BRIC kısaltması ilk kez 2001 yılında yatırım bankacı Jim O’Neill tarafından ortaya atıldı. O’Neill, Building Better Global Economic BRICs başlıklı yazısında Brezilya, Rusya, Hindistan ve Çin’in 2050 yılına gelindiğinde dünya ekonomisini domine edeceğini öne sürmüştü. BRIC kısaltması da bu dört ülkenin adlarının baş harflerinden yapılmış bir kısaltmaydı. Bu dört ülkenin dışişleri bakanları Eylül 2006’da New York’ta Birleşmiş Milletler toplantıları sırasında buluştular ve O’neill’in sözünü ettiği bu grubu oluşturmaya karar verdiler. 16 Haziran 2009’da Rusya'nın Yekaterinburg kentinde bir araya gelen dört ülke liderleri BRIC grubunun ilk toplantısını yaptılar. 2011 yılında coğrafi dağılımı daha geniş tutmak amacıyla Güney Afrika’yı (South Africa) gruba aldıklarında grubun adı BRICS olarak değiştirildi. Bu yılın başında BRICS grubuna yeni İran, Mısır, Etiyopya ve Birleşik Arap Emirlikleri de katılınca grubun üye sayısı dokuza yükselmiş oldu.

İtalya ve Kanada) karşısında bir denge unsuru oluşturmaya çalışan BRICS grubunun amacı bu ülkelerin uluslararası kuruluşlarda ve görüşmelerde daha çok söz sahibi olabilmelerini sağlamak olarak belirtiliyor.

BRICS ülkelerinin (genişlemiş grup olarak) toplam GSYH’leri dünya ve G7 ülkeleriyle karşılaştırmalı olarak yer alıyor (tablo; IMF, World Economic Outlook Database, April 2024 verileri esas alınarak tarafımdan hazırlanmıştır):

Tablodan görüleceği gibi genişletilmiş grup olarak BRICS grubunun dünya GSYH’sindeki payı henüz G7 ülkelerinin payının yarısından biraz fazla. 2050 yılına kadar ne olur bilinmez. Ama şurası açık ki başta Çin olmak üzere BRICS ülkeleri bu yüzyılın ikinci yarısında çok daha fazla söz sahibi olacaklar.

Türkiye, zaman zaman BRICS üyeliği meselesini gündeme getiriyor ve zemin yokluyor. Benzer bir yaklaşımı Şangay İşbirliği Örgütü üyeliği meselesinde de yapıyor. Batıyla ilişkiler kötüye gittiğinde ya da yeterince kaynak sağlanamadığında bu tür yaklaşımları bir kaldıraç olarak kullanılıyor. Bu, yeni bir şey değil, Osmanlı’dan beri Türk dış politikasının bir parçası haline gelmiş bir yaklaşım. Zaman zaman terk edilir, zaman zaman atıldığı sandıktan çıkarılıp yeniden piyasaya sürülür. Son günlerde batıdan dış destek, kaynak ve F 16 bekleyen yetkililer, istekleri savsaklanınca bu eski politikayı sandıktan çıkarıp piyasaya sürerek BRICS üyeleri arasına katılmanın düşünüldüğünden söz ettiler. Rusya, bunu olumlu karşıladığını vurgulayınca bu kez ABD, bir süredir tartışma konusu olan F 16’ları verme meselesini yeniden gündeme getirdi. Tabii o arada carry trade yoluyla Türkiye’ye sıcak para sokmuş olan yabancılar paralarını alarak yurt dışına çıkmaya yönelip de USD/TL kuru yukarı doğru hareketlenince bizimkiler BRICS lafını gündemden çekerek batıyla işbirliğinden söz etmeye başladı. Bu kez de Rusya rahatsızlığını dile getirir oldu. Benzer gelişmeler birkaç yıl önce bu kez Şangay İşbirliği Örgütüne katılma biçiminde gündeme gelmiş, bir süre konuşulduktan sonra gündemden düşmüştü. Özetle söylemek gerekirse herkesi birbirine karşı kullanmayı ve bu yolla en büyük çıkarı sağlamayı hedeflerken, yarattığımız tutarsızlıklarla oradan oraya savrulan bir dış politika izliyoruz.   

The acronym BRIC was first coined by investment banker Jim O'Neill in 2001. In his article titled Building Better Global Economic BRICs, O'Neill claimed that Brazil, Russia, India and China would dominate the world economy by 2050. The abbreviation BRIC was an abbreviation made from the initials of the names of these four countries. The foreign ministers of these four countries met during the United Nations meetings in New York in September 2006 and decided to form this group mentioned by O'neill. The leaders of the four countries gathered in Yekaterinburg, Russia, on June 16, 2009, and held the first meeting of the BRIC group. In 2011, when they included South Africa into the group in order to have a wider geographical distribution, the name of the group was changed to BRICS. When Iran, Egypt, Ethiopia and the United Arab Emirates joined the BRICS group at the beginning of this year, the number of members of the group increased to nine.

The aim of the BRICS group, which tries to create a balance against Italy and Canada, is stated to be to ensure that these countries have a greater say in international organizations and negotiations.

The total GDPs of BRICS countries (as an expanded group) are shown in comparison with the world and G7 countries (table; prepared by me based on IMF, World Economic Outlook Database, April 2024 data):

As can be seen from the table, the share of the BRICS group, as an expanded group, in world GDP is still slightly more than half of the share of the G7 countries. It is unknown what will happen until 2050. But it is clear that the BRICS countries, especially China, will have a much greater say in the second half of this century.

Türkiye brings up the BRICS membership issue from time to time and is testing the ground. He takes a similar approach on the issue of membership in the Shanghai Cooperation Organization. Such approaches are used as leverage when relations with the West deteriorate or when sufficient resources are not provided. This is nothing new, it is an approach that has been a part of Turkish foreign policy since the Ottoman Empire. It is abandoned from time to time, and from time to time it is taken out of the box it was thrown into and put on the market again. Recently, officials who expected foreign support, resources and F 16 from the West, when their wishes were ignored, talked about considering joining the BRICS members by removing this old policy from the ballot box and putting it on the market. When Russia emphasized that it welcomed this, this time, the USA brought up the issue of giving F-16s, which had been a matter of discussion for a while, again. Of course, when the foreigners who had brought hot money into Turkey through carry trade began to take their money and go abroad and the USD/TL exchange rate moved upwards, our people removed the BRICS topic from the agenda and started talking about cooperation with the West. This time, Russia began to express its discomfort. Similar developments were brought to the agenda a few years ago, this time in the form of joining the Shanghai Cooperation Organization, but after being discussed for a while, they fell off the agenda. To put it briefly, while we aim to use everyone against each other and thus achieve the greatest benefit, we follow a foreign policy that drifts from place to place due to the inconsistencies we create.