MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli, seçim günü oy kullanmaya gittiğinde yüzünde ve alnında morluklar vardı; omuzu da askıya alınmıştı. Fakat gazeteciler nedenini soramadı.

Bir gazeteci “Efendim seçim sonuçlarını nereden takip edeceksiniz?” gibisinden önemsiz bir soru sordu o kadar. Bırakın morlukların nedenini sormayı “Geçmiş olsun” bile diyemedi muhabirler. Bahçeli de birkaç cümlelik açıklama yaptıktan sonra yanlarından uzaklaştı.

Bahçeli’nin yüzündeki morluklar, ekran başındakilerin bile dikkatini çekince kısa haberlere konu oldu. Haberlerin ardından MHP Genel Sekreteri İsmet Büyükataman, Bahçeli'nin “kurultaydan önce evinde bir kaza geçirdiğini” açıkladı. Bu da “Yüzündeki morlukların nedeni belli oldu” diye yazıldı bazı haber sitelerinde.

Oysa nedeni çok da belli olmamıştı. Ev kazasının nasıl olduğunu anlatmamıştı Ataman. Sabah namazına kalktığında başı mı döndü, yoksa televizyon kumandasını almak isterken halıya mı takıldı düştü? Bahçeli’ye de sorulmayınca orası bir muamma olarak kaldı.

Üstelik MHP’nin kurultayı 17 Mart’taydı; Bahçeli o gün kürsüye çıktığında omuzu askıdaydı ama yüzünde morluk görünmüyordu. Yüzündeki morluklar fondötenle kapatılmış, foto muhabirlerinin yakın çekimine izin verilmemiş, yakın fotoğraflar da partiden dağıtılmıştı. Askıyı soranlara da “ters bir hareket sonucu omuzunu burktuğu” söylenmiş, düşmeden söz edilmemişti.

Bahçeli’ye seçim günü sorulması gereken bir soru daha vardı; “Neden seçim kampanyası yapmadınız?” Bu soru da Bahçeli’ye sorulmadı ya da sorulamadı.

Halbuki Bahçeli, -28 Ocak’ta Mersin ve 4 Şubat’ta Manisa dışında- hiç seçim mitingi düzenlememiş, Oksijen gazetesine göre kurultaydan sonra seçime kadar geçen 14 gün boyunca sadece bir yazılı açıklama yapmıştı. Kurultay öncesinde de 13 Şubat’ta Meclis grup konuşması için kürsüye çıkmış, 29 Şubat’ta basın toplantısı yapmıştı. Bu durumda kamuoyu önüne çıkmamasının, seçim kampanyası ve miting yapmamasının tek gerekçesi “ev kazası” olamaz!

Fakat Türkiye’de öyle bir medya düzeni oluştu ki, günlerce ortada görünmeyen, miting düzenlemeyen iktidar ortağı bir partinin genel başkanına nedeni sorulamıyor. Günboyu gazetesindeki “Bahçeli’nin yaralı hali seçime katılımı etkiledi” haberi dışında gündeme bile getirilemiyor. Hatta MHP’nin gazetesi Türkgün’e kalsa o bile yazılamayacak, onlar gibi tüm medyanın Bahçeli’nin yüzündeki morlukları fotoşoplayıp öyle yayımlaması zorunlu olacak!

Artık politik gazetecilik, toplumu bilgilendirmek değil iktidar mensuplarını memnun etmek üzerine kurulu. “Seçim öncesinde neredeydiniz” deyip “Efendim”i kızdırmak da var işin içinde.

∗∗∗

AKP’Lİ YAZARLARIN ÖZELEŞTİRİ ÇAĞRISI 

AKP yanlısı yazarlarda da yenilmişlik duygusu egemen. Yeni Şafak yazarı Ali Saydam, Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın seçim değerlendirmesinde “AK Parti'nin dünya görüşünü benimseyen medya”ya da mesajlar olduğunu, medyanın da kendi duruşlarıyla ilgili ders çıkarması gerektiğini vurguladı. Saydam, medyanın da “kendi davranış dilini ve olayları ele alış biçimini gözden geçirmesi” gerektiğini savundu.

