ABD seçimlerini muhtar bile olamaz denilen Donald Trump kazandı. Sözde yargılanacak cezaevini boylayacak olan adam adeta küllerindendoğdu ve ikinci kez başkan oldu.

Özellikle Ekim ayında Demokratlar ve özelde Kamala Harris çok kötü bir performans gösterdiğinden mütevellitanketlerde ibre bariz biçimde Trump’a döndüğü için sonuç kimseyi şaşırtmadı.

Trump’ın kazanması ABD’de yaşayan Müslümanlar için de, demokrasiyi ve anayasal kurumları hayati kabul eden Amerikalılar için de aslında kötü haber.

Filistin için kötü haber olduğu kesin.

İçimize kocaman bir çığlık gömmüş olan Gazze için hele, Trump hiç ama hiç iyi bir gelecek vadetmiyor.

Demokrat seçmenin %70’i İsrail’e silah gönderilmesine karşıydı. Harris kazansaydı hiç değilse Demokrat yönetim bu seçmenin ve uzantılarının baskısı altında olacaktı. Trump üzerinde ise böyle bir baskı olmayacak.

Şimdi, İran için de yakın gelecek hiç parlak değil.

Trump ve Netanyahu el ele verip İran’da bir rejim değişikliğini icbar edecek kadar sert bir vuruş pozisyonu alırlarsa bunun epey bir sonucu olacak demektir.

Yok, Mahsa Amini’yi döve döve öldürmüş, Suriye’de katliamlar yapmış, Ortadoğu’yu destabilize edip yarattığı krizi yöneterek güç kazanma stratejilerine oynamış bir rejim için üzülecek değilim. Ancak böyle katı rejimler yıkılırken sadece boşluk oluşturmazlar, anafor yaratırlar. İran rejimi yıkılacaksa tam olarak böyle yıkılır. Suriye’de başta PYD idaresi altındaki bölgeler olmak üzere ipler iyice İsrail’in eline geçebilir.

Türkiye de bundan haliyle olumsuz etkilenir. Tek bir ihtimal dışında: ABD Ortadoğuda İran’ın boşluğundan oluşacak her yerde iplerin Netanyahu’nun eline geçmesini istemiyorsa. Özellikle Suriye’nin kuzeyinin kontrolünün Türkiye’ye bırakılmasına da olumlu bakılıyorsa.

Sadece bir tahminden bahsetmiyorum. Böyle bir senaryo var. Tam da bu nedenle Ankara’da, “Bahçeli’nin çıkışı bu olasılığı zorlaştırmış olabilir” diye düşünen AK Partili siyasetçiler var. Bu durum belediyelere atanan kayyumların aslında Bahçeli’nin Öcalan ile ilgili çıkışına bir ‘cevap’ mahiyetinde olduğu tezini güçlendiriyor. Ama o zaman da şu soru ön plana çıkıyor ki, bunu çıktığım TV yayınlarında da bir haftadır söylüyorum: Eğer öyle olsaydı yani bu hamleden AK Parti’nin haberi ya da rızası olmasaydı 43 ay kimsenin ziyaret edemediği İmralı’ya Ömer Öcalan nasıl gidebildi? Malum ancak Adalet Bakanlığı’nın ziyaretiyle gidilebilir.

Buna karşı da “Evet Bahçeli bu çıkışı yapınca isteksiz şekilde de olsa bir kapı aralandı ama sonra TUSAŞ saldırısı oldu, bu işin olmayacağı o zaman anlaşıldı ama ısrar söz konusu olunca da malum belediyelere kayyum atama yoluyla cevap verildi” diyor kaynağım.

O zaman, Türkiye vatandaşı olan Kürtler’e -ki bunlara DEM’e oy veren Kürtler de dahil- “Uzanan bu eli tutun” diyen bir Cumhurbaşkanı olduğu gerçeğini nereye koyacağız?

Önce Esenyurt, sonra Mardin, Batman, Halfeti’ye atanan kayyumlar meselesi Bahçeli’nin yaptığı çağrıyı hükümsüz mü bıraktı yoksa istediği mutabakatı elde edemeyen iktidar muhatabını müzakereye zorlamak için sıkıştırma taktiği mi uyguluyor, henüz hala net değil.

İşin doğrusu epeydir hayaleti dolaşan kuzey Suriye’ye harekat söylentisi ile ABD seçimlerinin netleşmesi arasındaki bağlantı son günlerde olanları izleyen ve kulislere de vakıf olanların artık bildiği bir konu.

