerek kendi insanını kandırmaya çalışmak ahlaki bir tutum mu?

“Silah satıyoruz ama onlar harp silahı değil, av silahı” diyerek aklımızla alay etmeleri hoş görülebilir mi?

Bizzat devlet şirketinin sattığı ortaya çıkan bor madeni için “Filistinli çiftçilerin ihtiyaç duyduğu tarımsal gübre imal edilecek” diye yalan uydurmak Müslümanca siyaset mi?

Diğer yandan, İsrail’e gıda, elektrik, çimento, demir-çelik, “av silahı”, barut, uçak yakıtı, hatta dikenli tel gibi ürünleri satan tüccar kesiminin toplumsal ve politik aidiyetleri de dikkat çekmiyor değil.

Tamam, hükümet sıkışmış durumda, ne diplomatik ilişkilerini kesebiliyor ne de ticari ilişkileri. Peki, “Biz müstakil sanayici ve iş adamlarıyız, bizim için maddi kazancın öncesinde medeniyet değerlerimiz önemlidir” diye konuşan malum tüccar kesimine ne oluyor? Mecburlar mı bu ticarete?

Ellerindeki malları satabilecekleri başka pazarlar yok mu dünyada? Üç kuruş daha az kârla satsalar mallarını, fakir mi düşecekler?

Bir diğer ahlaksızlık, neyin ne olduğunu gayet iyi bildiği halde, “Aman hükümetimize zarar gelmesin” diye sesini çıkarmayan partili “aydın”ların tutumu…

Bu konular kendilerine sorulduğunda “Siz şimdi onu bunu boş verin, boykota devam edin” diye cevap veren “hoca”ların tutumu…

Bu ahlak yoksunu tutumların bile ötesinde uydurdukları yalanlarla bizzat İsrail ile kirli ticaretin savunmasını üstlenenler de var. Siyasi iktidara “İsrail ile kirli ticarete son verin” çağrısı yapan gençler hakkında gözü kapalı iftiralara başlayan kiralık profesyoneller de var.

Ama onlar hiç olmazsa yaptıkları işin maddi karşılığını alıyorlar. Benzer işleri“din kılıfında siyasi angajman”larının gereği olarak gönüllü yapan sözüm ona aydınlar ve hocalar ise temsil ettikleri makamların itibarından harcıyorlar.

Israel 's genocide against the people of Gaza has passed its sixth month. So far, no one has been able to do anything to stop the massacre. Only passive protests organized by conscientious people continue. I say this for Europe and America; unfortunately, it is mostly absent in the Islamic world and Turkey.

You saw what happened to a handful of young people who demonstrated at the weekend demanding "stop trade with Israel" . They were subjected to treatment unworthy of thieves, murderers, terrorists and enemies of humanity. They were dragged on the ground, beaten, insulted, handcuffed behind their backs.

So why did this happen? Why is our government, which has never left ashes on the barbecue regarding Palestine, reacting violently to the Gaza protests these days?

As you know, the continuation of trade with Israel, despite the reactions, was cited as one of the reasons for the great defeat in the local elections held on March 31. There are those who say "this is revenge" to explain the disproportionate violence committed by the police.

This analysis does not fully explain the situation. It is possible to attribute the increase in the amount of violence to the post-election period, but this is also understandable. Because no government can lend its political wisdom to do such a thing right before the election.

This intolerance is not new. Just before the election, those protesting against trade with Israel were being detained indiscriminately, but now they are being kicked...

At the heart of the issue is the government's great desperation regarding Gaza. There is a situation of obligation that he finds himself in.

Or wouldn't the government want to show a stance parallel to the nation's sensitivity regarding Gaza? Especially on the eve of an election, how to put this at the center of your political campaign and make the most of such an opportunity?

Unfortunately, he is no longer in a position to do this. The destruction caused by the reckless and irrational policies pursued so far in both economy and foreign policy is tying the government's hands today.

If anyone remembers, I drew attention to the fact that our government remained remarkably silent in the first days in the face of the brutality in Gaza, and then - for some reason - it was only when MHP leader Bahçeli insisted that it put the issue on its agenda, and I made the following assessment :

“There were two interrelated reasons for this attitude. First, they did not want to damage the serious steps taken recently towards improving relations with Tel Aviv. Because, as a result of the policies followed during a certain period, we were left alone both in our region and in the world. Israel could play a key role in breaking out of this isolation.

Secondly, the foreign capital needed to overcome the economic difficulties experienced in the country due to irrational policies, and especially to manage the situation until the local elections, played a role in demonstrating this attitude. Because Saudi Arabia and the UAE, with whom we had recently made good relations, had become our most important financial supporters, and these countries, which had recently entered into an open rapprochement with Israel, were the arch-enemies of Hamas. (So ​​much so that what happened in Gaza has not already harmed the policy of these Arab monarchies to rapprochement with Israel.)”

So, at the heart of the matter is the stuckness we are in in the economy and foreign policy. But no matter what, is it a moral attitude to try to deceive one's own people by preaching "Murderer Israel, genocidal Netanyahu, mujahid Hamas" and then saying "Actually, the buyers of the goods going there from Turkish ports are Palestinians"?

Can it be tolerated that they mock our minds by saying, " We sell guns, but they are not war weapons, they are hunting weapons?"

Is it a Muslim policy to lie and say that "the agricultural fertilizer needed by Palestinian farmers will be produced" for the boron mine sold by the state company itself ?

On the other hand, the social and political affiliations of the merchants who sell products such as food, electricity, cement, iron and steel, "hunting weapons" , gunpowder, aviation fuel, and even barbed wire to Israel also attract attention.

Okay, the government is stuck, it can neither cut diplomatic nor commercial relations. So, what happens to the certain segment of merchants who say, "We are independent industrialists and businessmen, our civilizational values ​​are important to us before material gain?" Do they have to do this trade?

Are there no other markets in the world where they can sell their goods? If they sell their goods for a profit of even a penny less, will they become poor?

Another immorality is the attitude of the "intellectuals" from the party who, although they know very well what is what, do not speak out saying " Let's not harm our government" ...

The attitude of the "teachers" who , when asked about these issues, said "Forget about this and that, continue the boycott" ...

Even beyond these immoral attitudes, there are those who personally defend the dirty trade with Israel with the lies they make up. There are also hired professionals who blindly begin to slander the young people who call on the political power to "end the dirty trade with Israel."

But at least they get financial compensation for the work they do. The so-called intellectuals and teachers who do similar work voluntarily as part of their "political engagement disguised as religion" are wasting the reputation of the authorities they represent.