Akşam gazetesi yazarı Taceddin Kutay da artık partisini ne kadar içselleştirmişse “AK Parti otokritik yapabilecek mi” başlıklı yazısında “her birimiz kendi mecramızda, evvela kendimizden başlamak üzere kendimizle ve şu güne kadar yapıp ettiklerimizle yüzleşmeliyiz” diye yazdı.

Özeleştiri çağrısı yapan Saydam ve Kutay dışındaki AKP yanlısı başka yazarlar da yenilginin nedenleri üzerine derin arayışa girdi. Aniden emekli maaşlarının düşük kaldığını, hayat pahalılığını, adayların yanlış olduğunu, AKP’nin gerçeklerden koptuğunu keşfettiler.

Oysa seçim öncesinde görebildiğim kadarıyla iktidar yanlısı yazarlar arasında Cem Küçük, Ali Saydam, Mehmet Metiner, İsmail Kılıçarslan gibi az sayıda isim satır aralarında da olsa iktidarın hatalarından, eksikliklerinden söz ediyordu.

Şimdi “Seçmende akıl tutulması” diye yazıp seçmeni suçlayan Yeni Akit yazarı Ali İhsan Karahasanoğlu dışında hemen tüm iktidar yanlısı yazarlar, AKP’nin eksiklerini, yanlışlarını yazıp duruyorlar. Ancak hepsinin ortak noktası, asla ama asla Cumhurbaşkanı Erdoğan’da hiçbir hata görmüyor olmaları. Hiçbiri de Erdoğan’a toz kondurmuyor.

En ileri giden de İstiklal gazetesi yazarı Arzu Erdoğral oldu. “AK Parti neden kaybetti” başlıklı yazısında “Yazık değil mi Recep Tayyip Erdoğan’ın bunca emeğine?” diye yazdı.

Sanırsınız adayların belirlenmesinde Erdoğan’ın hiç söz hakkı yoktu; sanırsınız iktidarın ekonomik icraatları Erdoğan’dan habersiz ve onayı alınmadan sürüp gidiyor! Bu kadar taraftar olunca olup bitene nesnel bakabilmeleri, analiz yapabilmeleri mümkün olamıyor.

∗∗∗

BASIN ÖZGÜRLÜĞÜNÜ ANIMSADILAR

Nasıl oldu da Yeni Şafak, yerel seçimin ertesi günü “Hani basın özgürlüğü” başlıklı bir haber yayımlamaya yüz bulabildi, anlayamadım. Yeni Şafak, muhabirinin CHP İstanbul İl Başkanlığı’na alınmamasına tepki gösteriyor, “CHP’nin basın mensuplarının haber yapma özgürlüğünü engellediğini” savunuyordu.

Elbette Yeni Şafak muhabiri de engellenmemeli. Ancak aynı akşam Now muhabiri de dahil muhalif medyadan hiçbir gazeteci AKP İstanbul İl Başkanlığı binasına alınmadı. Kaldı ki, Cumhurbaşkanlığı yıllardır muhalif medyaya akreditasyon engeli çıkarıyor ve muhalif medyadaki muhabirler hiçbir etkinliğe alınmıyor.

Muhalif medyanın engellenmesine itiraz etmeyen Yeni Şafak’ın, muhabiri engellenince “basın özgürlüğü”nden dem vurması tam bir çifte standart. Basın özgürlüğünü samimi olarak savunsalar muhalif medyaya akreditasyona karşı çıkarlardı. Nerede o tutarlılık?

∗∗∗

Tek cümleyle:

• Dipnot Tv, Haber3, Gazete Pencere, Karar, Milli Gazete ve Yeni Şafak, Kadir İnanır’ın 12 Aralık 2021’de Pamukkale Üniversitesi hastanesinden taburcu olurken AA’nın çekilen fotoğrafını geçen hafta Ümraniye Eğitim Hastanesinden ayrılırken çekilmiş gibi kullandı.