Türkiye’nin Trump’ın kazanmasından memnun oluşunun temel nedeni Erdoğan ile Trump arasındaki lider diplomasisinin Türkiye’ye kuzey Suriye’de daha rahat aksiyon alma imkanı vereceğine duyulan güven ile ilgili görünüyor.

Oysa PYD-YPG en ağır silahları Trump döneminde aldı. Hatta Trump’ın o rencide edici ve habis mektubunda Cumhurbaşkanı Erdoğan’a Mazlum Kobani ile görüşmesini salık veren de Trump’tı. Ancak bunlara teferruat gözüyle bakıldığını da biliyoruz. Türkiye’nin yapabildiği harekatları da (Barış Pınarı, Fırat Kalkanı, Zeytin Dalı) Trump döneminde yapabilmiş olduğu gerçeği daha önemli bir referans olarak kabul ediliyor.

Neyin ne olduğu, bir barış iradesinin olup olmadığı ya da ‘içerde barış, sınır ötesinde harekat’ gibi bir durumun hedeflenip hedeflenmediği çok yakında netleşir.

Donald Trump, who was said to be ineligible to even be a mayor, won the US elections. The man who was supposedly going to be tried and sent to prison rose from the ashes and became president for the second time.

The result came as no surprise to anyone, especially since the Democrats, and Kamala Harris in particular, performed very poorly in October and the needle in the polls was clearly swinging towards Trump.

Trump's victory is bad news for Muslims living in the United States and for Americans who regard democracy and constitutional institutions as vital.

It is certainly bad news for Palestine.

Trump does not promise a good future for Gaza, which has buried a huge scream in our hearts.

70% of Democratic voters were against sending weapons to Israel. If Harris had won, at least the Democratic administration would have been under pressure from these voters and their extensions. There will be no such pressure on Trump.

Now, the near future is not bright for Iran either.

If Trump and Netanyahu join forces and strike hard enough to force regime change in Iran, there will be a lot of consequences.

No, I will not feel sorry for a regime that beat Mahsa Amini to death, committed massacres in Syria, played with strategies to gain power by destabilizing the Middle East and managing the crisis it created. However, when such strict regimes collapse, they do not only create a vacuum, they create a whirlpool. If the Iranian regime is going to collapse, it will collapse exactly like this. The reins in Syria, especially in the regions under PYD control, may well fall into Israel's hands.

Turkey will naturally be negatively affected by this. Except for one possibility: If the US does not want Netanyahu to take control of every place in the Middle East that will emerge from Iran's vacuum. Especially if there is a positive view on Turkey taking control of northern Syria.

I am not just talking about a guess. There is such a scenario. For this very reason, there are AKP politicians in Ankara who think, “Bahçeli’s statement may have made this possibility more difficult.” This situation strengthens the thesis that the trustees appointed to the municipalities are actually a ‘response’ to Bahçeli’s statement regarding Öcalan. But then the following question comes to the fore, and I have been saying this on TV broadcasts for the past week: If that were the case, that is, if the AKP had no knowledge of or consent to this move, how could Ömer Öcalan have gone to İmralı, which no one had been able to visit for 43 months? As is known, it can only be done with a visit by the Ministry of Justice.

In response to this, my source says, “Yes, when Bahçeli made this statement, a door was opened, albeit reluctantly, but then there was the TAI attack, it was understood then that this would not work, but when there was insistence, the response was given by appointing trustees to certain municipalities.”

So where do we put the fact that there is a President who says to Kurds who are citizens of Turkey - including the Kurds who voted for DEM - "Take this hand that is reaching out"?

It is still not clear whether the issue of trustees appointed first to Esenyurt, then to Mardin, Batman and Halfeti rendered Bahçeli's call null and void, or whether the government, which could not obtain the consensus it wanted, is applying a pressure tactic to force its interlocutor into negotiations.

The truth is that the connection between the rumor of an operation in northern Syria, which has been circulating for a long time, and the US election results being finalized is something that those who have been following recent events and are well aware of behind the scenes are now familiar with.

The main reason why Turkey is pleased with Trump's victory seems to be related to the trust that the leadership diplomacy between Erdoğan and Trump will allow Turkey to take action more easily in northern Syria.

However, PYD-YPG received the heaviest weapons during the Trump era. In fact, it was Trump who recommended President Erdoğan to meet with Mazlum Kobani in his offensive and vicious letter. However, we also know that these are viewed as details. The fact that Turkey was able to carry out the operations it was able to carry out (Peace Spring, Euphrates Shield, Olive Branch) during the Trump era is considered a more important reference.

It will soon become clear what is what, whether there is a will for peace or whether a situation such as 'peace within the country, operations beyond the borders' is being targeted.