• Milliyet’in, dünyanın en zenginleri haberlerinde, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın damadı Selçuk Bayraktar ve kardeşi Haluk Bayraktar’ın da Forbes’in listesine girdiği bilgisi eksikti.

• Selçuk ve Haluk Bayraktar’ın “Dünyanın en zenginleri” listesine girdiğini yayımlayan Akşam, İHA, Sabah, Türkiye ve Yeni Akit, iki gün sonra da “Baykar’dan ekonomiye 12,2 milyarlık katkı” başlıklı bir “sempatik gösterme” haberi kullandılar.

• Merkez Bankası’nın yıllık enflasyon hedefi yüzde 36 iken Yeni Şafak, ilk üç ayın enflasyon oranının yüzde 15,6’ya çıktığını aktaran habere “Hedefle uyumlu enflasyon" başlığını attı.

• Polis, Van’da seçimi kazanan Abdullah Zeydan’a mazbata verilmemesine tepki eylemlerini izleyen gazetecileri şiddet maruz bıraktı ve yedi gazeteciyi gözaltına aldı.

• Hürriyet, DHA mahreçli “Estetik kâbusu” haberinde suçlanan özel hastanenin adını gizledi.

• Türkgün, “Algı operasyonlarına rakamlarla cevap” manşetinde “oran” ve “sayı” ile rakam sözcüklerini karıştırarak Türkçe yanlışı yaptı.

• Yeni Şafak’ın yerel seçim ile sinemayı ilişkilendiren “Seçim sonuçlarına bir de bu açıdan bakın” başlıklı yorum yazısında imza yoktu.

ELEŞTİRİ, ŞİKÂYET VE ÖNERİLERİNİZ İÇİN: medyaombudsman@gmail.com

MHP Chairman Devlet Bahçeli had bruises on his face and forehead when he went to vote on the election day; his shoulder was also in a sling. But journalists could not ask why.

A journalist asked: "Sir, where will you follow the election results?" He just asked a trivial question like that. The reporters couldn't even say "get well soon" let alone ask the reason for the bruises. Bahçeli walked away after making a few sentences of explanation.

The bruises on Bahçeli's face attracted the attention of even those in front of the screen and became the subject of short news. Following the news, MHP Secretary General İsmet Büyükataman announced that Bahçeli "had an accident at home before the congress." This was written on some news sites as "The cause of the bruises on her face has become clear."

However, the reason was not very clear. Ataman did not explain how the home accident happened. Did he feel dizzy when he woke up for morning prayer, or did he trip and fall on the carpet while trying to pick up the TV remote? Since Bahçeli was not asked, it remained a mystery.

Moreover, MHP's congress was on March 17; When Bahçeli took the podium that day, his shoulder was in a sling, but there was no bruise on his face. The bruises on her face were covered with foundation, photojournalists were not allowed to take close-up photos, and close-up photos were distributed at the party. Those who asked about the sling were told that "he sprained his shoulder as a result of an adverse movement", and no mention was made of the fall.

There was one more question to ask Bahçeli on election day; “Why didn't you campaign for an election?” This question was not or could not be asked to Bahçeli.

However, Bahçeli did not organize any election rallies - except for Mersin on January 28 and Manisa on February 4 - and according to Oksijen newspaper, he made only one written statement during the 14 days after the congress until the election. Before the congress, he took the podium for the Assembly group speech on February 13 and held a press conference on February 29. In this case, "home accident" cannot be the only reason for not appearing in public, not holding election campaigns and rallies!

However, such a media order has emerged in Turkey that the chairman of a ruling party party who does not appear in public for days or does not hold a rally cannot be asked why. It cannot even be brought to the agenda other than the news in the Günboyu newspaper, "Bahçeli's injured state affected the participation in the election." Even if it were up to MHP's newspaper Türkgün, even that wouldn't be written; all media like them would have to photoshop the bruises on Bahçeli's face and publish them that way!

Political journalism is now based on pleasing the members of power, not on informing the society. It also involves angering "Sir" by saying "Where were you before the election?"

∗∗∗

CALL FOR SELF-CRITIQUE BY AKP WRITERS 

A sense of defeat also prevails among pro-AKP writers. Yeni Şafak writer Ali Saydam emphasized that President Erdoğan's election evaluation also included messages for the "media that adopts the AK Party's worldview" and that the media should learn lessons about their own stance. Saydam argued that the media should also "review its own language of behavior and the way it handles events."

Even though Akşam newspaper writer Taceddin Kutay has now internalized his party, he wrote in his article titled "Will the AK Party be able to be autocritical?", "Each of us must confront ourselves and what we have done so far, starting with ourselves, in our own media."

Apart from Saydam and Kutay, who called for self-criticism, other pro-AKP writers also delved into the reasons for the defeat. Suddenly they discovered that pensions were low, the cost of living was high, the candidates were wrong, and the AKP was out of touch with reality.

However, as far as I could see before the election, a few pro-government writers such as Cem Küçük, Ali Saydam, Mehmet Metiner, İsmail Kılıçarslan were talking about the mistakes and shortcomings of the government, even if between the lines.

Now, almost all pro-government writers, except Yeni Akit writer Ali İhsan Karahasanoğlu, who writes "The electorate is mentally deranged" and blames the voters, keep writing about the shortcomings and mistakes of the AKP. However, what they all have in common is that they never, ever see any fault in President Erdoğan. None of them are giving Erdoğan any dust.

The one who went the furthest was Istiklal newspaper writer Arzu Erdoğral. In his article titled "Why did the AK Party lose?" he wrote, "Isn't it a shame for all of Recep Tayyip Erdoğan's efforts?" he wrote.

You might think that Erdoğan had no say in determining the candidates; You think that the economic actions of the government continue without Erdoğan's knowledge and approval! When there are so many fans, it is not possible for them to look at what is happening objectively and analyze it.

∗∗∗

THEY REMEMBERED THE FREEDOM OF THE PRESS

I couldn't understand how Yeni Şafak managed to publish a news article titled "You know, freedom of the press" the day after the local elections. Yeni Şafak was reacting to the fact that its reporter was not admitted to the CHP Istanbul Provincial Directorate, arguing that "CHP prevented the freedom of press members to make news."

Of course, the Yeni Şafak reporter should not be blocked either. However, on the same evening, no journalists from the opposition media, including the Now correspondent, were allowed into the AKP Istanbul Provincial Headquarters building. Moreover, the Presidency has been imposing accreditation obstacles on opposition media for years, and reporters in opposition media are not allowed into any events.

It is a complete double standard for Yeni Şafak, which does not object to the blocking of opposition media, to talk about "freedom of the press" when its reporter is blocked. If they sincerely defended press freedom, they would oppose accreditation to opposition media. Where is that consistency?

∗∗∗

In one sentence:

• Dipnot Tv, Haber3, Gazete Rüzgar, Karar, Milli Gazete and Yeni Şafak used the photo taken by AA while Kadir İnanır was being discharged from Pamukkale University hospital on December 12, 2021, as if it was taken when he was leaving Ümraniye Training Hospital last week.

• In Milliyet's news about the richest people in the world, the information that President Erdoğan's son-in-law Selçuk Bayraktar and his brother Haluk Bayraktar were also included in Forbes' list was missing.

• Akşam, İHA, Sabah, Türkiye and Yeni Akit, which published that Selçuk and Haluk Bayraktar were included in the list of the "richest people in the world", used a "sympathetic" news item titled "12.2 billion contribution to the economy from Baykar" two days later.

• While the Central Bank's annual inflation target was 36 percent, Yeni Şafak titled the news that the inflation rate of the first three months had increased to 15.6 percent, "Inflation in line with the target".

• Police subjected journalists to violence and detained seven journalists who were covering protests against the election certificate not being given to Abdullah Zeydan, who won the election in Van.

• Hürriyet concealed the name of the private hospital accused in the "Aesthetic nightmare" news originating from DHA.

• Türkgün made a mistake in Turkish by mixing the words "rate" and "number" with the words number in the headline "Response to perception operations with numbers".

• There were no signatures on Yeni Şafak's comment article titled "Look at the election results from this perspective", which links local elections with cinema.